telugu sex story, telugu kama kathalu, Telugu Boothu Kathalu, Telugu Sarsam Stories, Telugu srungara kathalu
నడు మలోతు నీళ్ళల్లో చిన్నుగా కదులుతూ ఇద్దరమూ డోర్‌ దగ్గరకి చేరుకున్నాము. దానీ వేండిల్‌ ఎక్కడుందో నీళ్ళల్లో ఏమీ కనీవీంచడంలేదు. చిన్నుగా చేత్తో తడు మతూ వేండిల్‌ నీ వట్టి అటూ ఇటూ తీప్పాను. క్రీక్‌ అనీ శబ్దం వచ్చింది కానీ డోర్‌ తెరుచుకోలేదు. డోర్‌కి నా భుజాన్నీ ఆనీంచీ బలంగా తోశాను. ఉవూ, ఏం లాభం లేదు. తెరుచుకోవడం లేదు. వెనక్కు తీరీగీ బీందూ కేనీ చూశాను. వచ్చీ నా వక్కన నీలబడిందీ. తన భుజాన్ని కూడా డోర్‌ కి ఆనీంచీంది. ఇద్దరం ఒక్కసారిగా బలంగా నెట్టేనరీకి డోర్‌ తెరుచుకుంది. ఇద్దరమూ మందుకి తూలీ వడ్డాం.

డోర్‌ చీన్నుగా తెరుచుకుంది. మా నడుమ వరకూ ఉన్ను నీరంతా ఒక్కసారి గా ఆ డోర్‌ లోనుంచీ బథటకు వ్రవపొంచీ నీటి మ్టుం మా ఇద్దరి గీరకల దాకా వచ్చింది. వీ మానం వూర్తిగా నమ్యద్రం మనిగీ పోకుండా వెనుకభాగం మూత్రం ఎలా మేగీలీందో నాకవ్చుడు అర్ధం అయింది. బయటకే చూసిన నాకు రాళ్ళూ, గుట్టలూ తవ్వ ఏజీ కనీవీంచలేదు. మావీమానం న మృద్రంలో కూలీనవ్చుడు దానీ యందు భాగం న మ్మద్రం నగంవరకూ మనిగి ఉన్న ఒక కొండ రాతీ గట్ట కీ గుద్దుకుంది. దాంతో విమానం తాలూకు కాక్‌ వీట్‌, దానీ తర్వాత ఉండే ఫస్ట్‌ క్లానూ, ఆ తర్వాతీ భాగ మంతా చాలవరకూ ధృ్వంన ముందీ. అన్వుడు చెలరేగిన వేలుడూ, మంటల్లోనే అందరూ ప్రాణాలు కోల్పోయినట్టున్నారు. నగంవరకూ విరిగిన వెనుక భాగాన్నీ నమద్రవు నీళ్ళు అక్ర తంచినా చివరి తోక భాగం వరకూ రాలేదు.

మూ అదృష్టం కొద్దీ నేనూ, బీందూ బ్రతీకి వోటూం. కానీ ఈ గుట్టల్గా ఎంత కాలం బ్రతుకుతామో తెలీయుదు. ఒక్కటి మత్రం నీజరగా అదృష్ట మే. ఇంత వెద్ద క్రాష్‌ అబునా ఇద్దరీలో ‘సవరి కీ కాలుగానీ చెట్టుగానీ విరగలేదు, అన్నీ అవయవాలు న్మక్ర నుంగనే వనీచే న్తున్నాయి. తెరుచుకున్న డోర్‌ లోనుంచీ తల బభుటకు పెట్టి తొంగి చూశాను. బళ్ళు జుల్టు మనే చల్రనీ గాలీ ఉధృతంగా వీన్తుంది. ఆకాశంవెవు చూశాను, వూర్తిగా మేళూవృతమె ఉందీ. ఇంతలో నన్ననీ జుల్చు నా మొవం ఖీద వడసాగింది. “ఇట్స్‌ బెర్రిజ్లీ కోల్డ్‌! పొరబాటున డోర్‌ తెరిచాం. ఇవ్వుడు చలీకీ చస్తాం బీందూ…” అన్నాను.

బీందు నమాధానం చెవృకుండా డోర్‌ వద్దకు వచ్చి కిందకి చూనీ “మనం కిందకీ దీగెచ్చనుకుంటా నర్‌. ఓ వదడుగుల ఎత్తులోనే ఉన్నాం.” అంది. నేనూ కిందకి చూశాను. బీందూ చెవ్చీంది నీజమే కానీ కిందకి దిగి ఏం చెట్వూలీ?. ఒంటినున్ను బట్టలు నగం తడినీపోళయోయి. నేను వేనుకున్న నూట్‌ తాలూకు కోటునీ ఇందాక వడుకునే ముందు వీవ్నీ మడిచి పెట్టినట్టు గుర్తు. వెనక్కి తీరిగి వీమానంలోకి చూశాను. నీళ్ళు కొంతవరకూ తగ్గడంవల్ల నీట్టు కనీవీన్తున్నాయు కానీ ఎవరూ కనీవీంచడం లేదు. అందరూ శవాలుగా

మారి పోటు ఉండవచ్చు. ఆ ఊవో రాగానే మళ్ళీ వీమానం లోవలీకి వెళ్ళేంత ధైర్యం చేభులేక చీన్నగా కింద కూర్చునీ వీమానం డోర్‌ తాలూకూ ఓవెనీంగ్‌ అంచుల్నీ వట్టుకునీ కిందకి దీగడానికి మొదలెట్టాను. మందు కాళ్యూ, తర్వాతా నడుమూ ఇలా కొంచెం కొంచెంగా నా శరీరాన్నీ బభటకు వేలాడేస్తూ చిన్నుగా కిందకి జారాను. ఇవుడు వూర్తిగా నా చేతుల్లోనే వీ మానాన్ని వట్టుకునీ వేలాడుతూ కిందికి చూడాలనీ వ్రభుత్సీంచాను కానీ ఏమీ కనీవీంచడం లేదు. వెకి చూశాను. బీందూ కనీవీంచలేదు. వెద్దగా అరిచాను “బిందూ, వేర్‌ ఆర్‌ భూ?” అంటూ. “ఐ భూం పాయర్‌ నర్‌. డోంట్‌ వర్రీ. యూ కెన్‌ జుంవ్‌.” అంటూ తన గొంతు వీనీవీంచీంది. చేతులు వదీలే శాను.

ధన్‌ మనీ కిందనున్న రాళ్ళమీద వడ్డాను. పెకిలేచీ వీమానం డోర్‌ వెవు చూశాను. బీందూ నీట్ల వెనున్ను లగేజ్‌ కంపార్ట్మైంట్రనీ తెరిచినట్టుంది. ఓ రెండు చీన్ను నూట్‌ కేనుల్నీ ఓ బాగ్‌ నీ కిందకు వినీరేనీంది. “ఇవెవరీవీ బీందూ, మనవీ కాదుగా?” అన్నాను. “అణుతే వం నర్‌, ఎవ్వరెనా ఇవుడు మనల్నీ అడుగుతారా?” అంది. ‘ఓరినీ, ఈ ఐడియా నాకెందుకు రాలేదు చెప్మా” అనుకుంటూ తను కిందకు వినీరేనీన వాటినీ తీనీ ఓ వక్కగా వెట్టసాగాను. మరో వదీనీ మీషాల్లోవు దాదావుగా ఓ వదీవేను నూట్‌ కేనులూ, వీడెని మదీ బాగులు వీ మానంలోంచీ కిందకు వీనీరే నీందీ బీందు. ఆ తర్వాత డోర్‌ వద్దకు వచ్చి) “ఇంకా మందంతా నీళ్ళున్నాయి నర్‌. అదీగాక అక్కడంతా కాలీ పోటి ఉంది ఇంకా పొగలొన్తున్నాయి” నేను కింద చలీకి వణుకుతూ, “ఇంక చాల్లే బీందూ, నువ్వ కిందకి దీగు.” అన్నాను. అలాగే నీలబడి పోటు నాకేనీ, డోర్‌ కేనీ మార్చి మార్చి అను మానంగా చూనీందీి బీందు.

నాకు నవ్వాలో వడ వాలో అర్ధం కాలేదు. మన మున్ను వరిస్ధీతే మేటీ, ఈ వీల్ల నందేవామేమిటీ. ఇవ్చుడా డోర్‌ లోనుంచి దీగేటనవ్కుడు తన ఒళ్ళు నాకు కనవడి పోతుందే మౌననీ నంశయున్తున్నుట్టు ఉన్న ఆ వీల్ల మొవం చూన్తుంటే చీరాకేనింది. “బీందూ, డోంట్‌ వర్రీ, ఇక్కడెవరూ లేరులే. నీ శీలానీకేం మవ్చు లేదు. నువ్వు నీర్భభుంగా దీగెచ్చు.” అన్నాను వ్యంగ్యంగా. నాకేనీ ఉరి మీచూన్తూ నేను దిగినట్టుగానే చిన్నగా దీగ సాగింది. తను వేనుకునీ ఉన్ను చుడీదార్‌ డ్రెన్ఫు నడుందాకా వెకి లేచీ వోయి పొడవాటి కాళ్ళూ, బల్వమెన వీరుదులూ కొట్టాచ్చినట్టు కనీ వీంచాయి. అబ్బో దీనీ దుంవతెగ్కా మందు అంతంతమ్యత్రమే అబినా వెనకెత్తులు బాగా దీట్టంగానే బలీ నున్నాయి అను కున్నా. నేనలా చూన్తుండ గానే చేతులు వదిలేనీ గబుక్కున దూకింది బిందు. “వాట్‌ ఆర్‌ య లుకింగ్‌ ఎట్‌?” అందీ అలా నోరుతెరుచుకునీి కళ్ళు వెద్ర్దవీగా చేనీ చూన్తున్ను నాకేనీ చీరాగా చూన్తూ. ‘నేనేం కనబడిందనీ చూస్తానమ్మా తల్లీ నా బొంద” అనుకుంటూ, “డోంట్రాక్‌ అన్‌ వాంటెడ్‌ థీంగ్స్‌. లెటజ్‌ నీ వొ వీ ఆర్‌ గోబుంగ్‌ టు న్తర్ప్రెవ్‌ అంద్‌ పొజీబ్లీ రె న్క్యూడ్‌.” అంటూ తననీ కట్‌ చేనీ చుట్టు కలభుజూశాను.

కనుచూవు మేర దూరంలో నమ్యద్రం తవ్చ) ఏఖీ కనవడలేదు. మేమ దిగిన చోటు వల్లం అనుకుంటా మా ఎదురుగా బాగా ఎత్తుగా వెద్దవెద్ద రాళ్ళే కొండలా ఉన్నాయి ఓ వ క్కనుంచి ఉధృతంగా వీన్తున్లు చలీ గాలీ, మరోవ క్కనుంచీ మంచువర్షంలా ఉండుండి వడుతున్ను జులు. గజుగజు వణుకుతూ వీంచెట్యూలీరా భగవంతుడా, వీది దారి? ఒళ్ళు పొగరె క్కి మందు నీలబడి మరీ ఆ వీడు కొండల వాడినీ తిట్టి నందుగ్గానూ న్నరెన శాన్తే జరి గీందీ అనుకుంటూ చెంవలు ఠథవ ఠపొ వాబుంచుకున్నాను. “వాట్‌ నర్‌, వె ఆర్‌ యూ డూబుంగ్‌ దట్‌?” అందీ బీందు నాకేనీ వీచిత్రంగా చూన్తూ. నంబాళించు కుంటూ, “ఇట్స్‌ వెలీ కోల్డ్‌ బీందూ, దీన్‌ ఇన్‌ ఒన్‌ వేటు కీవ్‌ వార్మ్‌/” అన్నా వీచ్చినవ్వాకటి నవ్వుతూ.

“వదండి నర్‌, అలా నడిచీ చూద్దాం ఈ గ్యట్రకి అవతలి _వెవు వీమందో.” అంటూ సాలోచనగా మా మందున్ను ప్రైన కొండ రాళ్ళనీ చూన్తూ అట్టువెవుకి దారితీనీందీ బీందు. నేను చేతీకున్ను వాచీకేని చూశాను. ఉదణుం ఎని మదీ ముప్పావు అవుతోంది. ఇంత పొద్దెక్కినా ఇంత చలీగా ఉందే మేటీ అనుకుంటూ మందుకి నడిచాను. దాదావు గంటన్హురనేవు వట్టిందీ ఆ కొండ తాలూకు _వెభాగానీకి చేరేనరికి. అక్కడికి చేరగానే కనీవీంచీన దృశ్యం మాకిద్దరికీ అవరి మీత్యమెన ఆశ్చర్వాన్న, ఆనందాన్ని కలిగించింది. దూరాన ఏదో దీవీిలా కనవడుతోంది. వచ్చనీ చెట్టు, తెల్లనీ ఇనుకా కనీవీంచాయిు అంతేకాదు ఆ దీవీకీ మాకూ మధ్యనున్ను నమ్యద్రం కూడా అంత లోతున్నట్టు కనవడలేదు. అన్ఫష్టంగా నమద్రవు అడుగు కూడా కనీవీస్తోంది. “వదండి నర్‌ అక్కడికి వెళ్ళాం.” అందీ బిందు.

“అదంత నేఛంటావా బీందూ, ఆ దీవిలో ఎవ్వరెనా తనువులున్నారే మో, ఆట వీ కుల్లాంటి వాళ్ళు. వాళ్ళు కేనీబల్స్‌ కానంత వరకూ ఛర్వాలేదు, కానీ…” అన్నాను. “య ఆర్‌ బ్రైెలుంగ్‌ టు న్కేర్‌ ఖీ నర్‌. కానీ వీంచెటూలీ, ఇక్కడ ఈ బండరాళ్ళవీదే ఉంటే ఈ వర్షానీకీ, చలీకీ కొభ్యుబారీ పోటు చ స్తాం. మీరన్నుట్టు ఆటవి కులే గనక ఉంటే వాళ్ళు ఇక్కడి కి మ్యూత్రం రాలేర్హా వీదీ వీ యమునా, ఇక్కడున్నా చస్తాం అక్కడి కె లీనా చస్తాం. నా అంచనాల శ్రీకారం రెన్క్యూ ఎయిట్‌ కొట్ర్‌ పైనా ఈ రోజు రావాలీ. ఈలోవు అనలు అక్కడే మందో చూద్దాం…” అంది. జ్యాగత్తగా ఆ కొండ శీదినుంచి దిగాం. నమదవు నీళ్ళల్లోకి ఎంట రద్యే మందు ఒకసారి మనస్ఫూర్తిగా భగవంతుడినీ పార్టీంచాను. “ఈ నీళ్ళల్లో షార్కులూ, గట్రా ఏమీ లేకుండా దభుచూడు మవ్యోవభో” అనీ. చీన్నుగా అడుగులు వేన్తూ మందు నేనూ, నా వెనకాలే బీందూ నడవసాగాం. _వెనుంచి చూనీనవ్వుడు అడుగు కనీ వీంచీనట్లనీ వీించిందిగానీ కొంత దూరం వెళ్ళేనరికి నీళ్ళ లోతు ఎక్కువ కాసాగింది.

నేను వెనక్కు తీరిగి “బిందూ, నీ కీతొచ్చా?” అనడిగాను. రాదనీ తలూవీంది. ఏదో చీన్నుతనంలో మా ఊరి చెరువుల్లో, వీల్ల కాలవల్లో కొట్టిన ఈతలేగానీ, నాకూ అంతగా రాదు. అందులోనూ ఇదీ నవల అనలెంత లోతుంటుందో వమీటో. అనుకుంటూ ఇంకాన్త దూరం అలాగే నడిచాను. కానేవటికి నీళ్ళు గుండెలదాకా వచ్చాయి. ఎదురుగా తీర మేమో ఇంకా చాలా దూరంలో కనవడుతుంది. అయినా ఈ విల కీ తీక్కగానీ, ఆ బండల మీదే నేల్‌ గా ఉండక ఇవ్ముడా దీవి దగ్గరికెందుకూ? వెనక్కి తీరిగి “లోతు ఇంకా ఎక్కువడ్ష్యేలా ఉందీ బీందూ, వీదో నాకొచ్చీన ఈతతో ట్రై చేని ఒడ్డుకు చేరి వీమందో చూనొన్తాను. నువ్వు వెనక్కి తీరీగీ వెళ్ళి ఆ బండల బీద వెయట్‌ చెట్టు.” అన్నాను. “వద్దు నర్‌, నేను మమ్మల్నీ వెనకనుంచీ వట్టు కుంటాను. చీన్నుగా మావ్‌ అవుదాం.” అందీ దృఢంగా.

‘ఓని నీయుమ్మ, తీ క్కలదానా, ఒకసారి నీళ్ళల్లోకి దూకిన తర్వాత ఇక చిన్నుగా మూవ్‌ ఎక్కడే, ఈ వ్రవావం జోరెలాగుందో మనకి తెలీళుదు. అనలు ఈ ప్రాంతం నమద్రం తీరూ, అండర్‌ కరెంట్స్‌ లాంటి వీ ఎంత ఉధృతంగా ఉన్నామో మనకి తెలీటుదు. నేనే అంతంత మొత్రవు ఈత గాడినయుతే నువ్వొకదానీవీ నా వీక్కి చుట్టు కుంబానంటావు.” అనుకున్నా. నరే వంచే స్తాం కానీట్‌ అంటూ నీళ్ళల్లోకి దీగాను. డీవ్‌ శ్రీజ్‌ లోంచీ తీసిన ఐన్‌ వాటర్‌ లా ఒంటినీ కణాల్లో గడ్డ కట్టి ంచేంత చలిగా ఉన్నాయి నీళ్ళు. అలలు వెద్దగా రావడం లేదు. నా భుజుం మీ చేబువేనీ నావెనకాలే వన్తుంది బీందూ. క్రవ్శక్త మంగా లోతు ఎక్కువవుతోంది. నీళ్ళు నా గుండెలదాకా వచ్చాయి ఇంక నడవటం కుదిరేలా లేదనీ వీంచి వెనక్కు తల తీవ్న్ర “ఓకే, బీందూ, వోళ్డ్‌ మీ…” అంటూ మందుకి దూకాను. ఒక సారీ బలంగా దమ్ము తీనుకునీ చేతులు మందుకి జావీ కాళ్ళు

_వకెత్తీ ఈత మొదలెట్టాను. వెనకనుంచీ నా మెడచుట్టూ చేతులువేనీ నా గొంతుని బీ గీంచీ నట్టుగా వట్టుకునీ నన్ను గట్టి గా వాబేనుకుంది బిందూ. నాకు ఊవీ రాడనట్టులుంది. “వేయ్‌ బీందూ స్లోలీ, అంత బ్రెట్‌ గౌ వట్టు కోకు.” అంటూ తన బరువును కూడా ఈడ్చుకుంటూ ఈదనారంభి చాను. ఓ య్‌భె అడుగులు ఈద గానే దమ్ము చాలక గన మొదలయుంది. నేనే మన్నా గజు ఈత గాడిన్మా దానీకి తోడు తాగే నిగీరెబ్లే మన్నా తక్కువా? అదంతా ఒకెత్తూ, దీనీ ఐరుష్సు మొత్యుడ మొకెత్తూ!

క్రమంగా నా చేతుల్లో బలం నన్నుగిల్లి సాగింది. జబ్బలు వీకడం మొదలెట్టాలు అంతలో దాదావు ఓ కిలోమీటరు దూరాన ఏదో నల్రనీ ఆకారం కనీవించీంది. ఖచ్చితంగా షార్క్‌ లాగే ఉంది. అదీ మొవెవుకే వన్తున్నట్లనీ వీంచింది. దాన్నీ చూడగానే నా కె క్కడినుంచీ బలంవచ్చిందో తెలీయదు గానీ, మరణభయమో ఏమిటో తెలీభుదు, కాళ్ళూ చేతులూ వీవరీతమెన వేగంతో ఆడిన్తూ తీరంవెవుకి బలంగా ఈదాను. ఇంతలో బీందు గొంతు నా చెవీలో వీనీవీంచీందీ “నల్‌, మనం ఆల్‌ మోస్ట్‌ వచ్చేశాం.” అని.

వోడావిడిగా కాళ్ళు దించాను. నేలతాక గానే ఒకసారి ఆ నల్రనీ ఆకారంవెవు చూశాను. వఖీ కనవడలేదు. గొంతువరకూ ఉన్ను నీళ్ళల్లోనే వ్వీలెనంత వేగంగా మందుకి సాగి ఒడ్డుకి చేరుకున్నాం. నీళ్ళలోంచి బయటకు వచ్చి ఇనక మీద కూలబడి పోథటాను అలనటగా. బీందు వచ్చి నావక్కనే కూర్చుంది “నో ప్రాబ్లెం నర్‌, మీ స్వామ్మంగ్‌ గ్రేట్‌.” అంది. వేలవంగా వీడవలేక నవ్వాను.

దాదావు ఓ అరగంటనేవు అలానే కూర్చున్నాం ఇద్దరం వమీ మాట్లాడు కోకుండా. నేనునా వాచీ కేనీ చూనుకున్నాను. నీళ్ళల్లో తడినినా బాగానే వనీ చేన్తున్నుట్టు కనబడింది. పొవుతక్కువ వన్నెండు చూవీస్తోందీ అది. వెక్కిళ్ళ శబ్దం వీనీ బిందూ _వెవు చూశాను. తను తదేకంగా నమ్యద్రం వంకే చూన్తుంది. కళ్ళవెంట ధారాపాతంగా కన్నీళ్ళు కారుతున్నాయి. ఎొనంగా రోది స్తోంది బీందు. “మ్‌ బీందూ, దీగులు వడకు. మన అదృష్టం ఇద్దరం ప్రాణాలతో బయట వడ్డాం. కాళ్ళూ చేతులు న్యక్రమంగా వనీచేన్తున్నాబు ఈరోజు రెన్క్యూ ముర్‌క్రాన్ట్‌ వదనా రావొచ్చు. డెథీనెట్‌గా మనల రశీస్తారు. దీగులు వడకు. వీడవకు. నీరాశ చెందకు బీందూ.” అంటూ తననీ అనునబుంచడాని కి వయత్నించాను గానీ నాకూ దీగులుగానే అని వీంచీందీ. నాఖీదే వంచప్రాణాలు వెట్టుకునుండే శ్రీమతీ గుర్తొచ్చింది. ఇద్దరు వీల్లల ముద్దులొలికే మొవోలు గు ర్తొచ్చోయి దుఖం ఆవుకోలేక “పోటూను. కానీ మొగాడినీ నేనుకూడా వీడిన్తే ఈ వీల్హ మరీ బెంబేలు వడి పోతుందీ అనీ నాకునేనే నర్రీచె వ్చుకున్నాను.

ఉన్నుట్టుండి కుండ పోతగా వర్షం మొద్యలెంది. నేను బీందూ భుజాన్ను తట్టి చెట్లవెవు వరిగెత్తాను. చెట్లనీడకు చేరుకునేలోగా ఇద్దరం వూర్తిగా తడిని మద్దబపోటూం. దూరం నుంచీ చూనీనవ్వుడు గుబురుగా కనీవీంచీన చెట్టు దగ్గరికి వచ్చేనరికి వలచగా వెద్దగా ఆకులు లే కుండా ఉన్నాయి. చెట్ల కింద నీలబడ్డామన్న మాబేగానీ తడున్తూనే ఉన్నాం ఇద్దరం. దాదావు అరగంట దాటినా వర్షం తగ్గే నూచనలేవీ కనవడలేదు. అలా ఉధృతంగా కురున్తూనే ఉంది. నేను బీందూ వంక చూశాను. వీడువు మొవాం వేనుకుని తదేకంగా నమ్మ్యద్రం వెవే చూన్తున్న తన చెంవల్వవె కారుతున్నువి కన్నీళ్ళో, వర్షవునీళ్తో నాకర్టం కాలేదు. నేనుతనకేని చూడటం గ మనీంచి నాకేనీ తల తీవ్నీ “నర్‌, ఈ వర్షం ఎవ్వుడాగుతుందీ?” అనడిగిందీ. నాకు తీక్కరేగింది, ‘నాకే మన్నా వాతావరణ కేంద్రం నుంచీ డెరెక్టుగా అన్నలెన్‌ ఇన్ఫర్మేషన్‌ అందుతుందా, వీమనుకుంటోందీ ఈ తీ క్క మండ?” అనుకునే “నాకేం తెలును? నేనే మన్నా మెజీ వీయన్నా లేక నాకేమన్నా దివ్యదృష్టి ఉందా? అయబునా ఇదీ మా ఊరు కాదు.” అన్నాను

వెటకారంగా. “అదికాదు నర్‌, నా డౌటే మీటంటే ఇదేదో తుఫానులాగా ఉందీ నర్‌. నమ్యద్రం వెవుచూడండి అలలు ఎంత వెద్దవీగా వన్తున్నామో ఇందాక మనం వచ్చిన వ్వుడు ఇంత వోరు గాలీ కూడా లేదు. ఇవ్చుడు చూడండి చెట్టు ఎలా ఊగీ పోతున్నామో. ఇంత వర్షంలో రెన్క్యూ ఎబిర్‌ కొట్ట్‌ వీదబునా అనలు వన్తుందా అనీ.” అంది ఏడువు గొంతుతో.

‘అమ్మనీ, దీనీ డౌటు నీజు మే, ఇలాంటి తు ఫొనులాంటి వాతావరణంలో సాధారణంగా ఎంత వుల్లీ ఎక్సివ్‌డ్‌ రె న్క్యూ ముర్‌ క్రాఫ్ట్‌ వెలట్రబునా సావనీంచరు.’ కానేవు ఆలోచీంచీ “ఈ వర్షం ఎంతనేవుంటుందీలే బీందూ కొనే వట్లో తగ్గీ పోదూ. అందులోను మనదీ ఎుర్‌క్రావ్స్‌ కదా డెథీనెట్‌గా రెన్క్యూ టీం ఎంత రిన్కణునా తీనుకునీ వెదుకుతారు, కంగారు వడక, వీ వేవ్‌ టు జెన్ట్‌ వెలుట్‌.” అన్నాను. నా నమాధానం అంతగా తృవ్తీనేచ్చినట్టులేదు బీందూకి. అయినా మారు మాభ్లాడ కుండా చుట్టు కలభుజూడ సాగింది. నమ్మద్తంవెవు చూనిన నాకు మతీ వోయింది, వీమీ కనీవీంచలేదు. పొగమంచు దట్టంగా క మ్ముకున్నుటు వదడుగుల దూరంలో వమందో కూడా కనబట్టం లేదు. నేలఖీద ఉండే మా వరిస్థితే ఇలా ఉంటే ఇక ముర్‌ క్రాళ్ట్‌ లో ఉండే వాడి కి వీంకని వీన్తుందీ నా బొంద.

వ్లీవెనా జంతువులో, వొములో మమ్మల్నీ ఎటాక్‌ చేనీనా దిక్కులేదు. నా ఖర్మకి నేనే తీట్టు కుంటూ, మధ్య మధ్యలో భగవంతుడిని ప్రార్టీన్తూ, ఆ వర్షంలో తడున్తూ, చలీకి వణుకుతూ, అలాగే వెర్రి మొవోం వేనుకుని నీ మేషాలు లెక్కవెడుతూ నీలబడి వోటూను. అలాంటి వరీన్రితుల్లో కూడా నాకు దూరంగానే నీలబడీ ఉంది బీందూ. మరో అరగంట తర్వాత వర్షం ఉధృతం తగ్గీందిగానీ, వూర్తిగా మ్యత్రం ఆగిపోలేదు. అలా కురున్తూనే ఉంది. మా చుట్టా అవ్చటీవరకూ కమ్ముకుని ఉన్న పొగ మంచు కాస్త తగ్గీ నమ్మద్రమూ, అలలూ కనీవిన్తున్నాయి. అలా నమ్యద్రంవెవు చూన్తున్న నా స మ్మల జాుల్షాగో తట్టింది బీందూ. వవీటన్నట్టు వెనక్కి తీరిగిచూశాను. చీన్ను గొంతుతో “నర్‌ నీ దేర్‌…” అంటూ ఓ చెట్టువెవు చూవీంచీంది. అట్టువెవు చూనీన నాకు గుండె. దడదడమంటూ కొట్టుకుంది. మదురు గోధు మవన్నెెలో నీగనీ గలాడి వోతూ, దాదావు ఓ వదీవేను అడుగుల పొడవున, జానెడు మందంలో ఉన్ను వెద్ద పొమొకటి, ఆ చెట్టు కిందనుంచి జరజర పాకి మాకు దూరంగా వెళ్ళిపోతోంది.

ఓరి దేవుడో, ఇంతకు ముందు వర్షంలో అదీ మమ్మల్నీ చుట్టే నీనా మాకు తెలినేదీ కాదు. కొనీ అదీ మమ్మల్నీ గ మనీంచి నట్టు లేదు. నేను బిందూ భుజం మీద చేబువేనీ “థాంక్‌ గాడ్‌, అదీ మనల్నీ చూడలేదు, బ్రతీకి పోమూం…” అన్నాను తేలిగ్గా నా భభూన్నీ కవ్చివుచ్చుకుంటూ. చటుక్కున నాచేతి శీద తన చెట్టు వేనీ గట్టిగా వట్టుకునీ నాకేని చూనీ “నర్‌, నాకు పామలంటే మవో భణుం. వ్రీజ్‌ డోంట్‌ లీవ్‌ ఖీ.” అంది నేనేదో పాముల నరనటథ్యు లెవల్లో వెద్ద పామల మంత్ర గాడి నబునట్టు. “నీకే మన్నా వీచ్చా, నీన్ను వదీలీ ఎక్కడికి పోతాను. చస్తే ఇద్దరం కలీనే చధ్దాంలే. కానీ విమానంలో వ్రభూణిన్తున్న అంత మందీలో మనీద్దరం వూత్రం బ్రతీకామంబటే డెథీనెట్‌ గా అదృన్టం మున్నవె వున్నట్లే. అంచేత మనకంత ఈజీగా చావు రాకపోవచ్చునని నా ఉద్దేశం. నీల్లీ గా మొట్లాడకు. ఎంత వర్ష్మమైనా, తుఫానబునా రెన్కూ్యూ టీం వాళ్ళు రాకుండా ఉండరు. బ్రెలునింగ్‌ నంగతీ దేవుడెరుగు, , మనీద్దరం మూత్రం ఇంకో వారం రోజుల్లో మన మన ఊళ్ళల్లో ఉంటాం!” అన్నాను. ఇంతలో వర్షం మరికాస్త తగ్లీందే, కానీ ఉండుండి తెరలు తెరలుగా కురున్తూనే ఉంది. చేతీ కున్ను వాచీ చూనుకున్నాను. వన్థైండున్నురయింది.

ఇదే మేటి అవ్వుడే ఇంత బె ముందా అనలు ఈ వాచీ నరిగ్గా వనీచేన్తుందా అనీ అను మౌనం వచ్చింది నాకు. అన్వుడే కడువులో వీదో ఒకరక్యమెన ఛీలీంగ్‌ మొదలబ్యుంది…

అన్నుట్టు ఆకలే స్తోంది, ఈ వర్షంలో, అయోమయ న్రితీలో తెలీయలేదుగానీ, నీన్న ర్యాత్రి నుంచీ ఏమీ తీనలేదన్ను నంగతీ అవ్ముడు గు ర్తాచ్చింది. ఇవ్వుడే మేటి చెళ్తుడం? ఆవోర వదార్జాలుండే వీ మానం తాలూకు మందరి భాగం కాలీ నమ్మద్రంలో మనీగీ వోబుందడద్చే, వెనకా భాగంలో అనలేమెనా తీనడానీ కి దొరుకుతామూ లేదో, ఒకవేళ వీమన్నా ఉన్నా అవీ తీనగలీగేలా ఉంటామూ, ఇలా రకరకాల నందేవోలు నా మననులో నుళ్ళు తీరుగుతుండగా చుట్టా కలభజూశాను. నా దృష్టిలో వడ్డ వ్లన కొబ్బరి చెట్లనీ చూశాను. వాటినీండుగా కొబ్బరీ బొండాలు గెలలుగె అలలుగా ఉన్నాయిగానీ అవి ఉన్న ఎత్తుచూన్తుంటే కళ్యుతీ రి గాబు కొబ్బరీ బొండాలు అవుటాఖ్‌ కొశ్చన్‌ అనుకుని, ఈ వ్రదేశంలో కొబ్బరి చెట్లేనా ఇంక్షేమెనా ఉన్నాడూ అనీ వెదికుతూ బీందూవెవు చూశాను. నీ క్కు పోటు ఉన్ను మొవంతో ఎక్కడో. శూన్యంలోకి చూస్తూ అచేతనంగా నీలబడి ఉంది. నాకు జాలే నీంది. ఏవిటీ ఖర్మ ఈ వీల్లకీ, నాకూ. వటుగా ఈ పాటికి సొంతూళ్ళో ఆథీనుల్లో వోడావీడి గా యమబీజీగా ఉండాల్సిన వాళ్ళం ఇలా ఈ దీక్కూ మొక్కూ లేనీ చోట కడువులు కాలుతూ మరుక్షణంలో వంజరుగుతుందో తెలిభుక, ఊపాంచలేక ఉన్నామంటే, దీన్నే విధి అనంటారు కాబోలు.

కడువులో ఎలకలు వరిగెట్టడం మొదలెట్టాయి ఇవో తట్టుకోలేక, “‘బీందూ నాకు వీవరీత్వమెన ఆకలీగా ఉంది, బవుశా నీకూ అంతే అయ్యుండాలి. వీమానంలో వ్నీమైనా దొరు కుతాజుమో అనేదీ డౌటు, అదీగాక ఇవ్ళుడు మళ్ళీ ఇద్దర మా అక్కడిదాకా వెళ్ళాలీ. ఈ వర్షంలో అదీ రీన్కు కూడాను. ఇక్కడే, ఈ చెట్లల్లోనే, వ్నవెనా వళ్ళేమెనా దొరు కుతాబుమో చూద్దాం వద, బై మ కూడా ఒంటి గంటవుతోందీ. మళ్ళీ వర్షం మొదల వ్వొచ్చు. ఈవర్షంలో త్వరగా చీకటి వడవచ్చుకూడా, మనదగ్గర టార్నిలెట్‌ లాంటిది కూడా వీతీలేదు వద.” అన్నాను చెట్ల మధ్యలోకి దారితీన్తూ.

మారు మాట్లాడకుండా నా వెంట రాసాగిందీ. దాదావుగా ఓ వందడుగులు లోవలీకీ నడిచాము గానీ వెదురుచెట్టూ, కొబ్బరిచెట్టూ వాటి మొదళ్ళనీండుగా చుట్టా కింద నేల మీదా దట్టంగా అల్టు కు పోటు ఉన్ను రకరకాల తీగలూ తవ్చ) ఇంకేమీ కనీవించలేదు. కొబ్బరి చెట్లనీ మరోసారి చూశాను, వాటినీండా గెలలు గలలుగా కొబ్బరీ బొండాలు కూడా ఉన్నాయిగానీ, అవన్నీ చాలా ఎత్తులో ఉన్నాయి మనకేమో ఆ చెబ్పెక్కడం చేత కాదామొ. మాతీ గట్టి మేత మీదకి తోలీన చందాన మోరలెత్తీ వాటినే చూన్తూ మననులో రకరకాల సాన్లు వేన్తూ వాటి చుట్టాతా తీరీగాం చాలానేవు. వీఖీ తోచి చావలేదు. రాళ్ళేమెనా దొరుకుతాడుమో ననీ కిందంతా వెతీకామగానీ అంతా ఇన క మమంగానే ఉంది.

కొంతనేవటి కి రాలీ వడ్ల కొబ్బరీ వీందెలు కనివీంచాబు ఇవా వాటినీ బలం కొద్దీ ఆ కాణులకేనీ వీనరడం మొదలెట్టాను, నన్నుచూని బీందూ కూడా వీనీరిందీగానీ, అంత ఎత్తుకి ఒక్కటైనా తగలనూ లేదు, తగిీలీనా ఆ పెద్ద కాణులు రాలనూ లేదు. కానేవటికి ఇద్దరీలో ఓవీక నశీంచిందీ. అలానే నడున్తూ ఇంకాస్త లోవలీకీ చెట్ల మధ్యలోకి వెళ్ళాం. దట్టంగా వెదురు చెట్టున్నాయి. వాటిల్లో వామలున్నాడేుమౌోనని జ్యాగత్తగా చూనుకునీ నడున్తూ వీరీగీ వడి ఉన్న వొడ వాటి వెదురు బొంగునాకదాన్ని నం పొదీంచాను. ఇద్దరమూ చెరోవెవు దాన్నీ మోను కుంటూ కాస్త ఎత్తు తక్కువగా ఉన్న కొబ్బరి చెట్టుదగ్గరికి వచ్చాము. దాన్నీ ఇద్దరమా వట్టుకునీ కొబ్బరీబొండాల గెలలకేనీ గురిచూనీ వొడవసాగాము. ఊవూ… ఒక్కటంటే ఒక్క కాయైనా రాలందే… ఇలా కాదనీ ఆ బొంగునీ కింద వడేని దాన్నీ మధ్యకు విరిచి ఆ వక్కనున్ను తీగలతో కట్టి నీచ్చెన లాంటి వర్పాటొకటి చేశాను. దాన్నీ చెట్టుకి మౌవుజేనీ కింద బీందూనీ కదల కుండా

వట్టుకోమని చెవ్చీ మూన్‌ వీవ్చీ చిన్నగా, అతీ డ్యాగత్తగావెకి ఎగబాకాను. నగందూరం జేర గానే ఆ బొంగు జారి వడింది. దభేల్‌ మనీ కింద వడ్డాను.

బీందు ఆత్రుతగా వరిగెత్తుకువచ్చి) “ఓ మె గాడ్‌ నర్‌, దెబ్బల్నేమెనా తగీ లాభా?” అంది. “థేదు గానీ పొంటు మత్రం చీరీగీ నట్టుందీ.” అంటూ వెకి లేచాను. “ఇలాగ కాదు గానీ ఈసారి నువ్వు గట్టిగ వట్టుకో, చిన్నుగా ఎక్కుతుంటే నా వెబుట్‌ కి ఈ వెదురు బొంగు ఆగుతున్నుట్టు లేదు. ఈసారీ కాస్త న్ఫీడుగా ఎక్కడానికి ట్రై చేస్తాను.” అనీ మళ్ళీ అ వెదురు బొంగునీ చెట్టుకి ఆనీంచీ చట వీవ్నీ వడేశాను. లంటే శద కేవలం చొక్కా, కట్‌ డ్రాభర్‌ తో ఎక్కనారంభీంచాను. ఈసారి కాస్త న్చీడుగా గబగబా ఎక్కాను కొబ్బరి చెట్టు కాండం రానుకునీ తొడలు మంటలు వుడుతున్నా వట్టుదలగా వెకి ఎగబాకాలనీ వ్రయత్న్మించాను గానీ కాలు బెనీగీ మధ్యలోనే కిందకి జారిపోమటోను. మావూళ్ళో కల్పు తీనేవాళ్ళు తాటి చెట్లే క్కట వుడు కాళ్ళకు వట్టు కోనం బంధంలాంటిదీ వేనుకుంటారు. అది గుర్తుకి వచ్చిందీ. నా పాంటుకి ఉన్ను బెల్టు తీనీ దాన్నీ నా కాళ్ళకి వేనుకునీ ఈసారీ కిందనుంచే ట్రై చేశాను. నాలుగైదు సార్టు వీవలమమ్వూక మొత్తానీకి చీన్నుగా అతీచీన్నగా వెకి చేరుకోసాగాను. దొనొత్ట్‌ వెకిచేరుకున్నవుడు గుర్తుకి వచ్చిందీ ఆ కల్టు గీత గాళ్ళు, కాళ్ళకే కాదు నడు మక్కూడా న్మ్వే బెల్టు లాంటిదేదో వేనుకుంటారు. మారి నాకేమీ లేదు ఇంతెత్తునుంచీ కింద వడితే? ఖ్‌ వేనీందీ. మొండిగా వెకెగబాకాను. చేతీకందీన బొండాల్మీ మెలీదీవ్నీ తెంచుతూ చాలా కాయలు కిందీకి వడేశాను. రెండు గెలలదాకా తెంచేనరీకి అరచేతులు కూడా మంటలెత్త సాగాయి. “ఇక చాలు నర్‌ కిందకీ రండీ.” అనీ బీందూ గొంతు వీనీవీంచీంది.

చీన్నుగా జారుతూ కిందకి దిగాను. చెట్టు రానుకునీ తొడలు ఎర్రగా కందీ పోటు మంటగా ఉందీ. ఎండిన వెదురు వుల్లనాకదాన్నీ నంపొదీంచీ ఆ కాభులకి రంధ్రాలు చేనీ తీళ్ళునీ కొబ్బరి నీళ్ళని ఆత్రంగా తాగాము ఇద్దర మూ. కొన్నీంటిలో ఉన్న కొబ్బరిని బయుకి తీభుడం ఎలాగా, అని ఆలోచీంచీ బలంగా వాటినీ చెట్ల మొదళ్ళకేనీ వీనీరీ వగల గొట్టాం. అలా వగీలీన వాటిలోనుంచేీ లేత కొబ్బరీనీ తృత్తీగా కడుపారా తీన్హాం. ఆకలీ తీరింది. అవ్ముడు గ మనీంచాను బీందూ మధ్య మధ్యలో నా కాళ్ళకేని, నా తొడలకేని చూన్తూ నేను తలెత్తీనవ్చుడు చూవులు తీ వ్ముకుంటోంది. నాకు న వ్వొచ్చంది. “డోంట్‌ బీ యె బీందూ మూ కెన్‌ నీ, బట్‌ నో టచీంగ్‌!” అన్నాను చీలీవీగా నవ్వుతూ. బీందు బుగ్గలు ఇర్రబ డ్డాయు అమ్మా ఈవీల్లకి నీగ్గువడ్డం కూడా వచ్చే అనుకున్నాను.

ఇంతలో మళ్ళీ వర్షం కురవసాగింది. గబగబ ఓ వెద్ద చెట్టుకిందకి చేరుకున్నాం ఇద్దరం. బైమచూన్తే మూడవుతోంది. ఎండనేదీ లేదునరీకదా _పెగా వెలుతురు కూడా అంతంత నూత్రంగానే ఉందీ. ఇంతవరకూ ఒక్క రెన్క్యూ ముర్‌ క్రాళ్ట్‌ కూడా కనీవీంచి చావలేదు. కనీనం శబ్దం కూడా వినీవీంచలేదు. ఇలా అబులే ఇంకానే వట్లో చీకటి వడవచ్చుకూడా. ఈ చీకట్లో ఒకవేళ ర్యాత్రికి ఈ చెట్టుకిందకి మధ్యాన్నం చూనీన పామ మళ్ళీ ఇట్టువె పొన్తే? నమ్మద్రవు ఒడ్డుకి వెళదామంటే వర్షం, ఇక్కడే చెట్టుకింద ఉండాలంటే పాముల భభుం, మాక్కనబడింది ఒక్క సొమ్మే ఇంకా ఎన్నున్నామో, పాొమలేనా లేక కొండచీలవలు కూడా ఉన్నాడేమో? వంచెళ్యూలో తోచడంలేదు. బీ క్కుబీ క్కు మంటూ అలాగే వర్షం ఎవ్సుడు వెలున్తుందా అనీ కణాలు లెక్కవెడుతూ నించుని ఉండి వోయోూం. బీందూతో వమన్నా మాభ్దాడాలని కూడా అనీవీంచలేదు నాకు. బీందూ కూడా అలాగే వొనంగా నీలబడీ ఉందీ. దాదావు గంట తర్వాత వర్షం తగ్గింది. కన్నుపొడుచు కున్నా కనీవీంచని చీకట్లో నమ్యద్రవు వోరువ్యత్రం వినీ వి స్తోంది. ఆకాశంవెవు చూస్తే ఒక్క చుక్కణునా కనబడి చావందే. “ఇక్కడకన్నా నమాదవు

ఒడ్డుదగ్గ రీకెల్టాం బీందూ. కాస్తయినా నేఖ్‌ గా ఉంటాం.” అన్నాను చీన్నుగొౌంతుతో. అవ్వుడు వీవ్చిందీ నోరు “అవును నర్‌, కనీనం అక్కడుంటే ఒకవేళ రెన్కూ్యూ టీం ఎవ్వరైనా వచ్చినా మనం కనీవీంచడానీకి అవకాశం ఉంటుంది.” అంది. “మరివద.” అంటూ తీరంవెవుకి దారితీశాను. ఓ వదడుగులు వేశామో లేదో, మళ్ళీ వర్షం కుండపోతగా కురవడం మొదలబఖ్బుందీ. వక్కకు తీరిగి దగ్గర్లో ఉన్ను చెట్టుకిందకి వరిగెత్తాను. చెట్టుకింద ఆగిన నన్ను దడాలున వచ్చీ) గంద్దు కుందీ బీందు. వెనక్కీ తీరిగి తననీ పొదీవీ వట్టు కునీ “చిన్నగా బీందూ, ఇక్కడే ఉన్నాను. కంగారువడ కు.” అన్నాను. వం మాట్లాడ కుండా నానుంచి దూరంగా జరి గింది బీందు.

ఈ వర్షంలో నమ్యద్రవొడ్డుకి వెళ్ళలే మనీ తెలీనీవోబుంది. కానేవటికి నాకు కాళ్ళు వీక సాగాయి. చిన్నగా చెట్టు కీదేరగీ లబడి కూర్చున్నాను. నా వక్కన నీలబడున్ను బీందూ కాలీనీ తట్టి “కూర్చో బీందూ, ఎంతనేవనీ నీలబడతావు.” అన్నాను. ఈనారి కాస్త నన్నానుకునే కూర్చుంది బీందూ. లేత కొబ్బరీ, కొబ్బరి నీళ్ళూ కడువునిండా ఉన్నుందువల్ల ఆకలీగా లేదుగానీ గుబులుగా, భయంగా అమోమభుంగా ఉంది. వర్షం ఎవ్వుడాగుతుందా అనీ అలా నీరీకిన్తూ, శూన్యంలోకీ, నమ్యద్రంవెవుకీ చూన్తున్న నాకు అంత వర్షంలోనూ మాగన్నుగా నద్ర వట్టే నీంది.

అలా ఎంతనేవు నీద పోమూనో తెలియదుగానీ ఉన్నుట్టుండి ఏదో వెద్ద శబ్దం వినీవీంచి మెలకువ వచ్చింది. ఉలి క్కివడి చుట్టైా చూశాను. కళ్ళమందు చమక్‌ చమక్‌ మనీ మెరువులు, వాటితోబాటూ ఉరుములు. ఆ ఉరుముల శబ్దానీకే మెలకువ వచ్చినట్టుంది నాకు, వర్షం వెలీ నీనట్టుందీ గానీ మళ్ళీ మొదలవ్వొచ్చు. వక్కకి చూస్తే బిందూ కనీవీంచలేదు. తను వెన వేనుకునీ ఉన్న దువట్దా మత్రమే చేతీకి తగిలీంది. వతాశుడినటాను, ఓ మె గాడ్‌, వీదీ ఈ విల, న్నీదెనా కొండచీల వ గానీ శబ్దరలే కుండా చుట్టేనీ మేంగే నీందా? ఆ ఆలోచన రాగానే చటుక్కున లేచి నీలబడ్డాను. భణుంతో నాకే ఖీ తోచలేదు. ఒళ్ళంతా వణకసాగింది. నా గుండె దడ దడ మంటూ కొట్టుకోవడం నాకే న్స్యష్టంగా వినీవీస్తోంది. చిన్నుగా “బీందూ…” అనీ వీలీచాను. న మాధానం లేదు. ఇవ్మ్రుడలారా భగవంతుడా… మందు మనం న మద్ర వొడ్డు కి వెళ్ళడం శ్రేతున్కరం. ఒకవేళ బిందూని కొండచీలవేగానీ మీంగేని ఉంటే, వెంటనే నామీదకి దాడి చేట్వుక పోవచ్చుగానీ, గేరంటీ మ్యాత్రం ఏఖీలేదు. ఒకవేళ వర్షమొన్తే తడుస్తాం, కానీ ఉదయం వరకూ కనీనం ప్రాణాలతోనైనా ఉండొచ్చు. అనుకునే అ చీ కట్లోనే నమద్రం వెవుకి వడివడిగా నడిచాను. మధ్య నుధ్యలో మెరున్తున్ను మెరువులకి తీరం కనీ వీస్తోంది గానీ ఇంకేమీ కనీవీంచడం లేదు. నాకంతా అమోమయంగ్కా వదో కలలాగా ఉంది. చీకట్లో ఎట్టువెవు నడున్తున్హానో అర్దం కావడంలేదు. ఒక్క కణం ఆగీ నమ్యద్రవు అలల శబ్దం ఎట్టువెవునుంచీ వన్తుందో అనీ ఆల కించాను. నేను నడున్తున్న వెవే ఉన్నుట్టుంది, నరేననీ మందుకి అడుగే శాను.

అంతలో ఒక వెద్ద మెరువు మెరీనీందీ ఆ వెలుతురులో అల్టంత దూరానున్న న మద్ర మేగాక, వీదో ఆకారం కూడా కనీ వీంచీంది. ఓవ… అది బీందూ వేనుకుని ఉన్న లెట్‌ బ్రూ కలర్‌ చుడీదార్‌ అనీ గుర్తుకి రాగానే, వడివడిగా అడుగులు వేన్తూ ఈసారీ పెద్దగా అరిచాను “బిందూ, ఆర్‌ భూ దేర్‌?” అనీ. “ఎన్‌ నర్‌, ఐ భూం పాయర్‌.” అన్ను బీందూ గొంతు వినబడింది. ‘వామ్మట్యు, వీం కాలేదు…” అనుకుంటూ తన దగ్గరకి వరిగెత్తాను. “వీమీటి నన్గుక్కడ చీ కట్లో వదిలేనీ వచ్చావు?” అన్నాను కోవంగా అరుస్తూ. “అదికాదు నర్‌, తీరేమో నాటుగా నద్ర పోతున్నారు. అక్కడ నాకేం తోచలేదు. వర్షం కాస్త తగ్గ గానే ఇక్కడికి వచ్చాను. ఇవ్వుడే ఓ

వదీనీ మీషాలబు ఉంటుంది. రెన్క్యూ ఎబుర్‌ క్రాన్ట్‌ వ్లీదెనా వన్తుందే మౌననీ చూన్తున్నాను.” అంది అపొలబెటీక్‌ గా. తన కంథంలో చాలా నేస్త్రవో నీరాశా ధ్వనీంచాయి. “సారీ జీందూ, ఆవేశంలో అరిచాను వీమనుకోకు. నువ్వు కనవడకపోతే నీకే మన్నా అయిందే ననీ భభయవడ్డాను అంతే. వర్షం వచ్చేలా ఉంది బీందూ, అనలే నీకు వీదో ప్రాబ్తం ఉందటగదా. ఇలా వర్షంలో తడిస్తే మళ్ళీ వ్లీదెనా అణుతే ఇక్కడ మనకి మందూ, మాకూ కూడా దొరకదు.” అనీ అంటూ ఉండగానే వర్షం కుండ పోత గా మొదలబ్బుంది. “క మౌన్‌ బీందూ…” అంటూ తన చెట్యుందుకునీ మళ్ళీ వెనక్కి తీరిగీ చెట్లవెవే వరిగెత్తాను.

చెట్టునీడకి చేరుకున్నాం. అంతా కన్నుపొడుచుకున్నా కనరాని చీకటిగా ఉంది. అవ్సుడు గుర్హాచ్చిందీ. నా పొంటు జేబులో లెటర్‌ ఉండాలీ. అదెక్కడుందో వెత కాలీ మందు అనీ ఆ విషయమే బిందూతో అన్నాను. ఆ చీ కట్లోనే ఇద్దర మా తడు మకుంటూ వెతక సాగాం. ఎక్కడెనా పొమల్దాంటి వీ ఉన్నాయేమో ననీ ఓవక్క భభువడుతూనే మేం మధ్యాన్నం కొబ్బరి కాడులు తీన్న చెట్టుదగ్గరీ కి చేరుకున్నాం. దానీ చుట్టువక్కల వెతీకితే నా పొంటు దొరీకిందీ. దానీ జేబులోని లైటర్‌ తీనీ వెలీగించడానీకి ట్రై చేశాను. నమ్యద్రవు నీళ్ళకీ, వర్షానికీ బాగా తడిని అది వెలగలేదు. నీరాశగా ఆ చెట్టు మొదట్లో కూలబడ్డాం. వర్షం ఉండుండి కురుస్తోంది. చలెక్కువగా ఉంది. వీమీ మాభ్తాడు కోవాలనీ అనీ వీంచడంలేదు ఇద్దరి కీ. ఒకరికొకరం ఆనుకుని కూర్చుని ఆ చీకట్లోకి నమ్యద్రంవెవే చూన్తూ అలా ఎంతనేవున్నామో తెలీభుదు. ఇంతలో అవ్వ్ఫ్రటిదాకా నన్నుగా కురున్తున్న వర్షం ఒక్కసారి గా ఉధృతం అయింది. చెట్టు కీంద కూర్చున్హామన్న మాబటేగానీ, వైన ఎటువంటి అడ్డంకి లేకపోవడంతో మేమిద్దరమూ బాగానే తడవసాగాం. నేను నా వర్దు వీవ్చ్సీ మా ఇద్దరి తలలమీదా కప్పాను గానీ మగతా ఒళ్ళంతా తడున్తూనే ఉంది. ఉన్నుట్టుండి బిందూ శరీరం త్మీవంగా వణికి పోసాగింది.

పామ బీందు మూడవ భాగం త్వరలో…