ଭାଉଜ ଡଟ୍ କମ୍ ର ସମସ୍ତ ପାଠକ ପାଠିକା ଙ୍କୁ ମୋର ସ୍ବାଗତ ଆଉ ଅଭିନନ୍ଦନ । ମୁଁ ମାନବ । ଆପଣ ମାନେ ଆଗରୁ ମଧ୍ୟ ଏହି ସାଇଟ୍ ରେ ମୋର କାହାଣୀ ଗୁଡିକ ପଢିଛନ୍ତି । ଯାହା MY SEXUAL EXPERIENCE SERIES AS MOST WANTED GIHAKAR ନାମରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା । ଭାଉଜ ଡଟ୍ କମ୍ ର ଏଡମିନ୍ ଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଶେଷ ଅଶେଷ ଧନ୍ୟବାଦ ସେ ସବୁ ପ୍ରକାଶ କରିଥିବାରୁ । ଏଥର କିନ୍ତୁ କବିତା ମାଧ୍ୟମରେ କିଛି ନିଆରା ଢଙ୍ଗରେ ଲେଖିଛି । କାୟା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସାମାନ୍ୟ ବଡ ସୋଇଯାଇଥିବାରୁ ଏଡମିନ୍ ଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ ଯଦି ସମ୍ଭବ ଏକାଥରକେ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତୁ ନ ହେଲେ ଭାଗ ଭାଗ କରି ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତୁ । କବିତା ଟି ଯଦି ଆପଣ ମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଲା ବା ଖରାପ ଲାଗିଲା କିମ୍ବା ଆଉ ଯଦି ବିଶେଷ କିଛି ହୋଇପାରିଥା’ନ୍ତା ବୋଲି ଆପଣ ମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ତେବେ WhatsApp no 77889 32038 ରେ ମେସେଜ୍ କରିବେ । ଆପଣଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ଆମର ପ୍ରେରଣା । ତେବ ଆସନ୍ତୁ ଆରମ୍ଭ କରିବା …

ଶୋଇଥିଲି ଥରେ

 ଛାତର ଉପରେ

   ଜହ୍ନ ହସୁଥିଲା ପୁନେଇଁ ରାତିରେ ।

ଜୋଛନା ତାହାର

  ପଡେ ଝର ଝର

    ରୂପେଲୀ ରୂପେଲୀ ଲାଗଇ ସଂସାର ।

ଏକା ଥିଲି ବୋଲି

  ସବୁ ଲୁଗା ଖୋଲି

   ଲଙ୍ଗଳା ହେଇକି ଖଟେ ପଡିଥିଲି ।

ଧିର ପବନରେ

 ପୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ

  କାମ ଉତ୍ତେଜନା ଆସଇ ମନରେ ।

ଜାଣେନା ସେ ରାତି

 କେତେ ଥିଲା ବିତି

  ସୁଖର ସପନେ ପଡ଼ିଲି ମୁଁ ଚେତି ।

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା

 ପଡେ ଚୁନା ଚୁନା

  ସପନ କି ତାହା ଅଟେ ମୋ କାମନା l

ମୋ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡ

 ରୂପ ତା ପ୍ରକାଣ୍ଡ

  ଟେକି ହୋଇଅଛି ଯେହ୍ନେ ଲୌହ ଦଣ୍ଡ ।

ଆଖି ମଲି ମଲି

 ନିଦରୁ ଉଠିଲି

  ମୁତା ମୁତି କରି ପୁଣି ଶୋଇ ଗଲି ।

ନିଦ ହୁଏ ନାହିଁ

 ଉଠା ବାଣ୍ଡ ପାଇଁ

  ହଲେଇଲି ତାକୁ ଖାଲି ଚେଇଁ ଚେଇଁ ।

ସାଢ଼େ ବାର ଇଞ୍ଚ

 ହାତେ ଲମ୍ବ ଉଚ୍ଚ

  ମୁଠେଇ ଚମଡା କରେ ଉଚ ନୀଚ ।

ଏହି ସମୟରେ

 ଜହ୍ନ ରାଇଜରେ

  ପରୀଟିଏ ଅବା ଉଡି ଆସେ ଧିରେ ।

ଉଡ଼ି ଉଡ଼ି ଆସି

 ମୋ ପାଖରେ ବସି

  ଉଠା ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ଦେଖେ ହସି ହସି ।

ସରଗ ରୂପସୀ

 ଚାହେଁ ହସି ହସି

 ସର୍ବାଙ୍ଗ ତାହାର ପଡୁଛି ଝଲସି ।

ଶଙ୍ଖ ମଲ ମଲ

 ପରି ଝଲମଲ

  ଦେହରୁ ତାହାର ବାହାରେ ଉଜ୍ବଳ ।

ଦେଖି ହେଲି କାବା

 କିଏ ସିଏ ଅବା

  ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ହେଲା ଆଗେ ଉଭା ।

ମୁଁ ଅଛି ଲଙ୍ଗଳା

 ସର୍ବାଙ୍ଗ ପୁଙ୍ଗୁଳା

  ବାଣ୍ଡ ହଲାଉଛି ହେଇ ଗୁଲୁଗୁଳା ।

କିଏ ସେ ରୂପସୀ

 ପାଖେ ମୋର ଆସି

  ତା ଦେହରେ ବି ତ ଲୁଗା ନାହିଁ କିଛି ।

ସ୍ବର୍ଗ ଅପସରି

 ନଗ୍ନ ରୂପ ଧରି

  ଆସିଛି କି ଧାଇଁ କାମ ଆଶା କରି ।

ଚାନ୍ଦ ପରି ମୁହଁ

 କାଚ ପରି ଦେହ

  ଚାରି ଆଡ଼େ ବାସେ ଖାଲି ମହ ମହ ।

ଘନ କୃଷ୍ଣ କେଶ

 ଧରିଛି ସୁବେଶ

  ଆଖି ଓଠ ଦେଖି ଲାଗେ କାମ ଶୋଷ ।

ଉନ୍ମତ୍ତ ତା ସ୍ତନ

 ଶ୍ବେତ ଗୋରା ବର୍ଣ୍ଣ

  ଧଳା ଧଳା ତାଳ ଫଳିଛି ଯେସନ ।

ନଗ୍ନ ଦୁଧ ତାର

 କରେ କାମାତୁର

  ମୁଣ୍ଡିମାନେ ପୁଣି କରଇ ଆତୁର ।

ଚିକ୍କଣ ତା ଦେହ

 ବାସେ ମହ ମହ

  ଧରି ଚୁମିବାକୁ ମୋ ମନ ଅଥୟ ।

ଅଣ୍ଟା ତା ପତଳା

 ଜଙ୍ଘ ଧଳା ଧଳା

  ଲାଗେ କୋଣାର୍କର ନଗନ ପିତୁଳା ।

ଦୁଇ ଜାନୁ ମଝି

 ଗହମର ମଞ୍ଜି-

  ପରି ଲାଗୁଥାଏ ତା ଚିକ୍କଣ ପୁଦି ।

ଦେଖି ତା ଯୌବନ

 ପାଗଳ ମୋ ମନ

  ଗେହି ପକେଇବାକୁ ହୁଅଇ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।

ତା ରୂପ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ

 ହରାଏ ମୋ ଧୈର୍ଯ୍ୟ

  ଗେଁହିଁ ଗେଁହିଁ ତାକୁ ଢ଼ାଳି ଦେବି ବୀର୍ଯ୍ୟ ।

ଏହି ପରି ଭାବି

 ଚାହିଁଲି ଉଠିବି

  କୋଳରେ ବସାଇ ଦୁଧକୁ ଦଳିବି ।

ମୋ ପାଖକୁ ଆସି

 ମୋ ଦେହ ଆଉଁସି

  ଶୋଇ ଥାଅ ତୁମେ କହେ ହସି ହସି ।

କି ଅପୂର୍ବ ଛୁଆଁ

 ଦେହେ ଲାଗେ ନିଆଁ

  ଅସମ୍ଭାଳ ବାଣ୍ଡ ହେଉଛି ଛାନିଆଁ ।

ତା ସ୍ପର୍ଶ ଶୀତଳ

 ଟାଙ୍କୁରଇ ବାଳ

  କାମାତୁରେ ମନ ହୁଅଇ ପାଗଳ ।

କଅଁଳ ଆଙ୍ଗୁଳି

 ତାର ଖେଳି ଖେଳି

  ବାଣ୍ଡ ଧରି ଦେଲା ଦେହ ଗଲା ଜଳି ।

କୋମଳ ହାତର ଶୀତଳ ପରଶ

ପାଇ ବାଣ୍ଡ ମୋର ହୁଅଇ ସରସ ।

ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହୋଇ ଫୁତ୍କାରି ଉଠିଲା

ଝୁଣି ଝାଣି ହେଇ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରିଲା ।

ବାଣ୍ଡ ରୂପ ଦେଖି ସେ ରୂପସୀ ନାରୀ

ମୁଠାଇ ତାହାକୁ କରେ ଶିରି ଶିରି ।

ତା ଚମଡାକୁ ପୁଣି ଟାଣି ବେନି କରେ

ଉପରୁ ତଳକୁ ଆଉଁସଇ ଧିରେ ।

ରୂପରୁ ତାହାର ମୁକୁତା ଝରୁଛି

ଦେହରୁ ସୁଗନ୍ଧ ବାସ ଚହଟୁଛି ।

ପରସ ତା ପୁଣି ଲାଗଇ ଶୀତଳ

ମରୁବାଲି ପରେ ଯେହ୍ନେ ଥଣ୍ଡା ଜଳ ।

ଆଗରୁ ମୁଁ କେତେ ନାରୀଙ୍କୁ ଭୋଗିଛି

ଏମିତି ଅପୂର୍ବ ସ୍ପର୍ଶ ନ ପାଇଛି ।

ରୂପ ଯୌବନରେ ସରି ନୁହେଁ କେହି

ଦେହ ସ୍ପର୍ଶ ବି ତା ଅଜବ ଲାଗଇ ।

ଇଏ କେଉଁ ନାରୀ ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ

ଭୂତ ପିଶାଚ ନା ସରଗର ପରୀ ।

ତା ରୂପ ଯୌବନ ଲାଗେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ

ବାସ ମହ ମହ ସ୍ପର୍ଶ ତା ଅନନ୍ୟ ।

ଏହା ଭାବି କରି ମନେ ମନେ ଡରି

ପଚାରିଲି ତମେ କିଏ ଗୋ ସୁନ୍ଦରୀ ।

ରୂପ ଲାବଣ୍ୟରେ ତୁମ ପରି କେହି

ଆଜି ଯାଏ ମୁଁ ତ ଦେଖି ନାହିଁ କାହିଁ ।

ଅନେକ ନାରୀଙ୍କ ସ୍ପର୍ଶ ଚାଖି ଅଛି

ତମ ଛୁଆଁ ମୋତେ ଅଜବ ଲାଗୁଛି ।

ମୋ ବଚନ ଶୁଣି କହେ ଧୀରେ ବାଣି

କାମଦେବ ତୁମେ ମୁଁ ତୁମ କାମିନୀ ।

ନାରୀ ଭୋଗ ପାଇଁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଜନ୍ମ ନେଇ

ଛାଡି ମତେ ସ୍ବର୍ଗେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଅଛ ରହି ।

ନିଜ କାମିନୀକୁ ଚିହ୍ନି ନ ପାରୁଛ

କିଏ ବୋଲି ପୁଣି ମତେ ପଚାରୁଛ ?

ଶୁଣି ତାର କଥା ମୁଣ୍ଡ ହେଲା ବ୍ୟଥା

କାମିନୀ ୟା ନାମ ମୁହିଁ ତା ଦେବତା !

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ତା ମୁହଁକୁ ଚାହିଁଲି

ପୁନି ଚାନ୍ଦ ଯେହ୍ନେ ହସେ ଖିଲି ଖିଲି ।

ସେମିତି ସେ ମୋର ପାଖେ ବସିଅଛି

ଦୁଇ ହାତେ ବାଣ୍ଡ ମୁଠାଇ ପିସୁଛି ।

ଦେହରୁ ତାହାର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଝର ଝର

ବାସେ ମହ ମହ କଥା ତା ଝଙ୍କାର ।

କହୁଛି ସେ ପୁଣି ସରଗ କାମିନୀ

ମୁଁ ତା କାମଦେବ ସିଏ ମୋ ରମଣୀ ।

ସତ ନା ସପନ ଜାଣି ହେଲା ନାହିଁ

ସନ୍ଦେହ ମନରେ ତାକୁ ଥିଲି ଚାହିଁ ।

ମନ କଥା ବାରି କହିଲା ସୁନ୍ଦରୀ

ଜାଣୁଛି ମନରେ ସନ୍ଦେହ ତୁମରି ।

ବାଣ୍ଡ ମୋର ଘସି କହେ ହସି ହସି

ଶୁଣ ମୋର କଥା ଭାବ ନାହିଁ ବେଶି ।

ଆମେ ଦୁହେଁ ଦିନେ ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୁବନେ

ରତୀ କ୍ରିଡା କରି ବୁଲୁଥିଲା ବନେ ।

ସେହି ସ୍ଥାନେ ଥିଲେ ହଳେ ନର ନାରୀ

ମାତିଥିଲେ କାମେ ନଗ୍ନ ରୂପ ଧରି ।

ନର ପୁରୁଷଟି ନାରୀ ଜଙ୍ଘ ଫାଡି

ପେଲୁଥାଏ ବାଣ୍ଡ କଚାଡି କଚାଡି ।

ବିଚରା ନରଟା ଯେତିକି ଗେହିଲା

ନାରୀ ଯୌବନ ତା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନୋହିଲା ।

ରାଗେ ପୁରୁଷକୁ ମାଇଲା ଲାତେ

ନିଜ ପୁଦିକୁ ସେ ଗେହିଲା ହାତେ ।

ନିଜ ହାତ ଯାକେ ନିଜ ପୁଦିରେ

ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଭାବି ମନରେ ।

ହାତ ଏଡ଼େ ବାଣ୍ଡ ହୁଅନ୍ତା ସତେ

ଯାକି ଯାକି ପୁଦି ଗିହନ୍ତା ମତେ ।

ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ମତେ ଗିହନ୍ତା

ବାଣ୍ଡେ ମୋର ପୁଦି ଜଲି ଉଠନ୍ତା ।

ପସି ଯାଉଥାନ୍ତା ପେଟ ଭିତରେ

ଚିଲ୍ଳାଇ ପକାନ୍ତି ମୁଁ ହା ହା କାରେ ।

ଏମନ୍ତ ଭାବି ସେ ହାତ ଗେଞ୍ଜୁଛି

ତମ ଦୁଇ ଆଖି ତା ଦୁଧେ ଅଛି ।

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ତାର ପଇଡ଼ ପରି

କାମ ପ୍ରତାରଣେ ଯାଉଛି ଥରି ।

କାମନା ନିଶାରେ ସେ କଲବଲ

ଦୁଧ ହଳୁଥାନ୍ତି ଥଅଲ ଥଲ ।

ତା ରୂପ ଯୌବନେ ତମେ ବିଭୋର

ମନ ହେଉଥାଏ କାମେ ଆତୁର ।

କାମଦେବ ତୁମେ କାମ ପୁରୁଷ

ତା ବିରହେ ହୋଇଗଲ ବିରସ ।

ବିରହି ନାରୀର ପୀରତି ଜ୍ବାଳା

ହରିବାକୁ ତମ ମନ ବଳିଲା ।

ମୁଁ ଯେ ପାସେ ଅଛି ପାସୋରି ଦେଲ

ତା ବିରହ ଦେଖି ପାଖେ ଧାଇଁଲ ।

ନର ପୁରୁଷଟା ତମକୁ ଦେଖି

ଡରେ ପଳେଇଲା କପଡା ଯାକି ।

କାମଦେବ ତୁମ କାମୁକ ରୂପ

ପ୍ରକାଣ୍ଡ ବାଣ୍ଡକୁ ଉଠାଇ ରଖ ।

ତମ ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ବିରହି ନାରୀ

ଲାଳ ପଡେ ତାର ପୁଦିରୁ ଝରି ।

କିଏ ତମେ ଆଉ ନ ଚାହେଁ ମୁହଁ

ବାଣ୍ଡ ପାଇ ଗଲା ମନୁ ବିରହ ।

ଉଠି ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବାଣ୍ଡକୁ ଧରେ

ଗୋଟେ ହାତେ କଣ ସେ ଧରିପାରେ ।

କାମଦେବ ବାଣ୍ଡ ତା ଆଗେ ଅଛି

ଖମ୍ବ ଅବା ଖୁଣ୍ଟ ପରି ଲାଗୁଛି ।

ଭାବି ନ ଥିଲା ସେ କେବେ ସପନେ

ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ପାଇବ ଦିନେ ।

ହାତେ ଧରି ଥରେ ମାପି ଦେଖଲା

ହାତ ଠାରୁ ବାଣ୍ଡ ବଳି ପଡ଼ିଲା ।

ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ହୋଇଲେ ଘସି

କାମ ଶୋଷ ମେଣ୍ଟି ମିଳିବ ଖୁସି ।

ଏହା ଭାବି ଦୁଇ ହାତେ ଧଇଲା

ଚୁସିବାକୁ ତାର ତୁଣ୍ଡେ ଭରିଲା ।

ତାହା କି ମଣିଷ ବାଣ୍ଡ ଅଟଇ

ଦାନ୍ତକାଠି ପରି ଯିବ ଚୋବାଇ ।

କଷ୍ଟେ ମଷ୍ଟେ ତାର ଟୋପା ଗଳିଲା

ସକ ସକ କରି ଚୁସି ଚାଳିଲା ।

ଏହା ଦେଖି ମୁ ଯେ ଚକିତ ହେଲି

ଗେହିଁବାର ଏ କି ଢଙ୍ଗ ଭାବିଲି ।

ବିଆରେ ନ ଘସି ପାଟିରେ ଘସେ

ତମ ମୁହଁ ନାଚୁଥାଏ ହରଷେ ।

ବୋଧେ ତମ ବାଣ୍ଡ ତାର ପାଟିରୁ

ପାଉଥିଲା  ବେଶି ସୁଖ ପୁଦିରୁ ।

ଆଖି ମୁଦି ତମେ ମନ ଖୁସିରେ

ମଜା ନିଅ ବାଣ୍ଡ ଭରି ପାଟିରେ ।

ପଟିରେ ମୁଁ ବାଣ୍ଡ ଚାଟି ନ ଥିଲି

ନୂଆ ଢଙ୍ଗଟିଏ ତା ଠୁ ଶିଖିଲି ।

ଭକ ଭକ ତମ ବାଣ୍ଡ ଚୁସିଲା

ଲାଳ ସର ସର ବାଣ୍ଡ ହୋଇଲା ।

ପାଟି ଘସି ବାଣ୍ଡ କଲା କଠୋର

ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହୋଇ ହେଲା ବଜର ।

ଏଡ଼େ ଭୀଷ୍ମ ରୂପ ତମ ବାଣ୍ଡର

ଦେଖିଲି ସେଦିନ ପ୍ରଥମ ଥର ।

ରକ୍ତ ବର୍ଣ୍ଣ ଦିଶେ ଗୋଲାପୀ ଟୋପା

ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହେଇଥାଏ ତା ଚୋପା ।

ବାଣ୍ଡ ଉଗ୍ର ରୂପ ସହି ନ ହେଲା

କାମନାରେ ତନୁ ମନ ଜଳିଲା ।

ପୁଣି ତମ ଆଗେ ନାରୀ ଟେ ଅଛି

କାମନା ନିଆଁରେ ସେ ବି ଜଳୁଛି ।

ପର ସୁଖ ପାଇଁ ଆମ ଜୀବନ

ପରୀ ନାମ ତେଣୁ ପାଇଛୁ ଜାଣ ।

ତେଣୁ ଦାନ୍ତ ଚାବି ରହିଲି ମୁହିଁ

ତାକୁ ଛାଡ଼ିଦେଲି ହେବାକୁ ଗେହି ।

କେମିତି କିପରି ତାକୁ ଗେହିଲ

ନାରୀଙ୍କ ବିଆରେ ବାଇଆ ହେଲ ।

ସହି ନ ପାରି ମୁଁ ସ୍ବର୍ଗେ ଚଳିଲି

ପଲଙ୍କ ଉପରେ ମୁହଁ ମାଡ଼ିଲି ।

ସେହିଦିନୁ କେତେ ନାରୀଙ୍କୁ ଦେଖି

କାମନା ନିଆଁରେ ଥାଆନ୍ତି ଦୁଃଖୀ ।

ଚାହିଁଲ ତାଙ୍କର ମନ ବୁଝିବ

ଅତ୍ରୁପ୍ତ ନାରୀଙ୍କ ପୁଦି ଭରିବ ।

ମଣିଷଙ୍କ ଗିହା ଶିଖିଲ ଯେଣୁ

ନର ଜନମ ଟେ ମାଗିଲ ତେଣୁ ।

ମଣିଷ ଜନମ ପାଇଲ ଯେବେ

ନାମ ମାନବ ତ ହୋଇଛି ଏବେ ।

ତମେ କି ଭାବୁଛ ମଣିଷ ହେଇ

ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ଯାଇଛ ପାଇ ।

କୋଉ ନର ବାଣ୍ଡ ଏତେ ଗେହୁଛି

ଦି ଚାରି ମିନିଟେ ଢଳି ପଡୁଛି ।

ହେଲେ ତମ ବାଣ୍ଡ ଯେତେ ଗେହୁଛି

ସେତେ ହୃଷ୍ଟ ପୃଷ୍ଟ ହେଇ ବଢୁଛି ।

ବିଧିର ବିଧାନ କେ କରେ ଆନ

ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ସଭିଙ୍କ ମନ ।

ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖେ ତାହା କି ଅଛି

ପାଗଳୀ ନାରୀ କି ବୁଝି ପାରୁଛି ।

ତମ ବାଣ୍ଡଟାକୁ ପାଇଛି ଯିଏ

ଅମୂଲ୍ୟ ରତନ ପାଇଛି ସିଏ ।

ଥରେ ଏ ବାଣ୍ଡେ ଯେ ଗେହି ହେଇଛି

ଅତୃପ୍ତ କାମନା ତୃପ୍ତ ହୋଇଛି ।

ସରଗର ସୁଖ ପାଇ ପାରିଛି

ଆତ୍ମ ଶାନ୍ତି ପାଇ ଖୁସିରେ ଅଛି ।

ତୁମେ କାମଦେବ କାମ ପୁରୁଷ

ନାରୀ ପୁଦି ଗେହି ନ ମେଣ୍ଟେ ଶୋଷ ।

ତମ ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ନାରୀ ପୁଦିରେ

ଯେତେ ଗେହିଲେ ବି ମନ ନ ଭରେ ।

ସବୁବେଳେ ଫଡ଼ ଫଡ଼ ହେଉଛି

ସରଗରେ ଥାଇ ସବୁ ଦେଖୁଛି ।

ତମ କଲବଲ ଦେଖି ଏଠାରେ

ସାଲୁବାଲୁ ହୁଏ ବିଆଟି ମୋର ।

ସହି ନ ପାରି ମୁଁ ଧାଇଁ ଆସିଛି

ଗେହି ହେବାକୁ ମୋ ମନ କହୁଛି ।

କେତେ ଦିନ ଆଉ ଏଠି ରହିବ

ପରୀମାନଙ୍କୁ ଯେ କିଏ ଗେହିବ ?

ତୁମ ବିନା ଆମ ରୂପ ଯୌବନ

ତଡ଼ପି ଝାଉଁଳି ପଡେ ମଳିନ ।

ମୁଁ ସନା ନ ସହି ଧାଇଁ ଆସିଲି

ତମ ବାଣ୍ଡ ଛୁଇଁ ଧନ୍ୟ ହୋଇଲି ।

ଆସ ଆସ ଧନ ନ କର ଡେରି

ମୋ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ଦିଅ ହେ ଭରି ।

କେତେ ଦିନରୁ ମୁଁ ଭୋକିଲା ଅଛି

ତମ ବାଣ୍ଡ ନିତି ଝୁରି ହେଉଛି ।

ଧର ନାଥ ମୋର ଦୁଧକୁ ଥରେ

ଦଳି ଦିଅ ତୁମ ଦୁଇ ହାତରେ ।

ପାଟିରେ ପୁରାଇ ଚୁଚୁମି ଖାଅ

ଯେତେ ଇଚ୍ଛା ମତେ ସେତିକି ଗିହ ।

ମୁଁ ବି ଆଜି ତମ ବାଣ୍ଡ ଚୁସିବି

ପାଟିରେ ପୁରେଇ ସ୍ବାଦ ଚାଖିବି ।

ଯଦି ଚାହିଁ ମୁଁ ବି ମଣିଷ ପରି

ଭରି ଦେବି ବାଣ୍ଡ ପୁଦିକୁ ଚିରି ।

ନର ଦେହେ ପରୀ ଭୋଗ କରିବ

କେମିତି ଲାଗିବ ମତେ କହିବ ।

ଦିଅ ଦିଅ ଧନ ବାଣ୍ଡ ତୁମର

ଚୁସି ଚାଟି ତାକୁ କରେ ବଜର ।

ଏହା କହି ମୋର ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି

ଟପୋକଲା ଦେଲା ତୁଣ୍ଡରେ ଭରି ।

ଆଜିଯାଏ ଯେତେ ଚୁସିଛନ୍ତି ବାଣ୍ଡ

ଭରିଦେଇ ତୁଣ୍ଡେ ହ୍ୟୁନ୍ତି କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ।

କହନ୍ତି କୁଆଡ଼େ ପାଟି ହୁଏ ଫାଡି

ତୁରନ୍ତ ସେମାନେ ଦ୍ୟନ୍ତି ତୁଣ୍ଡୁ କାଢ଼ି ।

ହେଲେ ସିଏ ପୁରା ଗୋଟା ଗିଳି ଗଲା

ଓଠ ଜିଭ ତାର ନରମ ଲାଗିଲା ।

ଓଃ କି ଶୀତଳ ତା ପାଟି ଭିତରେ

ଜହ୍ନ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଯେହ୍ନେ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ।

ଗରମ ବାଣ୍ଡକୁ ଶୀତଳ ତା ପାଟି

ଅତି ଆଦରରେ ଯାଉଥାଏ ଚାଟି ।

ହାତେ ଲମ୍ବ ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ଗିଳୁଥାଏ

କୁତୁକୁତୁ ଲାଗି ମଜା ମିଳୁଥାଏ ।

ବାଣ୍ଡ ଚୁସେଇବା ନୂଆ ଅନୁଭୂତି

ଆରାମରେ ଶୋଇ ନେଲି ସେଇ ରାତି ।

ଭକ ଭକ ମୋର ବାଣ୍ଡ ଚୁସୁଥିଲା

ଶିରି ଶିରି ମୋର ଦେହ ଲାଗୁଥିଲା ।

ସାଲୁବାଲୁ ଲାଗେ ତା ଓଠ ପରଶ

ଟାଣି ଭିଡ଼ି ବାଣ୍ଡ ହୁଅଇ ସରସ ।

ଟୋପାରେ ତା ଜିଭ ଖେଳେ ଆଦରରେ

ନାଗକୁ ନାଗୁଣୀ ଯେହ୍ନେ ଗେଲ କରେ ।

ଏହି ପରି ସିଏ ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ଚୁସି

ଅପୂର୍ବ ଉନ୍ମାଦେ ମନ ହୁଏ ଖୁସି ।

କେତେ ବେଳେ ପୁଣି ଦୁଇ ହାତେ ଭିଡ଼ି

ଉପରୁ ତଳକୁ ଦିଏ ତ ରଗଡ଼ି ।

ଏପରି ଚୁସିକି ବାଣ୍ଡ ବହୁ କାଳ

ଟାଣି ଭିଡ଼ି କଲା ଯେସନେ ଶାବଳ ।

ଦେଖଇ ଉନ୍ମାଦେ ତୁଣ୍ଡୁ କାଢ଼ି ପୁଣି

ମହାବଳ ଷଣ୍ଢ ପରି ହୁଏ ଝୁଣି ।

ବାଣ୍ଡ ବିଶ୍ବ ରୂପ ଦେଖି ସେ ସୁନ୍ଦରୀ,

ତନୁ ମନ ତାର ଯାଉଛି ଶିହରି ।

ଆଖି ମୁଦି ହେଇ ଟାଙ୍କୁରଇ ବାଳ,

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ବି କରେ ଥଳ ଥଳ ।

ମୋର ହାତ ନେଇ ତା ଦୁଧ ଉପରେ

ରଖି ଦେଲା ନେଇ ଅତି ଆଦରରେ ।

ତାଳ ତାଳ ପରି ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ,

ଭିତରଟା ଟାଣ ବାହ୍ୟ ଲଦବଦ ।

ଗୋଟେ ଗୋଟେ ହାତେ ଧରି ପାରୁ ନାହିଁ,

ଚିପି ଦେଲେ ତାହା ପିଚିକି ପଡ଼ଇ ।

ମୋ ଦେହ ଗରମ ତା ସ୍ତନ ନରମ,

କୋମଳତା ପୁଣି ଯେପରି ମହମ ।

ହାତକୁ ଯେ ତାହା ଶୀତଳ ଲାଗଇ,

ଚିପି ଦେଲେ ପୁଣି ପିଛିଲି ପଡ଼ଇ ।

ଘୋଡ଼ା ପରି ମୋର ଦେହେ ଚଢ଼ି ଗଲା,

କୋମଳ ବିଆକୁ ବାଣ୍ଡରେ ଘସିଲା ।

ଗାଣ୍ଡିକୁ ଉଚାଇ ବାଣ୍ଡେ ରଗଡ଼ଇ,

ପଛପଟୁ ବାଣ୍ଡ ବାହାରି ପଡ଼ଇ ।

ପୁଦି ପାଖୁଡ଼ାରେ ହେଉଥାଏ ଘସି

ଗାଣ୍ଡି ସନ୍ଧିରେ ବି ହେଉଥାଏ ପିସି ।

କେଉଁ ପଦାର୍ଥରେ ଗଢ଼ା ସେ ହୋଇଛି

ଶୀତଳ ନରମ ହାଲୁକା ଲାଗୁଛି ।

ବାଣ୍ଡ ଘସି ହୁଏ ପୁଦି ଚମଡାରେ,

ପଚ ପଚ ଲାଗେ ଲାଳୁଆ ରସରେ ।

ନଇଁ ପଡ଼ି ପୁଣି ଦୁଧକୁ ଝୁଲାଇ

ମୁହଁ ସମ୍ମୁଖରେ ଦେଉଛି ହଲାଇ ।

ବାଣ୍ଡର ଟୋପାକୁ ପୁଦି ମୁହେଁ ରଖି,

ଧିରେ ଧିରେ ପୁଣି ହେଉଥାଏ ଯାକି ।

ଚୁସୁଥାଏଁ ମୁଁ ଯେ ଦୁଇ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡି

ବାଣ୍ଡରେ ସିଏ ତା ଯାକୁଥାଏ ଗାଣ୍ଡି ।

ସଲସଲ ହେଇ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ପସି

ପୁଦି ଚମଡାରେ ହେଇ ଘସି ଘସି ।

ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ବାଣ୍ଡ ମୋ ପସଇ

ଛୋଟ କଣ୍ଡୋମଟିଏ ଯେହ୍ନେ ଚିପି ହୋଇ ।

ଚିକ୍କଣ ଚିକ୍କଣ ତା ସ୍ତନ ଯୁଗଳ

ମୁହଁରେ ଲାଗଇ ଗୁଦୁଲୁ ଗାଦଲ ।

ବିଆରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଚିପି ହେଉଥାଏ

ତଥାପି ତା ମୁହେଁ ହସ ଫୁଟୁଥାଏ ।

ପ୍ରଥମେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଯେ ନାରୀ ପୁରାଏ

ଦରଦରେ ତାର ପ୍ରାଣ ଛାଡ଼ି ଯାଏ ।

ବିଆରୁ ତାଙ୍କର ରକ୍ତ ଝରି ପଡେ

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଆଖି ଲୁହ ଗଡ଼ି ପଡେ ।

କେଉଁ ଚିଜେ ଇଏ ଗଢ଼ା ହୋଇଅଛି

ସେହିଭଳି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ନାହିଁ କିଛି ।

ଯାକି ହେଲା ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଗଭୀରକୁ

ଶିହରଣେ ମୁହଁ ଟେକେ ଉପରକୁ ।

ଯାକି ଦେଲା ଦୁଧ ପୁଣି ମୋ ମୁହଁରେ

କଲବଲ ହେଲି ଅଣ ନିଃଶ୍ବାସରେ ।

ଗୁଦୁଲୁ ଗାଦୁଲୁ ଲାଗେ ମୋ ମୁହଁରେ

ବୁଡ଼ିଛି ମୋ ମୁହଁ ଯେହ୍ନେ ପାଖୁଡ଼ାରେ ।

ଏହିପରି ଦୁଧ ଯାକି ମୋ ମୁହଁରେ

ବାଣ୍ଡରୁ ତା ବିଆ କାଢେ ଧୀରେ ଧୀରେ ।

ସଲସଲ ବାଣ୍ଡ ବାହାରେ ପୁଦିରୁ

ସାଲୁବାଲୁ ଲାଗେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଟୋପାରୁ ।

ଟୋପା ଅଠୁଆ ଟା ଘସି ଘସି ହେଇ

ବିଆରୁ ବାହାରେ ବଡ଼ କଷ୍ଟ ପାଇ ।

ରଗଡ଼ି ହେଇକି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଜଳାଏ

ତା କୋମଳ ବିଆ କେମିତି ଯେ ସହେ ।

ଏହିପରି ସେ ତା ଉଚାଇ ଗାଣ୍ଡିକୁ

ପୁଣି ଯାକି ଦେଲା ମୋ ବାଣ୍ଡେ ବିଆକୁ ।

ପଲପଲ ହେଇ ପୁଣି ଯାଏ ପସି

ପୁଦି ଚମଡାରେ ହେଇ ଘସି ଘସି ।

ଘୋଡି ପରି ସେ ଯେ ଝୁଙ୍କି ମୋ ଉପରେ

ବାଣ୍ଡେ ତାର ପୁଦି ଯାକେ ଧୀରେ ଧୀରେ ।

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ି ତାର ଥାଏ ଆଗେ ଝୁଲି

ପୁଦି ଯାକେ ଗାଣ୍ଡି କଚାଡି କଚାଡି ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର ଗତି ବଢ଼ି ଗଲା

ପିଚି ପାଚ ଶବ୍ଦ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା ।

ପୁରା ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ପସିଯାଏ ପୁଦି

ତା ଛାତି ଭିତରେ ହେଉଥାଏ ହୁଦି ।

ଶୀଘ୍ର ଶୀଘ୍ର ପୁଣି ହୋଇଲା କଚାଡି

ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡରେ ପୁଦି ହୁଏ ଫାଡି ।

ସାଲୁବାଲୁ ହୁଏ ବାଣ୍ଡ ତା ଭିତରେ ।

ମାଂସାଳ ବିଆ ତା ଜାବୁଡି କି ଧରେ ।

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ି ତାର ଥଳ ଥଳ ହୋଇ

ବେଲୁନ୍ ପରି ଆଗେ ଦଉଛି ଝୁଲାଇ ।

ଭୁଣ୍ଡିମାନେ ମୁହେଁ ବାଡେଇ ହୁଅନ୍ତି

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରନ୍ତି ।

ଏହିପରି ସିଏ ଗେହି ହେଲା ପରେ

ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବସି ପଡ଼ିଲା ବାଣ୍ଡରେ ।

ମୂଳ ଯାଏ ବାଣ୍ଡ ଗୋଟା ପସିଗଲା

ତା ଗାଣ୍ଡି ମୋ ଜଙ୍ଘେ ଲଦବଦ ହେଲା ।

ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଛାତି ଡେରିଲା ମୋ ଆଗେ

ଫୁଟବଲ୍ ପରି ତାର ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଲାଗେ ।

ଏହିପରି ସେ ଯେ ବସି ମୋ ଉପରେ

ପସାଏ ମୋ ବାଣ୍ଡ ତା ପୁଦି ଭିତରେ ।

ଉଠୁ ବସ ହୁଏ ଉଚାଇ ତା ଗାଣ୍ଡି

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ି ହଲେ ଯେହ୍ନେ ମାଟି ହାଣ୍ଡି ।

ଖଚ ଖାଚ ଶବ୍ଦ କାନେ ଗୁଞ୍ଜିଯାଏ

ପଚ ପାଚ କରି ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ ।

ଏହି ପରି କେତେ ସମୟ ଗେହିଲା

ବିଆ ରସେ ବାଣ୍ଡ ସାଲୁବାଲୁ ହେଲା ।

ଶୋଇଥାଏ ମୁହିଁ ଖଟେ ଚିତ ହୋଇ

ଗୋଡ଼ ହାତ ସବୁ ଲମ୍ବାଇ ଲମ୍ବାଇ ।

ଲମ୍ବ ବାଣ୍ଡ ମୋର ଖୁଣ୍ଟ ପରି ଥାଏ

ପୁଦିରେ ଭରି ସେ ବସି ବସି ଗିହେ ।

ତାପରେ ସେ ନିଜ ଗୋଡ଼ ବେକେ ଥୋଇ

ମୋଡି ହେଲା ଯେହ୍ନେ ବଗ ପରି ହୋଇ ।

ଏପରି କରିନି କେବେ କୋଉ ନାରୀ

ବାବା ରାମଦେବ ଯୋଗ କଲା ପରି ।

ପେଟତଳୁ ହାତ ଖଟେ ଥାପି ଥାଏ

ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ବେକ ପଛେ ଛନ୍ଦି ଥାଏ ।

ତଳପଟେ ଗାଣ୍ଡି ଯାକି ହେଉଥାଏ

ବଗଟିଏ ଯେହ୍ନେ ତଳେ ବସିଥାଏ ।

ଦୁଇ ହାତେ ପୁରା ଦେହଟାକୁ ଟେକି

ବାଣ୍ଡରେ ବିଆକୁ ଦେଉଥାଏ ଯାକି ।

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ତାର ଚାପି ହୋଇଥାଏ

ଗାଈ ଘରା ଯେହ୍ନେ ତଳେ ଝୁଲୁଥାଏ ।

ଏହିପରି ରହି ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲେଇ

ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଭରି ହେଉଛି ଗିହେଇ ।

ଭସ ଭସ କରି ଗାଣ୍ଡି ତା କଚାଡି

ପୁଦି ଯାକି ହୁଏ ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ।

ସ୍ପ୍ରିଙ୍ଗ୍ ପରି ଗାଣ୍ଡି ହୁଏ ଉଚ୍ଚ ନୀଚ୍ଚ

ରସ ଭରା ପୁଦି ଶୁଭେ ଖଚ ଖଚ ।

ହାତେ ଲମ୍ବ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ଗୋଟା ପସି

ଟାଇଟ ପୁଦିରେ ହୋଇ ଘସି ଘସି ।

ବଡ଼ ବଡ଼ ଗାଣ୍ଡି ମୋ ଜଙ୍ଘ ଉପରେ

ପିଟି ହେଇ ହେଇ ଲଦ ଲଦ କରେ ।

ଏହିପରି ରହି ବହୁତ ଗେହିଲା

ବାଣ୍ଡ ମୋର ପୁଦି ସୁଗୁବୁଗୁ ହେଲା ।

ତାହାପରେ ସିଏ ପଛେ ବୁଲି ପଡ଼ି

ପଛପଟୁ ଗାଣ୍ଡି ଦଉଛି କଚାଡି ।

ହାଣ୍ଡି ପରି ଗାଣ୍ଡି ଥଳ ଥଳ ହୁଏ

ରସେ ରସେ ତାର ପୁଦି ଭରି ଯାଏ ।

ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶେ ଏବେ ଗିହାଁଗେହିଁ ଖେଳ

ଆଖି ଆଗେ ମୋର ପୁରା ଝଲ ଝଲ ।

ତଳୁ ଉପରକୁ ଉଠୁଥାଏ ଗାଣ୍ଡି

କଁଅଳ ସେଣ୍ଟି ତା ବାଣ୍ଡେ ହୁଏ ଛନ୍ଦି ।

ଭିଜି ଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ରସେ ରସେ

ତେଲିଆ ସାପଟେ ପରି ଚକ ଚକ ଦିଶେ ।

ଯାକି ହୁଏ ଯେବେ ଗାଣ୍ଡି ଉପରୁ ତଳକୁ

ପସିଯାଏ ଗୋଟା ବାଣ୍ଡ ପେଟ ଭିତରକୁ ।

ସେହିପରି ବାଣ୍ଡେ ମୋର ହେଲା ସେ ଗିହେଇ

ବଡ଼ ବଡ଼ ଗାଣ୍ଡି ତାର ହଲେଇ ହଲେଇ ।

ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଗିହାଁଗେହିଁ ଦେଖି ଆଖି ଆଗେ

ରୁମ ଗୁଡା ଟେକି ହେଇ ଶିରି ଶିରି ଲାଗେ ।

ବହୁବେଗେ ଗାଣ୍ଡିକୁ ସେ ବାଣ୍ଡେ କଚାଡିଲା

ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ଶବଦ ଶୁଭିଲା ।

ଏହିପରି ପଛକରି ଗେହି ହେଲା ପରେ

ପାଦକୁ ବେକରୁ କାଢ଼ି ରଖେ ମୋ ଗୋଡ଼ରେ ।

ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ପଛକରି ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲେଇ

ସଲସଲ ପଲପଲ ହେଉଛି ଗିହେଇ ।

ଏହିପରି ଗେହି ଗେହି କହେ ମତେ ଧିରେ

କେମିତି ଲାଗୁଛି ନାଥ କହ ମତେ ଥରେ ।

ନାରୀ ଗେହୁଥିଲ ଧନ ପରୀକୁ ଗେହିଲ

ନାରୀ ପରୀ ମଧ୍ୟେ କୋଉ ଫରକ ପାଇଲ ।

ମାନବ ଜନମ ନେଇ ପରୀକୁ ଗିହାଏ

କି କହିବି ଯେଉଁ ସୁଖ ବାଣ୍ଡ ପାଉଥାଏ ।

ରହ ରହ ଧନ ଏବେ ଆହୁରି କରୁଛି

ପରୀ ରାଇଜରେ ଯାହା ମୁହିଁ ଶିଖିଅଛି ।

ଏହିପରି କହି ମୋର ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ରଖି

ପୁଦିକୁ ତା ଯାକୁଥାଏ ଦଣ୍ଡେ ନ ଅଟକି ।

ଯାକୁ ଯାକୁ ପୁଦି ବାଣ୍ଡେ ବୁଲି ପଡେ ଆଗେ

ଓଠକୁ ଓଠରେ ରଖି ଚୁମଇ ସରାଗେ ।

ପାଦକୁ ଜଙ୍ଘେ ମୋ ରଖି ଓଠକୁ ଓଠରେ

ଗାଣ୍ଡିକୁ ହଲାଏ କ୍ଷିପ୍ରେ ନ ଅଟକି ଥରେ ।

ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ

ଯୌବନ ତା ମହ ମହ ହେଇ ବାସୁଥାଏ ।

ଗେହୁ ଗେହୁ ଏହିଭାବେ ଦୁଇ ବାହୁ ଧରି

କହିଲା ହେ ପ୍ରିୟେ ଉଠ ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ଭରି ।

ଝାଡୁଥାଏ ଗାଣ୍ଡି ତାର ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ରଖି

ଖକୋ ହେଇ ବସି ଉଠି ହୁଏ ଯାକି ଯାକି ।

ଦୁଇ ହାତେ ଭିଡ଼ି ଧରେ ମୋ ଦୁଇ ବାହୁକୁ

ଗେହୁ ଗେହୁ କହେ ପୁଣି ଉଠାଇବି ତାକୁ ।

ଗୋଡ଼ ରଖି ତଳେ ମୁହିଁ ଛିଡ଼ା ହେଇଗଲି

ଝିଟିପିଟି ପରି ସିଏ ଦେହେ ଥାଏ ଝୁଲି ।

ଦୁଇ ହାତେ ବାହୁ ଟାଣି ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ଥାଏ

ସେମିତି ସେ ଝୁଲି ଝୁଲି ତା ଗାଣ୍ଡି ହଲାଏ ।

ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଯାକେ

ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ଗେହୁଥାଏ ସୁଖେ ।

ଏହିପରି ଗେହିବାର ମଜା ଯେ ନିଆରା

ଆଜିଯାଏ କୋଉ ନାରୀ କରି ନାହିଁ ପରା ।

ତା ପୁଦିରେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ମଜା ଲାଗୁଥାଏ

ଗାଣ୍ଡି ହଲାଇ ହଲାଇ ଗେହି ହେଉଥାଏ ।

ପର ଭଳି ହାଲୁକା ତା ଶରୀର ଲାଗଇ

ଜଳ ଠାରୁ ଶୀତଳତା ତା ଦେହରେ ଥାଇ ।

ମୋ ବାଣ୍ଡ ଗରମ ଲାଗେ ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇ

ଶୀତଳ ପୁଦିରେ ତାକୁ ଆରାମ ମିଳଇ ।

ବାଣ୍ଡକୁ ତା ପୁଦି ଯେହ୍ନେ ପାଖୁଡ଼ାରେ ଘସେ

ଭରିଅଛି ପୁଦି ତାର ଗୋଲାପର ରସେ ।

ହାତେ ଲମ୍ବ ମୋଟା ବାଣ୍ଡ ପସେ ଭିତରକୁ

ନରମ କୋମଳ ପୁଦି ଚୁମୁଛି ବାଣ୍ଡକୁ ।

ଆରାମରେ ମୁହିଁ ଖାଲି ଛିଡ଼ା ହୋଇ ଥାଏ

ଝୁଲି ଝୁଲି ବିଆକୁ ସେ ବାଣ୍ଡେ ଯାକୁଥାଏ ।

ବିଆ ଝଟକାରେ ବାଣ୍ଡ ଯାଉଥାଏ ମାତି

ପ୍ରତି ଝଟକାରେ ମିଳେ ନୂଆ ଅନୁଭୂତି ।

ଏହିପରି ବାହୁ ଧରି ଯାକି ହେଲା ପରେ

ଆହୁରି ପଛକୁ ଝୁଲି ଗେହିବାକୁ କରେ ।

ବାହୁରୁ ହାତ ଖସାଇ ଧରେ ପାପୁଲିକୁ

ଓଲଟି ସେ ଝୁଲୁଥାଏ ଡେରି ତା ଛାତିକୁ ।

ସେମିତି ତା ପାଦଥାଏ ମୋ ଜଙ୍ଘ ଉପରେ

ପୁଦି ତାର ଯାକୁଥାଏ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡରେ ।

ଅଣ୍ଟା ଠାରୁ ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ଥାଏ ଶୂନ୍ୟେ ଶୋଇ

ପାପୁଲିକୁ ପାପୁଲିରେ ଟାଣି ଧରେ ସେହି ।

ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ତାର ହଲଇ ଛାତିରେ

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଚିପି ଚିପି ଚୁସନ୍ତି ପାଟିରେ ।

ଚିକ୍କଣ ଚିକ୍କଣ ଦୁଧ ଧଳା ଧଳା ଦିଶେ

ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇ ମୁଁ ବି ତାକୁ ପେଲିବସେ ।

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ମନଲୋଭା କରୁଛି ପାଗଳ

ଶିହରଣେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ହୁଅଇ ମାତାଲ ।

ଯାକି ହେଉଥାଏ ସିଏ ଗାଣ୍ଡି ତା ଘୁଞ୍ଚାଇ

ମୁଁ ବି ଗେହୁଥାଏ ତାକୁ ଦୋଳାଇ ଦୋଳାଇ ।

ଗେହୁ ଗେହୁ କେତେବେଳ ହେଲା ଜଣା ନାହିଁ

ହାତ ଛାଡି ପାଦକୁ ମୋ ଓଲଟି ଧରଇ ।

ଓଲଟି ସେ ଥାଏ ଯେହ୍ନେ କରୁଛି ସର୍କସ

ଜଙ୍ଘେ ପାଦ ତଳେ ହାତ ଗିହେ ଭସ ଭସ ।

ବାଣ୍ଡ ମୋର ଟାଣି ହୁଏ ତା ଓଲଟା ଦେହେ

ଖସି ପଡ଼ିବ କି ଭାବି ମନେ ଭୟ ହୁଏ ।

ଗୋଲ ଗୋଲ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ହଲେ ତାଳ ଭଳି

ମୁଣ୍ଡ ତାର ଦିଶେ ନାହିଁ ଦୁଧ ହଲି ହଲି ।

ତଳପଟୁ ଯାକେ ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ଟାଡି ହୁଏ

ଲଦ ଲଦ ଗାଣ୍ଡି ତାର ଜଙ୍ଘେ ପିଟି ହୁଏ ।

ଏହିପରି ଗେହି ତାର ଜଙ୍ଘ ହୁଏ ଫାଡି

ନାଲି ଦିଶେ ବିଆ ଯେହ୍ନେ ଗୋଲାପର କଢି ।

ପସୁଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତାର ଫାଡି ପାଖୁଡ଼ାକୁ

ଅଜଗର ପସେ ଯେହ୍ନେ ଗାତ ଭିତରକୁ ।

ପସିଯାଏ ଫେରେ ପୁଣି ହୋଇ ସଲସଲ

ଅଦ୍ଭୁତ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ବାଣ୍ଡ ପୁଦିର ଯୁଗଳ ।

ଟାଣି ହେଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି

ଲାଗୁଥାଏ ବିଆ ତାକୁ ରଖୁଥାଏ ଭିଡ଼ି ।

ଗେହୁ ଗେହୁ ଏହିପରି କେତେ କାଳ ଗଲା

ଗୋଡ଼ ତାର ଧିରେ ଧିରେ ସିଧା କରୁଥିଲା ।

ମୁଣ୍ଡ ଥାଏ ପାଦତଳେ ଗୋଡ଼ ମୋ ଉପରେ

ଓଲଟି ସେ ଗେହି ହୁଏ କେଡ଼େ ଆରାମରେ ।

ଅଜବ ଲାଗଇ ମତେ ଦେଖି ତା ଗିହଣା

ବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ବୋଲି ପୁଦି ପସୁଥାଏ ସିନା ।

ଛୋଟ ବାଣ୍ଡ ହେଲେ କଣ ଓଲଟି ଗେହିବ

ଭରୁ ଭରୁ ପୁଦିରେ ତ ପିଚିକି ପଡ଼ିବ ।

କାଳେ ପଡିଯିବ ଭାବି ତା ଗୋଡ଼ ଧଇଲି

ଦୁଇ ହାତେ ଦୁଇ ପାଖେ ଫାଡି ମୁଁ ଗେହିଲି ।

ଏହିପରି ଝଟ ଝଟ ପେଲି ହୁଏ ନାହିଁ

ଧିରେ ଧିରେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ଆସଇ ଯାଅଇ ।

ଧୀରେ ଧିରେ ଗେହିଁବାର ମଜା ଲାଗେ ଭିନ୍ନ

ଅନୁଭବ ମିଳେ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦିର ଘର୍ଷଣ ।

ସେହିପରି ବାଣ୍ଡ ମୋର ଧୀରେ ଧୀରେ ପସେ

ପୁଦିରେ ତା ଚିପିହୋଇ ରଗଡ଼ିକି ଘସେ ।

ଏହିପରି ବେଶି ବେଳ ହେଲା ନାହିଁ ଗେହି

ଅଣ୍ଟା ତା ଭିଡ଼ି ଧଇଲି ଉଠିଗଲା ସେହି ।

ମୋ ଅଣ୍ଟାର ଦୁଇ ପାଖେ ଗୋଡ଼ ଦେଲା ଛନ୍ଦି

ଦୁଇ ହାତେ ବେକ ମୋର ଧଇଲା ସେ ବାନ୍ଧି ।

ଏହିପରି ରହି ସିଏ ଯାକେ ତା ପୁଦିକୁ

ମଜା ମିଳୁଥାଏ ମୋର ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ।

ଉପରକୁ ଉଠି ପୁଣି ବାଣ୍ଡେ ଯାକି ହୁଏ

ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡ ପସିଯାଏ ।

ଏହିପରି ଗେହି ଗେହି ତା ଗାଣ୍ଡି ଚିପିଲି

ମୁଲାୟମ ଲାଗେ ଯେହ୍ନେ ଦୁଧ ଚିପୁଥିଲି ।

ବାଣ୍ଡେ ଯାକୁଥାଏ ତାକୁ ଗାଣ୍ଡି ଚିପି ଚିପି

ଓଠକୁ ମୋ ଚୁଚୁମିଲା ଛାତି ଦୁଧ ଯାକି ।

ମସ୍ତ ମଜା ମିଳୁଥାଏ ତା ଦେହ ପୁଦିରୁ

ଶିହରଣେ ଝରୁଥାଏ ସୁଗନ୍ଧ ଦେହରୁ ।

ଛାତିରେ ମୋ ଦୁଧ ଯାକି ଓଠ ଚୁସେ ଧିରେ

ଉଠି ଉଠି ଉପରକୁ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଭରେ ।

ଶୀତଳ ଦେହର ସ୍ପର୍ଶ ଲାଗେ ବି କୋମଳ

ଲାଗଇ ମୋ ଦେହେ ଅଛି ଗୋଲାପର ଫୁଲ ।

କିଛି କାଳ ଏହିପରି ଗିହାଁଗେହିଁ ହେଲୁ

ବାଣ୍ଡ ମୋ ପୁଦିରେ ତାର ଲାଗେ ସାଲୁବାଲୁ ।

ଗେହୁ ଗେହୁ ପୁଣି ସିଏ ଧରି ମୋ ହାତକୁ

ଅଣ୍ଟା ଠାରୁ ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ଝୁଙ୍କାଏ ପଛକୁ ।

ଧିରେ ଧିରେ ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଉପରକୁ ଟେକି

ଛାତିରେ ମୋ ଲମ୍ବ ଭାବେ ଦେଲା ସିଏ ରଖି ।

ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଅଣ୍ଟା ଯାଏ ମୋ ଦେହରେ ଥାଏ

ଅଣ୍ଟାରୁ ତା ମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ନବେ ଡିଗ୍ରୀ ହୁଏ ।

ଭରି ହେଇଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତା ପୁଦି ଭିତରେ

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଲାଗେ ଯେହ୍ନେ ପାଣିରେ ପହଁରେ ।

ହାତକୁ ମୋ ହାତେ ଛନ୍ଦି ଟାଣେ ତା ଜଙ୍ଘକୁ

ଗାଣ୍ଡି ତାର ଟେକି ହେଇ ଘୁଞ୍ଚଇ ଆଗକୁ ।

ଦେହକୁ ଶୀଥିଳ କରେ ଗାଣ୍ଡି ହୁଏ ଯାକି

ଜଙ୍ଘେ ଗାଣ୍ଡି ପିଟି ହୋଇ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ଢୁକି ।

ଏହିପରି ଗାଣ୍ଡି ତାର ପିଟି ପିଟି ହୋଇ

ପଶିଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତୁହାଇ ତୁହାଇ ।

ଗାଣ୍ଡି ତାର ପିଟି ହୁଏ ମୋ ଜଙ୍ଘ ଉପରେ

ପଶିଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ତା ପେଟ ଭିତରେ ।

ଏହିପରି ଭାବେ ସିଏ ଅଣ୍ଟାରୁ ମୋ ଝୁଲି

ଯାକି ଦେଉଥାଏ ପୁଦି ଯେହ୍ନେ ଝୁଲେ ଦୋଳି ।

ଛାତିରେ ମୋ ଗୋଡ଼ ରଖି ଗାଣ୍ଡିକୁ ଉଠାଏ

ଗାଣ୍ଡିକୁ ଉଠାଇ ପୁଣି ବାଣ୍ଡେ ଯାକି ହୁଏ ।

ଅଜବ ତା ଗିହା ଢଙ୍ଗ ଅଦ୍ଭୁତ ଗିହାଣ

ନୂଆ ଅନୁଭୂତି ଦିଏ ଉଦ୍ଧତ ଯୌବନ ।

ପଶିଯାଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ଅଗରୁ ମୂଳକୁ

ମଜା ମିଳୁଥାଏ ଏହିଭାବେ ଗେହି ତାକୁ ।

ଗେହି ଗେହି ଏହିପରି ଗୋଟେ ଗୋଡ଼ ତାର

ଛାତିରୁ ମୋ ତଳେ ଖସେ ଲାଗେ ମୋତେ ଡର ।

ଗୋଟେ ଗୋଡ଼ ଛାତିରେ ମୋ ଆର ଗୋଡ଼ ତଳେ

କୋଉଠୁ ସେ ଶିଖି ଥାଏ ଡର ନାହିଁ ତିଳେ ।

କୋଉ ପଦାର୍ଥରେ ସିଏ ଗଢ଼ା ହୋଇଥାଏ

ଯେତେ ମୋଡି ମାଡ଼ି ହେଲେ କିଛି ନାଇଁ ହୁଏ ।

ଏହିପରି ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଟାଣି ଦୁଇ ପାଖେ

ଜଣା ନାହିଁ କେମିତି ତା ପୁଦି ବାଣ୍ଡେ ଯାକେ ।

ଠିଆ ହେଇଥାଏଁ ମୁହିଁ ତା ହାତକୁ ଟାଣି

ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ ହେଇ ଝୁଣି ଝାଣି ।

କୁହ ଭାଇ ଏମିତି କେ ଗେହି ଅଛ କେବେ

ଇଚ୍ଛା ଯଦି କୋଉ ନାରୀ ଧାଇଁ ଆସ ଏବେ ।

ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ବାଣ୍ଡ ଯାଏ ପସି

ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ପୁଦି ହେଉଥାଏ ଘସି ।

ଏହିପରି ବାଣ୍ଡ ପସେ ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହେଇ

କଅଁଳ ପୁଦି ବାଣ୍ଡକୁ ଚିପି ଦେଉଥାଇ ।

ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଥଳ ଥଲ ଛାତିରେ ହଳୁଛି

ଶିହରଣେ ଆଖି ତାର ମୁଦି ହେଉଅଛି ।

ଗେହି ଗେହି କେତେବେଳ ଗେହିଲି ନ ଜାଣେ

ଛାତିରୁ ଆର ଗୋଡ଼କୁ ତଳକୁ ସେ ଟାଣେ ।

ଠିଆ ହୋଇଥାଏଁ ମୁହିଁ ତାକୁ ଗେହି ଗେହି

ସେ ବି ଠିଆ ହେଲା ତଳେ ଦୁଇ ଗୋଡ଼ ଥୋଇ ।

ପଛପଟୁ ଗେହୁଥାଏଁ ତାର ଦୁଧ ଧରି

ଦେହେ ମୋର ଢଳି ପଡେ ବନଲତା ପରି ।

ଦୁଧ ଚିପି ଚିପି ଗିହେଁ ବେକ ଚୁମି ଚୁମି

ଶିହରଣ ଖେଳିଯାଏ ଦେହ ଉଠେ ଝୁମି ।

ଦୁଧ ଚିପି ଅଙ୍ଗୁଳି ମୋ ଖେଳାଏ ତା ଦେହେ

ହାତ ମୋର ଦେହେ ତାର ଫୁଲ ସ୍ପର୍ଶ ପାଏ ।

ଗେହୁ ଗେହୁ ଆଗକୁ ସେ ଝୁଙ୍କି ପଡେ ଧିରେ

ପଛକୁ ତା ଗାଣ୍ଡି ଟେକି ପୁଦି ବାଣ୍ଡ ଭରେ ।

ପିଠିକୁ ଆଉଁଶି ମୁଁ ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ଧଇଲି

ଅଣ୍ଟା ଟାଣି ଟାଣି ମୁଁ ତା ପୁଦିରେ ଗେହିଲି ।

ସରୁ ଅଣ୍ଟା ମୋଟା ଗାଣ୍ଡି ହୁଏ ଥଳ ଥଳ

ବାଣ୍ଡକୁ ତା ପୁଦି ଯେହ୍ନେ କରୁଥାଏ ଗେଲ ।

ବାହାରି ଆସେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ମୁହ ଯାଏ

ଯାକି ଦେଲେ ବିଆ ଫାଡି ଫାଡି ପସୁଥାଏ ।

ରସେ ରସେ ବିଆ ବାଣ୍ଡ ଯାଉଥାନ୍ତି ଭିଜି

ତଥାପି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଲାଗେ ଚିପି ହୁଏ ଆଜି ।

ସଲସଲ ପଲପଲ ବାଣ୍ଡ ଆସେ ଯାଏ

ଖଚ ଖଚ ପଚ ପଚ ଶବ୍ଦ ଶୁଭୁଥାଏ ।

ପୁଦିରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ହୁଏ ବାହାର ଭିତର

ଅନୁଭୂତି ମିଳୁଥାଏ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ।

କ୍ଷିପ୍ର ବେଗେ ଅଣ୍ଟା ଟାଣି ପେଲିଲି ବାଣ୍ଡକୁ

ଲାଗେ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଫାଡି ପସେ ଗଭୀରକୁ ।

ଦଣ୍ଡିଏ ନ ଥକି ବାଣ୍ଡ ଗେହି ଚାଲିଥାଏ

ଯେମିତି ଗେହୁଛି ତାକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦିଏ ।

ନଇ ଥାଏ ଗାଣ୍ଡି ଡେରି ପଛେ ମୁହିଁ ଥାଏଁ

ଅଣ୍ଟା ଟାଣି ସଲ ସଲ ବାଣ୍ଡ ପେଲୁଥାଏଁ ।

ଏହିପରି ନଇଁ ପଡ଼ି ଦୁଇ ହାତ ତାର

ପଛପଟୁ ଦେଇ କହେ ଟାଣି ୟାକୁ ଧର ।

ଦୁଇ ହାତେ ଧଇଲି ମୁଁ ତାର ଦୁଇ ହାତ

ନୂଆ ବୁଦ୍ଧି ଟିଏ ବୋଧେ କରେ ସିଏ ଜାତ ।

ପଛରୁ ତା ହାତ ଟାଣି ଯାକିଲି ବାଣ୍ଡକୁ

କି କରିବ ଏବେ ଭାବି ଚାହିଁ ଥାଏ ତାକୁ ।

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସହିପରି ତା ଗୋଟେ ପାଦକୁ

ଧିରେ ଧିରେ ରଖେ ମୋର ଆଣ୍ଠୁ ଉପରକୁ ।

ଆର ପାଦ ସେହିପରି ଆଣ୍ଠୁ ପରେ ନେଇ

ମୋର ଦେହେ ଝୁଲିଗଲା ତଳ ମୁହାଁ ହୋଇ ।

ଦୁଇ ପାଦ ରଖି ତାର ମୋ ଦୁଇ ଆଣ୍ଠୁରେ

ଉଚାଇ ଉଚାଇ ଗାଣ୍ଡି ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଭରେ ।

ବାଃହାଃରେ କାମିନୀ ତୁହି କାମନାର ଦେବୀ

ଆଜିଠାରୁ ତତେ ମୁହିଁ ଗୁରୁ ମାନି ନେବି ।

ଆଜିଯାଏ ଯାହା କେହି ଭାବି ଥିବେ ନାହିଁ

ଯୋଉ ପରକାରେ ତୁହି ହେଉଛୁ ଗିହେଇ ।

ଏତେ ପରକାରେ ଗିହା କୋଉଠୁ ଶିଖିଛୁ

ନୂଆ ନୂଆ ଢଙ୍ଗେ ଆଜି ମଜା ଦେଉଅଛୁ ।

ଏହିପରି ଗାଣ୍ଡି ତାର ଯାକେ ମୋ ବାଣ୍ଡରେ

ପିଚିକି ପଡୁଛି ରସ ଗିହାଣ ଯୁଦ୍ଧରେ ।

ଝୁଙ୍କି ରହି ଥାଏ ସିଏ ତଳ ମୁହାଁ ହୋଇ

ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ତାର ଓହଳି ଝୁଲଇ ।

ଗୋଟା ବାଣ୍ଡ ପସୁଥାଏ ପୁରା ଗଭୀରକୁ

ଯାକି ଦେଉଥାଏ ବୋଧେ ଛାତି କଲିଜାକୁ ।

ମଜା ଲାଗୁଥାଏ ତାର ଏହିପରି ଗିହା

ଘସି ହେଉଥାଏ ବାଣ୍ଡ ଫାଡି ତାର ବିଆ ।

ଏହିପରି ଆଣ୍ଠୁରେ ମୋ ରଖିଥାଏ ପାଦ

ପେଟରେ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ତାର ହୁଏ ଲଦ ଲଦ ।

ବାଣ୍ଡ ମୋର ଉପରକୁ ହେଉଥାଏ ଟେକି

ଭସ ଭସ ତା ବିଆକୁ ବାଣ୍ଡେ ଦିଏ ଯାକି ।

ଆଣ୍ଠୁରେ ମୋ ପାଦ ରଖି ଦେହକୁ ଉଠାଏ

ପିଠି ତାର ଛାତିକୁ ମୋ ଧିରେ ଠେଲୁଥାଏ ।

କାଖ ତଳୁ ଛାତିକୁ ତା ଜାବୁଡ଼ି ଧଇଲି

ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ା ଚାପି କି ରଖିଲି ।

ଓଃ ହୋଃ କି ଦୁଧ ତାର ହାତ ଟେକି ହୁଏ

ହାୱ! ଭରା ବେଲୁନ୍ ପରି ଫୁଲି ଉଠୁଥାଏ ।

ସେହିପରି ସିଏ ନିଜେ ଉଠାଇ ଗାଣ୍ଡିକୁ

ଯାକି ହେଉଥାଏ ବାଣ୍ଡେ ମେଲାଇ ପୁଦିକୁ ।

ତଳପଟୁ ବାଣ୍ଡ ଟେକି ମୁଁ ବି ପେଲୁଥାଏ

ଦୁଇ ହାତେ ଦୁଇ ଦୁଧ ଚାପି ରଖିଥାଏ ।

ଏହିପରି ଗେହୁ ଗେହୁ ହେଲା କେତେ ବେଳ

ଜଣା ପଡେ ନାହିଁ ଦେଖି ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଖେଳ ।

ଏହିପରି ନାନା ଭାବେ ବାଣ୍ଡେ ପୁଦି ଯାକି

ଗେହୁ ଗେହୁ କହେ ଆଉ ବାକି ରହିଲା କି ?

ତାର କଥା ଶୁଣି ମୁହିଁ ଉତ୍ତେଜିତ ହେଲି

କସିକି ମୁଁ ଭିଡ଼ି ତାକୁ ବେଗେ ବେଗେ କଲି ।

ପସିଲା ବାଣ୍ଡ ପସିଛି ତା ପୁଦି ଭିତରେ

ଯେତେ ପରକାରେ କଲେ ଥରେ ନ ବାହାରେ ।

ଭିତରେ ଭିତରେ ଥାଇ ଖାଲି ଗେହୁ ଥାଏ

ଯେତେ ଗେହୁ ଥିଲେ ସେତେ ଟାଣି ଭିଡ଼ି ହୁଏ ।

ଏହିପରି ତାକୁ ନେଇ ଶୁଆଇଲି ଖଟେ

ମୋର ଆଡେ ବୁଲି ପଡି ଧଇଲା ସେ ମୋତେ ।

ତା ଉପରେ ଶୋଇ ଦୁହେଁ କୁଣ୍ଢାକୁଣ୍ଢି ହେଲୁ

ଟାଣିଭିଡି ହେଇ ପୁଦି ଯାକୁଥାଏ ତଳୁ ।

ମୁଁ ବି ତାକୁ ଭିଡ଼ି ଧରି ପେଲେ ବେଗେ ବେଗେ

ବାଣ୍ଡ ମୋର ଝୁଣି ହେଇ ଶିରି ଶିରି ଲାଗେ ।

ଶିହରଣେ ଆଖି ପତା ମୁଦି ହେଉଥାଏ

କ୍ଷିପ୍ର ବେଗେ ବାଣ୍ଡ ମୋର ପୁଦିକୁ ଗିହାଏ ।

ସାରା ଦେହ ଝୁମି ଗଲା ବାଣ୍ଡ ଘସି ଘସି

ସେ ବି ମତେ ଭିଡ଼ି ଧରେ ଓଠ ଚୁସି ଚୁସି ।

ଏହିପରି ମୁଁ ବି ବାଣ୍ଡ ଯାକେ ଭସ ଭସ

ଯାକି ବାଣ୍ଡ ଗଭୀରକୁ ଢ଼ାଳି ଦେଲି ରସ ।

ଏହିପରି ଆମେ ଦୁହେଁ ଗିହାଁଗେହିଁ ହେଲୁ

କାମ ଶେଷେ ଚୁମାଚଟା ହୋଇ ଶୋଇଥିଲୁ ।

କିଛି କ୍ଷଣ ଗଲା ପରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସି

କେମିତି ଲାଗିଲା ବୋଲି କହେ ହସି ହସି ।

ଆଜିଯାଏ ତମେ ନାଥ ନାରୀ ଗେହୁଥିଲ

ପରୀଟିଏ ଗେହି କଣ ଅନୁଭବ କଲ ।

କେମିତି ଲାଗିଲା ମୋର ଉଛୁଳା ଯୌବନ

ଶାନ୍ତ ହୋଇଲା କି ନାହିଁ କହ ତୁମ ମନ ।

ଜାଣେ ଏବେ ଶାନ୍ତ ନୋହି ଥିବ ତମ ମନ

ଗେହୁ ଥିଲେ ଗେହୁ ଥାଅ କେତେ ରାତିଦିନ ।

କାମଦେବ ହୋଇ ଯେବେ ସରଗରେ ଥିଲ

ଏକା ଥରେ ଶହଶହ ପରୀ ଗେହୁ ଥିଲ ।

ଗେହି ଗେହି ତମ ବାଣ୍ଡେ ପଡୁଥିଲୁ ଥକି

ଯେତେ ଗେହିଲେ ବି ତମ ବାଣ୍ଡ ହୁଏ ଟେକି ।

ସମସ୍ତେ ମିଶିକି ପୁଣି ହାତେ ପିସୁଥିଲୁ

ମଝିରେ ମଝିରେ ପୁଣି ଦୁଧ ଘସୁଥିଲୁ ।

ମାନବ ଜନମ ନେଇ କେତେ ଦିନ ପରେ

ଗହୁଅଛ ଗୋଟେ ନାରୀ ପୁଣି ଦିନେ ଥରେ ।

ସେଥିପାଇଁ ତୁମ ବାଣ୍ଡ ହେଇ କାମତୁର

ଟେକି ହେଇ କରୁଅଛି ତୁମକୁ ଅଧିର ।

ତୁମ ବାଣ୍ଡ ଟେକି ହେଇ ଉଦ୍ଧତ ହେଉଛି

ରାତିଦିନ ଗେହିବାକୁ କେଉଁ ନାରୀ ଅଛି ।

ଏହିପରି କହି କହି ବାଣ୍ଡ ମୋ ଆଉଁସେ

ପୁଣି ବାଣ୍ଡ ଉଠିଗଲା ତା ହାତ ପରଶେ ।

ରୂପ ଯଉବନ ତାର ପଡୁଛି ଝଲସି

ପାଗଳ କରେ ତା ଦୁଧ ଆଖି ଆଗେ ଦିଶି ।

ନିରେଖି ଚାହିଁଲି ତାର ରୂପ ଯଉବନ

ମୁନି ମାନେ ତପ ଭୁଲି ହେବେ ଧ୍ୟାନ ଭଗ୍ନ ।

ଗେହିଲି ଏତେ ସମୟ ତାକୁ ଭିଡ଼ି ଧରି

ତଥାପି ନ ବୁଝେ ମନ ତାକୁ ଦେଖି କରି ।

ଯେତେ ଗେହିଥିଲେ ଲାଗେ ସଜ ଫୁଟା ଫୁଲ

ହରି ନେଉଥାଏ ମନ ତା ସ୍ତନ ଯୁଗଳ ।

ଶଙ୍ଖ ପରି ଦେହ ତାର ଚାନ୍ଦ ତା ବଦନ

ପୀରତି ନିଶାରେ ଭରା ତା ଦୁଇ ନୟନ ।

ହାତ ତାର ଧିରେ ଧିରେ ବାଣ୍ଡେ ମୋର ଖେଳେ

ଆଉଁସି ଦେଉଛି ଯେହ୍ନେ ଗୋଲାପର ଫୁଲେ ।

ଏହିପରି ପାଖେ ବସି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଆଉଁସି

ଟାଣି ହେଲା ବାଣ୍ଡ ଦେଖି କହେ ହସି ହସି ।

ଦେଖ ଦେଖ କାମଦେବ ତୁମ ବାଣ୍ଡ ରୂପ

ଫଣା ଟେକି ଉଠିଲାଣି ଯେହ୍ନେ ନାଗ ସାପ ।

ଏବେ ଏତେ ଗେହିଥିଲା ସବୁ ଭୁଲି ଗଲା

ଅଳ୍ପ କ୍ଷଣ ପରେ ପୁଣି ଫୁତ୍କାରି ଉଠିଲା ।

ତୁମ ପାଇଁ ଜନ୍ମି ଅଛି ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ କେଉଁ ନାରୀ

ଶୁଆଇବ ତୁମ ବାଣ୍ଡ ଏତ ଗେଲ କରି ।

ମାନବ ଶରୀରେ ଅବା କି ଲାଭ ପାଉଛ

ଆଜିଯାଏ କେତେ ନାରୀ ଭୋଗ କରିଅଛ ।

ଦେବସୁତ ଥିଲ ବୋଲି ଥିଲା ଦୈବୀ ଶକ୍ତି

ଜାଣିପାରୁଥିଲ କେଉଁ ନାରୀ ନୁହେଁ ତୃପ୍ତି ।

ମନକଥା ଜାଣି ତାର ପାସେ ଧାଉଁଥିଲ

ନାନା ପରକାରେ ତା କାମନା ନାଶୁଥିଲ ।

ମଣିଷର ମନକଥା କେ ବୁଝି ପାରିଛି

ନାରୀମାୟା ନାରାୟଣେ ଅଗୋଚର ଅଛି ।

ନାରୀ ମନକଥା ତୁମେ ବୁଝି କି ପାରିବ

କିଏ ଅତୃପ୍ତ ରହିଲା କେମିତି ଜାଣିବ ?

କେମିତି କରିବ ତାଙ୍କ କାମନା ପୁରଣ

ତେବେ ସିନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ତୁମ ନର ଜନ୍ମ ।

କାମନାର ବିନାଶରେ ଦୁଃଖର ବିନାଶ

ଦେବ ମାନବ ଜାଣନ୍ତି ଏକଥା ଅବଶ୍ୟ ।

ଶୟନ ଭୋଜନ ସଙ୍ଗେ ପୁଣି ଯେ ମୈଥୁନ

ଜୀବ ମଧ୍ଯେ କାମନାଟି ଜାତ କରେ ଜାଣ ।

ଭୋକ ହେଲେ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇ ନିଦ ହେଲେ ଶୋଇ

ମୈଥୁନ ପୁରଣ କରେ ଆଉ ଜଣେ କେହି ।

ପୁରୁଷ ଓ ନାରୀ ମିଶି କରନ୍ତି ମୈଥୁନ

ତାଙ୍କ ଭାଷାରେ ଏହାକୁ କହନ୍ତି ଗିହାଣ ।

ରଜୋବତୀ ପରେ ନାରୀ ହୁଏ ତ ଯୁବତୀ

ଯୁବତୀଙ୍କ ମନ ବେଶୀ ଥାଏ କାମେ ମାତି ।

ପୁଣି ସବୁ ଯୁବତୀ ଯେ ସମାନ ନୁହନ୍ତି

ଗେହି ହେବା ପାଇଁ ଅଧା ଇଚ୍ଛା ନ କରନ୍ତି ।

କାମନାଟି ଜାତ ହୁଏ ସଭିଙ୍କ ମନରେ

ହେଲେ ଅଧେ ଚାହାଁନ୍ତି ନି ପର ପୁରୁଷରେ ।

ଇଚ୍ଛା କରୁଥାନ୍ତି ଖାଲି ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ

ମନକଥା କହନ୍ତି ନି ପୁଣି ଯେ କାହାକୁ ।

କେମିତି କରିବ ତାଙ୍କ କାମନା ବିନାଶ

ବୃଥା ହେବ ସିନା ତମ ଏ ସବୁ ପ୍ରୟାସ ।

ସେପରି ନାରୀର କେବେ ମନ ଶାନ୍ତ ନୋହେ

ଜଳି ଜଳି ଦିନ ଯାଏ କାମର ବିରହେ ।

ସେହି ନାରୀ ମାନେ ଆଜି ମନ ଦେଇ ଶୁଣ

ମନଭରି ଗେହି ହୁଅ ତୃପ୍ତ କର ପ୍ରାଣ ।

ପୂନର୍ଜନ୍ମ ଦେଇଥାଏ ଅତୃପ୍ତ କାମନା

ଧରାପୃଷ୍ଠେ ଜାତ କରି ଦିଏ ନିର୍ଯାତନା ।

ନର ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଆଦି କୀଟ ଯେ ପତଙ୍ଗ

ସମସ୍ତଙ୍କ ସାରକଥା ଏହି ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ।

ଖାଦ୍ୟ ପେୟ ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଟେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ

ବିପରୀତ ଲିଙ୍ଗେ ଗିହା ଅଟଇ ସମାନ ।

ଯୋଉଠୁ ଯାହାଠୁ ଖାଇ ଭୋକ କରୁ ଦୂର

ସବୁଠୁ ଆନନ୍ଦ ଦିଏ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଆହାର ।

ନିଦ ହେଲେ ଯହିଁ ତହିଁ ଶୋଇ ଦେଇ ଥାଉଁ

ରତ୍ନ ପଲଙ୍କର ନିଦ ମଳିବକି କାହୁଁ ।

ଯୌନ ତୃଷା ଦୂର କର ଯେମିତି ସେମିତି

ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଝୁରି ହେଉଥାଅ ନିତି ।

ସବୁ ପୁରୁଷର ବାଣ୍ଡ ନୁହଇ ମୁଶଳ

ରଗଡ଼ି ନ ହେଲେ ପୁଦି ଲାଗେ କଲବଲ ।

ଛୋଟ ବାଣ୍ଡ ପୁଦି ଭରି ମନ ବୁଝେ ନାହିଁ

କିଛି ବାଣ୍ଡ ଥକି ପଡେ ଅଧାରେ ଗିହାଇ ।

ମଜା ମିଳୁଥାଏ ବାଣ୍ଡ ହେଉଥିଲେ ଘସି

ମଜା ନ ସରୁଣୁ ଅଧେ ପଡ଼ନ୍ତି ଯେ ଖସି ।

ନାରୀ ମନ ତୃପ୍ତ ନୋହେ ଏହିପରି ହେଲେ

ଜଳିଉଠେ ତନୁମନ ଯେହ୍ନେ କାଳାନଳେ ।

କାମର ବିରହେ ଯେଉଁ ନାରୀ ଜଳୁଅଛ

ଅବା ନିଜ ସାଥି ଠାରୁ ସୁଖ ନ ପାଉଛ ।

କାହା ସାଥି ବାଣ୍ଡ ଯଦି ଅଧାରେ ଝଡ଼ଇ

ଥକିପଡେ ଅଳ୍ପକ୍ଷଣେ ଗିହାଇ ଗିହାଇ ।

ପୁଣି ଯାହା ବାଣ୍ଡ ଯଦି ନ ପସେ ଗଭୀରେ

କୁତୁକୁତୁ କରେ ଖାଲି ବାହାରେ ବାହାରେ ।

ସେହିପରି ନାରୀ ଯଦି କେ ଅଛ ପାଖରେ

ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଖାଲି ଭାବୁଛ ମନରେ ।

ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଯଦି ପୁଦି ଚାହଁ ଘସିବାକୁ

ଯୋଗାଯୋଗ କର ବେଗେ ଏହି ମାନବକୁ ।

କିପରି ନିଜ ସାଥିଠୁ ଆନନ୍ଦ ପାଇବ

ଜଳୁଥିବା ଯୌନ ନିଆଁ ଶାନ୍ତ କରାଇବ ।

ନିଜ ମନକଥା ଖୋଲି କହ ମାନବକୁ

ଶିଖେଇବେ ଗିହାଁଗେହିଁ ନିଶ୍ଚେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ।

କଣ କଲେ ନିଜ ସାଥି ବାଣ୍ଡ ସୁଖ ଦେବ

ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଖାଲି ତୁମ ପୁଦି ରେତୁଥିବ ।

କେମିତି ଗେହିଲେ ପୁଣି ଗଭୀରେ ପସିବ

ସାଲୁବାଲୁ ହେଲା ପୁଦି ଆରାମ ମିଳିବ ।

କିପରି କରିବ ପୁଣି ନିଜ ସାଥି ଖୁସି

ଯୌବନକୁ ଉପଭୋଗ କର ଦୁହେଁ ମିଶି।

କେହି ଯଦି ସାଥେ ନାହିଁ ରତି କରିବାକୁ

ରାତିଦିନ ଝୁରି ହୁଅ ପୁରୁଷ ସ୍ପର୍ଶକୁ ।

ଗୋଟି ଗୋଟି ଅଙ୍ଗଠାରୁ ରୋମାଞ୍ଚ ପାଇବ

ଯଦି ଏହି ମାନବକୁ ମନେ ସୁମରିବ ।

ଚୁମ୍ବନ ଆଲିଙ୍ଗନ ଅବା ଶିହରଣ

ଗୋଟି ଗୋଟି ସ୍ପର୍ଶେ ଦେହେ ଖେଳିବ କମ୍ପନ  ।

ଗିହାଁଗେହିଁ ବିଷୟରେ ବେଶି ଜାଣିବାକୁ

WhatsApp କର ତମେ ଏହି ନମ୍ବରକୁ

ଯାହା ସାଥି ତୁମ ଠାରେ ହେଉ ନାହିଁ ଖୁସି

ପର ନାରୀ ପାଖେ ଧାଉଁଥାଏ ଦିବାନିଶି ।

କେମିତି କରିବ ତାଙ୍କୁ ନିଜ ପାଖେ ବଶ

ମାନବକୁ କୁହ ତିଳେ ନ ହୋଇ ବିରଷ ।