ଓଡ଼ିଆ ସେକ୍ସ ଷ୍ଟୋରୀ, ଓଡ଼ିଆ ବେଧୁଆ ମାଷ୍ଟ୍ର, ଓଡ଼ିଆ ବେଧୁଆ ରଣ୍ଡୁଆ ଶିକ୍ଷକ, ଓଡ଼ିଆ ଯୌନ କାହାଣୀ, ଓଡ଼ିଆ ଝିଅ ବିଆ ରସ, ଓଡ଼ିଆ ଟୋକି ର ଦୁଧ, ଗିହା ଗେହିଁ ଗପ

କାହାଣୀ ପଢୁଥିବା ସମସ୍ତ ପାଠକ ପାଠିକାଙ୍କୁ ସ୍ବାଗତ ସହ କାହାଣୀଟିକୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ପ୍ରକାଶ କରିଥିବାରୁ ଏଇ ଭାଉଜ ଡଟ୍ କମ୍ ର ଏଡମିନ୍ ଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଶେଷ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଇ ଆରମ୍ଭ କରୁଛି ସେଇ “ଗାଁ ସରକାରୀ ସ୍କୁଲ୍ ମାଷ୍ଟ୍ରେ”ର ଦ୍ବିତୀୟ ଭାଗକୁ । ଆଶା ଆପଣ ମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିବ ଏବଂ ଯୌନ ଜୀବନର ନୂଆଁ ଏକ ଅନୁଭୂତି ଲାଭ କରିବେ ।
…ସେଦିନ ସାଢେ ତିନିରୁ ଚାରିଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମାଷ୍ଟ୍ରେଙ୍କ ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡର ଉନ୍ମତ୍ତ କାଣ୍ଡ ଦେଖି ମୋ ପରି ଯୌନ ପିପାସି ଝିଅର ମନଟା ଯେ କେମିତି ଲାଗୁଥିବ ଆପଣମାନେ ଅନୁମାନ କରି ପାରୁଥିବେ । ବିରହ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟପଟ ହେଇ ବିଛଣାରୁ ଉଠିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉ ନ ଥାଏ । ଆଖିର ପ୍ରତିଟି ପଲକରେ ସେଇ ଗୋଟିଏ ଜିନିଷ ଉଙ୍କି ମାରି ବିଆଟାକୁ ପୁରା ଓଦା କରି ପକାଉ ଥାଏ । ଏମିତି ସେଦିନ ସଂଧ୍ୟା ଛଅଟା ଯାଏ ଖଟରୁ ଉଠିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ନାହିଁ । ପରେ ମାଆଁ ଅନେକ ଗାଳି କରିବାରୁ ନିର୍ଲଜ ହୋଇ ଉଠିଲେ ବି ଆଉ କୌଣସି ଥିରେ ମନ ଲାଗିଲା ନି । କାହିଁକି କେଜାଣି ସେଦିନ ରାତିରେ ଆଉ ଖାଇବାକୁ ବି ଇଚ୍ଛା ହେଲାନି । ସେମିତି ସେଦିନ ରାତି ସାରା ସେଇ ଝରକା ଟାକୁ ଖୋଲା ରଖି ଯେମିତି ତାଙ୍କ ଆସିବା ବାଟକୁ ଅନେଇଁ ରହିଥାଏଁ । ନିଦ ତ ଜମାରୁ ଆସୁ ନ ଥାଏ କେତେବେଳେ କେମିତି ଶୋଇବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି କାହିଁକି କେଜାଣି ସେ ସେଇ ଝରକା ବାଟେ ମତେ ଯେମିତି ଡାକିଲା ଡାକିଲା ପରି ଲାଗୁଥାଏ । ଏମିତି ମାଷ୍ଟ୍ରେଙ୍କ ବାଣ୍ଡ କଥା ଭାବି ଭାବି ଆଉ ଭିଡିଓରେ ତାଙ୍କର ସେସବୁ କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ଦେଖି ଦେଖି ଖାଲି ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରି ରାତିଟା ପାହିଗଲା ।
ସେଦିନ ସକାଳ ହେବାରୁ କଲେଜ ଯିବାର ଥିଲା । ମୋ ସହିତ ଗାଆଁର ଆଉ ମଧ୍ୟ ପାଞ୍ଚ ଜଣ ଝିଅ କଲେଜ ଯାଆନ୍ତି ଆଉ ସମସ୍ତଙ୍କର ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ବି ଅଛନ୍ତି ବାସ୍ କେତେଙ୍କର କଲେଜ ଛାଡି ତାମିଲନାଡୁରେ କେବଳ ମୋର ଆଉ ବବିତାର ଖାଲି ଗାଆଁରେ । ମୁଁ ତ ରାତି ସାରା ଅନିଦ୍ରା ପୁଣି ମନ ଯୌବନରେ କାମନାର ପିଡା କେତୁ ଭଳି ଗ୍ରାସି ଉଠୁଛି ତେଣୁ ବାରମ୍ବାର ଏମିତି ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ହେବାର୍ ଦେଖି ସେମାନେ ପଚାରିଲେ ଘଟଣା କଣ ଜାଣିବାକୁ କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ ୟାଡୁ ସିଆଡୁ କହି ଫାଙ୍କି ଦେଲି ହେଲେ କଲେଜରେ ମଧ୍ୟ ମୋର ଏପରି ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ସେମାନଙ୍କର ବୋଧହୁଏ ହଜମ ହେଲା ନାହିଁ ତେଣୁ ରାଣ ଦେଇ ପଚାରିବାରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସବୁକଥା କହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଉ ହେଉ ସେ ଭିଡିଓଟା ଦେଖେଇ ଦେବାରୁ ସେମାନଙ୍କ ପାଟିରୁ ମଧ୍ୟ ଲାଳ ଗଡି ପଡିଲା । କହିଲେ, ବାପ୍ ରେ କଣ ସାଇଜ୍ ହେଇଛି ମ…… ଏପରି ଗୋଟାଏ ଥରେ ମିଳିଗଲେ ବାସ୍ ମଜା ମିଳି ଯା’ନ୍ତା । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ବାସନ୍ତୀ, ଝରଣା ଆଉ ସୁନିତା ଭିତରେ ତ ପୁରା ଝଗଡା ବି ହେଇଗଲା ଏଇଥିପାଇଁ ଯେ ମୋର ଆଉ ବବିତାର ତ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଗାଆଁରେ ଅଛନ୍ତି ଯେମିତି ସେମିତି ହେଲେ ଚଲେଇ ଦେବୁ ସେମାନଙ୍କ ତ ନାହିଁ ତେଣୁ କେମିତି ହେଲେ ସେଇ ମାଷ୍ଟର୍ ଟାକୁ ପଟେଇ ପାରିଲେ ଆଃ……..ହାଃ……
ସେମାନଙ୍କ ଏପରି ଝଗଡାରୁ ମୁଁ ତ ଗୋଟେ କଥା ଅନୁମାନ କଲି ଯେ ଆମ ଭିତରୁ କାହାରି ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡର ଏମିତିକା ବାଣ୍ଡ ଟେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଏମିତି ମସ୍ତ୍ ଠେଙ୍ଗା ପରିକା ଗୋଟାଏରେ ପେଲେଇ ହେବାକୁ । କେଜାଣି ଆଉ କୋଉ ଟୋକାର ବି ଏମିତିକା ଅଛି ନା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ବିଆଟାକୁ ରଗଡି ରଗଡି ଗିହାଁ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କର । ହେଲେ ଆକାଶ କଇଁଆ ଚିଲିକା ମାଛ । ଗାଁ ଟୋକା ହେଇଥିଲେ ଯେମିତି ସେମିତି ପଟେଇକି କାମନା ପୂରଣ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତେ ଇଏ ତ ଅନ୍ୟ ଗାଆଁର ପୁଣି ସ୍କୁଲ୍ ମାଷ୍ଟର୍ । ସ୍କୁଲ୍ ହତାକୁ ପଶିଲା ପରେ ଆଉ କିଏ ଦେଖୁଛି କି ଜାଣୁଛି । ଖାଲି ମୁଁ ଯାହା ପାଖରେ ଅଛି ବୋଲି ଝରକା ଖୋଲି ଦେଖି ପାରୁଛି ସିନା କେଜାଣି ସିଏ ମତେ ଚିହ୍ନିଛନ୍ତି ନା ଜାଣିଛନ୍ତି । ଏମିତି ଯେ କେମିତି ତାଙ୍କୁ ପଟେଇ ହେବ ଚିନ୍ତା କରୁ କରୁ ସେମାନେ କହିଲେ ଯଦି ପାରିବ ତ ସୀମା ପଟେଇ ପାରିବ କାରଣ ତା ଘର ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଲାଗିକି ଅଛି ଆଉ ତାଙ୍କ ଦୋକାନ ଆଉ ରାନ୍ଧୁଣି ସହ ତା ର ଭଲ ସଂପର୍କ ବି ଅଛି । ମୁଁ କହିଲି, “ମୁଁ ହେଲେ କେମିତି ପଟେଇବି, ତାଙ୍କ ସହ ଚିହ୍ନା ନା ପରିଚୟ !” ଏମିତି ବିରାଡ଼ି ବେକରେ ଘଣ୍ଟି ବାନ୍ଧିବାର ବିଚାର କରୁ କରୁ ବାସନ୍ତୀ କହିଲା, “ତା ଭିଡିଓରୁ ଜଣା ପଡୁଛି ଇଏ ବି ବେଧୁଆଟାଏ ହେଇଥିବ । ଆଉ ବେଧୁଆ ମାନେ ତୋ ପରି ଝିଅର ହଟ୍ ଫିଗର୍ ଦେଖି କଣ ରହି ପାରିବେ କି ?”
ମୁଁ- ଓଃ ତୋ କହିବା ମାନେ ମୁଁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ଆଗରେ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ନାଚିବି କି…?
ବା- ତତେ ତାଙ୍କ ଆଗକୁ ଯାଇ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ନାଚିବାକୁ କିଏ କହୁଛି…
ମୁଁ- ଆଉ କେମିତି ଯେ…
ବା- ଆବେ ବେଧେଈ ଶୁଣ, ସିଏ ଯେତେବେଳେ ଏମିତି ମୁତିବାକୁ ଆସିବେ ନା, ତୁ ଟିକେ ଆଗରୁ ରେଡି ଥିବୁ….
ମୁଁ- ମାନେ……
ବା- ମାନେ ତୁ ଆଗରୁ ହଟ୍ ଡ୍ରେସ୍ ଟେ ପିନ୍ଧି ରେଡି ହେଇଥିବୁ ଯେମିତିକି ଖାଲି ବ୍ରା ନ ହେଲେ ଖାଲି ସେମିଜ୍ ଟା….
ଏତିକିବେଳେ ସୁନିତା ପାଟି ଫିଟେଇ କହିଲା, “ସେମିଜ୍ ନାଇଁ, ଖାଲି ବ୍ରା ରେ ଇଏ ବହୁତ ହଟ୍ ଦେଖାଯାଏ ।“ ତା ଉପରେ ପଡି ଝରଣା କହିଲା, “କାଇଁ, ତା ଠାରୁ ତ ତୋ ସାଇଜ୍ ଦେଢ ଗୁଣା ବଡ; ତୋର ଦେଖିଲେ ସେ ମାଷ୍ଟର୍ ଟା କ’ଣ, ଋଷିମୁନି ବି ପରା ଜଟା ଛିଡେଇ ଧାଇଁ ଆସିବେ ।“ ଏତିକିବେଳେ ସମସ୍ତଙ୍କ କଥା ଚୁପଚାପ ଶୁଣୁଥିବା ବବିତା କହିଲା, “ଆବେ ହାଣ୍ଡି ଖାଇ ଗୁଡାକ, ପଟେଇଲା ପରେ ମତେ ଯେମିତି ଭୁଲି ନ ଯାଅ ।“ ତା କଥା ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ହସିକି କହିଲୁ, “ଆରେ ତୋର ଏମିତି ଚୁପଚାପ ଥିବାର ଦେଖି ଆମକୁ ଲାଗୁଥିଲା, ବୋଧେ ତୋର୍ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ର ବି ଏତେ ବଡ଼ ହେଇଥିବ, ସେଇଥିପାଇଁ ତୁ ଆମ ପାର୍ଟିରେ ମିଶୁ ନୁ, ଲାଗୁଛି ତୁ ବି ଆଙ୍ଗୁଳି ଗେଞ୍ଜୁଛୁ…… ହା… ହା…ହା…”
ବବିତା- କଥାରେ ପରା ଅଛି ସାଙ୍ଗେ ଥିଲେ ଭାଗ ଖାଇ…
ସୁନିତା- ତେବେ ଗୋଟେ କାମ କରୁନୁ, ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଠୁ ତ ତୋର ସବୁଠୁ ବଡ଼ ବଡ଼, ଲାଗୁଛି ତୁ ଟିକିଏ ଟ୍ରାଏ କଲେ ମାଷ୍ଟର୍ ଟା ଶିଘ୍ର ଫସିଯିବ…..
ବବିତା- କରନ୍ତି ଯେ…. ହେଲେ ଭାବୁଛି ବିଚରା ମାଷ୍ଟର୍ ମୋ ସାଇଜ୍ ଦେଖିକି ଡରିଯିବ…. ଯେମିତି ତା’ର ଦେଖିକି ବେଳେ ବେଳେ ଆମକୁ ଡର ଲାଗୁଛି….
ଏମିତି ଆମ ଭିତରେ ମଜା ମଜଲିସ୍ କରି ପ୍ଲାନ୍ କରାଗଲା ଯେ ଯେମିତି ହେଲେ ମୁଁ ପ୍ରଥମେ ଟ୍ରାଏ କରି ଦେଖିବି ଯଦି ନ ହୁଏ ଅନ୍ୟ କିଏ କିନ୍ତୁ କଥା ହେଲା ଯିଏ ବି ପଟେଇ ପାରୁ ସମସ୍ତେ ତା ସ୍ବାଦଟାକୁ ଚାଖିବା ।
କଲେଜ ତ ସେତେବେଳେ ଦଶ ଏଗାରଟାରେ ଛୁଟି ହେଇ ଯାଉଥିଲା । ଘରକୁ ଆସିଲା ପରେ କାହିଁକି କେଜାଣି ମନଟା ଖାଲି ସେଇ ଆଡେ ଟାଣି ଟାଣି ହୁଏ । ସେମିତି ଉପରକୁ ଆସି ଡ୍ରେସ୍ ଚେଞ୍ଜ୍ କରୁ କରୁ ଝରକା ଖୋଲି ଖାଲି ବ୍ରା ଟା ପିନ୍ଧି ଅନେକ ବେଳ ଯାଏ ଝରକା ପାଖରେ ଛିଡା ହେଲି । ପୂର୍ବ ଦିନରୁ ତନୁମନରେ ଉତ୍ତେଜନାଟା ବଢି ବଢି ଯାଇ ମୋ ବକ୍ଷୋଜଟାକୁ ବି ଯେମିତି ଫୁଲେଇ ଦଉଥିଲା । 34DDବ୍ରା ଟା ବି ଛାତିକୁ ଚିପି ଦେଉଥିଲା । କେଜାଣି କାହିଁକି ସେଦିନ ସେମିତି ଖାଲି ବ୍ରା ଟା ପିନ୍ଧି ନିଜକୁ ନିଜେ ଥରେ ଆଇନାରେ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ତେଣୁ ଚୁପଚାପ ଯାଇ ଡ୍ରେସିଂ ଟେବୁଲ ଆଗରେ ଠିଆ ହେଲି । ୱ।ଓ ସତରେ କି ମସ୍ତ୍ ସେକ୍ସି ଦେଖାଯାଉଛି ମ…… ଗୋରା ତକ ତକ ପୁନେଇଁ ଚାନ୍ଦ ପରି ସୁନ୍ଦର ମୁହଁରେ ନାଲି ନାଲି ଓଠ । ଗୋରା ଗୋରା ଦେହରେ ସତକୁ ସତ ଛାତିର ସେଇ ଦୁଇଟା ଏଇ କିଛି ଦିନରେ ଅନେକ ଫୁଲି ଉଠିଛନ୍ତି । ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଦୁଇ କପ୍ ଟା ପୁରା ଚାପି ଦେଇଥିବା ବେଳେ ଉପରକୁ ଯୋଉ ମେଲା ଅଂଶଟା ଆଶାତୀତ ଭାବେ ପିଚିକି ପଡୁଛି । ଠିକ୍ ସେମିତି ପଛପଟୁ ପିଠିକୁ ଜାକି ବ୍ରା ର ସେଇ ଫିତାଟା ପୁରା ଅଧ ଇଞ୍ଚ୍ ଖଣ୍ଡେ ଦବି ଯାଉଛି । ସଂଦେହ ଦୂର କରିବାକୁ ଟିକିଏ ହଲେଇ ଦେଖିଲି, ବାପ୍ ରେ ପୁରା ଟାଇଟ୍ ! ଲାଗୁଛି ଏଥର କପ୍ ର ସାଇଜ୍ ଟା ଚେଞ୍ଜ୍ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଏମିତି ଆଇନା ଆଗରେ ନିଜ ଯୌବନକୁ ମାପ କରୁ କରୁ ଠିକ୍ ବାରଟା ବାଜି ପନ୍ଦର ମିନିଟ୍ ଆଡକୁ କାନକୁ ଶୁଭିଲା ସେଇ 1HP ମୋଟର୍ ର ଦର ଦର ମୁତିବା ଶବ୍ଦ । ମୁଁ ଝରକା ପାଖକୁ ଧାଇଁ ଗଲି । ସତକୁ ସତ ସିଏ ଆସି ମୁତୁଥାନ୍ତି । ଆଜି ବି ତାଙ୍କର ସେମିତି ପୁରା ଉଠିକି ଉପରକୁ ଟେକି ହୋଇ ନ ଥିଲେ ବି ପୁରା ସତେଜ ଥାଏ, ଯବାନ୍ ଟୋକାଟେ ପରି । ସେମିତି ମାତ୍ର ଦୁଇଟି ଆଙ୍ଗୁଳି ରେ ଧରି ଦେଇଥିବାରୁ ଆଗକୁ ପୁରା ହାତେ ଲମ୍ବି ମୁତକୁ ତାଙ୍କଠୁ ସାଢେ ଚାରିରୁ ପାଞ୍ଚ ଫୁଟ୍ ଦୂରକୁ ଠେଲି ଦେଉଥାଏ । ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ଅବସ୍ଥାରେ ତାଙ୍କର ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡର ଏପରି ମୁତିବା ଦେଖି ବିଆଟା ମୋର ଆପେ ଆପେ ସଲସଲ ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ସେ ଯେ କେମିତି ମୋ ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ରୂପକୁ ଦେଖି ମୋ ଆଡେ ଆକର୍ଷିତ ହେବେ ତେଣୁ ଝରକାର ଲୁହା ଗ୍ରୀଲ୍ ଭିତରୁ ଦୁଧକୁ ଜାକି ବାହାରକୁ ପିଚକେଇ ଦେଇଥାଏଁ । ହେଲେ ଏଇ ଉପରକୁ ତାଙ୍କର ନଜର ଆଉ କୋଉଠି ? ବୃଥା ହେଲା ମୋର ସେଦିନର ପରିଶ୍ରମ । ସେ ସେମିତି ମୁତିସାରି ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ଆଡେ ଦେଖାଇ ସ୍ପ୍ରିଂ ଲଗା ଦଣ୍ଡ ହଲେଇଲା ପରି ହଲେଇ ପୁଣି ଚାଲିଗଲେ ଆଉ ମୁଁ ଆଗପରି ବିଛଣାରେ ପଡି ଦୁଇ ଆଙ୍ଗୁଳିକୁ ବିଆରେ ପୁରେଇ fiftyone fifty two କରିବାରେ ଲାଗିଲି । ଏହିପରି ସେଦିନ ସେ ସାଢେ ତିନିଟା ବେଳକୁ ପୁଣିଥରେ ଆସିଲେ, ସେମିତି ହଲେଇ ହଲେଇ ମୁତିକି ଚାଲିଗଲେ ଆଉ ମୁଁ………
ଏମିତି ଦିନ ପରେ ଦିନ ଗଡିଗଲା । ସେ ବି ସେମିତି ବାଡି ପଟକୁ ଆସିଲେ, ମୁତିଲେ, ବାଣ୍ଡକୁ ହଲେଇ ଚାଲିଗଲେ । ହେଲେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ତାଙ୍କ ଆସିବା ବାଟକୁ ଅନେଇଁ ତାଙ୍କୁ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଆକର୍ଷିତ କରିବା ପାଇଁ କେବେ ବ୍ରା, ତ କେବେ ସେମିଜ୍ ପୁଣି କେବେ କେମିତି ପୁରା ନଙ୍ଗଳା ହେଇକି ବି ଝରକା ଆଗରେ ଛିଡା ହେଇଛି ହେଲେ କେବେ ସେ ମୋ ଆଡ଼କୁ ନଜର୍ ପକେଇଲେ ନାହିଁ । ଏପରିକି ଅନେକ ଥର ମୁଁ ବି ବିଭିନ୍ନ ସ୍ବର କରି ଆକର୍ଷିତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସିଏ ଓଲଟି ଦେଖନ୍ତି କାହିଁକି କେଜାଣି ମତେ ଡର ମାଡେ ଆଉ ମୁଁ ଲୁଚି ଦିଏଁ । ଖାଲି ଗୋଟିଏ କଥା ଅନୁମାନ କଲି ଯେ ସିଏ ଏମିତି ମୁତିବାକୁ ଆସନ୍ତି ଦି’ପହର ସାଢେ ବାରଟାରୁ ଗୋଟାଏ, ଆଉ ଉପର ବେଳା ତିନିରୁ ସାଢେ ତିନି ଭିତରେ । ଇଚ୍ଛା ତ ହୁଏ ସେମିତି ସିଏ ମୁତୁ ଥିଲା ବେଳେ ଏମିତି ଅର୍ଦ୍ଧ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ଧାଇଁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ପକାନ୍ତି କିନ୍ତୁ କଥାଟା ଯଦି ହଜମ ନ ହେଲା……
ଏମିତି କିପରି ଯେ ମୋ କାମନାକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରିବି ଚିନ୍ତା କରୁ କରୁ ଭାଗ୍ୟକୁ ସେଦିନ ସକାଳେ ଆମେ ପାଣି ଆଣୁଥିବା ନଳକୂଅଟା ଖରାପ ହେଇଗଲା । ଆଉ ସେଇ ନଳକୂଅ ଖରାପ ହେଇଗଲେ ଆମେ ସ୍କୁଲ୍ ନଳକୂଅରୁ ପାଣି ଆଣୁ । ଦୋକାନ ସାମଗ୍ରୀ ଦେବା ବାହାନାରେ ସ୍କୁଲ୍ ବାଉଣ୍ଡ୍ରି ଭାଙ୍ଗିବା ତ ଏକ ବାହାନା, ପ୍ରକୃତରେ ଥରେ ଏମିତି ନଳକୂଅ ଖରାପ ହେଇ ଯିବାରୁ ସ୍କୁଲରୁ ସହଜରେ ପାଣି ଆଣିବାକୁ ବାପା ଏମିତି ବାହାନା କରି ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଥିଲେ । ନଳକୂଅ ଖରାପ ହେବା ଶୁଣି ମୋତେ ଟିକିଏ ଖୁସି ଲାଗିଲା କାରଣ ଏଇ ବାହାନାରେ ସ୍କୁଲକୁ ତ ଯାଇ ପାରିବି । ମାଆଁ ତ କିଛି ଓଜନିଆ ଜିନିଷ ଆଣି ପାରେ ନି ତେଣୁ ଘରକୁ ପାଣି ଆଣିବା କାମ ମୋର । ପୁଣି ସକାଳୁ କଲେଜ ଯାଉଥିବାରୁ ପାଣି ବେଶୀ ଆଣି ନ ଥାଏଁ । ତେଣୁ ପାଣି ଆଣିଯିବା ବାହାନାରେ କେମିତି ଯେ ତାଙ୍କୁ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଆକର୍ଷିତ କରିବି ଭାବି ପ୍ଲାନ୍ କଲି । ପ୍ଲାନ୍ ମୁତାବକ ଗରା ବାଲ୍ଟି ସଜାଡି ରଖି ଉପରେ ଚଢ଼ି ଝରକା ପଟୁ ଅନେଇଁ ରହିଥାଏଁ ସିଏ ଯେତେବେଳେ ମୁତିବାକୁ ଆସିବେ ସେତିକିବେଳେ ଅଚାନକ ମାଡି ବସି ତାଙ୍କର ଦେଖି ଦେବି ଏବଂ ଏମିତି ଆକ୍ଟିଂ କରିବି ଯେ ତାଙ୍କୁ ଲାଗିବ ମୁଁ ତାଙ୍କର ଦେଖି ଦେଇଛି ବାକି ଯାହା ହେବ ପରେ ଦେଖାଯିବ ।
ଭାଗ୍ୟଟା ମୋ ସାଥ୍ ଦେଲାପରି ସେଦିନ କିଛି ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ସିଏ ମୁତିବାକୁ ଆସିଲେ । ଅନେକ ଆଶା ଏବଂ ଉଦ୍ଦୀପନାରେ ପାଦଟା ଯେମିତି ମତେ ଉପରୁ ତଳକୁ ଟାଣି ଆଣିଲା । ବାପା ତ ପ୍ରାୟ ଘରେ ରହନ୍ତି ନାହିଁ ଆଉ ମାଆ ଦୋକାନରେ; ଘର ଭିତରେ ଯାହା ହେଲେ ଦେଖୁଛି କିଏ ? ଫଟାଫଟ୍ ଗରା ବାଲ୍ଟି ଧରି ବାଉଣ୍ଡ୍ରି ପାଖକୁ ଆସିଲି । ବାଉଣ୍ଡ୍ରିଟା ପ୍ରାୟ ଛଅ ଫୁଟ୍ ଉଚ୍ଚ ଥିବାରୁ ଏପଟେ ଯାହା କଲେ ସେପଟେ କିଛି ଦେଖା ଯାଏ ନି ତେଣୁ ତାଙ୍କର ସେଇଟା ବାହାର କରି ଦର ଦର ମୁତିବା ଶବ୍ଦକୁ କାନପାରି ରହିଲି । ଶବ୍ଦ ପାଇଲା ମାତ୍ରେ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଗରା ଅନ୍ୟ ହାତରେ ବାଲ୍ଟି ଧରି ବିନା ଶବ୍ଦ କରି ହଠାତ୍ ପଶିଗଲି । ସେଇ ଭଙ୍ଗା ବାଉଣ୍ଡ୍ରି ପଟକୁ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ଟେକି ମୁତୁଥାନ୍ତି ତେଣୁ ମୁଁ ଭିତରକୁ ଏଣ୍ଟ୍ରି ମାରୁ ମାରୁ ତାହା ମୋର ଆଖି ସାମ୍ନାରେ । ଆଜି ବି ତ ସେଇଟା ପୁରା ସତେଜ ଥାଇ ଆଗକୁ ସିଧା ଲମ୍ବି ଯାଇ ଥାଏ ପୁରା ହାତେ ଲମ୍ବ ହେଇ । ବାପ୍ ରେ ଉପରୁ ଯେତେ ବଡ଼ ଲାଗୁଥିଲା ପାଖରୁ ତ ତାର ଦୁଇ ଗୁଣ ବଡ଼ ହେବ । ପ୍ଲାନ୍ ମୁତାବକ ତାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୁଁ ଚମକି ଗଲା ପରି ଗରା ଓ ବାଲ୍ଟି ତଳେ କଚାଡି ଦେଇ ଆଖି ଦୁଇଟାକୁ ବଡ଼ ବଡ଼ କରି ଛାତିରେ ହାତ ରଖି ଆଁ ଫାଡି ଛିଡା ହେଇଗଲି । ଜାଣିଥିଲି ସିଏ ଆଣ୍ଠୁଯାଏ ପେଣ୍ଟ୍ ଖସାଇ ଦେଇଥା’ନ୍ତି ତେଣୁ ସେଇଟାକୁ ପୁଣିଥରେ ଜାକିଜୁକି ପିନ୍ଧୁ ପିନ୍ଧୁ ପ୍ରାୟ ମିନଟିଏରୁ ଦେଢ ମିନିଟ୍ ଲାଗିଯିବ । ମତେ ବି ସିଏ ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବେ ଏମିତି ହଠାତ୍ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଏକଦମ୍ ଘାବରେଇ ଗଲେ ଆଉ କିଂକର୍ତ୍ୟବିମୁଢ଼ ଭାବରେ ହଠାତ୍ ପେଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧୁ ପିନ୍ଧୁ ତାଙ୍କର ସେଇ ମୁତରୁ କେଇ ଟୋପା ମୋ ଗୋଡକୁ ଛିଟିକି ପଡିଲା । ସେ ସେମିତି ତରବରରେ ସେଇଟାକୁ ଯେତେ ଭରୁ ଥାନ୍ତି ତାହା ଜମାରୁ ଭିତରକୁ ପସୁ ନ ଥାଏ । ଏପଟେ ମୋ ଦେହକୁ ତାଙ୍କର ଛିଟିକି ପଡିଥିବାରୁ ସେ “ସରି, ସରି” କହି ବୁଲିପଡି ତାକୁ ପେଣ୍ଟ୍ ଭିତରେ ଭରୁ ଭରୁ ମୁଁ ସେମିତି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭରା ସ୍ବରରେ କହିଲି, “ବାପ୍ ରେ କେତେ ବଡ଼ଟାଏ ଲୋ ମାଆଁ, ମୁଁ ତ ସାପ କି କଣ ଗୋଟାଏ ଭାବି ଡରି ଯାଇଥିଲି ।“ ସେ ପୁଣିଥରେ ସେମିତି ସରି ସରି କହୁ କହୁ ମୁଁ ହସିଦେଇ ଗରା ବାଲ୍ଟି ଉଠାଇ ଚାଲିଗଲି । କୂଅରେ ପାଣି କାଢୁ କାଢୁ ଦେଖିଲି ସିଏ ବାରଣ୍ଡାରେ ଛିଡା ହେଇ କଣେଇ କଣେଇ ମତେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ମୁଁ ବି ଏଥର ତାଙ୍କୁ ଦେଖେଇ ଦେଖେଇ ତାଙ୍କର ସେଇ ମୁତଟାକୁ ଧୋଉ ଧୋଉ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ଦେଉଥାଏଁ । ଏମିତି ସେତେବେଳେ ସିଏ ମୋର ପାଣି ନେଇ ଫେରିବା ଯାଏ ବାରଣ୍ଡାରେ ଛିଡା ହେଇ କଣେଇ କଣେଇ ଚାହିଁ ଥା’ନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ବି ପାଣି ଧରି ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ଟିକିଏ ଅନେଇଁ ସେମିତି ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ଧୀରେ ଚାଲି ଆସିଲି । ଘରକୁ ଆସିଲା ପରେ ଲାଗିଲା ପାଣିକୁ ବାହାରେ କୋଉଠି ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ପୁଣି ଯାଆନ୍ତି କି ଆଉଥରେ କିନ୍ତୁ ଏତିକି ବେଳେ ବାପା ଆସି ଖାଇବା ମାଗିବାରୁ ଆସି ହେଲା ନି । ପୁଣି ଅପେକ୍ଷା କଲି ସାଢେ ତିନିଟା ବେଳକୁ କାରଣ ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ଯାହା ହେବ ଏଇ ଦିନେ ଦି ଦିନ ଭିତରେ ପରେ ଯଦି ସତର୍କ ହେଇଯିବେ ତାଙ୍କର ଏମିତି ଆଉ ହଠାତ୍ ଆବିଷ୍କାର କରି ହେବ ନି । ତେଣୁ ସାଢେ ତିନିଟାର ସାକ୍ଷାତକାର ଯେ କେମିତି ଆହୁରି ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ ହେବ ସେଇଆ ଭାବି ଭିତରର ବ୍ରା ସେମିଜ୍ ସବୁ ଖୋଲି ଗାଉନ୍ ର ଭିତରପଟ ଅସ୍ତରଟା ବି କାଢି ଖାଲି ପତଳା ଗାଉନ୍ ଟା ଗଳେଇ ହେଲି, ଯେମିତିକି ମୋ ଦୁଧଟା ଝିଲିଝିଲି କପଡା ଭିତରୁ ବି ସ୍ପଷ୍ଟ ଜଣା ପଡୁଥିବ । ଗାଉନ୍ ର ଗଳାଟାକୁ ବି ଟାଣି ଦୋହଲେଇ ଦେଲି ଯେମିତି କ୍ଲେଭେଜଟା ପୁରା ଦେଖାଯିବା ସହ ଅଧା ଫୁଲିଲା ଫୁଲିଲା ଦୁଧ ବି ଉପରକୁ ବାହାରି ପଡୁଥିବ । ତଳେ ଲେଗିନ୍ସ୍ ବଦଳରେ ଖାଲି ଶାୟାଟା । ମାନେ ନିଜକୁ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ କହିବା ପରି ହଟ୍ ଆଉ ସେକ୍ସି କରି ସଜେଇ ରେଡି ରଖିଲି । ଯେମିତି ତିନିଟା ପନ୍ଦର ପାଖାପାଖି ସିଏ ମୁତିବାକୁ ଆସିଲେ ପୂର୍ବ ପରି ହଠାତ୍ ମାଡି ବସିଲି । ସିଏ ବି ସେମିତି ପେଣ୍ଟ୍ ଖସାଇ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ହଲେଇ ହଲେଇ ମୁତୁଥାନ୍ତି । ମୁଁ ଅଚାନକ ଦେଖି ଚମକିଲା ପରି ସ୍ତବ୍ଧ ରହିଗଲି । ଦୁଇ ଆଖିକୁ ସେଇଠି କେନ୍ଦିଭୁତ କରି ପୁଣି ଥରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲା ପରି ଆଖିକୁ ବଡ଼ ବଡ଼ କରି ଲମ୍ବା ଶ୍ବାସଟିଏ ଟାଣି ଛାତିକୁ ଫୁଲେଇ ରଖିଲି । ମୋ ଛାତିର କମ୍ପନ ବି ମିନିଟ୍ ପ୍ରତି ୧୨୦ ଥର ଧଡ଼ଧଡ଼ ହେଇ ଧଡକିଗଲା ଯେମିତି । ଆଗପରି କିଛି କହିକି ମୋ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ବି ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୁହଁ ଆଉ ଫିଟିଲା ନି । ମନ ତ କହୁଥିଲା ସେଇଟାକୁ ସେଇଠି ହିଁ ଧରି ପକାଇ ଯାହା ଇଚ୍ଛା ତାହା କରି ପକାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏଯାଏଁ ଯେ ଆମର ପରିଚୟ ବି ତ ଭଲରେ ହେଇ ନି । ସ୍କୁଲର ମାଷ୍ଟର୍ ଟା, କଣ ଭାବିବ କେଜାଣି । ସିଏ ବି ଟିକିଏ ଚମକିଲା ପରି ଏଥର ବି ସରି ସରି କହି ପେଣ୍ଟ୍ ଚଢେଇବାକୁ ଲାଗିଲେ ଆଉ ମୁଁ ସେମିତି ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ଦେଖି ହସି ହସି ଚାଲିଗଲି । ବୋଧହୁଏ ଆଜି ବି ତାଙ୍କର ହେଡମାଷ୍ଟରଟା ନାହିଁ । ପିଲାଗୁଡା ଗୋଟିଏ କ୍ଲାସ୍ ରେ ରହି ପାଟିତୁଣ୍ଡ କରୁଛନ୍ତି । ଭଲ ଚାନ୍ସ୍ ଟିଏ ମିଳିଛି, ତାକୁ ବି ଆଟ୍ରାକ୍ଟ୍ କରିବାକୁ । ତେଣୁ ମୁଁ ଯାଇ ବୋରିଂ ରେ ହାତମୁହଁ ଧୋଉ ଧୋଉ ଜାଣିଶୁଣି ଛାତିର ସେଇ ପତଳା ଗାଉନ୍ ଟାକୁ ଭିଜେଇ ଦେଲି କାରଣ ସେଇଟାକୁ ଆଜି ଦୁଇ ଥର ଏତେ ପାଖରୁ ଦେଖିଲା ପରେ ମୁଁ ଆଉ ସହି ପାରୁ ନ ଥିଲି । ମୋ ଭିତରଟା କଣ ନାଇଁ କଣ ହେଇଗଲା ପରି ଲାଗୁଥାଏ । ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ ଏଥର ବାରଣ୍ଡାରେ ରହି ମତେ ସେମିତି ଲାଇନ୍ ମାରିଲେ ପାଖକୁ ଠାରି ମୋର ଏସବୁ ଦେଖେଇଦେବି; ଯଦି ବି ନ ଆସନ୍ତି ମୋ ଭଉଣୀ ରୀମାକୁ ଡାକିବା ବାହାନାରେ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଚାଲିଯିବି; ଦେଖିବା ମୋର ଏସବୁ ଏମିତି ଦେଖିଲା ପରେ କେମିତି ନିଜକୁ କଣ୍ଟ୍ରୋଲ୍ କରୁଛନ୍ତି । ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ମୁଁ ଝିଅଟା, ଆରମ୍ଭ ତ ସିଏ କରିବା କଥା ନା, ଖାଲି ତାଙ୍କୁ ଯେମିତି ଲାଇନକୁ ଆଣିବାକୁ ପଡିବ ।
ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ ମୋ ଛାତିଟାକୁ ପୁରା ଭିଜେଇ ଦେଲା ପରେ ଗାଉନ୍ ର ଗଳାଟା ଆଉ ଟିକିଏ ତଳକୁ ଓହଳି ପଡି ଦୁଧ ଦୁଇଟାର ଉପର ଅଂଶ ବାହାରକୁ ପିଚିକି ପଡିଲା । ଚିକ୍କଣ ଚିକ୍କଣ ମୁଣ୍ଡିମାନେ ବି ଭିଜା ଭିଜା ପତଳା କପଡା ଭିତରୁ ଯେମିତି ବାହାରି ଆସିବାକୁ ଉଙ୍କି ମାରୁଥିଲେ । ଦୁଷ୍ଟ ପାଣି ଟୋପାମାନେ ବି ଯେମିତି ମୋ ବିରହ ବେଦନାକୁ ବୁଝି ଛାତିରୁ ଭିତରେ ଭିତରେ ବହିଯାଇ ନାଭିକୁ ଭିଜେଇ ଟିକିଏ ଶିରିଶିରି କରି ଚଡି ତଳକୁ ଯାଇ କୁତୁକୁତୁ କରିବାରେ ଲାଗିଥିଲେ । ଗୋଡ ଧୋଇବା ବାହାନାରେ ତଳପଟୁ ଶାୟାଟାକୁ ଉପରକୁ ମୋଡି ଗୋଟିଏ ପଟ ଜଙ୍ଘଟାକୁ ବାହାର କରି ଦେଇଥିଲି । ଆରେ ଇଏ କଣ ମୋର ଠାରିବା ପୂର୍ବରୁ ତ ସିଏ ସିଧା ମୋ ଆଡକୁ ଚାଲି ଆସୁଛନ୍ତି । ଭୟରେ ହେଉ କି ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୋ ଦେହ ଶୀତେଇ ଉଠି କମ୍ପିବାରେ ଲାଗିଲା । ପାଟିଟା ଅଠାଳିଆ ହେଇ ଛାତି ଆହୁରି ଜୋରରେ ଧଡ ଧଡ ହେଇ ଥରି ଉଠିଲା । ସିଏ ଯେତକି ଯେତକି ମୋ ପାଖକୁ ପାଖକୁ ଆସୁଥାନ୍ତି ମୋ ହୃଦ୍ ସ୍ପନ୍ଦନର ବେଗ ସେତିକି ସେତିକି ବଢି ବଢି ଚାଲିଥାଏ । ତଥାପି ତାଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରିବାକୁ ହେଲେ ମତେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆଉ ସାହସ ତ କରିବାକୁ ପଡିବ ଏଇଆ ଭାବି ଦମ୍ଭର ସହ ଛିଡା ହେଇ ପାଣି ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲି । ଏମିତି ପାଣି ମାରୁ ମାରୁ ବୋରିଂ ର ହେଣ୍ଡିଲ୍ ତଳ ଉପର କଲାବେଳେ ମୋ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଉଦ୍ଧତ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ପୁରା ଥଳ ଥଳ ହେଇ ନାଚି ନାଚି ସେଇ ଭିଜା ଭିଜା ଗାଉନ୍ ଟାକୁ ଦୋହଲେଇ ପକାଉଥାନ୍ତି । ସିଏ ସେମିତି ମତେ ଦେଖି ଦେଖି ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଖକୁ ଆସି ସାମ୍ନାରେ ଠିଆ ହେଲେ । ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ତାଙ୍କୁ ଆକର୍ଷଣ କରିବାର ଯୋଉ ତୀରଟା ମାରିଲି, ଯାଇ ତାଙ୍କର ବି ଛାତିରେ ବାଜିଛି । କଣେଇ କଣେଇ ବାରମ୍ବାର ମୋ ଛାତିକୁ ଅନେଇଁ ରହୁଛନ୍ତି । ଯାହାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସ୍ବରୂପ ତାଙ୍କ ଜଙ୍ଘ ଉପରୁ ଆଣ୍ଠୁଯାଏ ପେଣ୍ଟଟା ଧୀରେ ଧୀରେ ଫୁଲି ଉଠୁଛି । ଏମିତି ଦୁହେଁ ପରସ୍ପରର ଉଦ୍ଧତ ଅବୟବ ଗୁଡିକୁ କଣେଇ ଅନଉ ଅନଉ କେତେବେଳୁ ଯେ ଗରାରେ ପାଣି ଭର୍ତ୍ତି ହେଇ ଉଛୁଳି ଯାଉଛି ଜଣା ନାହିଁ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ମୁଁ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ଗରାଟାକୁ ହଟାଇ ଟିକିଏ ଲାଜେଇକି ହସିଲା ହସିଲା ପରି କହିଲି, “କଣ ମୁହଁ ହାତ ଧୋଇବେ କି ?” ସିଏ ବି ଟିକିଏ ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ଲାଜେଇଲା ପରି ହସିକି କହିଲେ, “ନା ତମେ ଆଗ ଭରି ସାର…” ଯୌବନର ମହା ଉଦ୍ଦୀପନାରେ ଭାବ ବିହ୍ୱଳ ହୋଇ ପଡୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ସାହସ ଜୁଟାଇ ପୁଣି କହିଲି, “ନାଇଁ, ମୁହଁ ହାତ ଧୋଇବେ ଯଦି ପାଣି ମାରି ଦେବି…” ସିଏ ସେମିତି ଲାଜେଇଲା ପରି କଣେଇଁ କଣେଇଁ ଟିକିଏ ମୋ ମୁହଁକୁ, ପୁଣି ଛାତିକୁ, ଶାୟାଟାକୁ ଟେକି ଦେଇଥିବା ଜଙ୍ଘକୁ ଦେଖି ଆଉ କିଛି ନ କହି ମୁହଁ ହାତ ଧୋଇବାରେ ଲାଗିଲେ । ଲାଗୁଥିଲା ତାଙ୍କ ମନରେ ବି ଅନେକ ଅସମାହିତ ପ୍ରଶ୍ନର ଜୁଆର ମୁହଁ ଯାଏ ଆସି ସମୁଦ୍ରର ଢେଉ ଫେରିଲା ପରି ଫେରି ଯାଉଥିଲା । କହିବାକୁ ଚାହିଁ ମଧ୍ୟ କହି ପାରୁ ନ ଥିଲେ ଯେମିତିକି ମୁଁ । ବାସ୍ ନିରବତା ଭିତରେ ଖାଲି ଛାତି ଭିତରଟା ଧଡଧଡେଇ ଯାଇ ମନର ଅକୁହା କଥା ଗୁଡିକୁ ଚାପି ରଖୁଥିଲା । ମୋର ବି ଆଖିଟା ଖାଲି ତାଙ୍କର ଫୁଲି ଉଠି ଫଡ ଫଡ ହେଉଥିବା ଜଙ୍ଘ ଉପରକୁ ଦେଖି, ପାଟିଟା ଅଠାଳିଆ ହେଇ ଲଟକି ପଡୁଥିଲା । ଏମିତି ପ୍ରାୟ ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ସିଏ ତାଙ୍କ ହାତମୁହଁକୁ ବାରମ୍ବାର ଧୋଇ ଚାଲିଥିବା ଦେଖି ମୁଁ ଟିକିଏ ହସିଦେଲି । ମୋ ହସିବା ଦେଖି ସିଏ ଛିଡ଼ା ହେଇ ରୁମାଲ୍ ରେ ମୁହଁ ପୋଛୁ ପୋଛୁ କହିଲେ, “ଏମିତି ହସିଲ, କଣ ପାଇଁ ଯେ…?”
ମୁଁ- ନାଇଁ, ସେମିତି କିଛି ନାଇଁ ଯେ……
ସେ- ନା, କିଛି ତ ଗୋଟେ ହେଇଥିବ, କହୁ ନ…
ମୁଁ ଜାଣୁଥିଲି ଟୋକାଟା ମୋ ସହ କଥା ହେବା ବାହାନାରେ ମୋ ଯୌବନର ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ଅବୟବ ଗୁଡିକୁ ଆଖି ପୁରାଇ ଆନନ୍ଦ ନେବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯାହା ମୁଁ ଚାହୁଁଥିଲି । ତେଣୁ ମୁଁ ବି କେତେବେଳେ ବାଲ୍ଟି ଧୋଇବା ବାହାନାରେ ତ କେତେବେଳେ ପାଣି ମାରିବା ବାହାନାରେ ତଳ ଉପର ହେଇ ହେଇ ଛାତିର ବଡ଼ ବଡ଼ ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ଦୁଧକୁ ହଲେଇ ଦଉଥିଲି । ତାଙ୍କ ଆଖିକୁ ଚାହିଁ ଲାଗୁଥିଲା ବୋଧହୁଏ ତାଙ୍କ ମନରେ ବି ମୋ ଯୌବନର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ଉପାଦାନକୁ ଦଳି ଚକଟି ଖାଇଯିବାର କ୍ଷୁଧା ବଢି ବଢି ଚାଲିଥିଲା । ଦୁହିଁଙ୍କ ଆଖିରେ ଯୌବନର ନିଶା, ମନରେ ଅସୁମାରୀ ଆଶା, ଦେହରେ ଉନ୍ମାଦନା ପୂର୍ଣ୍ଣ କାମନାର ପିପାସା, ହେଲେ କେହି କାହାକୁ କହି ପାରୁ ନୁ । ମୁଁ ତ ଝିଅଟା, ତାଙ୍କୁ ମୋ ଆଡକୁ ଆକୃଷ୍ଟ କରିବାକୁ ମୋର ଏତେ ସବୁ ଦେଖି ସିଏ କଣ ଜାଣି ପାରୁ ନି ? ତଥାପି ମତେ ପଚାରୁଛି ? ଯାହା ହେଲେ ବି ସିଏ ତ ମତେ ଆଜି ଦେଖିଛି ଆଉ ମୁଁ କାହିଁ କେତେ ଦିନରୁ…. ହଉ କିଛି ନ କହିଲେ ସିଏ ଯେ ଚାଲିଯାଇ ପାରେ ଏଇଆ ଭାବି କଣ କହିବି କଣ ନାଇଁ ଚିନ୍ତା କରି ନ ପାରି ସେମିତି ଲାଜୁଆ ଲାଜୁଆ ମୁହଁରେ କହିଦେଲି, “ତମକୁ ଲାଗିଲେ, ମୁଁ ଆସୁଛି ନା ମୁଁ ଆସିଲେ ତମକୁ ଲାଗୁଛି…?” ଏଥର ସିଏ ବି ଟିକିଏ ହସିଦେଇ କହିଲେ, “ସରି, ମୁଁ ଜାଣି ନ ଥିଲି ତମେ ସିଆଡୁ ଆସ ବୋଲି, ତେଣୁ ଅଜାଣତେ… ସେଇଥିପାଇଁ ରିଏଲି ସରି ହେଁ…..” ମୁଁ ବି ତାଙ୍କ କଥାରେ ସହମତି ପୂର୍ବକ ସେମିତି ହସି ହସି କହିଲି, “ଏମିତି ହୁଏ, ଚଳିବ…”
ଏତିକିବେଳେ ଶ୍ରେଣୀ ଭିତରୁ ପିଲାମାନେ ଦୌଡ଼ି ଆସି କିଏ କିଏ ମାଡ ହେଉଥିବା କହିବାରୁ ସିଏ ବୋଧହୁଏ ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ତ୍ୱେ ଚାଲିଗଲେ ଆଉ ମୁଁ ବି ଯେମିତି ମୋ କାମନା ଚରିତାର୍ଥ କରିବାର ସେମି ଫାଇନାଲ୍ ଟା ଜିତି ସାରିଛି ସେଇ ଖୁସିରେ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ଚାଲି ଆସିଲି । ଇଚ୍ଛା ତ ଥିଲା ସେଦିନ ଆଉ କେଇ ଥର ପାଣି ଆଣିବା ବାହାନାରେ ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଯାଇ ଯେମିତି ହେଲେ ତାଙ୍କୁ ପଟେଇ ଦେବାକୁ ହେଲେ ଘରକୁ କେହି ଜଣେ କୁଣିଆଁ ଆସିବାରୁ ହେଇ ପାରିଲା ନାହିଁ ।
ସବୁବେଳେ ତ ନିଜକୁ ସେମିତି ସେକ୍ସି କରି ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଯାଇ ହେବନି, ଅନ୍ୟ ମାନେ ବି ଅଛନ୍ତି । ତଥାପି ଯେତେବେଳେ ବି ଯାଏଁ ସିଏ ବାରଣ୍ଡା କୁ ବାହାରି ଆସି ମତେ ଦେଖି ହସି ଦିଅନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ବି । ଏମିତି ଆମର ଆଖି ଆଖିରେ ଖେଳ ଚାଲିଲା ଅନେକ ଦିନ । ହେଲେ ସେଇ ଦିନରୁ ସେଇ ବାଡି ପଟକୁ ଆଉ ମୁତିବାକୁ ଗଲେ ନି ଯେଉଁଥିପାଇଁ ମତେ ଟିକିଏ ଖାପଛଡା ଖାପଛଡା ଲାଗୁଥାଏ । ଏଇ ପରିସ୍ଥିତିରେ କେମିତି ଯେ ମୋ କାମନା ପୁରଣ କରିବି ଭାବି ଭାବି ରାତିରେ ନିଦ ବି ହୁଏ ନି, ବସି ବସି ତାଙ୍କର ସେଇ ପୂର୍ବର ଭିଡିଓଟା ଦେଖି କାମ ଚଳେଇବାକୁ ପଡେ ନ ହେଲେ କାଗଜ ବାହାର କରି ତାଙ୍କ ପରି ବଡ଼ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡର ଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ମନ ବୁଝାଏଁ । ଦିନକୁ ଦିନ କେବଳ ଏଇ ଆଖି ଆଖିର ଖେଳରେ ଅସଲ ଖେଳଟା ଦୂରେଇ ଗଲା ପରି ଲାଗିବାରୁ ଭାବିଲି ମତେ ହିଁ କିଛି ଗୋଟାଏ କରିବାକୁ ପଡିବ । ତା’ର ଦେଖିଲି ବୋଲି ସେଦିନ ମୁଁ ଯେ ଲାଜ ସରମ ଛାଡ଼ି ଅଧା ଯୌବନକୁ ଖୋଲି ଦେଖେଇ ଦେଲି ଆଉ ଇଏ ଅଛି ଯେ ମତେ ଖାଲି ଲାଇନ୍ ମାରୁଛି ସବୁ ଲୁଚେଇ । ଏମିତି ଭାବି କିଛିଦିନ ଆଉ ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଗଲି ନାହିଁ କେବଳ ଝରକା ଉପରୁ ଅନେଇଁ ଦେଖୁଥାଏଁ । ଦିନେ ଗଲା, ଦି’ଦିନ ଗଲା, ତିନି ଦିନ ଯାଇ ଚତୁର୍ଥ ଦିନ ଧୀରେ ଆସିଲା ପୁରା ଚୁପି ଚୁପିକି ଯେମିତି ଚୋରି କରିବାକୁ ଆସୁଛି । ବାଡି ପଟକୁ ଆସି ସେଇ ବାଉଣ୍ଡ୍ରି ଫାଟ ଦେଇ ଆମ ବାଡି ପଟକୁ ଝାଙ୍କି ଦେଖିଲା । ତାଙ୍କ ଏପରି ହାବଭାବ ଦେଖି ମୁଁ ବୁଝିଗଲି ସିଏ ମତେ ହିଁ ଖୋଜୁଛି ତେଣୁ କଣ କରିବ ଭାବି କୌତୁହଳ ରେ ମୁଁ ତାକୁ ଉପରୁ ଅନେଇଁ ରହିଲି । ସେମିତି ସେଇ ଫାଟରେ ଅନେକ ସମୟ ଛିଡା ହେଇ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରି ଏପଟ ସେପଟ କରି ଆମ ବାଡି ପଟ ସାରା ଅନଉ ଥାଏ । ଏମିତି କିଛି ସମୟ ଚାହିଁଲା ପରେ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ବାହାର କରି ଆଗପରି ହଲେଇ ହଲେଇ ମୁତିଲା । ଇଚ୍ଛା ତ ହେଉଥାଏ ପାଖକୁ ଧାଇଁ ଯାଇ ଭିଡି ଧରନ୍ତି ପୁଣି ଭାବିଲି ରହ, ଆଉ ଦିନେ ଦି’ଦିନ ମୁଁ ଏମିତି ତା’କୁ ଦେଖେଇ ନ ହୁଏଁ ତା ପରେ ପୁଣି ଥରେ ହଠାତ୍ ମାଡିବସି ଧରି ପକେଇବି; ଯାହା ହେଲେ ହେବ । ହେଲେ ତା ପରଦିନ ଇଏ କଣ ? ସିଏ କେତେବେଳୁ ଆସି ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଟେକି ସେଇ ଦିନ ପରି ପିଶୁଛନ୍ତି । ଅନେକ ଦିନ ପରେ ପୁଣି ସେମିତି ଟାଣୁଆ ବାଣ୍ଡକୁ ପିଶିବା ଦେଖି ମୋ ବିଆରୁ ବି ଲାଳ ଗଡି ପଡିଲା । ଇଚ୍ଛା ହେଲା ଧାଇଁ ଯାଇ ସେଇ ବାଡି ପଟେ ଏକା ଠିଆ ଠିଆ ପେଲେଇ ହେବାକୁ ସେଇଥିପାଇଁ ପାହାଚରୁ ଓହ୍ଲାଇ ତଳକୁ ଆସୁ ଆସୁ ଦେଖିଲି ବାପା ପାହାଚ ତଳେ ବସି କାହା ସହ ଗୋଟିଏ ଗପୁଛନ୍ତି । ଗଲା ସବୁ ମାର୍ ହେଇ । ଏମିତି ସୁଯୋଗ ଯେ ଆଉ କେବେ ମିଳିବ କେଜାଣି । ତାଙ୍କର ନର୍ମାଲ ବାଣ୍ଡକୁ ତ ଶିଘ୍ର ଭରି ପାରନ୍ତି ନି, ଆଉ ଏଇ ଟାଣୁଆ ବାଣ୍ଡଟା ମତେ ଦେଖି ନିଶ୍ଚୟ କିଛି ନା କିଛି ହେବ, ହେଲେ ବାପା ତ ଦ୍ବାରପାଳ ପରି ଜଗି ବସିଛନ୍ତି । କେମିତି ଯିବି, କଣ କରିବି ଭାବି ଭାବି ପୁଣି ଥରେ ଧାଇଁ ଗଲି ସେଇ ଝରକା ପାଖକୁ । ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍ ବାଣ୍ଡଟା ତ ପୁରା ଉପରକୁ ଟାଣି ଭିଡି ହେଇ ଫୁତ୍କାରି ଉଠୁଛି । ତା ଉପର ନାଲି ଟୋପାଟା ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ରକ୍ତ ଗୋଲାପ ପରି ଦେଖାଯାଉଛି । କଣ ସେଦିନ ପରି ଭିଡିଓ କଲରେ ଅଛନ୍ତି କି ? ନା… ତ… ସେଇଟାକୁ ପୁରା ଦୁଇ ହାତରେ ଠେଙ୍ଗା ଧରିଲା ପରି ମୁଠେଇ ଧରି ଖୁବ୍ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ତଳ ଉପର ତଳ ଉପର ରଗଡୁଛନ୍ତି । ଯେମିତି ଉପରକୁ ମୁହଁ ଟେକି ଉଃ…. ଆଃ…. ହେଇ ଘଷୁଛନ୍ତି ମୋ ଆଡ଼କୁ ମୁହଁ କରିଥିଲେ ଏଇ ଝରକା ପଟରୁ ମତେ ଆରାମରେ ଦେଖି ପାରନ୍ତେ, ସିଏ ତ ଏବେ ମୋ ପଟକୁ ମାନେ ସେଇ ଭଙ୍ଗା କାନ୍ଥ ଆଡ଼କୁ ପିଠିକରି ଚଲଉଛନ୍ତି । ତଥାପି ମୁଁ ଉପରେ ଥିବାରୁ ମତେ ସବୁ ଦେଖା ଯାଉଛି ହେଲେ ସିଏ ତ ମତେ ଦେଖି ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ଆଉ । ତାଙ୍କର ଏପରି ଉଃ… ଆଃ… ହେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ପିସିବା ଦେଖି ମୋ ଦେହମୁଣ୍ଡ ସବୁ ଶିରିଶିରି ହେଇ ଚଡିଟା ଓଦା ହେଇ ଯାଉଥାଏ । ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ ଏଇଠୁ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ଗଳି ପଡନ୍ତି କି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଉପରେ… ଆଃ…… ପଲପଲ ହେଇ ମୋ ଲାଳୁଆ ବିଆରେ ପଶିଗଲେ କେତେ ସୁଖ ଲାଗନ୍ତା ସତେ…… ଆଗକୁ ଆଉ ଭାବି ପାରିଲି ନି । ଆପଣାଛାଏଁ ହାତ ମୋର କେତେବେଳେ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଦଳି ପକେଇଲା ତ କେତେବେଳେ ଚଡି ଭିତରକୁ ପସି ବିଆଟାକୁ ଘସି ପକେଇଲା । ତଳେ ସିଏ ତାଙ୍କର ଘସୁ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ଉପରେ ମୁଁ । ଏମିତି ନିଜକୁ ନିଜେ ଦଳିଚକଟି ବିଆକୁ ଘସିଲେ ବି ତଳେ ତାଙ୍କର ବିଶାଳତମ ଉପର ମୁହାଁ ବାଣ୍ଡର ବିକଟାଳ ରୂପ ଦେଖି ଦେହ ମନଟା ଉତ୍ତେଜନାରେ ଆହୁରି ଜଳି ଉଠୁଥାଏ । ଏମିତି କଣ କରିବି କଣ କରିବି ଭାବୁ ଭାବୁ ହଠାତ୍ ଆଖିରେ ପଡିଲା ସେଇ କାଗଜଟା ଯେଉଁଥିରେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ଏପରି ବିକଟାଳ ଉଗ୍ର ରୂପକୁ ମନେ ପକାଇ ଚିତ୍ର କରିଥିଲି । ଏବେ ସ୍କେଚ୍ ବାହାର କରି ତା ତଳକୁ ଲେଖିଦେଲି “IT’S TOO BIG.” ଆଉ କାଗଜର ଅନ୍ୟ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଅକ୍ଷରରେ ଲେଖିଦେଲି “REALLY MISSED U” ଆଉ ସେଇଟାକୁ ରକେଟ୍ କରି ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଲି । ଶୁଣିଥିଲି ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ଈଶ୍ବର ବି ସାଥ୍ ଦିଅନ୍ତି । ସତକୁ ସତ ସେଇଟା ରକେଟ୍ ପରି ଉଡିଯାଇ ତାଙ୍କ ପିଠିରେ ବାଜିଲା ଆଉ ସେ ଚମକି ପଡି ଉପରକୁ ଅନାଉଁ ଅନାଉଁ ମୁଁ ଲୁଚିଦେଲି । ଟିକିଏ ପରେ ସେମିତି ଲୁଚିକି ଦେଖିଲି କାଗଜଟାକୁ ଖୋଲି ଏପଟ ସେପଟ ଦେଖି ମଝିରେ ମଝିରେ ଝରକାକୁ ବି ଅନଉଛନ୍ତି । ହେଲେ ବୋଧହୁଏ ଡରିଯାଇ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ସେଦିନ ପରି ସାର୍ଟ ଭିତରେ ପୁରାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି ତେଣୁ ମୁଁ ପୁଣି ଗୋଟିଏ ସେମିତି କାଗଜକୁ ରକେଟ୍ କରି ଫିଙ୍ଗି ଝରକା ଉପରୁ ଦେଖେଇ ହେଇ ହାଏ କଲି । ସିଏ ବି ଫଟାଫଟ୍ ସେଇ କାଗଜଟାକୁ ଗୋଟେଇ ପୁଣି ସେମିତି ଥିବାର ଦେଖି ହସିଦେଲେ ଆଉ ମୁଁ ବି । ହେଲେ ଇଏ କଣ ? ସିଏ ତ ତାଙ୍କର ପେଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧିବାକୁ ବସିଲେଣି । ମଜା କିର୍ କିରା ହେଇଯିବ ଭାବି ମୁଁ ପୁଣି ଗୋଟିଏ କାଗଜରେ ମୋ ନମ୍ବର୍ ଦେଇ କଲ୍ କରିବାକୁ କହିଲି ଆଉ ସିଏ ଫଟାଫଟ୍ କଲ୍ କରି ପଚାରିଲେ, “ଇଏ କଣ…?”
ମୁଁ- କୋଉଟା କଣ…?
ସେ- ଏଇ ରକେଟ୍ ଟା…?
ମୁଁ- ରକେଟ୍ ଟା ରକେଟ୍…
ସେ- ମାନେ… ସେଇ ଯୋଉ ଫଟୋଟା…?
ମୁଁ- କଣ ଚିହ୍ନି ହେଲାନି କି…. ହେଇ ନ ଥିବ…. ପାଖରୁ ଭଲରେ ଦେଖି ନି ତ…… ଏଇ ଉପରୁ ଯାହା ଦିଶିଲା…. ଆଙ୍କି ଦେଇଛି…. ସେଇଟା ତମର ପରି ଲାଗୁଛି ତ….
ସେ- ବାପ୍ ରେ…… ତମେ କେତେବେଳୁ ଦେଖୁଛ…?
ମୁଁ- କେତେବେଳୁ ନୁହେଁ…. କେବେ ଠୁ କୁହ….
ସେ- (ଚମକିଗଲା ପରି) ସତେ ନା କଣ…?
ମୁଁ- ଏମିତି ଚମକୁଛ କାହିଁକି ମ…. ମୁଁ କଣ ନେଇ ଯାଉଛି କି….
ସେ- (ବୋଧହୁଏ ଏପରି ଆକସ୍ମିକ ଭାବରେ ତାଙ୍କର ପର୍ଦ୍ଦାଫାଶକୁ ସିଏ ହଜମ୍ କରି ପାରୁ ନ ଥିଲେ । ସେମିତି ନିରବ ରହି ଚିନ୍ତିତ ଜଣା ପଡିବାରୁ ମୁଁ ପୁଣି କହିଲି)
ମୁଁ- ଏମିତି ଭାବୁଛ କଣ ଯେ…? ଆଚ୍ଛା ତମର୍ କଣ ସବୁବେଳେ ଏମିତି ହୁଏ….
ସେ- (ପୁଣି ନିରବ)
ମୁଁ- ଏମିତି ଡରୁଛ କାଇଁ ଯେ…. ମୁଁ କଣ ପଚାରୁଛି ପରା…. ତମେ ମରଦ ଟୋକା ଯଦି ଏମିତି ଡରିବ ଆମେ ଝିଅଗୁଡା କେତେ ସାହସ କରିବୁ ବା….
ସେ- ମାନେ…
ମୁଁ– ମାନେ, ମୁଁ କଣ ପଚାରୁଛି କୁହ ନା…
ସେ- ହଁ, କୁହ…
ମୁଁ- ତମର ସବୁବେଳେ ଏମିତି ହୁଏ କି….
ସେ- କେବେ କେବେ…
ମୁଁ- କେବେ କେବେ କଣ ମ… ମୁଁ ତ ସବୁଦିନ ଦେଖୁଛି… ବାଡି ପଟକୁ ଆସି ହଲେଇ ହଲେଇ ମୁତୁଛ…
ସେ – ସରି….
ମୁଁ- ଖାଲି ସବୁବେଳେ ଏଇ ସରି ସରି କଣ ପାଇଁ ଯେ… by the way… ତମର ସେଇଟାକୁ ଏତ ବଡ଼ କଲ କେମିତି ବା… କଣ ମେଡିସିନ୍ ଫେଡିସିନ୍ ଖାଇଛ କି…?
ସେ- ନାଇଁ, ଛୋଟ ବେଳରୁ ଆପେ ଆପେ…
ମୁଁ- ଛୋଟ ବେଳରୁ ମାନେ ଜନ୍ମରୁ ତ ହେଇ ନ ଥିବ ନା….
ସେ- ମେଟ୍ରିକ ପରେ….
ମୁଁ- ମେଟ୍ରିକ ପରେ କଣ ଆପେ ଆପେ….
ସେ- ହଁ, ସେମିତି…
ମୁଁ- ଗର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ ଅଛନ୍ତି…?
ସେ- ନା….
ମୁଁ- ମିଛ କାଇଁ କହୁଛ ବା…. ଏତେ ବଡ଼ ଗୋଟାଏ ରଖି ଗର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ ନାହିଁ…. ସେଦିନ ମୁଁ ପରା ଦେଖିଛି କାହା ସହିତ ଗୋଟିଏ କଥା ହେଇ ହେଇ ଏମିତି ଦୁଇ ହାତରେ ପିସି ପିସି ପୁଣି ପାଟିରେ ପୁରାଇ….
ସେ- ସେଇଟା ଫେକ୍ କଲ୍ ଟା….
ମୁଁ- ଫେକ୍ କଲଟା ମାନେ…?
ସେ- ସେଇଟା ଅନେକ କଥା, ମାନେ ମୁଁ କାହାଣୀ ଲେଖା ଲେଖି କରେ ତ…. ସେଇଠୁ ସେଇ ଖୋର୍ଦ୍ଧା ର ଝିଅଟେ ନମ୍ବର୍ ପାଇ ମଝିରେ ମଝିରେ ଫୋନ୍ ସେକ୍ସ କରିବାକୁ କୁହେ ଆଉ ମୋର ଏମିତି ହେଇଯାଏ….
ମୁଁ- ଆରେ ବାପ୍ ରେ…. ଏବେ ବି ସେମିତି ହେଇଛି କି…
ସେ- (ସମ୍ମତିରେ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରି) ହୁଁ….
ମୁଁ- ତ ଏମିତି ଲୁଚଉଛ କାହିଁକି…? ଟିକିଏ ଦେଖଉନ କେମିତି ହେଇଛି….
ସେ- (ଲାଜେଇଲା ପରି) ହେଲେ ତମକୁ….
ମୁଁ- କାଇଁ ସେଇ କଟକିଆଣିଟାକୁ ଦେଖେଇ ପାରୁଛ ଆଉ ମତେ କାଇଁ ଲାଜୁଛ ବା…. ସତ କହିବାକୁ ଗଲେ ମୁଁ ବି ସବୁଦିନ ଏଇ ଉପରୁ ଦେଖୁଛି ଯେ… ହେଲେ ଲୁଚିକି…. ଆଜି ଜାଣତରେ ଟିକିଏ ଦେଖାଅ ନା…… ଭଲ ଲାଗିବ…..
ସେ- କାଇଁ, ଆଜିକାଲି ତ ଆଉ ପାଣି ନେଇ ଆସୁ ନ…. ଆସିଲେ ପାଖରୁ ଦେଖନ୍ତ ନି…?
ମୁଁ- ମୋର ବି ଇଚ୍ଛା ଲାଗୁଛି ଯେ….. ହେଲେ ତଳେ ବାପା ବସିଛନ୍ତି… ଅଲଗା କେବେ…. ଏବେ ଏମିତି ଦେଖେଇ ଦିଅ ନା ପ୍ଲିଜ୍…..
ସେ – (ମୋ ଆଡେ ଅନାଇଁ ସେମିତି ହସିଦେଇ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ସାର୍ଟ୍ ହଟାଉ ହଟାଉ ସ୍ପ୍ରିଂ ଲଗା ଲୁହା ନଳଟେ ପରି ସାମ୍ନାକୁ ଫିଙ୍ଗି ଟେକି ହେଲା । ଯାହାକୁ ଦେଖି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟରେ ଚମକି ପଡିଲା ପରି ମୁହଁରେ ହାତ ଦେଇ କହିଲି, “ଆରେ ବାପ୍ ରେ, କେତେ ବଡଟାଏ ଲୋ ମାଆଁ…!
ସେ- ଏମିତି ଆଗରୁ ବି ଥରେ କହିଥିଲ ପରି ଲାଗୁଛି….
ମୁଁ- ଲାଗୁଛି କଣ…? ସେଦିନ ମୋ ଦେହରେ ମୁତି ଦେଇଥିଲ…. ମନେ ପଡୁନି….
ସେ- ଓଃ… ସରି ସରି….
ମୁଁ- ଏଇଟା ସବୁବେଳେ ଏମିତି ଖୁଣ୍ଟ ପରି ଟେକି ହେଇଥିବ ନା ଆଉ କେମିତି ହେବ…?
ସେ- ହେବ ଯେ…. ତା’ର କାମ ହେଲେ ସିନା….
ମୁଁ- (କିଛି ନଜାଣିଲା ପରି) ମାନେ…
ସେ- ମାନେ… ୟାର କାମ ଯେତେବେଳେ ସରିଯିବ ଇଏ ଆପେ ଆପେ ତଳକୁ ନଇଁ ପଡିବ….
ମୁଁ- କେତେବେଳେ ସରିବ….?
ସେ- ସେଇଟା କହି ହେବନି….
ମୁଁ- ଅଜବ୍ କଥା… ତମେ ତମର୍ କେତେବେଳେ ସରିବ ଜାଣି ନ…?
ସେ- ସତରେ ତମେ କିଛି ଜାଣି ନ…. ନା ନ ଜାଣିବାର ବାହାନା କରୁଛ….
ମୁଁ- (ସେମିତି କିଛି ନ ଜାଣିଲା ପରି) ମୁଁ କଣ ଜାଣିବି ଯେ…. ମୋର କଣ ତମ ପରି ଅଛି….?
ସେ- ଆଉ… ତମର କଣ ଅଛି ଟିକିଏ ଦେଖଉ ନ….
ମୁଁ- ନା ବାବା…. ଦେଖିଲେ ଯଦି ଲୋଭ କର….
ସେ- ମୁଁ କାଇଁ ଲୋଭ କରିବି ଯେ…. ତମ ଜିନିଷ ତମର.….
ମୁଁ- ହୁଁ…. ଆଉ ସେଦିନ କେମିତି ଲୋଭେଇ ଲୋଭେଇ ଡୁଗୁରୁ ଡୁଗୁରୁ ଅନଉଁଥିଲ….
ସେ- ଓଃ…. ସେଦିନ….. ସେଦିନ ତମେ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଉଥିଲ ନା….
ମୁଁ- କଣ ମୁଁ ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଉଥିଲି…. ନା ମୋର ଅନ୍ୟ କିଛି…
ସେ- ତମେ….
ମୁଁ- ନାଇଁ ତ…. ତମେ ତ ଅଲଗା କିଛି ଦେଖୁଥିଲ…. କୁହ ନା କଣ….
ସେ- ମାନେ ତମେ ମୋ ଆଖିକି ଦେଖୁଥିଲ କି….
ମୁଁ – ହଁ, ସେଇଥିପାଇଁ ତ ପଚାରୁଛି, କୁହ ନା କଣ ଦେଖୁଥିଲ…?
ସେ- ଏମିତି କେବେ ଭିତରେ କିଛି ପିନ୍ଧ ନାହିଁ ନା ଖାଲି ସେ ଦିନ….
ମୁଁ- (କିଛି ନ ଜାଣିଲା ପରି) କଣ କିଛି ପିନ୍ଧେ ନାହିଁ…. ଶାୟା ଆଉ ଗାଉନ୍ ପିନ୍ଧିଥିଲି ଦେଖି ନ କି….
ସେ- (ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ସେମିତି ଉପରକୁ ଟେକି ମଝିରେ ମଝିରେ ଟିଂଗ୍ ଟିଂଗ୍ କରି) ଭିତରର ବ୍ରା/ସେମିଜ୍ କଥା କହୁଛି ମ….
ମୁଁ- ଏମିତି ରାଗୁଛ କାହିଁକି…. ଦେଖୁ ନ…. ତମର ସେଇଟା କେମିତି ଟିଂଗ୍ ଟିଂଗ୍ କରୁଛି; ତାକୁ ସେମିତି ଆଗପରି ଘସି ଘସି କଥା ହୁଅନା….
ସେ- ଓଃ ସତରେ କି…? (ବାଣ୍ଡକୁ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଘସି ଘସି) ତମେ ଥରେ ତଳକୁ ଆସି ଘସି ଦେଲେ କଣ ହୁଅନ୍ତା…
ମୁଁ- ପାଖକୁ ଗଲେ ତ ଲୁଚେଇ ଦିଅ… ଯେମିତି ମୁଁ ତମର ନେଇକି ପଳେଇ ଯିବି….
ସେ- ସେଇଥିପାଇଁ ବି ସରି…. ଏବେ ଆସ…. ଏବେ ନେଇକି ଗଲେ ବି ଦେଇଦେବି….
ମୁଁ- ଇଚ୍ଛା ତ ମୋର ବି ହେଉଛି…. ହେଲେ କହିଲି ପରା ତଳେ ବାପା ବସିଛନ୍ତି….
ସେ- ସେଇଟା ତ କହିଲ ନି….
ମୁଁ- କଣ….
ସେ- ବ୍ରା/ସେମିଜ୍ କିଛି ଭିତରେ ପିନ୍ଧ ନା ନାହିଁ…
ମୁଁ- ପିନ୍ଧେ ମ….
ସେ- ଆଉ ସେଦିନ କେମିତି କିଛି ବି ପିନ୍ଧି ନ ଥିଲ…?
ମୁଁ- ସେଦିନ ଦି’ପହରେ କେତେ ଗରମ ଲାଗୁଥିଲା ଜାଣି ନ କି…. ଲାଇଟ୍ ବି ନଥିଲା ପରା…
ସେ- ଓଃ… ସେଇଥିପାଇଁ ଖାଲି ସେଇ ଭିତରଟା ଖୋଲି ଦେଇଥିଲ….?
ମୁଁ- ଖାଲି ଭିତରଟା ନାଇଁ…. ପୁରା ସବୁ ଖୋଲି କି ଏଇ ଉପରେ ଶୋଇଥିଲି, ଆଉ ମୁହଁହାତ ଧୋଇବା ପାଇଁ ଖାଲି ଶାୟା ଆଉ ଟପ୍ ଟା ଗଳେଇ ହେଇ ପଳେଇ ଥିଲି…….
ସେ- ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍ ! (ଯେମିତି ଫୁଲ୍ ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଇକି ତାଙ୍କର ଖୁବ୍ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ପିସିବାରେ ଲାଗିଲେ)
ମୁଁ- କଣ ହେଲା…? ଏମିତି ଚମକି ପଡି ଏବେ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ଘସିଲ ଯେ….
ସେ- ଉଃ…… ଆଃ…. ତମର ସେଇଟା ଏବେ ଆଖି ଆଗରେ ଝୁଲିଗଲା ପରି ଲାଗିଲା ତ…. ଜୋଶ୍ ଟିକେ ବଢିଗଲା….
ମୁଁ- କଣ ଆଖି ଆଗରେ ଝୁଲିଗଲା…?
ସେ- ଆଉ କଣ…. ତମର ଛାତିର ସେଇ ଵଡ଼ ଵଡ଼ ଦୁଇଟା….
ମୁଁ – ତାର ନାଆଁ ନାହିଁ କି….?
ସେ- ତମ ଛାତିର ସେଇ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ମ….
ମୁଁ- ଓଃ… ଦିଶୁଥିଲା କି….
ସେ- ଦିଶୁଥିଲା କଣ ମ…. ପତଳା ଗାଉନ୍ ଟା ଭିଜି ଯାଇ କିଛି ବି ପିନ୍ଧି ନଥିଲା ପରି ସେଇ ଦୁଇଟା ପରା ଥଳଥଳ ହେଇ ନାଚୁଥିଲା……
ମୁଁ- ସତେ କି…. କେମିତି ଲାଗୁଥିଲା…
ସେ- ସେକଥା ଆଉ ପଚାର ନି, ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ଫୁଲିଲା ଫୁଲିଲା ବେଲୁନ୍ ଦି’ଟିକୁ ଛାତିରେ ଭରି ଦେଇଛ ଆଉ ସେଇ ଯୋଡାକ ବି ବାହାରକୁ ବାହାରି ଆସିବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରୁଥିଲେ…(ଏମିତି କହୁ କହୁ ସିଏ ମୋବାଇଲ୍ କୁ କାନ୍ଧରେ ଚାପି ଦୁଇ ହାତରେ ଠେଙ୍ଗା ଧରିଲା ପରି ସେଇଟାକୁ ଧରି ଖୁବ୍ ବେଗରେ ଘସିଲେ । ବୋଧହୁଏ ମୋବାଇଲ୍ କୁ କାନରେ ଚାପି ଥିବାରୁ ଉପରକୁ ଅନେଇଁ ମୋର ଏସବୁ ହରକତ ଦେଖି ପାରୁ ନ ଥିଲେ । ଏମିତିକି କିଛି ସମୟ ଯାଏଁ ମୁହଁରୁ କଥା ବି ନ ବାହାରି କେବଳ “ଉଃ…. ଆଃ……” ହେଇ ଯନ୍ତ୍ରବତ୍ ତାକୁ ପିସି ଚାଲିଥାନ୍ତି । ତାଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଏମିତି ନିଜ ଯୌବନର ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣି ଆଉ ଆଖି ଆଗରେ ତାଙ୍କର ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡର ଏକ୍ସସାଇଜ୍ ଦେଖି ମୁଁ ବା ଆଉ କଣ ସହି ପାରନ୍ତି କି…? ଆପେ ଆପେ ହାତଟା କେତେବେଳେ ଛାତିକୁ ଦଳିବାରେ ତ କେତେବେଳେ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିକୁ ଘସିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଉନ୍ମାଦନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୋର ଦେହଟା ବି ଶୀତେଇ ଉଠି ଆଖିପତା ମଦି ହେଉଥାଏ । ଏମିତି କିଛି ସମୟ ଦୁହେଁ ନିର୍ବାକ୍ ହୋଇ ନିଜ ନିଜ ଶରୀରକୁ ଘସାପିସା କରୁ କରୁ ଖାଲି ସେଇ ଉତ୍ତେଜନା ଭରା ସିତ୍କାର ଛାଡିବାରେ ଲାଗିଲୁ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ସିଏ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଦେଖି ସେମିତି କମ୍ପିତ ଅଧରରେ କହିଲେ, “ଆଃ…. ସେଇଟାକୁ ସେମିତି ଭିତରେ ଭିତରେ କାଇଁ ଦଳୁଛ ମ… ଟିକିଏ ବାହାର କରି ଦଳୁ ନ…. ମୁଁ ବି ଟିକିଏ ଦେଖିକି ହେଲେ ମନ ବୁଝାଏଁ….” ମୁଁ ବି ଯେମିତି ମୋ ଆୟତ୍ତରେ ନ ଥିଲି । କାହିଁ କେତେ ଦିନରୁ ଯୌବନର ନିଆଁରେ ଯେମିତି ଏକା ଏକା ଜଳୁଥିଲି, ଯାହା ହେଉ ଆଜି ସେଇ ସପନ ପୁରୁଷ ଟା ମତେ ଗେହିଁକି ମୋ ସ୍ବପ୍ନକୁ ପୁରଣ କରି ନ ପାରିଲେ ନାହିଁ ଅନ୍ତତଃ ଆଖି ଆଗରେ ତ ସିଏ ବି କାମଦେବ ରୂପରେ ମତେ ଆହ୍ବାନ କରୁଛି । ତାଙ୍କ କଥାକୁ ଆଡେଇ ଯାଆନ୍ତି ଯେ କିପରି ? ଆଜ୍ଞାବହ ଦାସୀଟେ ପରି ଫଟାଫଟ୍ ଉପର ଟପ୍ ଟାକୁ କାଢି ପକେଇ କେବଳ ବ୍ରା ସହ ଛାତିଟାକୁ ତାଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଡେରି ନିଶାଭରା ଆଖିରେ କହିଲି, “ହେଲା ତ….”
ସେ- (ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଉପରେ ଆହୁରି ବେଗରେ ହସ୍ତ ଚାଳନା କରୁ କରୁ ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ସିତ୍କାର କରି) କଣ ଦୁଧ ଯୋଡିଏ ଧରିଛ ମ…… ପୁରା ବେଲୁନ୍ ଯୋଡାକ ପରି….. ହେଲେ ସେଇ ବ୍ରାଟାକୁ ପୁଣି କାଇଁ ରଖିଛ ଯେ, ପୁରା ଖୋଲିକି ଟିକିଏ ଦେଖାଅନା ପ୍ଲିଜ୍…..
ମୁଁ- ସେଇଟା ପରା ତମେ ଖୋଲିବ ……
ସେ- (ପୁଣି ସେମିତି ଉତ୍ତେଜକ ଭରା ସିତ୍କାର ଛାଡି) ଆଃ…… କାସ୍ ସେଇ ଭାଗ୍ୟ ମତେ ମିଳନ୍ତା….!!!
ମୁଁ- (ସେମିତି ତାଙ୍କ ଆଡେ ଦେଖେଇ ଦୁଧକୁ ଟିକିଏ ଚିପି) ହଁ….ଯଦି ମିଳେ… କଣ କରନ୍ତ……
ସେ- ସୁଯୋଗ ତ ଥରେ ଦେଇ ଦେଖ……
ମୁଁ- (ଚିଡେଇଲା ପରି) ଆସୁ ନ ଉପରକୁ, କିଏ ମନା କରୁଛି କି….
ସେ- (ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଇ) ସତେ ତ……
ମୁଁ- ଆଉ କଣ ମିଛରେ…???
ସେ- (ମୋ କଥାକୁ ସତ ଭାବି ନା କଣ ସେମିତି ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ଟେଙ୍ଗେଇ ସେଇ ଫାଟ ଭିତରକୁ ପସି ଆସୁ ଆସୁ) ଏଇ ଦେଖ ଗଲି, ଯଦି କିଏ ଦେଖେ ତମେ ବୁଝିବ….
ମୁଁ- (ଏଇ ଟୋକାମାନଙ୍କ କଥା ଜାଣିଛି, ଝିଅଟେ ଡାକିଲା ମାନେ ଜୀବନକୁ ବାଜି ଲଗେଇ ଧାଇଁ ଆସିବେ; ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ବି ତ ଥରେ ଏମିତି ପଳେଇ ଆସିଥିଲା, ଭାଗ୍ୟ ଭଲ ସେଦିନ ଘରେ କେହି ନ ଥିଲେ, ଆଜି ତ ବାପା ଅଛନ୍ତି ନା, ତେଣୁ ଟିକିଏ ଡରିକି) ଆରେ ବାପ୍ ରେ ଏତେ ସିରିଅସ୍….
ସେ- ଆଉ କଣ ସେ….
ମୁଁ- ରୁହ ରୁହ ବାପା ସେଇଠି ବସିଛନ୍ତି ପରା, ମୁଁ ଟିକିଏ ଦେଖେଁ….. (ମୁଁ ଯାଇ ଦେଖିଲି, ବାପା ସେମିତି ବସିକି ଗପୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ଫେରି ଆସି) ବାପା ସେଇଠି ବାଟେ ବାଟେ ବସିଛନ୍ତି…
ସେ- (ଆମ ବାଡି ପଟରୁ ସ୍କୁଲ୍ ହତା ଭିତରକୁ ଫେରି) ରସିଟିଏ ହେଲେ ଦିଅ ଏଇ ଝରକା ବାଟରୁ ଚଢିଯିବି….
ମୁଁ- (ତାଙ୍କର ଏମିତି ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେବାର୍ ଦେଖି କାହିଁକି କେଜାଣି ମତେ ବି ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗୁଥିଲା, ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ମୁଁ ବି କେମିତି ତାଙ୍କର ସେଇ ହାତେ ଲମ୍ବର ବାଣ୍ଡରୁ ଜାକି ଜାକି ଥରେ ପେଲେଇ ହୁଅନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସମୟଟା ଟିକିଏ ପ୍ରତିକୂଳ ଲାଗୁଥିବାରୁ ଇଚ୍ଛାଟାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଇ ଦମନ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା ତଥାପି ତାଙ୍କୁ ଯେ ଆଖି ଆଗରୁ ଦୁରେଇ ଦେବାକୁ ଯେମିତି ମନଟା ଜମାରୁ ଚାହୁଁ ନ ଥିଲା ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଯେ କେମିତି ଆଖି ଆଖିରେ ରଖି ଦୁଧ ଚିପି ଚିପି ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରି ନିଜକୁ ନିଜେ ହେଲେ ଝଡେଇଦେବି ଭାବି ତାଙ୍କ ସହ ଟିକିଏ ଆହୁରି ଏମିତି ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବାକୁ) ରସି ତ ଏଇଠି ନାହିଁ…
ସେ- ତେବେ ତମ ଓଠଣି ସବୁକୁ ଯୋଡିକି ହେଲେ ପକାଅ….
ମୁଁ- ଓଃ…. ରିଏଲି…… ଆଚ୍ଛା କହିଲ… ପାଖକୁ ଆସିଲେ କଣ କରିବ…?
ସେ- ଆଗ ପାଖକୁ ତ ନିଅ… କଣ କରିବି ଜାଣିବ ନି…
ମୁଁ- ନା ଆଗ କୁହ ତ କଣ କରିବ….
ସେ- ଏଇଠୁ ଥାଇ କହିବି କି…..
ମୁଁ- ହଁ, ଆଜି ସେଇଠୁ କହିଦେଇ ଥାଅ, ପରେ କେବେ ପାଖକୁ ଆସିଲେ ଯାହା ହେବ ହେଲା….
ସେ- (ଏକଦମ୍ ଖୁସିରେ) ପାଖକୁ ଆସିବ ତ…..
ମୁଁ- କହିଲି ପରା ଯିବି, ଏଥର କୁହ, ତମେ ପାଖକୁ ଆସିଲେ କଣ କରିବ……
ସେ- କଣ କଣ କଲେ ତମକୁ ଭଲ ଲାଗିବ କହୁ ନ ମୁଁ ସେଇଆ କରିବି…..
ମୁଁ- ନା, ତମେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଲେ ତମ ଇଚ୍ଛା ଯାହା ସେଇଆ କରିବ, ଆଉ ତମେ ଯାହା ବି କଲେ ମତେ ଭଲ ଲାଗିବ ହେଲା; ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତମ ପାଖକୁ ଯିବି ମୋ ଇଚ୍ଛା ଯାହା ସେଇଆ କରିବି ହେଲା…. ଏବେ କୁହ କଣ କଣ କରିବ……
ସେ- ପ୍ରଥମେ ତମକୁ ପଛପଟୁ ଭିଡି ଧରିବି……
ମୁଁ- (ପୁରା ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଲା ପରି) ଆଃ…. ମୋ ଦେହ ତ ପୁରା ଶୀତେଇ ଉଠିବ… ତା ପରେ….
ସେ- ତା ପରେ ତମ ଟପ୍ ଟାକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଖୋଲିଦେବି….
ମୁଁ- ମୁଁ ପରା ଆଗରୁ ଖୋଲି ସାରିଛି…. ମୁଁ କହୁଛି ଯଦି ଏବେ ଆସ, କଣ କଣ କରିବ….
ସେ- ଓଃ…. ତମକୁ ସେମିତି ପଛପଟୁ ଭିଡିଧରି ବେକରେ ଗୋଟିଏ କିସ୍ କରିବି……
ମୁଁ- (ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ତାଙ୍କୁ ସତରେ ମୋ ପାଖରେ ଅନୁଭବ କଲାପରି) ଆଃ…. ଦେଖୁଛ ତମ ଓଠର ପରସ ପାଇ ମୋ ଲୋମଗୁଡା କେମିତି ଟାଙ୍କୁରି ଉଠୁଛି… ତା ପରେ ….
ସେ- ଧୀରେ ଧୀରେ ତମ ପିଠିସାରା ଚୁମି ଯିବି….
ମୁଁ- ତା’ ଆଗରୁ ମୋ ଦୁଧଟା ସୁଗବୁଗେଇ ଗଲାଣି ଟିକିଏ ଚିପି ଦିଅନା… ଏମିତି… (ମୁଁ ନିଜେ ମୋ ଦୁଧକୁ ଉତ୍ତେଜନାରେ କସିକି ଚିପି)
ସେ- (ମୁଁ ଏମିତି ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଇ ନିଜେ ନିଜର ଦୁଧ ଚିପି ହେବା ଦେଖି, ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ବି ଘସି ଘସି) ୱ।ଓ…. ତମ ଦୁଧ ଯୋଡାକ କଣ ହେଇଛି ମ…. ମସ୍ତ୍ ମୁଲାୟମ୍ ଲାଗୁଛି….
ମୁଁ- (ମୋବାଇଲ୍ କୁ କାନରେ ଚାପି, ସେମିତି ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଦଳି ଦଳି) ଆଃ…… ଉଃ……. ଏମିତି ଜୋର୍ ଜୋରରେ ଦଳି ପକାଅ ନା……
ସେ- ଇସ୍…. କଣ ହେଇଛି ମ…. ମସ୍ତ୍ ମସ୍ତ୍ ଦୁଧ….
ମୁଁ- ଏଇ ବ୍ରା ଉପରୁ କାଟୁଛି… ତାକୁ ଖୋଲି ଦିଅନା…. (ବ୍ରା ଫିତା ଗୁଡିକୁ କାନ୍ଧରୁ ଖସେଇ, ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ପୁରା ନଙ୍ଗଳା କରି )
ସେ- (ମୋ ଦୁଧକୁ ଦେଖି ଚମକି ଗଲା ପରି ଆଉ ଆହୁରି ହିଟ୍ ହେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଟେଙ୍ଗେଇ ଫୁଲ୍ ସ୍ପିଡରେ ହଲେଇ) ଓଃ…. ମାଇଁ ଗଡ୍…… କଣ ଦୁଧ ଧରିଛ ମ……. ଦେଖି କି ଜମାରୁ ସହି ହେଉ ନି…… ଏବେ ସତରେ ପୁରା ପାଖକୁ ଯାଇ ଦଳି ଚକଟି ଖାଇ ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି…..
ମୁଁ- ସତରେ…… ଖାଇ ଯାଅ ନା…….. କହୁଛି ପରା ଭୁଣ୍ଡିମାନେ ପୁରା ସୁଗବୁଗେଇ ଯାଉଛି……. ତମେ ପାଟିରେ ପୁରାଇ ଚୁଚୁମିଲେ ଯାଇଁ ଭଲ ଲାଗିବ…
ସେ- ଠିକ୍ କହିଛ….. ତମର ସେଇ ଗୋଲାପି ଗୋଲାପି ଭୁଣ୍ଡିମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ମୋ ପାଟିରୁ ବି ଲାଳ ଗଡିଲାଣି……
ମୁଁ- (ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଚିପି ଭୁଣ୍ଡିମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଫୁଲେଇ) ଏଇ ନିଅ ନା ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଖାଇଯାଅ……
ସେ- (ଚୁଚୁମିଲା ପରି ଶବ୍ଦ କରି) ଉଁ…ମ୍…. ଉଁ…ମ୍…… ଉଁ…ମ୍…… ୱ।ଓ….. ଭେରି ଟେଷ୍ଟି…..
ମୁଁ- ଏଇ ଦେଖୁ ନ…. ତମେ ମୋ ଦୁଧକୁ ଖାଇଲାବେଳେ ତମର ସେଇ ଠେଙ୍ଗା ପରିକା କେମିତି ମୋ ପଛପଟେ ତାଡି ହେଉଛି…. କଣ କି ସେଇଟା….
ସେ- ସତରେ ଜାଣି ନ କି….
ମୁଁ- ତମେ କୁହନା, ଭଲ ଲାଗିବ…
– ବାଣ୍ଡ….
– ହଁ… ତମର ସେଇ ହାତେ ଲମ୍ବର ବାଣ୍ଡଟା ପରା… ମୋ ପଛପଟୁ ତାଡୁଛି….
– କଣ ତମ ଗାଣ୍ଡିରେ……
– ହଁ ପରା…..
– ତାକୁ ଧରିକି ଭିତରେ ପୁରେଇ ଦିଅନା…….
– କୋଉ ଭିତରେ…..
– ତମର ସେଇ ଅନ୍ଧାରି ଗାତରେ……
– କେମିତି ପୁରେଇବି ଯେ….. ତମେ ତ ମୋ ଚଡି କି ଲେଗିନ୍ସ୍ ବି ଖୋଲି ନ….. ଏମିତି ତଳକୁ ଟାଣି ଖସେଇ ଦିଅ ନା… (ପେଣ୍ଟି ସହ ଲେଗିନ୍ସ୍ ଖୋଲି ପୁରା ନଙ୍ଗଳା ହେଇଗଲି)
– ତମ ଅଣ୍ଟାରୁ ତଳକୁ ଦିଶୁନି…. ସେଇ ଝରକା ଉପରେ ଗୋଟିଏ ଗୋଡ ରଖ ନା….
– (ଝରକା ଉପରେ ଗୋଡଟିଏ ମେଲେଇ ରଖିବାରୁ ବୋଧହୁଏ ମୋ ଚିକିନା ବିଆଟି ତାଙ୍କୁ ଦେଖାଗଲା, ତେଣୁ ପୁଣିଥରେ ସିଏ ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଠେଇକି ଧରି କ୍ଷୀପ୍ର ବେଗରେ ଘସିବାରେ ଲାଗିଲେ । ମୋ ବିଆଟା ତ କେତେବେଳୁ ଲାଳେଇ ଯାଇ ଚଡିଟାକୁ ବି ଭିଜେଇ ଦେଇଥାଏ, ତଥାପି ତାଙ୍କୁ ମୋ ବିଆ ଦେଖେଇ ଦେଖେଇ କହିଲି) ଏଇ ନିଅ ସବୁ ଖୋଲି ଦେଖେଇ ଦେଲି…. ଏବେ ଯାହା କରିବାର କର…. ମୁଁ ବି ଆଉ ସହି ପାରୁନି, ତମର ସେଇ ଠେଙ୍ଗା ପରିକା ଦେଖି….
– ମତେ ବି ତମର ଏଇସବୁ ଦେଖି କେମିତି କେମିତି ଲାଗିଗଲାଣି ଲୋ… ଦେଖୁ ନ…. ତମ ଲାଳୁଆ ବିଆକୁ ଦେଖି ଏଇଟା କେମିତି ଫଡଫଡେଇ ଯାଉଛି ତା ଭିତରେ ପସିବାକୁ…….
– (ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଦୁଧକୁ ଚିପି, ଆଉ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ବିଆଟାକୁ ଘସି) ସତରେ, ମୋ ବିଆଟା ବି କଲବଲେଇ ଗଲାଣି ତାକୁ ଭିତରେ ପୁରେଇବାକୁ….. ହେଲେ ସେତେବଡ଼ ଦେଖି ଟିକିଏ ଡର ଲାଗୁଛି ବା……. ଫଟେଇ ଦେବ ନି ତ…..
– ଆରେ ନାଇଁ ମ…. ଜମାରୁ ଡରନି….. ପୁରା ଆରାମରେ ପସିବ….
– ପୁରାଅନା ପ୍ଲିଜ୍….. ସହି ହେଉନି….. (ଏମିତି କହି ମୁଁ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ମୋ ବିଆଟାକୁ ଘସିବାରେ ଲାଗିଲି, ଆଉ ତଳେ ସିଏ ବି ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଠେଇକି ପ୍ରବଳ ବେଗରେ ତାଙ୍କର ଘସି ଚାଲିଲେ)
– କଣ ଆଗ ପଟରୁ ପୁରେଇବି ନା ପଛ ପଟରୁ…..
– ଯେମିତି ପୁରଉଛ ପୁରାଅ…. ହେଲେ ଜଲ୍ଦି କର ପ୍ଲିଜ୍….. ଦେଖୁ ନ ମୋ ବିଆରୁ କେମିତି ଭକ ଭକ ହେଇ ଗରମ ଘିଅ ବାହାରିଲାଣି…..ଆଃ…… ଉଃ….. ଉଃ…… ଇସ୍……..
ସିଏ ବି ସେମିତି ଖୁବ୍ ଜୋର୍ ଜୋରରେ କିଛି ସମୟ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ପିସୁ ପିସୁ ପିଚ୍ ପିଚ୍ ପିଚକାରୀ ମାରି ଘୋଳ ଦହି ପରି ଗଦେଇ ହେଲା । ଆଃ…… ସତରେ ଆଜିର ଏଇଟା ଯେତେ ଭଲ ଲାଗିଲା, ଆଗରୁ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ ବେଳେ ଏତେ ମଜା ଲାଗି ନ ଥିଲା । ସିଏ ବି କେବେ ଯଦି ସୁଯୋଗ ମିଳେ ଏହାଠାରୁ ଆହୁରି ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ ଭାବରେ କରିବା କହି ଚାଲିଗଲେ ଆଉ ମୁଁ ବି ସେମିତି ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ଚିତ୍ ପାରି ଖଟରେ ପଡି ରହି ଭାବୁଥିଲି…. ଯଦି ସତରେ ଆମର ମିଳନ ହୁଏ…. ତାଙ୍କର ଏତେବଡ଼ଟାଏ ମୁଁ ସହି ପାରିବି ତ…..

Writer: DESI GIRL