ఆ రోజు ఉదమం బాబాయ్‌ వెళ్ళి పోమూడు. బాబాయినీ దింపిన తర్వాత రవి అటునుంచి అబే ఆఖీసుకి వెళ్ళిపోమాడు.

నా మనసులో రక రకాల ఆలోచనలు. ఏమి జరుగుతుంది అసలు. ఓవ్‌.. నీన్న ర పితో మాట్లాడింది తలచుకుంటే వళ్ళంతా అదో రకమైన ఉద్వి గ్నత. నేనేనా అలా మాట్లాడింది అను కున్నాను.

కానీ ఎంత కాదన్నా మాటి మాటికీ చెం చూసుకోవడం వంటి చర్యలు అప్రయత్నంగా జరుగుతుంటే మన సులో తరచి అలోచిస్తే స్తే ఎప్పుడు వస్తాడా అన్న ఆత్రం. కోరిక అని కాదు గానీ ఒక విధమైన ఉద్వి గ్నత.

మొన్న జరిగింది ఇష్టం ఉంది కానీ పరిస్తితీ.. కానీ ఈ రోజు నేనే వప్పుకుంటూ ర మ్మని పిలిచాను. ఓవ్‌.. ఈ సారి ఒక్కసారే… మళ్ళీ జీపితం లో ఇలాంటి పొర పాటు జరగ కూడదు అనుకున్నాను.

రవి చెప్పినట్టు మొన్న జరిగింది తనకి (ఇద్దరి కీ కూడాను మనసులో ఏదో మూల) పూర్తిగా తృప్తి ఇచ్చి ఉండదు. ఏదో కసి ఉద్రేకం అంతే.. అందుకే కాబోలు ఒక్కసారన్నా పూర్తి అంగీ కారం తో చెద్యూలని తాపత్రము పడుతున్నాడు.

ల

వాడు అన్నది నీజ మేనేమో. జరీ గింది ఏదో ఎలాగో జరీ గింది. అదేదో ఇద్దరి కీ ఒక తీపి (సమాజం అంగీకరించక పోయినా సరే) గుర్తుగా మిగిఠీ పోతుంది. మళ్ళీ ఇలాంటిది జరగ కుండా జ్మాగత్త పడటం తర్వాత చూడ వచ్చు అను కున్నానేమోనా మనసు తెరిపిన పడ్డట్టు అయింది.

సాయంత్రం నాలుగు అవుతుంది. ఈ లోగా రవి నుంచీ ఫోన్‌.. “వలో” అంటున్నాడు.

కొడ్డి క్షణాల పాటు నేను ఏమీ మాటలాడ లేదు.

మళ్ళీ “వాలో” అన్నాడు.

“వలో” అన్నాను నె మృదిగా.. (ఎంత మామూలుగా ఉందా మన్నా ఉండలే క పోతున్నాను)

“అక్కా.. ఉన్నావా?” అన్నాడు. (తన గొంతులో ఒక విధమైన మార్దవం, లాలింపు ఉన్నాయి)

“ఏం వెళ్ళి పోమూననుకున్నావా..?”” చిన్నగా అన్నాను (నవ్వును పెద వుల మాటున తొక్కిపట్టి)

“ఏమో.. భమపడ్డావేమో..” తన గొంతులో కొద్ది ప్రశాంతత.

“ఎందుకు.. నేను నీకంబే ముందే పుట్టాను అని గుర్తుంచుకో” గొంతు తగ్గించి రెచ్చగౌడుతు న్నట్టు అన్నాను.

అటువైెవు నుంచి చిన్నగా నవ్వు. “మంచి మషారుగా ఉన్నట్టు ఉన్నావే.. తొందరగా వచ్చెయ్య మంటావా..?” అన్నాడు సరదాగా.

“ఎందుకు వచ్చి, నాకు పని ఉంది పక్కింటి ఆమె ఏదో సినీమాకి రమ్మంది. వెళ్తున్నాను. అటునుంచి అబే సెకండ్‌ షో కూడా చూసి వస్తాను..” ఏడిపి స్తున్నట్టు

అన్నాను –

“ఏమ్‌..” అన్నాడు ఆదుర్దాగా. కావాలనీ ఏడిపించడానికి అన్నానీ వెంటనే అర్హం చేసుకుని. “ఓవో.. అలాగా రెండు షోలు చూడాలని ఉందన్నమాట” అన్నాడు.

“ఆ..” అన్నాను…
“కావాలంటే రెండో షో కూడా నేనే వేస్తాలీ” అన్నాడు చిలిపిగా నవ్వుతూ. అర్హ మెంది ఎందు కన్నాడో. “ఏథ్‌.. ఏమిటా మాటలు.. ఆఫీస్‌ నుంచి” అన్నాను.

“ఎవరూ లేరులే పక్కన..” అన్నాడు.

“మీ ఆవిడతో కూడా ఇలాగీ మాట్లాడతావా.. ఆఫీస్‌ ఫోనులో” అన్నాను నవ్వి.
“ఎందుకు ఇలా మాట్లాడతాను. మా ఆవిడకు ఒకే రోజు రెండు షోలు
వేయించు కోవాలనే సరదా గానీ అంత కోరిక గానీ అీవులే” అన్నాదు కొంటెగా నవ్వుతూ.

నాకు సిగ్గు ముంచు కొచ్చింది. కానీ పంతం. నేను మాత్రం ఎందుకు తగ్గాలని మాటల్లో. “నాకు అంత సరదా ఏమీ లేదులే.. కానీ త మ్ముడూ.. చూద్దాం” అని అన్నాను.

“అబ్బా.. రెచ్చి పోతున్నావే ఒక్కసారికే” అన్నాడు నవ్వుతూ మరింత సరదా వుట్టి.
“చాల్లే గానీ.. ఎన్ని గంటలకు వస్తున్నావు” అన్నాను.

‘ఏం అంత తొందరగా ఉందా..” అన్నాడు..
“అదే మీ కాదు.వంట చేద్దామని” అంటే
అయిదీంటి కల్లా వచ్చేస్తాలే అన్నాడు.
సరీ ఉంటాను అని ఫోన్‌ పెట్టే సాను.

నేను మాట్లాడిన మాటలు నాకీ ఆశ్చర్యం గొలువుతున్నాయి. జరిగిన సంఘటనని అంత సరదాగా మామూలుగా తీసుకున్నానా అనిపిస్తుంది. మనసు మూలల్లో అలా ఉందే మో..

నెమ్మదిగా వంట చేసేసాను. తరువాత సూట్‌ కేన్‌ లో బట్టలు తీసుకుని స్నానానికి ఎళ్ళాను.

బాత్రూంలోకి వెళ్ళగానే ఆరోజు రవి తన పని పూర్తిచెద్యగానే ఎంత నీరసంగా బాత్రూం లో కూర్చుండి పోమూనో గుర్తుకు వచ్చింది. అక్కడ కుర్చున్న ప్రదేశం

వంకే చూస్తూ బట్టలు విప్పుకుని స్నానం చేసాను. స్నానం చేస్తున్నంత సేవు నెమ్మదిగా నోట్లోనుంచి కూనిరాగాలు వస్తున్నాయి.

స్నానం చేసి బట్టలు కట్టు కుంటుంటే సడెన్‌ గా గుర్తుకు వచ్చింది నాకు తెలియకుండానే తెల్ల చీరా, జాకెట్‌ తెచ్చుకున్నానని. అప్రయత్నం గా పెద వులపై నవ్వు, ఏమను కుంటాడో అనీ. ఏదో శోభనం రోజులా ఈ బట్టలు కట్టు కున్నాను అని మార్చుకుందా మంటే ఓపిక లేదు మళ్ళీ.. పోనీలే సరదా పడతాడు అని
ఊరు కున్నాను.
నెమ్మదిగా సమయం అయింది. బమట తలువు చ ప్పుడు.
ఒక్కసారి గా అప్పటిదాకా ఉన్న ధెర్యం జారి పోయింది. గుండెల్లో బెదురు క మ్ముకుంది నెమ్మదిగా. ఏమి చేస్తున్నాను తప్పా? ఒప్పా? అనె మీమాంస.

తలువు తీసి పక్కకు నుంచున్నాను.
తలుపు తీసి లోపలకు రాగానే నా మొవాం చూసాడు. తన చేతీలో ఏదో బాగ్‌ ఉంది. నా క ళ్ళళ్టో మీమాంస, సందిగ్షతా కనపడింది అనుకుంటాను. నా పరి స్తితీ అర్ధం చేసుకుని మామూలుగా ఉండడాని కి ప్రయత్నిస్తూ…

“భోజనం పెట్టే స్తావా” అన్నాడు.

“వూ..” అన్నాను

“నువ్వు తీన్నావా?” అన్నాడు

లేదు అన్నట్టు తల ఊపితే ఇద్దరి కీ వడ్డించెయ్య అన్నాడు.

మౌనంగా టేబుల్‌ మీద భోజనం వడ్డించాను ఇద్దరి కి. అంత సేపూ ఇద్దరి మధ్య మాటలు లేవు. కానీ పరీక్షగా నన్నే చూస్తున్నాడని తెలుసు.

పక్కనే కూర్చుని ఉన్నానే మో మధ్యలో సడెన్‌ గా తను కలువుకుని తీంటున్న ముద్ద నానోటి వద్దకు తెచ్చాడు. తీన మన్నట్టు. అవ్వుడు కళ్ళెత్తి తన వంక చూ సాను.

తన కళ్ళల్లో అదో రకమైన ప్రేమ. ఆచూవుకి అంత వరకూ మనసులో గూడు కట్టు కుని ఉన్నబెదురు తొలగి పోయింది. అలాగే కొద్ది క్షణాలు ఒకరి కళ్ళల్లోకి ఒకరం చూసుకున్నాము.

నేను నెమ్మదిగా నోరు తెరిచి పెట్ట మన్నట్టుగా చూ సాను.

తను చిన్నగా నవ్వి వేళ్ళతో ఆ ముద్దని నోటిలో పెట్టాడు.

తన వంక అలాగీ చూస్తూ తీన్నాను.

అన్నం అభ్యూక “పాలు కూడా కలువు ఇద్దరం సగం సగం తాగుదాము” అన్నాడు తను చిలిపిగా నవ్వుతూ.

“ఏఖ్‌..” అంటూ చిన్నగా కసిరినట్టు అన్నాను కానీ నాకు తెలియకుండానే చిరునవ్వు తన్నుకు వచ్చింది.

“తెల్ల చీర కూడా కట్టుకున్నావుగా మరి.. అన్నీ సాంప్రదామంగా జరిగితే బాగుంటుంది” అన్నాడు కొంటె గా.

సిగ్గుతో నాబుగ్గలు ఎర్రబ డ్జాయి.

“సర్లే తొందర గా భోజనం చెయ్యు” అని నవ్వి చేతులు కడుక్కుని వోర్‌ లోకి వెళ్ళాడు. వోల్‌ ను ఆనుకునే బెడ్‌ రూంస్‌ ఉన్నాయి. అందులో ఒక దాంట్లో నేను ఉంటున్నాను.

గిన్నెలనీ సింక్‌ లో పడవేసి అన్నీ సర్దాను. ఎంతకీ తన నుంచి ఏ విధమైన పిలుపూ రాక పోవడంతో అలాగి తాత్సారం చే సాను చాలా సేవు ఒక గంట వరకూ. చీవరకి వోల్‌ లోకి వచ్చి చూ సాను. తను లేడు. తన రూం లోకి చూస్తే లెట్‌

వెలుగుతూ కనిపిస్తుంది. కొద్ది క్షణాలు అలాగే నీల్చుండి పోమాను. ఎంత కూడదీసుకున్నానేరుగా తన రూంలోకి నా అంతట నేను వెళ్ళడానికి ధెర్యం చాలడం లేదు.

నావల్ల కాదనుకుని నాబెడ్‌ రూం కేసి వెళ్ళాను. నెమ్మదిగా తలుపు తీసి చీకటిగా ఉంటే లైట్‌ వేసాను.. ఆశ్చర్యం.. ది గ్భాంతీ.. కొడ్డి క్షణాలు అలాగీ ఉండి పోమూను.

రూంలో నాబెడ్‌ మీద అంతచా మళ్ళిపూలూ గులాబీలు ఒక క్రమ పద్దతిలో జల్లి ఉన్నాయి. అచ్చం శోభనం రోజులాగా.. ఓవ్‌.. అంత కంటే బాగా సరి ఉన్నాయి పూలు. కళ్ళు పిప్పార్చుకుని చూస్తుంటే అగ రొత్తుల వాసన ముక్కు పుటాల కు వుగా తాకుతుంది. ఇందాక తనతో తెచ్చిన బాగ్‌ లో ఈ పూలూ, అగ రబత్తీఠే ఉండి ఉంటామని అనుకున్నాను.

వెనుక ఎప్పుడు వచ్చాడో తెలియదు, నానడు ము చుట్టు చెయ్యు వేసి వెనకనుంచి నా భుజాలపై తన గడ్డం ఆనించి తన బుగ్గతో న బుగ్గ తడు ముతూ.. “బాగుందా…” అన్నాడు చిన్నగా.

సిగ్గుతో కళళ్ళ అర మౌడ్వులె వాఠీ పోతుండ గా అతి కష్టం మీద గొంతు పెగల్చుకుని
“వూ” అన్నాను.

ఈ పూలు సర్దడానికి ఎంత కష్టపడ్డానో చూసావుగా.. మరి అంత కష్టం నీ నుంచి కూడా ఉండాలీ అన్నాడు ప్రేమగా.

ఇంక అలా నుంచోవడం నా వల్లకాక వెనక్కుతిరిగి నా ప్రేమ అంతా చూపిస్తూ చేతులు తన చుట్టూ వేసి గట్టిగా నా వృదమూనికి అత్తుకునీ తన పెదవులపై

న -్‌్‌ ఆ
ముద్దు పెట్టు కున్నాను. నా చేతల్లో ఆవేశం, ప్రేమా, తృష్ట అన్నీ కలగలిపి ఉన్నాయి.

తను అలాగే పట్టుకుని నా కింద పెదవి తన పెదవులతో పట్టి వత్తి నాలుక లోపలకి జొనిపించి ఏదో శోధిస్తున్నట్టు కింద పెదవి లోపల అంచు అంతా రాసి దాంట్లో ఉన్న రక్తం అంతా పీల్చుకోవాలన్నట్టు గట్టిగా ముద్దు పెట్టు కున్నాడు.

అలా ఎంతసేపు పట్టు కున్నాడో తెలియదు. నేను నెమ్మదిగా నా చేతుల పట్టు వీడదీ సాను తననుంచి.

తను కూడా విడదీసి నావంక చూస్తుంటే..

తన కళ్ళల్లో కళ్ళు కఠిపి అలాగీ చూస్తూ నెమ్మదిగా మంచం దగ్గరకు నడిచాను. తను కదల్కుండా అలాగీ నావంక తిరిగి చూస్తున్నాడు.

అలాగీ నేను మంచం పై వెల్లకిలా నె మ్మదిగా వాలాను…
తను చూపవు మార్చకుండా అలాగే..

ఇద్దరీ కళ్ళూ పీడివడనట్టు అలాగీ కలుసుకుని ఉన్నాయి. నేను నెమ్మదిగా నా చెయ్యు ఎడ మ భుజం మీద ఉన్న పైట పె వేసాను. పెటకూ జాకెట్‌ కు పిన్‌ పెట్టుకోలేదు. నెమ్మదిగా జాకెట్‌ అంచుల మీద ఉన్న పైట వద్ద చెయ్యు పెట్టి తన వంక చూస్తూ పెకి తీస్తున్నాను. తన మొవాంలో రక్తం అంతా పొంగి నట్టు ఎర్రబడి పెదవులు

అదురుతుండటం కనిపిస్తుంది.

అలాగే పెట పక్కకు తీస్తూ నడుము పక్క వరకూ తెరిచి పెట అంచు అంతా కుప్పలా పెట్టాను.

దానితో నా రెండు రొమ్ములూ చీర ఆచ్చాదన తొలగి పోయి సూటిగా సవాలు చేస్తున్నట్టు నిటారుగా కవ్విస్తూ ఉన్నాయి. రెండు చేతులూ పెకి లేపి ఆవ్వోనీ స్తున్నట్టు తన వంక జాపుటు “రా..” అన్నాను ప్రేమతో నిండిన గొంతుతో.

నాచేష్టలకు తనలో ఉద్రేకం పెరిగి పోతుండగా ర మ్మనీ తలవూవుతూ క్‌ గ రారా..” అంటూ గోముగా గరంగా ప్రేమగా పిలిచాను.

వణుకుతున్న పెదవులతో అక్కా అంటు అడు గులో అడుగు వేసుకుంటు వచ్చి మంచం అంచున కూర్చుని కొద్ది క్షణాలు నావంకే నాఎద పొంగుల వంకే చూస్తూ ఉండి పోయి తట్టు కోలీ నట్టు నాబవావుల్లో ఇమిడి పోయితన తల అసవానంగా
నా రొమ్ముల మధ్య అటు ఇటూ కదువుతూ వూపిరి పీల్చుకోవడానికి ఆగినట్టు తల ఎత్తి నా మొవాం లోకి చూసి కిందకు దించి నా భుజం మీద వాల్చి అలాగీ కొద్ది క్షణాలు కళ్ళ మూసుకుని ఉండి పోమూడు.

కొద్దిసేపు ఆగి “రవీ ” అంటూ పిఠీచాను

“వూ..” అన్నాడు

(.. ఇంకా ఉంది..)