ଆଗରୁ ପଢିଥିଲେ
ଦି ସାଙ୍ଗଙ୍କ ବିଆରେ ପହଁରିଲା ମୋ ମୂଷଳ ବାଣ୍ଡ (୧) – Di Sanga Nka Biare Panharila Mo Musala Banda 1

ଦି ସାଙ୍ଗଙ୍କ ବିଆରେ ପହଁରିଲା ମୋ ମୂଷଳ ବାଣ୍ଡର ପ୍ରଥମ ଅଧ୍ୟାୟଟି ତ ଆପଣମାନେ ପଢ଼ିଥିଲେ । ସେଇ ଷ୍ଟୋରୀ ପଢ଼ି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ବିଆ ଝାଳେଇ ଯାଇଥିବ ଆଉ ବାଣ୍ଡଗୁଡ଼ା ସବୁ ଲାଳେଇ ଯାଇଥିବ । ଆଜି ତା’ର ଦ୍ୱିତୀୟ ପାର୍ଟଟି ପଢ଼ନ୍ତୁ ।
ବାଥରୁମରେ ସାୱାର ଖୋଲିଦେଇ ତିନିହେଁ କୁଣ୍ଢାକୁଣ୍ଢି ହୋଇ ଗାଧୋଇଲୁ । ମୋ କୋଳରେ ପ୍ରିୟା ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ବସିଥାଏ । ମୁଁ କୋଳରେ ବସାଇ ପ୍ରିୟାର ଦୁଧକୁ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଚିପୁଥାଏ । ମଧୁ ସେତେବେଳେ ଠିଆ ହୋଇ ତା ବିଆକୁ ମୋତେ ଦେଖାଉଥାଏ । ମୁଁ ଆର ହାତରେ ତା’ କଣାରେ ସଲସଲ କରୁଥାଏ । ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଃ…ଆଃ…ଉଃ… ଶବ୍ଦରେ ସାୱାର ଶବ୍ଦବି ହାର ମାନିଯାଇଥିଲା । ବାଥରୁମରେ ଫୁଲ ଗରମ ହେବା ପରେ ପ୍ରିୟା ମୋ କାନ୍ଧରେ ନାଉ ହୋଇ ଆସିଲା । ଦୁଧ ଦିଇଟା ମୋ ପିଠିରେ ନେସି ହୋଇ ଯାଇଥାଏ । ପ୍ରିୟା ଆଉ ମୁଁ ଏତେ ଗରମ ହୋଇ ଯାଇଥାଉଯେ, ଆଉ ପୋଛାପୋଛି ହେବାକୁ ବି ସମୟ ନଥିଲା । ଖଟ ଉପରେ ପ୍ରିୟାକୁ ଶୁଆଇ ଦେଇ ତା ଦୁଧକୁ ମୁଁ କାମୁଡ଼ି ଚାଲିଲି । ଗୋରା ଦୁଧର ବାଦାମୀ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଖାଇବା ବେଳେ ସେ ଖାଲି ଆଃ…ଉଃ… ଆଃ…ଆଃ… କରି ସିକôାର କରୁଥାଏ । ପ୍ରିୟାର ଗୋରାଗୋରା ନାହିକୁ ବି ଚାଟି ଚାଲିଲି । ତା’ପରେ ଟିକେ ତଳକୁ ଖସିଲି । ଘଂଚ ବାଳୁଆ ଜଙ୍ଗଲ । ତା ଭିତରେ ବିଆ ପାଖୁଡ଼ା ଦିଇଟା ଖାଲି ଧକଧକ ହେଉଥାଏ । ବିଆଟା ଚୁଡ଼ାରେ ପାଣି ପଡ଼ିଲା ପରି ଫୁଲି ଯାଇଥାଏ । ପ୍ରିୟାର ଜଙ୍ଘ ଦିଟା ଫାଡ଼ି ଦେଇ ମୁଁ ତା ବିଆରେ ଜିଭ ପୂରାଇ ସଲସଲ କରି ଚାଲିଲି । ଗରମ ପାଣି ବି ଠପ ଠପ ହୋଇ ବାହାରୁଥାଏ । ପ୍ରିୟା ସେତେବେଳକୁ ପୂରା ଅସମ୍ଭାଳ ହୋଇ ପଡ଼ିଥାଏ । ‘ଦିଲୁ ପ୍ଲିଜ, ଆଉ ଡେରି କରନି । ମୋ ବିଆର ତମ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ପୂରାଇ ଯେତେ ଜୋରରେ ଗେହିଁଚାଲ । ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେଉନି ।’ ପ୍ରିୟାର ମୋର ଗେହିଁବା ପୋଜ ନେବାବେଳକୁ ମଧୁ ବି ଅସମ୍ଭାଳ ହୋଇ ପଡ଼ିଥାଏ । ସେ ଆସି ପ୍ରିୟାର ଦୁଧ ଦିଇଟାକୁ ଜୋରରେ ଚିପି ଚାଲିଥାଏ । ପ୍ରିୟା କହିଲା, ମୋତେ ତୋ ବିଆ ଦେଖା । ତୋ ବିଆକୁ ମଲେଇ ଭଳି ଶୋଷିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି । ମଧୁ ବି ତା ଜଙ୍ଘ ଦିଇଟା ଫାଡ଼ିଦେଇ ପ୍ରିୟା ମୁହଁରେ ତା ବିଆ ଘସି ଚାଲିଲା । ମଧୁର ବିଆକୁ ପ୍ରି୍ର୍ରୟା ଶୋଷାଡ଼ି ଚାଲିଥାଏ । ମୁଁ ପ୍ରିୟାର ଜଙ୍ଘ ଦିଇଟାକୁ ମୋ କାନ୍ଧରେ ରଖିଦେଇ ମୂଷଳ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ପଜେଇ ଚାଲିଲି । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରିୟାର ବିଆରେ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଘଷି ଘଷି ଆହୁରି ହିଟ କରୁଥାଏ । ମୁଁ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ କରି ପ୍ରିୟାର ବିଆ ଭିତରଟା ପୂରା କାଦୁଅ କରିଦେଇଥାଏ । ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପ୍ରିୟାର କଣା ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଢ଼ୁକେଇ ଟିକେ ହାଉଲେ ହାଉଲେ ଆଗ ପଛ କଲି । ମୋ ଗିହାଁ ଆରମ୍ଭ ହେବା ବେଳକୁ ପ୍ରିୟା ଖାଲି ମଧୁର ବିଆକୁ କାମୁଡ଼ି ଚାଲିଥାଏ । ମଧୁ ଖାଲି ଆଃ… ଆଃ. ହେଉଥାଏ । ପ୍ରିୟା ମୋ ବିଆକୁ ଖାଇଦେ । ତୋ ପାଟିରେ ପୂରାଇ ଶୋଷାଡ଼ି ଦେ’ ବୋଲି କହି ଚାଲିଥାଏ । ଏତେ ବେଳକୁ ମୋ ସ୍ପିଡ଼ ଟିକେ ବଢ଼ି ଯାଇଥାଏ । ପ୍ରିୟା ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ପରଶ ପାଇ ପୂରା ସିହରି ଉଠୁଥିଲା । ମଧୁକୁ ଜୋରରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଆଃ…ଆଃ…ହେଉଥାଏ । ମୁଁ ପୁଣି ଗତି ବଢ଼ାଇଲି । ସଟା ସଟ କରି ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ପ୍ରିୟାର ବିଆ ଭିତରକୁ ପଶୁଥାଏ ଆଉ ବାହାରୁଥାଏ । ପ୍ରାୟ କୋଡ଼ିଏ ମିନିଟ ଧରି ମୁଁ ପ୍ରି୍ରୟାକୁ ନିର୍ଦ୍ଧୁମ ଗେହିଁବା ପରେ ତା ବିଆ ଭିତରୁ ବହଳିଆ ରସ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା । ମୋ ବାଣ୍ଡର ସବୁତକ ବୀର୍ଯ୍ୟ ବି ତା ବିଆ ଭିତରେ ପଶିଗଲା । ପ୍ରିୟାର ତଳିପେଟରେ ମୋର ଥୋଲାଏ ବୀର୍ଯ୍ୟ ପଶିଯିବା ପରେ ସେ ଟିକେ ଥଣ୍ଡା ହୋଇଗଲା । ପ୍ରିୟା ଉଠି ପଡ଼ିଲା । ମୁଁ ଭାବିଲି ଏଥର ମଧୁ ବିଆର ମଧୁ ଆସ୍ୱାଦନ କରିବି । ହେଲେ ପ୍ରିୟା କହିଲା, ଦିଲୁ ଭାରି ଭୋକ ହେଉଛି । ଆଉ ଟିକେ ଗେହିଁ ଦିଏ । ପ୍ରିୟାକୁ ନୂଆ ପୋଜରେ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ମୁଁ ତାକୁ ମୋ କୋଳରେ ବସାଇଦେଲି । ମୋ ମୁହଁ ତା’ ଆଡ଼କୁ, ତା’ ମୁହଁ ମୋ ଆଡ଼କୁ । ଦିହେଁ ସାମ୍ନାସାମ୍ନି ହୋଇ ବସି ପଡ଼ିଲୁ । ମଧୁ ସେତେବେଳକୁ ଭାରି ହିଟ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ନିଜ ବିଆର ଆଙ୍ଗୁଠି ପୂରାଇ ଖାଲି ବାୟାଣୀଙ୍କ ଭଳି ହେଉଥାଏ । ଦିଲୁ ମୋତେ ଗିହେଁ, ମୋତେ ଗିହେଁ ବୋଲି ହୋଇ ମୋ ପିଠିକୁ ଚୁଚୁମି ଚାଲିଥାଏ । ମୋ ମୁଣ୍ଡ ବାଳରେ ତା ବିଆ ବାଳ ଘଷି ପୂରା ଗରମ ହେଉଥାଏ । ମୁଁ ପ୍ରିୟାର ଗୋଡ଼ ଦିଟାକୁ ଫାଡ଼ିଦେଇ ମୋ ଜଙ୍ଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଟାଣି ଆଣିଲି । ପ୍ରିୟା ବିଆରେ ବାଣ୍ଡଟା ପୂରାଇ କହିଲି, ତୁ ଏବେ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିଚାଲେ । ପି୍ରୟା ଚଟାଣ ଉପରେ ଦିହାତ ଭରା ଦେଇ ମୋତେ ଗେହିଁ ଚାଲିଲା । ସେପଟେ ମଧୁ ବି ମୋ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ସଲସଲ କରି ମୋତେ ଆହୁରି ଗରମ କରିଦେଉଥିଲା । ମୋ ମୁହଁ ପାଖରେ ତା’ ବିଆଟାକୁ ଆଣି ଘସି ଚାଲିଲା । ମଧୁର ଘଂଚ ବାଳ ଭିତରୁ ତା ବିଆ ପାଖୁଡ଼ାକୁ ମୁଁ ଜିଭରେ ଖାଲି ଠେସ ମାରି ଚାଲିଥାଏ । ସେପେଟ ପ୍ରିୟା ବି ଏତେ ଗରମ ହୋଇ ଯାଇଥିଲାଯେ, ଢ଼ାଏ ଢ଼ାଏ କରି ମୋତେ ଗେହିଁ ଚାଲିଥାଏ । ରୁମ ଭିତରଟା ଖାଲି କାଠ କାମ ଭଳି ଠସ ଠାସ ଆୱାଜ ଆସୁଥାଏ । ଏତେ ଗେହିଁବା ପରେ ବି ପ୍ରିୟାର ମନ ବୁଝୁନଥାଏ । ମଧୁକୁ ଠେଲିଦେଇ ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ମୋ ଗାଲକୁ କାମୁଡ଼ି ଚାଲିଥିଲା । ମୁଁ ତା ମୁଣ୍ଡ ବାଳକୁ ସାଉଁଲି ତା ଦୁଧକୁ ଦଳି ଚାଲିଥିଲି । ସେପଟେ ମଧୁର ଅବସ୍ଥା କହିଲେ ନସରେ । ମୋ ଆଙ୍ଗୁଠି ନେଇ ସେ ତା ବିଆରେ ପୂରାଇ ଖାଲି ବୋଉଲେ… ଆଃ… ଆଃ… ଇଲୋ ବୋଉଲୋ ହେଉଥାଏ । ଏମିତି ପ୍ରାୟ ଅଧଘଂଟା ଗେହିଁବା ପରେ ପ୍ରିୟାର ବିଆଟା ଶାନ୍ତ ହେଲା । ସେ ଖଟ ଉପରେ ଚିତ ହୋଇ ଶୋଇ ପଡ଼ିଲା । ସେତେବେଳକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡବି ଝାଉଁଳି ଯାଇଥାଏ । ମଧୁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ତା ବିଆରେ ଯେତେ ପୂରାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା ଆଉ ସମ୍ଭବ ହେଉନଥାଏ । ଶୋଇବା ବାଣ୍ଡଟା ବିଆ ଭିତରେ କେମିତି ବା ପଶିବ । ମଧୁ ପୂରା ବାୟାଣୀ ଭଳି ମୋ ବାଣ୍ଡ ବାଳକୁ ଟାଣି ଓଟାରି ପକାଉଥାଏ । କଷ୍ଟରେ ମୋ ଦେହ ପୂରା ଶିହରି ଯାଉଥାଏ । ମଧୁ କୁ କହିଲି, ଧନ ଲୋ ମୋ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଆଗ ଉଠା । ପାଟିରେ ପୂରାଇ ଆସ୍ତେଆସ୍ତେ ସଲ ସଲ କରେ । ଟିକେ ଗେଲରେ ସାଉଁଳି ଦିଏ । ଦେଖିବୁ ପୁଣି ଫଁ କିନା ଉଠିବ । ତା’ପରେ ମନ ଭରି ଗିହାଁଗିହିଁ ହେବା । ମଧୁ ମୋ କଥା ଶୁଣି ମୋ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ପାଟିରେ ପୂରାଇ ପାନ ଖାଇଲା ଭଳି ଚାକୁଳାଉଥାଏ । ମୁଁ ତାକୁ ଓଲଟାଇ ଦେଲି । ସେ ମୋ ପଟକୁ ଗାଣ୍ଡିଟା କରି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଖାଇ ଚାଲିଥାଏ । ମୁଁ ତା ଗାଣ୍ଡି ସନ୍ଧିରେ ହାତ ପୂରାଇ ବିଆ କଣାରେ ଆସ୍ତେଆସ୍ତେ ପୂରାଇ ଚାଲୁଥାଏ । ସେତେବେଳକୁ ତା ବିଆ ପୁରା କାଦୁଅ ହୋଇ ଯାଇଥାଏ । ଆଙ୍ଗୁଠି ପୂରେଇଲେ ବି ଖାଲି କାଚୁକାଚୁ ଖାଚୁଖାଚୁ ଘାଛୁଘାଚୁ ଶବ୍ଦ ହେଉଥାଏ । ହେ ମୋର ବେଧେଇମାନେ, ଲେଖୁଲେଖୁ ମୋ ବାଣ୍ଡଟାବି କାଦୁଅ ହୋଇଗଲା । ଆର ଅଧ୍ୟାୟରେ ମଧୁକୁ କେମିତି କୁତି ଭଳିଆ ଗେହିଁଲି କହିବି…

Writer: DILU