ସ୍ୱାମୀ ପାଇଁ ଖୋଜେ ଗିହଣା ସାଥୀ (ଭାଗ ୪) – Swami Pain Khoje Gihana Sathi (Bhaga 4)

ମାନବ ଭାଇନା ସେମିତି ମୋ ପାଖରେ ବସି ଖୁବ୍ ମସ୍ତିରେ ମୋ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଦବାଉଥାନ୍ତି । ଆଃ…… କି ଆରାମ ଲାଗୁଥାଏ ମୋ କୁଆଁରୀ ଛାତିକୁ, ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ ଥର ମରଦ ହାତର ପରସ ପାଇ । ଉଃ……ଫ୍… ଏମିତି ସାର୍ଟ୍ ଉପରୁ କଣ ଚିପୁଛନ୍ତି ମ…… ଭିତରେ ହାତ ପୁରାଇ ଦଳି ପକାନ୍ତେ ନି……… ଆଃ…… ଉଃ…… ଇସ୍……
ଠିକ୍ ଏତିକି ବେଳେ ଘର ଭିତରୁ ପିଉସୀ ଖଟରୁ ଉଠିବା ପରି ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ଉଠି ଚାଲିଗଲେ । ଗଲା…… ସବୁ…… ଏମିତି ଚାନ୍ସ୍ ବେକାର୍ ହେଇ । ଏ ପିଉସୀ ବି ନା…… ନିଜେ ଗେହି ହେଲା ବେଳକୁ କେଡ଼େ ସୁଖ….. ଆଉ ମୋ ବେଳକୁ ଏତେ ଡିଷ୍ଟର୍ବ କାଇଁ……? କଣ ହେଇଥାନ୍ତା ସେମିତି ଚୁପଚାପ ଶୋଇ ରହିଥିଲେ ..? ତା ଗେହି ହେଲା ବେଳକୁ ମୁଁ ତ ଚୁପଚାପ ସବୁ ସହି ଯାଉଥିଲି । କିଛି ସମୟ ପରେ ମୋ ବିଆରେ ତାଙ୍କର ପୁରେଇ ଥାଆନ୍ତେ…… ତାପରେ ଯାହା ହୋଇଥାନ୍ତା…… ହେଲେ ସବୁ ଫସର ଫାଟିଗଲା ଏଇ ପିଉସୀ ପାଇଁ……
ଏମିତି ପିଉସୀ ଧୀରେ ପାଦ ଚାପି ବାହାରକୁ ବାହାରି ଗଲା । ତା ଉପରେ ମୋର ରାଗ ଆସି ଯାଉଥାଏ । ହେଲେ କଣ ଆଉ କରିବି ? ଦାନ୍ତ କାମୁଡି ସେମିତି ପଡି ରହିଲି । କିଛି ସମୟ ପରେ ଦୁହେଁ ପୁଣି ଆସି ଭିତରକୁ ପଶିଲେ । ପୁଣି ତାଙ୍କର ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ପଚ୍ ପାଚ୍ ଲୀଳା ଖେଳା । ଏପଟେ ପ୍ରଥମ ଥର ମୋ କୁଆଁରୀ ଦୁଧରେ ପୁରୁଷର ପ୍ରଥମ ଛୁଆଁ ପାଇ ସମଗ୍ର ତନବଦନ ମୋର ଥରି ଉଠୁଥାଏ । ବିରହ ଜ୍ବାଳାରେ ଆଉଳେଇ ବାଉଳେଇ ହେଲା ପରି ସେ ମୋ ଉପରେ ରହି ସେମିତି ମୋ ଦୁଧକୁ ଚିପି ଚାଲିଛନ୍ତି ପରି ଲାଗୁଥାଏ । ଆଃ……… ଉଃ……… ଉ……. ଇସ୍……… ସହି ହେଉନି ଏ ବିରହ ଜ୍ବାଳା………
ସେ ଦିନ ରାତିସାରା ମୁଁ ଆଉ ଶାନ୍ତିରେ ରହି ପାରିଲି ନାହିଁ । କେବଳ ଛଟପଟ ଛଟପଟ ହୋଇ ସମୟ ବି କଟୁ ନ ଥାଏ । ସେମାନେ ଯେ ଏଇ ରାତିକ ଭିତରେ କେତେ ଥର ସେମିତି ଗିହାଗେହି ହେଲେ ଗଣିବାକୁ ବି ମୋ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ନାହିଁ । ଠିକ୍ ପାହାନ୍ତି ବେଳାକୁ ପୁଣି ଦୁହେଁ ବାହାରି ସେ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଆଉ ପିଉସୀ ସୁନା ଝିଅଟି ପରି ମୋ ପାଖରେ ଆସି ଶୋଇଗଲା । ଏପଟେ ବିରହ ର ନିଆଁଟା ସାରା ଦେହକୁ ଜାଳି ଦେଉଥିବା ବେଳେ ସେପଟେ ପିଉସୀ ଉପରେ ମୋ ଈର୍ଷା ବଢି ଚାଲିଥାଏ, ତେଣୁ ସେ ମୋ ଦେହରେ ଲଗେଇ ହେଲେ ବି ମୁଁ ତା’ଠୁ ଛଡେଇ ହେଇ ଅଲଗା ଥାଏଁ ।
ମାନବ ଭାଇନାଙ୍କ ସେହି ପ୍ରଥମ ଛୁଆଁ ଯେ ମୋ ଦେହମନରେ କି ମନ୍ତ୍ର ଭରିଦେଲା କେଜାଣି, ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ଖାଲି ମୁଁ ଝୁରି ହେଲି । କିଛି କାମ ନ ଥିଲେ ବି ତାଙ୍କ ଘର ଆଗ ଦେଇ ଗୋଡ ଦୁଇଟି ମୋ ଚହଲି ଆସେ । ମନରେ ଖାଲି ଗୋଟିଏ କଥା ଉଙ୍କି ମାରୁଥାଏ, କେତେବେଳେ ସେ ଗାଧେଇବାକୁ ଯିବେ ଆଉ ମୁଁ ବି ଯାଇ ତାଙ୍କୁ ମୋର ସବୁ ଅବୟବ ଦେଖାଇ ମୋ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିବି । ତାପରେ ତ ମତେ ଆଉ ଅଧିକ କିଛି କରିବାକୁ ପଡିବ ନି । ମରଦ ଟୋକା, ଯାହା କରିବେ ସିଏ, ମୁଁ ଖାଲି ହଁ ମାରି ସାଥ୍ ଦେଲେ ହେଲା । ଏମିତି ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେଦିନ ଦି ପହର ହେଇଗଲା । ମୁଁ ବି ତାଙ୍କ ଘର ଆଡେ ଯାଇ କେତେ ରାଉଣ୍ଡ୍ ବୁଲି ଆସିଲିଣି ଜଣା ନାହିଁ । ରାତିସାରା ଅନିଦ୍ରା ରହି, ଶୋଇଛନ୍ତି ଯେ ଶୋଇଛନ୍ତି । ମୋ ଆଖିଟା ତ ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କୁ ଜଗିକି ଅଛି । ଠିକ୍ ପାଖାପାଖି ଗୋଟାଏ ବେଳକୁ ଉଠି ସାବୁନ୍ ଫାବୁନ୍ ଧରି ପୋଖରୀ ଆଡେ ବାହାରିଲେ । ମୁଁ ବି ଫଟାଫଟ୍ ମୋ ଗାଧୁଆ ବାଲ୍ଟି ଧରି ପୋଖରୀକୁ ହାଜର । ସବୁଦିନ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ମୁଁ ଗାଧାଏଁ ବୋଲି ଟୋକାଗୁଡା ପୋଖରୀ ହୁଡାରେ ପଇଁତରା ମାରୁଥାଆନ୍ତି । ଆଜି ତ ଦି ପହର ଗୋଟାଏ ହେଲାଣି । କେହି ନାହାନ୍ତି । ଏମିତି ଅଲଗା ଘାଟରେ ଯୋଉ କେତେଜଣ ଗାଧୋଉଥିଲେ ସବୁ ସାରିଲେଣି । କାଁ ଭାଁ ଆଉ ଯଦି କାହାର ବାକି ଥିବ ଆସିବ ନହେଲେ ନାହିଁ । ବୋଧହୁଏ ପାଖ ଘାଟରେ ସିଏ ଏକା ଆଉ ଆମ ଘାଟରେ ମୁଁ ଏକା । ଯାହା ହେଲେ ହେବ ପୁରା ଖୋଲିକି ଦେଖେଇ ଦେବି……
ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ ଇଏ କଣ……? ସିଏ ତ ତାଙ୍କ ସାବୁନ୍ ଫାବୁନ୍ ଥୋଇକି ପୋଖରୀ ଆରମୁଣ୍ଡକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଝାଡାଫାଡା ଯାଉଛନ୍ତି ବୋଧହୁଏ । ଘାଟବାଟରେ କେହି ନାହାନ୍ତି, ସେ ପୁଣି କେତେବେଳେ ଫେରିବେ କେଜାଣି । ତଥାପି ଲୁଗାପଟା ସଫା କରିବା ବାହାନା କରୁଥାଏଁ, ହେଲେ ନଜରଟା ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କ ଉପରେ । କୋଉ ଗଛ ଉହାଡରେ ଝାଡା ଫେରିକି ପୋଖରୀ ପାଣିକୁ ଶୌଚ ପାଇଁ ଆସିଲେ । ପୋଖରୀଟା ସେତିକି ବଡ ନୁହେଁ ଯେ ଲୁଚେଇକି ଶୌଚ ହେବେ । ମୋ ନଜର୍ ତ ହଟୁ ନଥାଏ ତାଙ୍କ ଉପରୁ । ବାପ୍ ରେ…… ଖାଲି ଗାମୁଛା ଟା ଗୁଡେଇ ହେଇଛନ୍ତି କି ? ଭିତରେ ତ ଚଡି ଫଡି କିଛି ନାହିଁ । କେଡେ ବେଧୁଆ ଟାଏ ମ…… ଇସ୍…… ମୋ ଆଡକୁ ଆଗ କରି ଗାମୁଛା କୁ ଉପରକୁ ଟେକି ପୋଖରୀ କୂଳେ ବସିଗଲେ । ମାଆଲୋ…… ରାତିରେ ଠେଙ୍ଗା ପରି ଟେକି ହେଇଥିବା ବାଣ୍ଡଟା ଏବେ ପୁରା ତଳମୁହାଁ ହେଇ ହାତୀ ଶୁଣ୍ଢ ପରି ପାଣିରେ ବୁଡିଗଲା । ମୋ ଛାତିଟା ପୁଣିଥରେ ଧଡ୍ ଧଡ୍ ହେଇ ଧଡକି ଗଲା । ଆରେ…… ୟାର୍…… ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଦେଖେଇବି କଣ……? ସିଏ ତ ତାଙ୍କର ମତେ ଦେଖେଇକି ଆହୁରି ପାଗେଳି କରି ଦେଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ଠିକ୍ ବୁଝି ପାରୁଛି, ମୁଁ ଯେମିତି ଭାବୁଛି ମୋର ସବୁକିଛି ତାଙ୍କୁ ଦେଖେଇବାକୁ, ବୋଧହୁଏ ସିଏ ବି ମତେ ଜାଣିଶୁଣି ତାଙ୍କର ଦେଖଉଛନ୍ତି । ମନେ ମନେ କହିଲି, ମୁଁ ତମର ଦେଖି ଦେଖି ଫିଦା ହେଇ ସାରିଛି ଭାଇନା…… ଆଉ ବେଶି ଦେଖାନା…… ମୋର ଦେଖିବ ଯଦି ଦେଖେଇଦେବି ହେଲେ ମତେ ତମେ ଦରକାର…… ଆଉ ତମର୍ ସେଇଟା ଦରକାର……
ଓ…..ସିଟ୍…… ଇଏ କଣ…… ଏତେବେଳ ଯାଏ ଏଗୁଡା ଗାଧେଇ ନାହାନ୍ତି…… ପୁଣି ଆସିଲେ ଡିଷ୍ଟର୍ବ କରିବାକୁ । ଗାଁ ଭିତରର ଆଉ ଦି ଜଣ ଲୋକ ଗାଧେଇବାକୁ ଆସିଲେ । ସେ ଯେତେବେଳେ ପାଖକୁ ଆସୁଥିଲେ ମୁଁ ସାର୍ଟ୍ ଖୋଲି ଶାୟା କୁ ଛାତିରେ ଭିଡି ହେବା ବାହାନାରେ ଜାଣିଶୁଣି ତଳକୁ ଗଳେଇ ଦେବି ଭାବୁଥିଲି ହେଲେ ପୁଣି ଏଇମାନେ…… ତଥାପି ଫଟାଫଟ୍ ଫଟାଫଟ୍ ଚେଞ୍ଜ୍ କରିବା ବାହାନାରେ ମୋ ଦୁଧର ଅଧିକାଂଶ ବାହାରି ପଡୁଥାଏ ଆଉ ଭାଇନା ତାକୁ ଭୋକିଲା ଭୋକିଲା ଆଖିରେ କଣେଇ କଣେଇ ଅନଉଁ ଥାଆନ୍ତି ମୁଁ ଠିକ୍ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ପାରୁଥାଏଁ । ଯାହା ହେଉ ପୁରା ଖୋଲିକି ନ ଦେଖେଇଲେ ବି ସେତକ ଦେଖି ତ ସାଇଜ୍ ଟା ଜାଣି ପାରୁଥିବେ ନା ? ବାକି ଯାହା ରହିଲା ସାବୁନ୍ ଲଗେଇଲା ବେଳେ ଚେଷ୍ଟା କରିବି, ପୁରା ଦେଖେଇ ଦେବାକୁ ।
ଏମିତି ସିଏ ବି ମତେ କଣେଇ କଣେଇ ଅନଉଁ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ବି ତାଙ୍କୁ । ଇସ୍ ଇୟେ କଣ…… ସିଏ ତ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଦେଖେଇ ଦେଖେଇ ଗୁଡେଇ ହେଇଥିବା ଟାଉଏଲ୍ କୁ ଢିଲା କରି ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଧରି ଅନ୍ୟ ହାତରେ ସାମ୍ପୁ ଲଗେଇ ସେଇଟାକୁ ଯେମିତି ପିସି ପିସି ଫେଣେଇ ଦେଲେ…… ଏମିତି ଫେଣଉ ଫେଣଉ ସେଇଟା ତାଙ୍କର ଅନେକ ଥର ବାହାରି ପଡୁଥାଏ, ଯେମିତି ମତେ ବି ସେ ଭୋକିଲା ପରି ଅନେଇଁ ରହୁଛି କଣେଇ କଣେଇ । ଦିନ ଦି ପହରେ ସେଇଟାକୁ ଏମିତି ଦେଖି ବିଆ ମୋର ଭିଜିକି ବି ଗରମ ହେଇଗଲା । ସେ ଲୋକ ଦୁଇଟା ତାଙ୍କ ତାଙ୍କ ଭିତରେ କଥା ହେଇ ହେଇ ସେପଟେ ଦେଖୁ ଥାଆନ୍ତି । ଏଇଟା ଭଲ ସୁଯୋଗ ଭାବି ମୁଁ ବି ମୋ ଛାତିରେ ଭିଡିଥିବା ଶାୟାକୁ ଟିକିଏ ହୁଗୁଳା କରି ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଟେକି ଧରି ଅନ୍ୟ ହାତରେ ଦୁଇ ଦୁଧରେ ସାବୁନ୍ ଲଗେଇଲି । ଅନୁମାନ କରୁଥାଏଁ, ମୋର ଏମିତି ଦେଖି ଟାଉଏଲ୍ ଭିତରୁ ତାଙ୍କର ସେଇଟା ଫଡଫଡେଇ ଉଠୁଥାଏ । ମୁଁ ଫିର୍ କିନା ହସି ଦେଇ ମୁହଁ ବୁଲେଇ ଦେଲି ।
ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପିଉସୀର ମାଆ ବାପା ଫେରି ଆସିବାରୁ ମୁଁ ଆଉ ସେଠିକି ଶୋଇବାକୁ ଗଲି ନାହିଁ । ସେଦିନ ରାତିରେ, ପୂର୍ବ ଦିନ ରାତିସାରା ଅନିଦ୍ରା ଥିବାରୁ ସେମିତି ତାଙ୍କ କଥା ଭାବୁ ଭାବୁ କେତେବେଳେ ଯେ ଶୋଇପଡିଲି ଜଣା ନାହିଁ, ହେଲେ, ସେଇ ନିଘୋଡ଼ ନିଦରେ ଦେଖିଥିବା ମଧୁର ମଧୁର ସ୍ବପ୍ନ, ଆରଦିନ ମତେ ଯେମିତି ଖୁସିରେ ବିଭୋର୍ କରି ପକାଉଥିଲା । ସେଦିନ ବି ମୋ ଆଖିଟା ଅନେଇଁ ରହୁଥାଏ ତାଙ୍କ ଉପରେ, ସେ କେତେବେଳେ ଗାଧେଇବାକୁ ଯିବେ ଯେ ମୁଁ ବି ଯିବି । ଏମିତି ଦୁଇ ଜଣଙ୍କର ନଳକୂଅରେ ସାମ୍ନାସାମ୍ନି ଦେଖା ହେଲା । ଆଗରୁ ସେ କେବେ ବି ମତେ କିଛି କହି ନଥାନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ତ ତାଙ୍କୁ ଏତେ ଡରୁଥିଲି ଯେ ତାଙ୍କ ପାଖ ବି ମାଡୁ ନ ଥାଏଁ । ଖାଲି ଏଇ ପିଉସୀ ପାଇଁ ଯାହା । ଯାହା ହେଉ ସେଇଠି ସେ ପ୍ରଥମ ଥର ମତେ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶେଇ ପଚାରିଲେ, “ଆରେ, ତୁ ଆଜି କଲେଜ ଯାଇନୁ କି ?” ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଲାଜରେ ଯେତିକି ମୋ ମୁହଁ ତଳକୁ ହେଇଗଲା, ଭୟରେ ବି ସେତିକି ଛାତିଟା ଥରି ଉଠିଲା । ତଥାପି ସାହସ ପୁରାଇ ଓଠ ଚାପି ଚାପି କହିଲି, “ଦଶହରା ଛୁଟି ଚାଲିଛି….|” ସେ,- “ଓଃ…ହୋ…. ଛୁଟି ଏନଜଏ କର୍, ଏସ୍ କର୍……” ଏମିତି କହି ସେ ମୁରୁକି ହସି ଚାଲି ଆସିଲେ । ତାଙ୍କର ଏଇ କେଇ ପଦ କଥା କାହିଁକି କେଜାଣି ବାରମ୍ବାର ମୋ କାନରେ ପ୍ରତିଧ୍ବନିତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ଆପେ ଆପେ ମୋ ଅମାନିଆଁ କୁଆଁରୀ ମନଟା ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଯେମିତି ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଚାଲିଲା । ସେଇଦିନୁ ପ୍ରତିଦିନ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଗାଧେଇବା ବେଳେ ଗାଧେଇ ଯାଇ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ସେମିତି ଦୂରରୁ ଦୂରରୁ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କ ଅଙ୍ଗ ଅଙ୍ଗ ର ଅଧା ଅଧୁରା ଦର୍ଶନ କରି ଦିନକୁ ଦିନ ମାତାଲ୍ ହେବାରେ ଲାଗିଲୁ । ମନଟା ତ ସବୁବେଳେ ଚାହୁଁଥିଲା ତାଙ୍କୁ ପାଖରେ ପାଇବାକୁ, ଛାତିରେ ଭିଡି ରଖି ତାଙ୍କ ମୁଶଳିଆ ବାଣ୍ଡରେ ଗେହି ହେବାକୁ ହେଲେ ସେମିତି ସୁଯୋଗ ଆଉ ମିଳୁ ନ ଥାଏ । ଖାଲି ସିଏ ମତେ ଭୋକିଲା ଭୋକିଲା ଆଖିରେ ଅନେଇଁ ରହୁଥାନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ । ଆଉ ସେଇ ଦେଖା ଦେଖିରେ ହିଁ ମନ ବୁଝୁଥାଏ ମନର କଥା, ଦେହ ବୁଝୁଥାଏ ଦେହର ବ୍ୟଥା । ବାସ୍ ସେତିକି । ନା ସିଏ କିଛି କହି ପାରୁ ଥାଆନ୍ତି ନା ମୁଁ…… । ଏମିତି ଆଖିରେ ଆଖିରେ ଦେଖାଦେଖି । ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ପରସ୍ପର ପରସ୍ପରକୁ ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ଯୌବନର ପିପାସା ପ୍ରଦର୍ଶନ ଦିନକୁ ଦିନ ବଢିବାରେ ଲାଗିଲା ଆଉ ଦଶହରା ଛୁଟି ବି କଟିଗଲା । ମୁଁ ତେଣେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏତେ ପାଗେଳି ହେଇ ଯାଉଥାଏଁ ଯେ କଲେଜ ଯିବାକୁ ବି ଆଉ ଇଚ୍ଛା ଲାଗୁ ନ ଥାଏ । ଏମିତି ଛଟପଟେଇ ଛଟପଟେଇ ପୁଣି କିଛିଦିନ କଟିଗଲା । ସେଦିନ ପିଉସୀର ମାଆ ବାପା ତାଙ୍କ ବଡ଼ ଝିଅକୁ ପୁଅଟିଏ ହେବାରୁ ଚାଲିଗଲେ । ମୁଁ ପିଉସୀ ଘରେ ଶୋଇବାକୁ ଗଲି । ଜାଣିଥିଲି ଏମିତି ସୁଯୋଗରେ ପିଉସୀ ତାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ଘରକୁ ଡାକିବ । ଏଥର ଦେଖିବାର ଥାଏ, ସିଏ ମତେ କେତେ ସୁଯୋଗ ଦେଉଛନ୍ତି ???
ସେଦିନ ମୋ ଆଖିରେ ବି ତ ଆଉ ନିଦ ନ ଥାଏ । ସେମିତି ଖଟରେ ଶୋଇ ରହିବାର ଅଭିନୟ କରି ଚାତକ ପରି ଅନେଇଁ ରହିଥାଏଁ ତାଙ୍କ ଆସିବା ବାଟକୁ ଆଉ ବୋଧହୁଏ ପିଉସୀ ବି । ସିଏ ଆସି ବାରଣ୍ଡାରେ ଆମେ ଶୋଇଥିବା ଖଟରେ ବସିଗଲେ । ଲାଇଟ୍ ତ ଆମେ ଆଗରୁ ଅଫ୍ କରି ଦେଇଥାଉଁ । ସେମିତି ବସୁ ବସୁ ସିଏ ଜାଣି ଜାଣି ନା ମତେ ପିଉସୀ ଭାବିକି ମୋ ଦୁଧକୁ ଚିପି ଦେଲେ…… ଇସ୍…… ମୋ ଦେହରେ ଯେମିତି ନିଆଁ ଲାଗିଗଲା । ହେଲେ ଆହୁରି ଆଗକୁ କିଛି କରିବା ଆଗରୁ ପିଉସୀ ତାଙ୍କୁ ଭିତରକୁ ନେଇଗଲା । ତା ପରେ ତ ଆପଣମାନେ ଜାଣନ୍ତି କଣ ହେଇଥିବ । ଭିତର ଘରେ ଚାଲିଲା ଭାରତ ପାକିସ୍ତାନର ଖେଳ । ଏପଟେ ମୁଁ ଜମାରୁ ସହି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ । ୟା ପରେ ଠିକ୍ ଘଣ୍ଟାଏ ପରେ ଦୁଇ ଜଣ ବାହାରକୁ ବାହାରିଲେ । ମୁତାମୁତି କରି ପୁଣି ବାରଣ୍ଡାକୁ ଆସି ସିଏ ଓଠ ଚାପି ଚାପି ପିଉସୀକୁ କହିଲେ, “ତମେ ଭିତର ଘରେ ମତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଅ, ମୁଁ ଟିକିଏ ଝାଡାରୁ ଆସେଁ । ମୁଁ ଜାଣିଗଲି, ମୋ ପାଖକୁ ଆସିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ଏଇ ବାହାନା । ଖୁସିରେ ଝୁମି ଉଠିଲି । ଏଥର ତାଙ୍କୁ ଛାଡିବିନି । ଯେମିତି ହେଉ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଭିଡିକି ନେଇ ମୋ ବିଆରେ ଭରି ଦେବି । ସେଦିନ ମୁଁ ଜାଣିଶୁଣି ଭିତରେ ଚଡି ବି ପିନ୍ଧି ନ ଥାଏଁ କି ଉପରେ ସେମିଜ୍ ବି । ତଳେ ଢିଲା ସ୍କର୍ଟ ଟା, ଆଉ ଉପରେ ବୋତାମ ଲଗା ସାର୍ଟ୍ । ବୋଧହୁଏ ସେତେବେଳେ ସେ ହାତ ମାରୁ ମାରୁ ଜାଣି ଯାଇଥିବେ, ତେଣୁ ଆଜି ମାତ୍ର ଘଣ୍ଟାଏ ପିଉସୀକୁ ଗେହି ଚାଲି ଆସୁଛନ୍ତି ମୋ କୁଆଁରୀ ଯୌବନର ମଜା ନେଵାକୁ ।
ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ, ପିଉସୀ ଭିତରକୁ ଚାଲିଯିବା ପରେ ଧୀରେ ସେ ପଶି ଆସିଲେ ମୋ ପାଖକୁ । ମୁଁ ସେମିତି ନୀରବ ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ପଡି ରହିଥାଏଁ । ଚୁପଚାପ ଆସି ସେଇଦିନ ପରି ପାଖରେ ବସିଲେ ଆଉ ଧିରେ ମୋ ଛାତି ଉପରେ ହାତ ରଖିଲେ । ମୋ ଦେହ ପୁରା ଶୀତେଇ ଗଲା । ତା ପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଦୁଇ ହାତରେ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଚିପିବାରେ ଲାଗିଲ । ଇସ୍…… ଦେହ ଭିତରେ ଯେମିତି ଯୌବନର ବନ୍ୟା ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗି ଦେଉଥାଏ । ମୁଁ ଆଉ ସହି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ, ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ, ତାଙ୍କୁ ଜାବୁଡିକି ଟାଣି ଆଣନ୍ତି ମୋ ଉପରକୁ । ହେଲେ କେଜାଣି କାହିଁକି ମୋ ହାତଗୋଡ ଅବଶ ହେଇଯାଉଥାଏ । ସେମିତି ସେ ମୋ ସାର୍ଟ ଉପରୁ କିଛି ସମୟ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ଚିପୁ ଚିପୁ ମୋ ଉପରେ ସିଧା ହୋଇ ଶୋଇ ଗଲେ । ଓଃ…… ମାଇଁ…… ଗଡ୍…… କି ଅପୂର୍ବ ରୋମାଞ୍ଚ……. କି ଅପୂର୍ବ ଶିହରଣ ଖେଲିଗଲା ମୋ ଦେହ ଭିତରେ !! ନାରୀ ଉପରେ ପୁରୁଷର ଏଇ ସଂସର୍ଗ ଯେ ଏଡେ ରୋମାଞ୍ଚକ, ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇ ମୁଁ ଏକଦମ୍ ଉନ୍ମାଦନାରେ ଆତ୍ମ ବିଭୋର୍ ହେଇଗଲି । ନିଜକୁ ନିଜେ ଆଉ କଣ୍ଟ୍ରୋଲ କରି ନ ପାରି ମୁଁ ବି ଜାବୁଡ଼ି ଧଇଲି ତାଙ୍କୁ । ସେ ବି ମତେ କସିକି ଭିଡିଧରି, ତାଙ୍କ ଓଠକୁ ମୋ ଓଠରେ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ଚାଲିଲେ ପାଗଳଙ୍କ ପରି । ୱ।ଓ…… ଏଇଟା ବି ସତ ନା ସପନ ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ…… ତଥାପି ଦୀର୍ଘ ଦିନରୁ ତାଙ୍କୁ ପାଇବାର କାମନାକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରିବାକୁ ମୁଁ ବି ତାଙ୍କୁ ଅନୁରୂପ ଭାବେ ଭିଡିଧରି, ତାଙ୍କ ପୁରୁଷ ଓଠର ସ୍ବାଦକୁ ପ୍ରଥମ ଥରରେ ହିଁ ମନ ଭରି ପିଇ ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇଥାଏଁ । ଓଃ……ଇସ୍…… ଆଃ…… ଆଃ….… ତଥାପି ମୁଁ କେଡ଼େ ମୁର୍ଖ ! ଆଗରୁ ମୁଁ ସବୁ ଖୋଲିକି ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ଦେଇଥିଲେ, ଏବେ ଯୋଉ ତାଙ୍କର ଟାଣୁଆ ବାଣ୍ଡଟା ମୋ ସ୍କର୍ଟ ଉପରୁ ବିଆରେ ପେଲି ହେଉଛି, ସିଧା ଭିତରକୁ ପଶି, ମୋର ଏତେ ଦିନର ସ୍ବପ୍ନକୁ ସାକାର କରି ଦେଇ ଥାଆନ୍ତା ସତେ !!! ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ଭିତର ଘରୁ କବାଟ ଫିଟେଇବାର ଶବ୍ଦ ! ବୋଧହୁଏ ପିଉସୀ ବାହାରୁଛି । ଦୁହେଁ ଆକସ୍ମିକ ଭାବରେ ଥରି ଉଠିଲୁ । ପିଉସୀ ବାହାରୁ ବାହାରୁ ସିଏ ଚୁପିଚପି ମୋ ଖଟରୁ ଓହ୍ଲେଇ ପଡି, ଖଟ ତଳକୁ ଗଡିଗଲେ ବୋଧହୁଏ । ମୋ ଛାତିବି ଧଡ ଧଡ ହେଇ ନିଃଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସର ବେଗ ବଢି ଯାଉଥାଏ ଆଉ ମୁଁ ତାକୁ ଚାପି ରଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏଁ । ପିଉସୀ ବାହାରକୁ ବାହାରିଲା । ଏପଟେ ଆମେ ଦୁହେଁ ଏକଦମ୍ ଚୁପ୍ । କିଛି ସମୟ ପରେ ଆସି ପିଉସୀ ମୋ ଖଟରେ ବସିଲା । ମୁଁ ଯେ ଏପଟେ ଉନ୍ମାଦନା ଭରା ଶିହରଣ ସାଙ୍ଗକୁ ପିଉସୀ ଜାଣି ଯିବାର ଭୟରେ ଥରି ଉଠୁଥାଏଁ । ସିଏ ମୋ ଖଟ ତଳେ ଥାଆନ୍ତି । ପିଉସୀ ଯେ ମୋ ପାଖରେ ବସିଗଲାଣି, କଣ ହେବ ଏବେ ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ ।
ଏମିତି ପିଉସୀ କିଛି ସମୟ ମୋ ପାଖରେ ବସିଲା ପରେ କେଜାଣି କଣ ଭାବି ବେଧେଈ ଟା ମୋ ଖଟରେ ଶୋଇଦେଲା । ଇସ୍…… କଣ ହେବ ଏବେ….? ସିଏ କେମିତି ବାହରି ଯିବେ । ମୁଁ ଏକଦମ୍ ଘାବରେଇ ଯାଉଥିଲି । ଏତିକିବେଳେ ମୁଣ୍ଡକୁ ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ଆସିଲା ଆଉ ମୁଁ ପିଉସୀକୁ ଉଠେଇ କହିଲି, “ପିଉସୀ, ମତେ ଝାଡା ଲାଗୁଛି, ଚାଲ୍ ଟିକିଏ ବାହାରକୁ ଯିବା |” ଯାହା ହେଉ ସେ ରାଜି ହେଇଗଲା ଆଉ ଆମେ ଦୁହେଁ ବାହାରି ଗଲୁ । ଫେରି ଆସି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ସେ ଆଉ ନ ଥାନ୍ତି । ମନକୁ ଟିକିଏ ହାଲୁକା ଲାଗିଲେ ବି ପିଉସୀ ଉପରେ ରାଗଟା ବଢି ଯାଉଥିଲା । ସେଦିନ ସେ ବି ଆଉ ଆସିଲେ ନି । ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏଁ, ପିଉସୀକୁ ଠିକ୍ ହେଇଛି ।
ପରଦିନ ଯେତେବେଳେ ଭାଇନାଙ୍କ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶିଗଲା ମୁଁ ଲାଜକୁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ନ ପାରି ମୁଲ୍ କିନା ହସିଦେଲି ଆଉ ସିଏ ବି । ଏକୁଟିଆ ସେଇ ଗଳି ବାଟ ଦେଇ ମୁଁ ବୋରିଂ ରୁ ପାଣି ଆଣୁଥିବା ବେଳେ ସେ ପଛେ ପଛେ ଆସି କହିଲେ, “ ତୁ ଚେଇଁଥିଲୁ ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣି ନ ଥିଲି ।“ ରାତିରେ ତାଙ୍କ ଦେହର ସଂସର୍ଗର ପ୍ରଭାବ ହେଉ କି କଣ, ତାଙ୍କ ଉପରୁ ମୋ ଡର ଭୟଟା ଯେମିତି ଉଭେଇ ଯାଇଥିଲା । ତେଣୁ ମୁଁ ବି ତାଙ୍କ କଥାର ଜବାବ ଦେବାକୁ ଯାଇ କହିଲି, “ହଁ, ଜାଣିଛି, ତମେ କେତେ ଜାଣି ଜାଣି ଅଜଣା । ଗାଧେଇଲା ବେଳେ ବି ସବୁ ନ ଜାଣିକି ଦେଖେଇ ଦିଅ ଆଉ ।“ ସେ ଆଉ କିଛି କହିଲେ ନି, ତାଙ୍କୁ ଚୁପ୍ ରହିବାର ଦେଖି ମୁଁ ପଚାରିଲି, “ଆଜି କେତେବେଳେ ଗାଧେଇ ଯିବ ?” ସେ ଏକଦମ୍ ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଲା ପରି କହିଲେ, “ଦି ପହରେ ଗଲେ ଠିକ୍ ହେବ ।“
ଏମିତି ଆମର ସଂପର୍କଟା ବି ଲୁଚି ଛପି ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢିବାରେ ଲାଗିଲା । ସେ ଆମ ସାହି ଟୋକା ହେଇଥିବାରୁ ଅନେକ ସମୟରେ ଗଳି କନ୍ଦିରେ ଏକା ପାଇ ମତେ ଭିଡି ନେଉଥିଲେ ତାଙ୍କ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ । ଦୁଧକୁ ଚିପି ଚିପି ଓଠକୁ ଓଠରେ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ଦେଉଥିଲେ ଆଉ ମୁଁ ଝୁମି ଯାଉଥିଲି ତାଙ୍କର ଏପରି ମିଠା ମିଠା ସ୍ପର୍ଶରେ । ଆମର ଏମିତି ଚିପା ଚିପି କିସ୍ ଫିସ୍ ଜୋର୍ ଦାର୍ ଚାଲିଥିଲେ ବି ସେମିତି ସୁଯୋଗ ମିଳୁ ନ ଥାଏ ଗିହାଣର ସୁଖକୁ ଥରେ ମନଭରି ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ।
ଏହିପରି ଉପରେ ଉପରେ ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗର ମଜା ନେଇ ନେଇ ଅନେକ ଦିନ କଟିଗଲା । ଏଇ ଭିତରେ ସେ ମତେ ବି ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ମୋବାଇଲ ଦେଇ ଥାଆନ୍ତି । ଖରାଛୁଟିରେ ଦି ପହର ସାରା ଗପିବାକୁ ଆମର ଯୋଉ ଢବା ଉପରଟା, ସେଇଟାକୁ ମୁଁ ସଫାରଫା କରି ମସିଣ-ବିଛଣା ପାରି ଆଡ୍ଡା କରିଥାଏଁ । ଏମିତି ତାଙ୍କ ସହ ଗପ କରୁ କରୁ ଆଉ ଲୁଚି ଛପି ରୋମାନ୍ସ କରୁ କରୁ କେମିତି ଖରାଦିନଟା ବି କଟିଗଲା ଜଣା ପଡିଲା ନାହିଁ ।
ଖରା ଯାଇ ବର୍ଷା ଆସିଲା । ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ତାତିରେ ଉତ୍ତପ୍ତ ଧରଣୀ ବର୍ଷାର ପ୍ରଥମ ଛିଟା ପାଇ ଯେମିତି ଉତଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇ ଉଠେ ଏଥର ବର୍ଷାର ସେଇ ପ୍ରଥମ ଛିଟାଟା ମୋ ଦେହମନରେ ବି କେଜାଣି କାହିଁକି ଅନେକ ଆଶା ଓ ଉଦ୍ଦୀପନା ଭରି ଦେଉଥାଏ । ଦି ପହର ସାରା ଗପ ମାରୁ ମାରୁ ବର୍ଷା ରାତିର ମଧୁର ଗୁଞ୍ଜରଣ କୁ ବି ତାଙ୍କ ସହ ସେଆର୍ କରିବାକୁ ମତେ ଆଉ ସେହି ଢବା ଉପରୁ ଓହ୍ଲେଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ନି । ଘର ଲୋକଙ୍କୁ ସେଇଠି ଏକା ଶୋଇବି କହି ଖାଇପିଇ ଉପରକୁ ଚଢିଯାଏଁ । ଢବା ଉପରେ କବାଟ ଝରକା କିଛି ନ ଥାଏ । ଉପରେ ଛପର । ବର୍ଷା ରାତିର ସାଇଁ ସାଇଁ ପବନରେ ଝିପି ଝିପି ଛିଟା ଏ ପଟରୁ ଆସି ସେ ପଟ ଦେଇ ଚହଲି ଗଲାବେଳେ ମୋ କୁଆଁରୀ ଦେହରେ ଯେମିତି ଏକ ମସ୍ତ୍ ରୋମାଞ୍ଚକ ଭରିଦେଇ ଯାଏ । ଏପଟେ ତାଙ୍କ ସହ ଫୋନରେ ଗରମ ଗରମ କଥା ସାଙ୍ଗକୁ ସେପଟେ ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷାର ମଧୁର ମଧୁର ଛିଟା ମୋ ସାରା ଦେହକୁ ଏକ ଅଜଣା ଉନ୍ମାଦନାରେ ଭରିଦିଏ ।
ବର୍ଷା ଋତୁ । ଚାରିଆଡେ ଘନ କଳା ମେଘ । ତୁହାକୁ ତୁହା ବର୍ଷା । ପ୍ରକୃତିର ବିଚିତ୍ର ଲୀଳା । ଯୋଗକୁ ସେଦିନ ଯେତେ ଲୋକ ଗାଧୋଉଥିଲେ, ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ହେବାରୁ ଦୌଡ଼ି ପଳେଇଲେ; ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କ ଛଡା ଆଉ କେହି ନାହିଁ । ହେଲେ ସିଏ ତାଙ୍କ ଘାଟରେ ଆଉ ମୁଁ ଆମ ଘାଟରେ । ଇସ୍…… ଇଏ କଣ…… ଯେମିତି ସମସ୍ତେ ପଳେଇଛନ୍ତି, ଇଏ ତ ପୁରା ତାଙ୍କ ଗାମୁଛା ଫିଙ୍ଗି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା ହେଇଗଲେ । ଓଃ… ଗଡ୍…… ତାଙ୍କର ଭିଜା ଦେହରେ, ପାଣି ସର ସର ଏତେ ବଡ ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି, ପୋଖରୀ ପାଣିରେ ଛିଡା ହେଇ, ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ମଧ୍ୟ ମୋ ଦେହରେ ଯେମିତି ନିଆଁ ଲାଗିଗଲା । ସେମିତି ସେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଦେଖେଇ ଦେଖେଇ ସେଇ ଅଜଗର ପରି ବାଣ୍ଡରେ ସାବୁନ୍ ଫେଣେଇ ଫେଣେଇ ଦୁଇ ହାତରେ ଆଗପଛ ଆଗପଛ କରି ହଲେଇଲେ । ମୁଁ ତ ଏକଦମ୍ ଜଳିଗଲି ଯେମିତି । ସେମିତି ଅପଲକ ନୟନରେ ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ଅନଉଁ ଅନଉଁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ, ଧାଇଁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ଉପରକୁ ଚଢି ଯାଆନ୍ତି କି ? ଏତିକି ବେଳେ, ସେ ସେଇଠି ଥାଇ, ମୋ ଶାୟାକୁ ବି ଛାତି ଉପରୁ ଖସେଇ ଦେବାକୁ ଇଙ୍ଗିତ କଲେ । ମୁଁ ହିଡ ଉପରକୁ ଟିକିଏ ଉଠି, କିଏ କୁଆଡୁ ଆସୁଛନ୍ତି କି ବୋଲି ଚାରି ଆଡକୁ ଅନେଇଁ ପୁଣି ତଳକୁ ଆସି ତାଙ୍କୁ ଥରେ ମାଦକ ଚାହାଣିରେ ଅନେଇଁ ରହିଲି । ଏଥର ତାଙ୍କର ସେଇ ବିଶାଳ ବାଣ୍ଡଟା ଆପେ ଆପେ ତଳ ଉପର ହୋଇ ଯେମିତି ମତେ ଡାକୁଥାଏ । ସେମିତି ଆଣ୍ଠୁଏ ପାଣିରେ ଛିଡା ହେଇ ତାକୁ ଭୋକିଲା ଚାହାଣିରେ ଅନଉ ଅନଉ ସେ ଏଥର ପାଟି ଫିଟେଇ କହିଲେ, “ଏତେ ବର୍ଷାରେ ଆଉ କିଏ ଆସିବ ମ, ତମର୍ ବି ଥରେ ଖୋଲିକି ମତେ ଦେଖାଅ ନା…. ପ୍ଲିଜ୍……
ମୁଁ ବି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲି ନି, ଛାତି ଉପରୁ ଶାୟାର ଗଣ୍ଠିକୁ ଫିଟେଇ ଛାଡିଦେଲି । ଖପ୍ କିନା ଶାୟା ପାଣିରେ ପଡି, ଛାତି ଉପରୁ ମୋର ଗୋଲ ଗୋଲ୍ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ବେଲୁନ୍ ବେଲୁନ୍ ପରି ନାଚି ଉଠିଲା । ସିଏ ବି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ, ପାଣି ଭିତରକୁ ଲମ୍ଫ ମାରି ମୋ ପାଖକୁ ପହଁରି ଆସିଲେ । ଭୟ ଆଉ ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୋ ଛାତିଟା ଖାଲି ତଳ ଉପର ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ଏପଟେ ଦୀର୍ଘଦିନର ଉତ୍ତେଜନା ସେଇ ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ହିଁ ସବୁ କିଛି କରିଯିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲାବେଳେ, କାଳେ କିଏ ଯଦି ଆସିଯିବ ଭାବି ଡର ବି ମାଡୁଥିଲା । ହେଲେ ଇଏ କଣ…? ମୁଁ କିଛି ଭାବିବା ଆଗରୁ ସିଏ ମତେ ଜାବୁଡିକି ଧରି, ଓଠ, ବେକ, ପିଠି ସବୁଆଡେ କିସ୍ କରି କରି ଦୁଇ ହାତରେ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଚିପିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଉଇମା…… ନଙ୍ଗଳା ନଙ୍ଗଳା ଦେହର ସ୍ପର୍ଶ ଯେ କେତେ ଭାବୋଦ୍ଦୀପକ ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ହେବନି । ଇସ୍…… ଏଇ ତ ତାଙ୍କ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡ…… ଯାହା ମତେ ରାତିଦିନ ଶୋଇରହି ଦେଉନି । ଉଃ…ହୁ… କେତେ ଟାଣ ଲାଗି ପାଣିରେ ଏତେ ଭିଜିକି ବି ଏତେ ଗରମ……!!! ଆଃ…… ମୁଁ ବି ଆଉ ସହି ପାରିଲି ନି । ବାକି କଥା ପରେ…. ଆଗ ବାଣ୍ଡକୁ ବିଆରେ ପୁରାଏ ତ…… ହେଲେ ଇଏ କଣ…… ବାଣ୍ଡଟା ତ ମୋ ବିଆ ଭିତରକୁ ଜମାରୁ ପଶୁନି…. ଖାଲି ପିଚିକି ପଡୁଛି…… ଏତିକି ବେଳେ ହଠାତ୍ ମୋ ଆଖି ପଡିଲା, କିଏ ଗୋଟାଏ ଛତା ଧରି ବିଲପଟରୁ ଆସୁଛି । ମୋର ସବୁ ନିଆଁ ଯେମିତି ଏକା ଥରକେ ଲିଭିଗଲା…. ଏଇ ଗାଁ ଲୋକ କେତେ ହାରାମୀ ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି, ସେଇଦିନ ସେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ତୋଟାରୁ ଆଣି ଯେମିତି ଗାଆଁ ମଝିରେ ହିନସ୍ତା କଲେ…… ଛାଡ ଛାଡ, ହେଇଟି କିଏ ଆସୁଛି କହି, ଫଟାଫଟ୍ ମୁଁ ଶାୟା ପିନ୍ଧିକି ଲୁଗାପଟା ଧରି ଘରକୁ ହାଜର୍…. ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ଯାଏ ଭୟରେ ମୋ ଗୋଡହାତ ଥରୁଥାଏ । ବର୍ଷା ତ ସେଦିନ ଛାଡିବାର ନାଆଁ ଧରୁ ନ ଥାଏ । ରାତିରେ ମୁଁ ଖାଇପିଇ ଉପରକୁ ଚଢି ବିଛଣା ପାରି ଶୋଉ ଶୋଉ ମୋବାଇଲ ଲକ୍ ଖୋଲି ଦେଖେଁ ତ ୩୦ ମିସଡ୍ କଲ୍ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ରିଂ କଲି ।
ବାକି ଯାହା ଆର ଥରକୁ……

Writer: Dhangiry Tukel
Email: [email protected]