ତୁମ ପରି ଛୋଟ ଝିଅ ଟିଏ ।
ଗାଁ ବେଧେଈଙ୍କ ରାଣୀ ସିଏ ॥

ଦୁଧ ଦି’ଟା ତାର ଡଉଲ ଡାଉଲ ।
ବିଆ କୁ ତାର ସରି କିଏ ?

ଛାଡି ଯାଉଥିଲା ଦିନେ ଝଡି ।
ବାହାରିଲା ସିଏ ପିନ୍ଧି ଚଡି ॥

ବାଟେ ଯାଉ ଯାଉ ମେନ୍ସ ହୋଇଗଲା ।
ବିଆ ରୁ ରକତ ଗଲା ଝଡି ॥

ଗୁରୁଜୀ ଦେଖିଲେ ବିଆ ତାର ।
ଲାଳ ରକତରେ ସରସର ॥

ତିଳେହେଁ ସତିକି ଖାତିରି ନକରି ।
ପୁରେଇଲେ ବାଣ୍ଡ ବାରବାର ॥

ପଚାରିଲେ ଗୁରୁ ଏ କି ହେଲା ।
ଏତେ ଗିହା ତତେ କିଆ ଦେଲା ॥

ଝିଅଟି କହିଲା ବେଗେ ଆସୁ ଆସୁ ,
ବାଟରେ କି ମେନ୍ସ ହୋଇଗଲା ॥

ହେଲା ଦଶହରା ଛୁଟି ବେଳ ,
ସବୁ ବିଆ ମିଶି ହେଲେ ଠୁଳ ॥

ମୂଳା, ବାଇଗଣ ପୁରାଇ ସଭିଏଁ ,
ବିଆ ମୁହଁ କଲେ ପୁରା ପୋଲ ॥

ଏହା ଦେଖି ଲୋକେ ହେଲେ କାବା ।
ଡକାଇଲେ ଦିନେ ବାଣ୍ଡ ସଭା ॥

କହିଲେ ଏମିତି ଗିଁହା ଗେହିଁ ହେଲେ ,
ଦୁନିଆରେ ଦିନେ ବଡ ହେବା ॥

ବଡ ହେଲା ଦିନେ ସେହି ପିଲା ।
ଗୁରୁଜୀ ଯାହାକୁ ଗେଁହୀ ଥିଲା ॥

ବାଣ୍ଡ ପାଇଁ କେତେ ସୁଖ ଦେଇ ସେତ ,
କାଳକାଳ ଯଶ ରଖି ଗଲା ॥

କହିଲା ଜାତିର କାନେ କାନେ ,
ଉଠିବ ତ ବାଣ୍ଡ କେତେଦିନେ ॥

ପୂରୁବ ଗିହଁଣା ପୂରୁବ ଚଦଣା
ପଡୁ ନହିଁ କିରେ ତୋରମନେ ।

ମିଠା ମିଠା ତାର ବିଆ ପାଣି ।
ନବ ଜାଗରଣ ଦେଲା ଆଣି ॥

ନୂଆ ଗିହଁଣା କୁ ଆଲୋକ ଦେଖାଇ ।
କୋଟି ଜନ ମନ ନେଲା ଟାଣି ॥