ଠିକ୍ ଯାତ୍ରା ଦେଖା ସମିଆଁ ହେଲା କି ମୋର୍ ମନ୍ ଆର୍ ଦମ୍ ନାଇଁ ଧଏଲା ନ, ଖୁଓରେ ଆର୍ ଇ ନ କେତେ ଦିନ୍ ରହେମୁ ଯେ ? ଘର୍ କେ ଗଲେ କାଣା ଆର୍ ଦେଖି ଆଏମୁଁ ଭେଲ୍ । ଇନ ଅଛୁଁ ବଲି ଦିନାଦୁ ଦେଖିଥୁମୁ ବଲୁଛୁଁ, ଏନ୍ତା ବଲି ନାନୀ କେ ଟିହିଁକାଲିଁ । ଭେନେଇ ତାକର୍ କାଏଁ କାମ୍ ଲାଗି ରାଏପୁର୍ ଯାଇ ଥାଆନ୍ । ମଝିଆଁ ଦାଦା କେ ଭଲ୍ ନାଇଁ ଲାଗୁଥେଇ । ଶୀତଲ୍ ଷଷ୍ଠୀ ସମିଆଁ, ମେଘ୍ ଵାଦଲ୍ ଭି ଟିକେ ଢାପି ଆନୁଥେ । ପେନ୍ କେଂଜ୍ ବରଷିଲେ ଭିଜି ଭୁଜା ଗଲେ ଜର୍ ବଢିଯିବା ବଲି ସେ ମୁଇଁ ନାଇଁ ଯାଏଁ କହେଲେ । ତେହେରୁ ନାନୀ ଫୋନ୍ କଲା ସେମାନକୁ । ସେ ଆସଲା ପରେ ମୁଇଁ, ମୋର୍ ନୁଆଁ ଭାଉଜ ଆଉ ସେମାନେ ଗଲୁଁ ଯାତ୍ରା ଦେଖି । ଭାଉଜ ତ ଓଡ଼ିଆ କହି ନାଇଁ ଜାନୁଥେଇ କି ବୁଝି ନେଇଁ ପାରୁଥେଇ । ଆମେ ଯାହା କହେଲେ ଖାଲି ଡୁଗ୍ ଡୁଗ୍ ଦେଖୁଥିଲେ ଆର୍ ହଁସୁଥିଲେ । ବୋଧହୁଏ ଆମର୍ ମିଲାମିଶାନୁ ସେ ଜାନିଗଲେ ଯେ ଆମର୍ ଭିତରେ କିଛି ଅଛେ ଆର୍ ଯେହେତୁ ସେ ଦାଦା ସାଙ୍ଗେ ଲଭ୍ କରି ଏତେ ଦୁର୍ ତକ୍ ଆସିଛନ୍ ବଏଲେ ଆମକୁ ବି ପ୍ରାଇଭେସି ଦେବାର୍ ତାକର୍ କାମ୍ ଆଏ ବଲି ସେ ଭାବିଥିବେ । ସେଥିର୍ ଲାଗି ଆମେ ଦୁହିଝନ ହାତ୍ ଧରାଧରି ହେଇ ଗଲାବେଲେ ସେ ଆଘୋ ଆଘୋ ଝାଏଁ ଝାଏଁ ପଲଉଥିଲେ । ହେଲେ ଆମର୍ ଭିତରର୍ ସେଟା ଲଭ୍ ଆଏ କି କାଣା ଯେ, ନା ମୁଇଁ କେଭେ ତାହାକୁ କହିଛେଁ ନା ସେ ମତେ । ବାସ୍ ହେନ୍ତା କ୍ଲୋଜନେସ୍ ବଢି ଯାଇଛେ, ଯେ ବଢି ଯାଇଛେ । ସବୁ ମନ୍ଦିର ଫନ୍ଦିର୍ ସବୁଆଡେ ବୁଲାଲେ । ହାତ୍ ଧରାଧୁରି ହେଇ ଚାଲଲା ବେଲେ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ତାକର୍ କୁହୁନି ଥି ଜାଁକି ହେଇ ଲଦ୍ ବଦେଇ ଯଉଥେ । କେତେ ଦିନୁ ସେ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ନାଇଁ ଚିପିଥାଇ ଯେ, ଏନ୍ତା ପାଖାପୁଖି କୁହନି ବାଜି ବାଜି ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଭି ସୁଗବୁଗେଇ ଯଉଥେ । ହେଲେ ଏତିକି ଲୋକ ଗହଲି ଭିତରେ ଚିପତେ ହେଲେ କେଁ ? ହେନ୍ତା କେତେ ଗଲି କନ୍ଦି ବୁଲି ଶେଷକେ ମୀନାବଜାର୍ ଆସଲୁଁ । ସେନୁ କଲାକୁଞ୍ଜ୍ ଭିତର୍ କେ ଢୁକଲୁଁ । ସେ ଭିତର୍ କୁହି କୁହି ଅନ୍ଧାର୍ । ଭାଉଜ ଯେ ଆଘୋ ଆଘୋ ପଲେଇ ଯଉ ଥାଆନ୍ । ସେ ଭିତରେ କାଣା ଭୁତ୍ ପେତେନ୍ ବାଗିର୍ କରି ଥାଆନ୍ ଯେ ମତେ ଡର୍ ଲାଗିଗଲା । ତାହାକୁ ଉଙ୍ଘା କରି ଧରି ପକାଲିଁ । ଦୁଧ୍ ମାନେ ମୋର୍ ତାକର୍ ଛାତିନୁ ଜାଁକି ହେଇ ପିଚକି ପଡଲେ । ଦେହେ ମୋର୍ ଶୀତେଇ ଗଲା । ତାହାକୁ ଆର୍ ଛାଡ୍ ବାଗିର୍ ନାଇଁ ଲାଗଲା । ସେ ଭି ମତେ ଭିଡିକରି ଧରି ଚଏଁଡ୍ କେ ଟିକେ ଚୁଚୁମି ଦେଲେ । ଦୁହି ଦୁଧ୍ କେ ଦୁହି ହାତେ ଧରି ଚିଟକି ଦେଲେ, ମତେ ଭି ହାଏ ଲାଗଲା । ଭିଡ୍ ଭାଡ୍ ଥି ତ ଯହ ହେଇ ନେଇଁ ପାରେ, ଫେର୍ ଭି ମୋର୍ ଦିହେଁ ଜୁଏ ଲେଛେଇଦେଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲେ ବି ସେ ପାଶେ ପାଶେ ଅଛନ୍ ବଲି ଭଲ୍ ଲାଗୁଥିଲା । ହେନ୍ତା ଦୁଧକେ ଚିପି ସାଏଲା ପରେ କାନ୍ ତରାକେ ମୁହୁଁ ନେଇକରି କହେଲେ, “ତୋର୍ ଟା ତ ପୁରା ଆର୍ ଦୁଇ ଦୁଇ ଗୁଣ୍ ବଢେଇ ଦେଇଛୁ ବାଗିର୍ ଲାଗୁଛେ ! ପୁରା ଫୁକା ଫୁକା ବାଗିର୍ ଟେକି ଟେକି ହେଇଛେ ଆର୍ ମୋର୍ ଗୁଟେ ଗୁଟେ ହାତେ ତ ଧରି ନେଇଁ ପାରବାର୍ ।“ ତାକର୍ ପାଶେ ରହେବାର୍ ଖୁସି ଥି କି କେନ୍ତା ଯେ, ମତେ ଆର୍ ଲାଏଜ୍ କୁଜ୍ ନାଇଁ ଲାଗିଲା । ମୁଇଁ ବି ତାକର୍ କାନ୍ ତରେ କହେଲିଁ, “ହଁ, ଚିପି ଚୁପା କରି ଛାଡି ପଲେଇ ଆଏବ, ତମକୁ ନୁରି ନୁରି ଫୁଲି ନାଇଁ ଯିବା ?” ସେ ମୋର୍ ଏନ୍ତା ପଜିଟିଭ୍ ରେସ୍ପନ୍ସ୍ ଦେଖି ଆର୍ ଥରେ ଚିପି ଦେଇକରି କହେଲେ, “ମାହାଁ ବୋ, ଲୋଭ୍ ଲାଗି ଯଉଛେ, କେନ୍ତା କରମା କହ ନ…?” ମୁଇଁ – ଚିପୁଛ ତ , ଆର୍ ଫେର୍ କେନ୍ତା କରବ ଯେ ?
ସେ- ହଁ, ଆଏଜ୍ ତ ଶହେ ଅଶି ଖଁଡ୍ ଢାପିଛୁ କାଏଁ ଯେ ? ପୁରା ଖୁଲି କରି ଘେ ଖେଲବାର୍ କେ ମନ୍ ଲାଗୁଛେ…
ମୁଇଁ- ହଁ, ଇ ଏତକି ଲୁକର୍ ଭିତରେ ଖୁଲି ଦେମି କେଁ, ଖେଲବ, ଫୁଟବଲ୍ ଆଏ ତ…..
ସେ- ଇହାଦେ ବଲୁଛେଁ କେଁ ? ସୁବିଧା ଦେଖି କରି ବୋ….
ମୁଇଁ- ଦେଖମା, ସୁବିଧା ହେବା ବଏଲେ…. ଆଏଜ୍ ଆମର୍ ସାଙ୍ଗେ ଘରକେ ଯିବ ତ….
ତେହେରୁ ସେ ମତେ ଚୁମାଟେ ଦେଇ ଦେଲେ ଆର୍ ସେ ଭିତରୁ ବାହାରି ଆଏଲୁଁ । ବାହାରେ ସେ କଲାହାଁଡିଆ ମେଘନୁ ଝିପିର୍ ଝିପିର୍ ପେନ୍ ବର୍ଷା ମୁଲ୍ ହେଇ ଯେଇ ଥେ । ହେତେ ଭିଡ୍ ଭିତରେ ତ ଗରମ୍ ଥି କେନ୍ତା କେଚ୍ କେଚା ଲାଗି ଯାଇଥିଲା ନ । ଝିପିର୍ ଝିପିର୍ ପାଏନ୍ ଥି ମଜା ଲାଗୁଥେ । ଖାଲି ଆମେ ବଲି କେଁ, ସଭେ ଯାକିର୍ ହେନ୍ତା ପହେଲା ଅଷାଢର୍ ପହେଲା ପାନି ଭିଜି ଭିଜି ଯାତ୍ରା ଦେଖାର୍ ମଜା ନଉଥାଆନ୍ । ଆର୍ ଆମେ ବି ନେଲୁଁ । ତେହେରୁ ଗଲୁଁ ଝୁଲା ବସି । ଦୁଇ ଦୁଇ ଝନିଆଁ ଝୁଲା । ଭାଉଜ କହେଲେ, ମତେ ନାଇଁ ଚଲେ,ତମେ ଦୁହି ଝନ ବସ; ମାନେ ସେ ତିନ୍ ମାସର୍ ପ୍ରେଗନାଂଟ ଥିଲେ ତ । ଦୁଇ ଝନ ବସଲୁଁ । ବଢେ ନି ବଢେ ଜାବର୍ ଝୁଲା, ଯେନ୍ତା ଉପର୍ କେ ଚଢଲା କି ମୋର୍ ଜୀବନ୍ ତ ସର୍ କଲା । ତାହାକୁ ଉଙ୍ଘା କରି ଧରି ପକାଲିଁ । ସେ ବି ମତେ ଚେପେଇକରି ଧଏଲେ । ଦେହେ ପୁରା ଗରମ୍ ଲାଗଲା । ଇଆଡେ ଯେ ପାଏନ୍ ଝୋ ଝୋ ବର୍ଷିବାର୍ ବଢି ଯାଇ ଥେ । ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ତାକର୍ ଦିହେଁ ଜାଁକି ହେଇ ଲଦବଦେଇ ଗଲା କି ସେ ମତେ ଆର୍ ଟିକେ ଚିପିକରି ଧଏଲେ । ମତେ ଆର୍ କେନ୍ତା କେନ୍ତା ଲାଗିଗଲା । ତାହାକୁ ଚାବି ଆଫିରି ପକା ବାଗିର୍ । ଛାତି ତ ଏକଦମ୍ ଧଡଧଡେଇ ଯଉଥେ । ଦିହି ଗୁଁର୍ରେଇ କରି ବାଲ୍ ମାନେ ଟେଁକରେଇ ଉଠୁ ଥେ । ସେ ପିନ୍ଧି ଥାଆନ୍ ପେଣ୍ଟ୍ ସାର୍ଟ୍ । ମୁଇଁ ବି ସାଲୁଆର୍ ସୁଟ୍ । ଉପରର୍ ଚେଁ ପାଏନ୍ ସାଙ୍ଗେ ତାକର୍ ଦିହର୍ ଗରମ୍ ସତେ ଯେନ୍ତା ମତେ ଗୁଟେ ଅଜବ୍ ନିଶାଥି ଘାଁଟି ଦେଲା । ମୁଇଁ ଆର୍ ମୋର୍ ହେଇ ନେଇଁ ରହି ତାକର୍ ଦିହେଁ ମିଶି ଯିମି ନ ବାଗିର୍ ଲାଗିଗଲା । କାଁଏଁ ହେଲା ଯେ ମତେ ଏନ୍ତା ଲାଗି ଯାଉଛେ ଭାବୁନ୍ ଭାବୁନ୍ ସେ ମୋର୍ ଦେହ ଜାକିର୍ ହାତ୍ ସୁଆଁଲି ସୁଆଁଲି ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ ଥି ତାକର୍ ଚଏଁଡ୍ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ଦେଲେ । ଇସ୍…… ତାକର୍ ଚଏଁଡ୍ ର ପାଏନ୍ ଯେନ୍ତା ମହୁ ଲେଖେଁ ସୁଆଦ୍ ଲାଗି ମତେ ଆର୍ ବାଏରି କରି ପକାଲା । ମୁଇଁ ଭି ତାହାକୁ କଁସିକରି ଧରି ସେ ପାଏନ୍ କେ ଚୁଚୁମି ପିଇଗଲିଁ । ସେ ଏତକର୍ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ବି ଚୁସିଚୁସି ମୁହଁର୍ ସବୁ ବର୍ଷା ପାଏନ୍ କେ ଶୁଷି ଗଲେ । ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିଟକି ଦେଲେ କି ଯେନ୍ ସୁଗବୁଗେଇ ଯଉଥିଲା ହାଏ ଲାଗଲା । କେଁ ହେଲା ଯେ ଆଏଜ୍ ତାକର୍ ଇ ସବୁ ହରକତ୍ ମତେ ମାତାଲ୍ କରି ପକଉ ଥେ ମୁଇଁ ଜାନି ନାଇଁ ପାରୁଥେଇ। ଫେର୍ ଭି ଭଲ୍ ଲାଗୁ ଥେ । ଆର୍ ମନା କରମିଁ କାଣା ? ଉଲଟିଆ ମୁଇଁ ଭି ତାହାକୁ ଚାବି ଆଫରି ପକଉଥେଁ । ଏନ୍ତା ସେ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ଚିପି ଚିପି ମୋର୍ ମୁହଁ ଯାକିର୍ ଚୁମି ଚୁମି ସେ ବର୍ଷା ପାଏନ୍ କେ ପିଇ ଯଉ ଥାଆନ୍, ଭିଜଲା ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି । ହେନ୍ତା ମୋର୍ ଭିଜା ଭିଜା ଦେହେ ସାରା ହାତ୍ ସୁଆଁଲି ସୁଆଁଲି ସବୁଆଡେ ଟାମିଡି ଆନୁ ଥାଆନ୍, ମୋର୍ ପିଠି ନୁ ଛାତି, ଛାତି ନୁ ପେଟ୍, ଅଁଟା ଏନ୍ତା କି ବଡ୍ ବଡ୍ ଗିଜ୍ ମାନକୁ ଭି ଘାଏ ଘାଏ ଦୁଧ୍ ଚିପଲା ବାଗିର୍ ଚିପି ଦଉଥାଆନ୍ । ଯେନ୍ ଟା କି ମତେ ଆର୍ ଆର୍ ତାକର୍ ଦିହେଁ ହଜି ଯିବାର୍ କେ ବାଏ ବିଛୋ ଲାଗି ଯଉ ଥେ । ପାଏନ୍ ଯେନ୍ତା ଝୋ ଝୋ ବର୍ଷୁ ଥେ, ଝୁଲା ଭି ହେନ୍ତା ଝାଏଁ ଝାଏଁ ଘୁରୁ ଥେ । ଆର୍ ଆମର୍ କବାର୍ ଭି ହେନ୍ତା ଭରଦଲ୍ ଚାଲି ଥେ । ପାଏନ୍ ବର୍ଷା ର୍ ଲାଗି କି କେନ୍ତା ଯେ ଝୁଲା ବନ୍ଦ୍ ବି ନାଇଁ କରୁଥେଇ । ସେ ମତେ ହେନ୍ତା ଚିଟକି ଟାମିଡି ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚୁପା କରି ଗେଲ୍ ଗେଲା କରି ପକାଲା ପରେ ମତେ ଗୁଟେ କେନ୍ତା ଅଜବ୍ ଅଜବ୍ ଲାଗି ବସଲା, ସେଟା ଭୋକ୍ ଆଏ କି ଶୋଷ୍ ଆଏ କି କାଣା ଯେ ମୁଇଁ ଜାନି ନାଇଁ ପାରଲିଁ । ଖାଲି ଏତିକି ଜାନୁ ଥେଁ, କେନ୍ତା କରି ମୋର୍ ଦେହେ ଟା ତାକର୍ ଦିହେଁ ଲଟକି ଗଲେ ମତେ ଘେ ହାଏ ଲାଗତା କେଁ ବଲି । ସେ ଏତକର୍ ମୋର୍ ଦୁହି ଜଙ୍ଘ୍ ମଝି ତାକର୍ ହାତ୍ ସୁଆଁଲି ବସଲେ । ମତେ ଟିକେ କୁତୁକୁତୁ ଲାଗଲେ ବି ଭଲ୍ ଲାଗଲା । ମୁଇଁ ଦୁହି ଗୋଡ୍ ଫାଡି ସେନ୍ତା କରଵାର୍ କେ ଛାଡି ଦେଲିଁ । ଇଏ ବୁଆ, ତେହେରୁ ଇଟା କାଣା ! ହେନ୍ତା ମୋର୍ ଭିଜଲା ଡ୍ରେସ୍ ଉପୁରୁ ମୋର୍ ପୁଦି ତାକର୍ ହାତ୍ ସୁଆଁଲି ବସଲେ । ପହେଲା ପହେଲା ଟିକେ ଲାଏଜ୍ ଲାଏଜ୍ ଲାଗି ଅଜବ୍ ଲାଗଲେ ବି ପଛେ ଭଲ୍ ଲାଗି ବସଲା କି ହେନ୍ତା କରବାର୍ କେ ଛାଡି ଦେଲିଁ । ସେ ମତେ କୁଲେ ବସାଲା ବାଗିର୍ କରି ଗୁଟେ ହାତେ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ପାଲି ଉଲି ଚିଟକୁ ଥାଆନ୍, ଆର୍ ଗୁଟେ ହାତେ ମୋର୍ ସେଁଟି କେ ସୁଆଁଲି ସୁଆଁଲି ଏକେସ୍ କଁଟି ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁଚୁମୁ ଥାଆନ୍ । ମାଆଁଗୋ….. ! କାଏଁ ମହନି ରେ ବୁଆ ଇଟା ! ମତେ ତ ପୁରା ଏକଦମ୍ ମଦହୋଶ୍ କରି ପକଉ ଥେ । ତାହାକୁ ବି ଛାଡ୍ ବାଗିର୍ ନେଇଁ ଲାଗୁ ଥେଇ । ଏତିକି ବେଲେ ପାଏନ୍ ଟିକେ ଟିକେ ଛାଡି ବସଲା କି ଝୁଲା ଥୁ ଝନେ ଝନେ କରି ଉତୁରାଲେ । ଆର୍ ଆମେ ଭି ଉତିର୍ଲୁଁ । ମତେ ଯେ ସବୁକିଛି ଅଧୁରା ଅଧୁରା ଲାଗି ଦେହେ ମୁଡ୍ ଝୁମି ଉଠୁ ଥେ । ମନ୍ ଲାଗୁ ଥେ ହେନ୍ତା ତାକର୍ ସାଙ୍ଗେ ବସିକରି ହେନ୍ତା ହେନ୍ତା କରୁଥିତିଁ । ହେଲେ କାଁ କରମା ?
ଇଆଡେ ଯେ ବର୍ଷା ଥି ଭିଜି କରି କପଡାଲତା ସବୁ ଲଟକି ଯାଇଛେ । ଭିତରୁ ଭିତରୁ ପାଏନ୍ ଯେନ୍ତା ନିଥିରି ଯଉଛେ, ମୋର୍ ଜଙ୍ଘ୍ ଭିତରର୍ ବାଲ୍ ନୁ ଆର୍ କାଁ କାଣା ଭି ନିଥିରି ପଡୁଛେ । ତଥାପି ଦେହେଟା ମୋର୍ ଗରମ୍ ହେଇ ଗଲା ବାଗିର୍ ଲାଗୁଛେ । ଝୁଲା ନୁ ଉତିର୍ଲା ବେଲେ ଛାତିର୍ କପଡା ଲଟକି କରି ଦୁଧ୍ ମାନେ ମୋର୍ ଏକଦମ୍ ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ହେଇ ଟେକି ଟେକି ହେଇ ଥାଆନ୍ । ଥରି ଥରି ଇଆଡ୍ ସିଆଡ୍ ପାହା ପଡୁଥେ କି ପୁରା ଥଲଥଲେଇ କରି ନାଚି ପକଉ ଥାଆନ୍ ଯେନ୍ ଥିର୍ ଲାଗି ସଭେ ଆଁ କରି ମତେ ଦେଖୁ ଥାଆନ୍ । ଭାଉଜ କେନ୍ ନ ଲୁକି ଦେଇଥିଲେ ଯେ ନେଇଁ ଭିଜି, ଆମେ ଦୁହି ଝନ ଖାଲି । ହେନ୍ତା ଘରକେ ଆଏଲୁଁ । ଆଏଜ୍ ଆମର୍ ସାଙ୍ଗେ ଆର୍ କିହେ ନାଇଁ ବଲି ସେ ବାଧ୍ୟ ହେଇ ଆସଲେ ଆମର୍ ସାଙ୍ଗେ ।
ସଭେ ଖାଇପିଇ ଶୁଇ ଥିଲେ ନ କେଁ ହେଲେ । ଲାଇଟ୍ ନାଇଁ ଥାଇ । ଚାରହି ଆଡେ ଅନ୍ଧାର୍ । ଆମେ ବି ଆର୍ କିହେ ନାଇଁ ଖାଉଁ ନ ବଏଲୁଁ । ସେ ଆମକୁ ଛାଡି ତାକର୍ କ୍ବାର୍ଟର କେ ପଲାମି କହୁଥିଲେ । ଇଆଡେ ଯେ ଘାଏ କେ ଛନେକେ ପାଏନ୍ ବର୍ଷୁ ଛେ । ଲାଇନ୍ ନାଇଁ ସବୁଆଡେ ଅନ୍ଧାର୍ । ନାନୀ ଗାଲି ଦେଇ ଯିବାର୍ କେ ମନା କଲା । ସେ ସକାଲୁ ଟିଉସନ୍ ପଢେଇ ଯାଏସିଁ ବଲି ପୁଟପୁଟେଇ ହେଲେ ବି କୁକୁରା ଡକାନୁ ଉଠିକରି ଯିବୁ ନ ବଲି କହେଲା କି ଧୁକ୍ ପୁଚ୍ ପୁଚ୍ ହେଇ ରହେଲେ । ଇ ଭିତରେ ମୁଇଁ ପଲଟା ଉଲଟା କରବାର୍ କେ ଅନ୍ଧାରେ ଟାମିଡି ହଉନ୍ ହଉନ୍ ନାନୀର୍ ନାଇଟିଟେ ଖାଲି ପାଏଲିଁ । ଫଟାଫଟ୍ ସବୁ ଖୁଲି ନାଇଟିକେ ଗୁର୍ହେଇ ହେଇ ଭିଡି ହେଲିଁ । ବ୍ରା ଫ୍ରା, ଚଡି ଫଡି କିଛି ନାଇଁ ପାଏଲିଁ ଅନ୍ଧାରେ କି ହେନ୍ତା ଥଉ ନ ବୁଆ ବଲି କଲେ କଲେ ହେନ୍ତା ନାନୀର୍ ନାଇଟି କେ ଗୁର୍ହେଇ ହେଇ ତାର୍ ନାନୀର୍ ଛୁଆ ମାନକର୍ ସାଙ୍ଗେ ଶୁଇଲିଁ । ସେ ଯେ ଟିଂ ଲପ୍ ଟିଂ ଲପ୍ ହଉନ୍ ହଉନ୍ ନାନୀ ଫେର୍ ରିଶ୍ମି ହେଲା କି ଚୁପଚାପ ଯାଇ ଆମର୍ ସାଙ୍ଗେ ତଲେ ଶୁଇଲେ । କାଁ କରି ବଏଲେ ନାନୀ ଘରର୍ ଭଡା ଘର୍ । ଦୁଇଟା ରୁମ୍ । ବାରଣ୍ଡା ଯେନ୍ ଟା କିଚେନ୍ କରିଛନ୍ । ଭେନେଇ ନାଇଁ ଥାଇ ଆର୍ ଦାଦା କେ ଜର୍ ହଉ ଥେ ବଲି ତାକର୍ କ୍ବାର୍ଟର ଥି ଦାଦା ଭି ଶୁଇ ଥାଆନ୍, ଭାଉଜ ଆସଲେ କି ସେ ଭି ଦାଦା ସାଙ୍ଗେ ଶୁଇଲେ, ବାକି ରହେଲୁଁ ଆମେ ବଚ୍ଚା ପାର୍ଟି ଆର ରୁମ୍ ନେ ତଲେ ଗୁଡ୍ ଗୁଡି ଗୁଡି ଶୁଇଶୁଁ ସେଥିର୍ ଲାଗି ନାନୀ ଯା ହେ ମାନକର୍ ସାଙ୍ଗେ ଶୁଇକରି କୁକୁରା ଡକାନୁ ଉଠିକରି ପଲାବୁ ନ ପଛେ ବଏଲେ । ଶୁନିକରି ମତେ ଭି ଟିକେ ଭଲ୍ ଲାଗଲା । ଛୁଆମାନେ ତ ଆଗୋନୁ ଶୁଇ ପଡି ଥାଆନ୍ । ସେ ଆମର୍ କ୍ବାର୍ଟର କେ ଢୁକଲେ । କଁଚା କପଡା ପିନ୍ଧି ଥାଆନ୍ । ତେହେରୁ ମୁଇଁ ଫେର୍ ଟାମିଡି ଟାମିଡି ଭେନେଇର୍ ଗାମଛାଟେ ଦେଲିଁ କି ପାଲଟିକରି ମୋର୍ ପାଶେ ଶୁଇଲେ । ମୁଇଁ ଯେ ଇଆଡେ ଖାଲି ନାନୀର୍ ନାଇଟ୍ ଗାଉନ୍ ଗୁର୍ହେଇ ହେଇଛେଁ । ତାର୍ ଭିଡେନ୍ ଖୁଲିଦେଲେ ପୁରା ନଙ୍ଗଲି । ଆର୍ ସେ ଭି ଖାଲି ଗାମଛା ଟେ କେଁ ହେଲେ ଆର୍ କାଣା ସବୁ ତ ହେ ଟାଟି ଶୁଖଉଛନ୍ । ଇଏ ବୁଆ କେନ୍ତା ହେବା ? ଏତେବେଲୁ ମୋର୍ ଦେହେ ମୁଡ୍ ଗୁଁର୍ରେଇ କରି ବାଲ୍ ଟେଁକରେଇ ହେଲା ନ । ମୋର୍ ପାଶେ ଶୁଇଲେ କି ମତେ ତାକର୍ ପାଶକେ ଘିଚି ନେଲେ ନ । ମତେ କେନ୍ତା କେନ୍ତା ଗୁଟେ ଲାଗିଗଲା । ଛାତି ଧଡଧଡେଇ କରି ଦେହେ ମୁଡ୍ ଥରିଗଲା । ନାକେ ଗରମ୍ ପବନ୍ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ବୁହିଲା । ତେହେରୁ ସେ ମୋର୍ ସବୁ ଆଡେ ଟାମିଡି ଆନଲେ । ମୁଇଁ ସବୁ ଜାନୁଥିଲେ ବି ଚୁପଚାପ ମୁର୍ଦାର୍ ବାଗିର୍ ପଡି ଦେଇଥେଁ । ଜାନୁ ଥେଁ ଆଏଜ୍ କିଛି ନା କିଛି ସିଓର୍ ହେବା ? ଛେଲ୍ ଗୁହାଲ୍ କେ ବାଘ୍ ଢୁକିଛେ ମାନେ ହେନ୍ତେଇ ଆର୍ ଛାଡବା କେଁ ? ମୋର୍ ସବୁଆଡେ ଟାମିଡି କରି ସେ ଭିଡେନ୍ କେ ଖୁଲି ମତେ ପୁରା ନଙ୍ଗଲି କରି ପକାଲେ ଆର୍ ମୋର୍ ଉପର୍ କେ ଚଢିଗଲେ । ଇହେ ମାଆଁ ଗୋ ! ଗାମଛା ପାଲଟିବାର୍ କେ ଦେଲିଁ ଯେ ପିନ୍ଧଲେ କି ହେନ୍ତା ପୁରା ନଙ୍ଗଳା ହେଇକରି ପେଁଟ୍ ସାର୍ଟ୍ ଖାଲି ଖୁଲି ଦେଲେ ବଲୁଛେଁ । ସେ ବି ପୁରା ନଙ୍ଗଳା । ତାକର୍ ସେ’ଟା ଭି କେତେବେଲୁ ଲୁହାର୍ ନଲ୍ ବାଗିର୍ ଟନ୍ ଟନେଇକରି ରେଡି ହେଇଛେ । ମୁଇଁ ଯେନ୍ତା ଚିତ୍ ହେଇକରି ଉପର୍ କେ ମୁହୁଁ କରି ଶୁଇଛେଁ ସେ ଠିକ୍ ଉଲଟା ମୋର୍ ଉପୁରେ ଉବୁଡ୍ ହେଇ ଶୁଇଦେଲେ । ପହେଲା ହେଇକରି ମୋର୍ ଧାଙ୍ଗିରୀ ନଙ୍ଗଲି ଦେହେ ଉପୁରେ ଯୁବା ଧଙ୍ଗରା ଟେ ବି ନଙ୍ଗଳା ହେଇକରି ଶୁଇଲା କି ମୁଇଁ ଆର୍ ମୋର୍ ହେଇ ଯେନ୍ତା ନାଇଁ ଥାଇ । ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଯେନ୍ତା ତାକର୍ ଗରମ୍ ଛାତିଥି ଚେପେଇ ହେଇକରି ପିଚକି ପଡୁ ଥାଆନ୍, ତାକର୍ ସେ’ ଠେଙ୍ଗା ବାଗିର୍ ଟା ଭି ହେନ୍ତା ମୋର୍ ସେ ଜଙ୍ଘ୍ ତରାର୍ ବାଲ୍ ନୁ ପେଟେ ଚେପେଇ ହେଇକରି ଦୁଧେ ଖୁତେଇ ହଉ ଥେ । ମୁଇଁ ବି ଆର୍ ସହି ନେଇଁ ପାରଲିଁ । ଯାହା ହେଲେ ହେବା ବଲି ତାହାକୁ ଉଙ୍ଘା କରି ଧଏଲିଁ । ତେହେରୁ ସେ ଚପୋ କଲା ତାକର୍ ତାକର୍ ଚଏଁଡ୍ ଥି ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ଜୁଝେଇ ଶକୋ ଶକୋ ଚୁଚୁମି ଗଲେ । ମୁଇଁ ବି ତାହାକୁ କସି କସି ଭିଡି ଚୁଚୁମି ବସଲିଁ । ଏନ୍ତା ପୁରା ଦୁଇ ମିନିଟ୍ ଖଁଡେ ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁସଲା ପରେ ମୋର୍ ମୁହୁଁ ସାରା ଚୁମି ଚୁମି ବେଁକେ ଚୁମା ଦେଲେ । ମୋର୍ ଦେହର୍ ବାଲ୍ ମାନେ ଟେଁକରେଇ ଉଠଲା । ତାପରେ ମୋର୍ ନଙ୍ଗଳା ନଙ୍ଗଳା ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଘାଏ ଦୁହି ହାତେ ଖେଲି ଦଲି ଦଲି ମୁଡି ମାନକୁ ଭି ଚୁମୁଡି ଦେଲେ । ମୋର୍ ଦେହେ ଯେ ଇଆଡେ କଁପି ଉଠୁ ଥେ । ଏତକର୍ ସିଧା ମୁହୁଁ ଲଗେଇକରି ଗୁଟେ ପରେ ଗୁଟେ ଦୁଧ୍ ମୁଡି ମାନକୁ ଚୁଚୁମି ଗଲେ କି ଆପେ ଆପେ ମୋର୍ ହାତ୍ ଗୋଡ୍ ଛଟପଟେଇ ଗଲା ଆରୁ ଟୁଁଡୁ ଉଃ….ଆଃ… ଧୁନ୍ ବାହାରି ବସଲା । ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି ମୁଡିମାନକୁ ବି ବନେ ଛନେ ତକ୍ ଖାଏଲା ପରେ ଫେର୍ କଲେ କଲେ କରି ତଲ୍ କେ ତଲ୍ ଚୁମି ଚୁମି ଗଲେ । ମୋର୍ ଦେହେ ମୁଡ୍ ଶିର୍ ଶିରେଇ ଉଠୁ ଥେ । ଏନ୍ତା ପୁରା ପାଦ୍ ତକ୍ ଚୁମି ଚୁମି ଫେର୍ ଉପର୍ କେ ଉପର୍ ଚୁମି ଆଏଲେ । ଅନ୍ଧାର୍ ରାତି ମୋର୍ ଆଏଁଖ୍ ମୁଜି ହଉଥିଲେ ବି ତାକର୍ ସବୁ ପରଶ୍ କେ ଯେନ୍ତା ମୁଇଁ ଏନଜଏ କରି ପାରୁଥିଲିଁ । ହେନ୍ତା କଲେ କଲେ କରି ଜଙ୍ଘ୍ ତକ୍ ଚୁମି ଆଏଲା ପରେ ହାତେ ମୋର୍ ନଙ୍ଗଲି ପୁଦିର୍ ସେ କେରା କେରା ବାଲ୍ କେ ଭି ଯେନ୍ତା ସୁଆଁଲି ଦେଲେ ମୋର୍ ଗୋଡ୍ ହାତ୍ ଏକଦମ୍ ଟାନ୍ ହେଇଗଲା । ବାଲେ ଘାଏ ଆଙ୍ଗୁଠି ସୁଆଁଲି ସୁଆଁଲି ସେ ମୋର୍ ମୁତସିଁ ଠାନେ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରି ଦେଲେ କି ପୁରା ପିଚ୍ ପିଚେଇ ଗଲା । ଥରେ ଦୁଇ ଥର୍ ତାକର୍ ଆଙ୍ଗୁଠି କେ ସେ ଭିତରେ ବାହାର୍ ଭିତର୍ କରିଛନ୍ କି ନାଇଁ ମୁଇଁ ଆର୍ ସହି ନେଇଁ ପାରଲିଁ ନ । ସିଧା ଚଢି ଆଏଲିଁ ତାକର୍ ଉପର୍ କେ ଆର୍ ତାହାକୁ ବି ଆଫରି ଚିପିରି ଚାବି ପକାଲିଁ । ବୁଆଗୋ, ତାକର୍ ସେ ଠେଙ୍ଗା ବାଗିର୍ ଟା ତ ମତେ ଟାଡି ପକଉଛେ ! ରହ ତ ଗା କେନ୍ତା ଟା ଇଟା ଯେ ଟିକେ ଟାମିଡି ଦେଖ୍ ସିଁ……. ଇହେ ମାଆଁ ଗୋ ! କେତେ ଗରମ୍ ଲାଗୁଛେ ଗୋ ମାଆଁ ! ଇଟା ସେ ତାକର୍ ବାଁଡ୍ ବଲସନ୍ ଟା କେଁ ହେଲେ । ବୁଆ ଗା ପିଲାମାନେ ବଡ୍ ହେଲେ ଏନ୍ତା ହାତେ ଲମ୍ ଲମ୍ ହେଇ ଯାଏସି କେଁ ? ତାକର୍ ପାଶେ ବସି ତଲୁ ଉପର୍, ଫେର୍ ଉପୁରୁ ତଲ୍ ତକ୍ ଟାମିଡି ଆନଲିଁ । ଗୁଟେ ହାତେ ତ ମୁଠାକରି ଧରି ନେଇଁ ହଉଥେଇ, ଦୁହି ହାତେ ଯାକିର୍ ହଉଥିଲା । ପୁରା ଟାନ୍ ଲାଗଲେ ବି ଉପର୍ କେ କଅଁଲ୍ ଲାଗୁଥିଲା ଚିପିଦେଲେ । ଟାମିଡି ଟାମିଡି ଜାନଲିଁ ଅଗି ନ ଗଏଁଟ୍ ଟେ ବାଗିର୍ ଚିକନ୍ ଲାଗଲା, କି ପିଲାମାନକର୍ ବାଁଡେ ଭି ଝୁରି ମୁଡ୍ ବାଗିର୍ ଥିସି ଯେ ବୁଆ ? ଫେର୍ ଥରେ ତଲ୍ କେ ତଲ୍ କେ ଆଙ୍ଗଠି ଥି ଟାମିଡି ଟାମିଡି ଗଲିଁ, ସେ ଅଗିର୍ ଗଏଁଟ୍ ବାଗିର୍ ଟା ଖାଲି ଚିକନ୍ ଲାଗୁ ଥେ । ସେ ଗଏଁଟ୍ ନୁ ତଲ୍ କେ ଟିକେ ଖାଲଚୋ ଥେ କେଁ ହେଲେ ଅଠୁଆ ବାଗିର୍ । ମୁଇଁ ତ କେଭେ ଧଙ୍ଗରା ପିଲାକର୍ ବାଁଡ୍ ନେଇଁ ଦେଖି, ଇଟା ଖାଲି ପହେଲା ହେଇକରି ଟାମୁଡୁଛେଁ ଖାଲି ଆର୍ ଅନମାନ୍ କରୁଛେଁ । ସେ ବାଁଡର୍ ବୁନ୍ଦ୍ ତଲେ ଖୁଟି ଖୁଟି ଦାଢି ବାଗିର୍ ଟିକେ ମୋର୍ ହାତକେ ଗଡଲା; ତାକର୍ ହେନର୍ ବାଲ୍ କେ ଭଦର୍ କରି ଦେଇଛନ୍ କେଁ ହେଲେ । ଇଏ ବୁଆ, ଫେର୍ ଈଟା କାଣା ! ହେ ବୁନ୍ଦ୍ ତରେ ତରେ ଆଙ୍ଗଲେ ଉସାରୁ ଖାଲି ଭଦର୍ କରିଛନ୍, ବାକି ଜଙ୍ଘ୍ ତରା ତରା ତକ୍ ତ କେରା କେରା ଅଛେ । ଇ ତଲ୍ ଫାଲେ ଫେର୍ ଇଟା ବୁଚକା ବାଗିର୍ ଟା କାଣା ? ସେଟାକେ ଟିକେ ଟାମିଡି ଦେଲିଁ କି ସେ ଫେର୍ ମତେ ତାକର୍ ଉପର୍ କେ ଘିଚି ନେଲେ । ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଯେନ୍ତା ତାକର୍ ଛାତି ଥି ଲଦ୍ ଲଦେଇ ଗଲା ତାକର୍ ସେ ବାଁଡ୍ ଭି ହେନ୍ତା ଲମ୍ବା ସ୍ପ୍ରିଂ ବାଗିର୍ ମୋର୍ ଦିହେଁ ଜାକି ହେଲା । ଦୁହିଟାକର୍ ଛାତି ଥ ଖାଲି ଧଡକୁ ଥେ ଆର୍ ଟୁଁଡୁ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ହେଇ ଗରମ୍ ପବନ୍ । ସେ ମତେ ଫେର୍ ଲେହେଁଟେଇ ମୋର୍ ଉପର୍ କେ ଚଢିଗଲେ ଆର୍ କସି କସି ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପଲେ । ମାଆଁଗୋ….. ପୁରା ଚିଟକି ଚିଟକି ଫୁକା ଫଟାଲା ବାଗିର୍ ଫଟେଇ ଦେବେ କାଏଁ ଗା ? ଛାତିକେ ଟିକେ ଦରଦ୍ ଲାଗଲେ ବି ଯେନ୍ ସୁଗବୁଗେଇ ଯଉଥେ, ତାକର୍ ହେନ୍ତା ଚିପା ଥି ଭଲ୍ ଲାଗୁ ଥେ । ଏତକର୍ ମୋର୍ ଦୁହି ଜଙ୍ଘ୍ କେ ଫାଡି ତାକର୍ ଅଁଟାର୍ ଦୁହି ଆଡେ ରଖଲେ । ତାକର୍ ସେ ବାଁଡର୍ ଅଗିର୍ ସେ ଠବୋ ଟା କେ ମୋର୍ ପୁଦି ରେତ୍ ଲେ । ମୋର୍ ରସ୍ ରସାଲା ପୁଦି ତାକର୍ ସେ ଗରମ୍ ବାଁଡର୍ ରେତି ହେବାର୍, ମୋର୍ ଦେହେ ମୁଡ୍ କେ ଝନ୍ ଝନେଇ ପକାଲା । ଆଃ…… ଇସ୍…. ହେନ୍ତା କାଣା କେ ଉପୁରେ ଉପୁରେ ରେତୁଛନ୍ ଯେ ? ପଏର୍ଛା ଢୁକେଇ ଦେତେ କି ନି ? ହାଏ ଲାଗତା । ତାକର୍ ସେଟା ଫେର୍ ଯେଡକି ଟା ଯେ, ମୋର୍ ହେତିର୍ ବାଟ୍ ଫେର୍ ହେଡେ ନାଇଁ ନ, କେନ୍ତା କରି ଢୁକବା ଯେ ବୁଆ ! ସବ୍ କିରର୍ ଟା ତ ଏନ୍ତା ଥିବା; ଫେର୍ କେନ୍ତା କରି ଗିହାଖଚା ଲାଗୁଛନ୍ ସେ ? ହେନ୍ତା ମତେ ଭି ଗିହାବେ ନ । ମୁଇଁ ହେନ୍ତା ତଲେ ପଡି ବାଏରି ଜଖେଇ ବାଗିର୍ ତାହାକୁ ମୋର୍ ଆଡକେ ଘିଚି ଘିଚି ଆଫରି ଚିପିରି ପକାଲା ବେଲେ ସେ ମୋର୍ ପୁଦି ଛନେ ହେନ୍ତା ଉପୁରେ ଉପୁରେ ରେତି ରେତି ତେହେରୁ ଭିତର୍ କେ ଜାଁକଲା ଜାଁକଲା ବାଗିର୍ କଲେ । ଟିକେ ଟିକେ ମୋର୍ ପୁଇତ୍ ଫାଡି ହେଲା ବାଗିର୍ ଦରଦ୍ ଲାଗଲେ ଭି ହାଏ ଲାଗୁ ଥେ । ସେ ତେହେରୁ ମୋର୍ ଉପୁରେ ଶୁଇଲା ବାଗିର୍ କରି ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁଚୁମି ପକାଲେ, ମୋର୍ ଦୁହି ହାତ୍ ଉପୁରେ ତାକର୍ ଦୁହି ହାତ୍ କେ ଜାଁକିକରି । ଦୁଧ୍ ମାନେ ଯେ ତାକର୍ ଛାତି ନ ଲଦ୍ ଲଦ୍ ଜାଁକି ହଉଛେ । ଛାତି ଧଡଧଡେଇ କରି ନାକ୍ ଆଡୁ ଗରମ୍ ପବନ୍ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ବୁହୁଛେ, ଦୁହି ଟାକର୍ ଟା । ମୁଇଁ ଭି ଇଆଡେ ତାକର୍ ଅଁଟାଥି ମୋର୍ ଦୁହି ଗୋଡ୍ କେ ଛନ୍ଦି କରି ତାକର୍ ମୁଡର୍ ବାଲ୍ ଘିଚି ଘିଚି ଚୁଚୁମି ପକଉଛେଁ । ସେ ଏନ୍ତା ମତେ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି କରି ତାକର୍ ଅଁଟା ହଲେଇ ହଲେଇ ତାକର୍ ସେ ବାଁଡ୍ କେ ମୋର୍ ପୁଦି କଲେ କଲେ କରି ଜାଁକି ବସଲେ । ମୋର୍ ପୁଦିର୍ ପାଏନ୍ ତ ଗଦେଇ ହଉ ଥେ, ସେ ରସେ ରସେ ତାକର୍ ସେ ବାଁଡ୍ ସାନି ହେଇ ହେଇ ଦନ୍ ଦନ୍ କନ୍ କନ୍ ଲାଗଲେ ଭି ଟିକେ ଢୁକେଇ କରି ଫେର୍ ବାହାର୍ କରି ଆନନ୍, ଆର୍ ଥରେ କେ ଫେର୍ ଟିକେ ଗୁହେର୍ କେ ଢୁକାଲା ବାଗିର୍ କରି ଫେର୍ ଘିଚି ନିଅନ୍ ଯେ ହେତେ ବେଶି ଦରଦ୍ ଜନା ନାଇଁ ପଡେ । ଏନ୍ତା ଏନ୍ତା କରି ଦଶ୍ ବାର ଥର୍ ଆଗ୍ ପଛ୍ ଆଗ୍ ପଛ୍ କରୁନ୍ କରୁନ୍ ତାକର୍ ବାଁଡର୍ ସେ ଗଏଁଟ୍ ବାଗିର୍ ଟା ଢୁକୁଥେ ବାହାରୁ ଥେ କେଁ ହେଲେ । ହେଡ୍ କି ଗଏଁଟ୍ ଟେ ମୋର୍ କଅଁଲି ପୁଦି ଠେସି ହେଇ ହେଇ ମୋର୍ ପୁଇତ୍ କେ ଚିଅଉ ଥେ କି ସୁଗବୁଗେଇ କରି ଭଲ୍ ଲାଗୁ ଥେ ମୁଇଁ ଜାନି ନାଇଁ ପାରୁଥେଇ । ମୋର୍ ଦେହେମୁଡ୍ ଖାଲି ଝୁନି ଝାନି ହେଲା ବାଗିର୍ ତାକର୍ ହେ ବାଁଡ୍ କେ ମୋର୍ ପୁଦିର୍ ପଏର୍ଛା ଗୁହେର୍ ତକ୍ ଜାଁକି ହ ବାଗିର୍ ଲାଗୁଥେ । ସେଥିର୍ ଲାଗି ମୁଇଁ ବି ଜଖେଇ ବାଏରି ବାଗିର୍ ତାକର୍ ଦିହେଁ ଆର୍ ଟିକେ ଟିକେ ଗୁର୍ହେଇ ହେଇ ହେଇ ତାହାକୁ ଚାବି ଆଫିରି ପକଉ ଥେଁ । ସେ ତେହେରୁ ହେନ୍ତା ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଦୁହି ହାତେ ଦୁହି ଦୁଧ୍ କେ ଧରି ଚିଟକି ଚିଟକି ବାଁଡ୍ କେ ଆଗ୍ ପଛ୍ ଆଗ୍ ପଛ୍ କରି ବସଲେ । ଘାଏ ଘାଏ ଦୁଧ୍ ମୁଡି ମାନକୁ ଚୁମୁଡି ଦେଇକରି ଚଏଁଡ୍ କେ ଏନ୍ତା ବତରେ ଚୁଚୁମି ପକାନ୍ ଯେ, ମୋର୍ ଦେହେ ଝୁନି ହେଇକରି ପୁଇତ୍ କପ୍ କପେଇ ଯେ, ସେତକି ବେଲେ ତାକର୍ ବାଁଡ୍ କେ ଭସ୍ କଲା ଜାଁକି ଦିଅନ୍ କି ସଲ୍ କଲା ଆର୍ ଟିକେ ଢୁକି ଯେ । ଭିତରେ ଦନଦନେଇ କରି ଫାଟି ଉଦୁରି ଗଲା ବାଗିର୍ ଲାଗୁନ୍ ଲାଗୁନ୍ ଫେର୍ ଭରକୋ କଲା ଘିଚି ଆନନ୍ କି ତାକର୍ ସେ ଗଁଠିର୍ ଅଠୁଆ ସାଙ୍ଗେ ମୋର୍ ସେଁଟି ଉଲି ହେଲା ବାଗିର୍ ଲାଗେ । ଏତକର୍ ଫେର୍ ଘାଏ ଦୁଧ୍ ମୁଡି ମାନକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି କଲେ କଲେ କରି ବାଁଡ୍ କେ ଢୁକେଇ ଫେର୍ ଘିଚନ୍ । ଥରେ ଦୁଇ ଥର୍ ହେତକି ଗୁହେରୁ କଲେ କଲେ କରି ବାହାର୍ ଭିତର୍ କରୁନ୍ କରୁନ୍ ଚିଆଲେ ଭି ପୁଦିର୍ ରସ୍ ବାହାରି ପଡେ ଆର୍ ବାଁଡ୍ ତେହେରୁ ସରଲି ଯାଏ ସରଲି ଆସେ । ଏନ୍ତା କରି କଲେ କଲେ କରି କଲେ କଲେ କରି ମୋର୍ ପୁଦିର୍ ପଏର୍ଛା ଗୁହେରେ ଖୁତେଇ ହେବାର୍ ତକ୍ କରୁନ୍ କରୁନ୍ ଅଧା ଘଣ୍ଟା ଉପୁରେ ଲାଗି ଯେଇଥିବା । ଇଆଡେ ଯେ ହେଡକି ଯାବର୍ ଟା ଗୁଟେ ଜାଁକି ଦେଲା ବେଲେ ମୋର୍ ପୁଇତ୍ ଦନ୍ ଦନେଇ କନ୍ କନେଇ ଗଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା ବେଲେ, ଫେର୍ କେନ୍ତା କରି ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁସି ଚୁସି ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି ତାର୍ ମୁଡି ମାନକୁ ଭି ଚୁଚୁମି ଦିଅନ୍ ଯେ ସବୁ ଦରଦ୍ ଭୁଲି ଖାଲି ଏନ୍ତା ଗିହେଇ ହଉଥା ବାଗିର୍ ଲାଗେ । ଏନ୍ତା ବୁପୁରା ମୋର୍ ସବୁକେ ଚିଟିକି ଟାମିଡି ମୋର୍ ସବୁଆଡେ ଚୁମି ଚାଟି ମୋର୍ ଉପୁରେ ଶୁଇକରି ମତେ ଗିହାଲା ପରେ ଏତକର୍ ଟିକେ ଆଁଠୁ ପାରିକରି ରହେଲେ । ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି ଦୁଇ ଦୁଇ ଟା ଆଙ୍ଗଠି ଥି ମୁଡି ମାନକୁ ଚୁର୍ ମୁଟିଲେ ଆର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ମୋର୍ ଆଇସକ୍ରିମ ଚୁସଲା ବାଗିର୍ ଚୁସି ଚୁସି ତାକର୍ ବାଁଡ୍ କେ ମୋର୍ ସେଁଟିର୍ ପୁରା ବାଟ୍ କେ କାଢିକରି ଫେର୍ ଗୁହେର୍ କେ ମେତ୍ ପେଲି ଦେଲେ । ମାଆଁ ଗୋ….. କେଡ଼େ ଜାବର୍ ତତଲା ଶାବଲ୍ ଟେ ପଏର୍ଛା ହୁରସୁଲି ଦେଲା ବାଗିର୍ ଲାଗିଗଲା । ଫେର୍ ସେଟାକେ ସେଁଟିର୍ ମୁହୁଁ ତକ୍ ଘିଚି ଆନଲା ବେଲେ, ମୋର୍ ପୁଦିର୍ କଅଁଲି ଛାଲ୍ ତାକର୍ ବାଁଡର୍ ସେ ଅଠୁଆ ଥି ଉଲି ହେଇକରି ବାହାରି ଆଏଲା ବାଗିର୍ ଲାଗି ଯଉ ଥେ । ଏନ୍ତା କରି କଲେ କଲେ କରି ଫେର୍ ଜାଁକି ଦେଲେ ଗୁହେର୍ କେ, ଫେର୍ ଘିଚି ଆନଲେ ଭଁଟାକେ; ଫେର୍ ଜାଁକି ଦେଲେ ଗୁହେର୍ କେ, ଫେର୍ ଘିଚି ଆନଲେ ଭଁଟାକେ । ମାଆଁ ଗୋ ମାଁ, ମୋର୍ ଟଁଟି ତ ଏକଦମ୍ ଶୁଖି ଯଉ ଥେ ! ସତେ ଯେନ୍ତା ମୋର୍ ଦିହର୍ ବଫୁ କେ ସବୁ ତାକର୍ ବାଁଡ୍ ଶୁଷି ନଉ ଥେ । ଶୁଇନ୍ ହେଇ ତଲେ ପଡିକରି ମୋର୍ ଟୁଁଡୁ ଆପେ ଆପେ ବାହାରି ପଡୁ ଥେ “ଆଃ…… ମାଁ…….. ଏ ବୁଆ……. ଉଃ…. ହୁଃ…. ଆଃ…. ହାଃ….. ଆର୍ କେତେ କାଣା ।
ସେ ହେନ୍ତା ତାକର୍ ଜାଁକି ଜାଁକି ମୋର୍ କାନ୍ ତଲେ ତାକର୍ ମୁହଁର୍ ଗରମ୍ ନିଃଶାସ୍ ଛାଡି ଛାଡି କହେଲେ, “ଚିଅଉ ଛେ ଭେଲ୍ ?” ମୁଇଁ ବି ହେନ୍ତା କୁହୁଁରି କୁହୁଁରି ତାକର୍ କାନ୍ ତଲେ କହେଲିଁ, “ପୁରା ଗୁହେର୍ ତକ୍ ରେଗଡି କରି ଛାତି ନ ଖୁତେଇ ହେଲା ବାଗିର୍ କନ୍ କନେଇ ଦନ୍ ଦନେଇ ଯଉଛେ କାଁଞ୍ଜେ….”
ସେ- (ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି, ଚଏଁଡ୍ କେ ଭି ଚୁଚୁମି କରି) ଟିକେ ଦମ୍ ଧର୍ ରାନି, ତାପରେ ଦେଖବୁ ମଜା ହିଁ ମଜା….
ମୋର୍ ଟୁଁଡୁ ତ ଆର୍ କିଛି ନେଇଁ ବାହାରୁ ଥେଇ ଖାଲି ଉଃ… ଆଃ…. ଛଡା । ସେ ହେନ୍ତା କଲେ କଲେ କରି ବନେ ଛନେ ତକ୍ ବାହାର୍ ଭିତର୍ ବାହାର୍ ଭିତର୍ କଲାପରେ ପିଚପିଚେଇ।କରି ଦରଦ୍ ଟିକେ କମଲା ଆର୍ ମତେ ଭି ଭଲ୍ ଲାଗି ବସଲା । ଦେହେ ମୁଡ୍ ଶୀତେଇ କରି ବାଲ୍ ଟେଁକରେଇ ହେଲା, ଆଁଏଁଖ୍ ମୁଜି ହେଲା । ଗୋଡ୍ ହାତ୍ ଝୁନି ଝାନି ହେଇ ଏକଦମ୍ ମସ୍ତ୍ ଲାଗଲା କି ମୁଇଁ ଭି ଫେର୍ ତାହାକୁ ଉଙ୍ଘାକରି ଧଏଲିଁ । ତାକର୍ ହେନ୍ତା ଗିହେବାର୍ ସ୍ପିଡ୍ ଯେତିକି ଯେତିକି ବଢୁ ଥେ, ମତେ ଭି ହେତକି ହେତକି ମଜା ଲାଗୁ ଥେ । ମୁଇଁ ଭି ତାହାକୁ ଏତକର୍ ଚାବି ଆଫିରି ପକଉ ଥେଁ । ଏନ୍ତା ଗିହଉନ୍ ଗିହଉନ୍ ସେ ବହୁତ୍ ସ୍ପିଡ୍ ଗିହେଇ ବସଲେ ଆର୍ ଘର୍ ସାରା ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ପଚ୍ ପାଚ୍ ଶୁଭି ବସଲା କି ମତେ ଟିକେ ଡର୍ ଲାଗଲା । ଭେଲ୍ ଆର କୁଆର୍ଟର୍ ବାଲେ ଶୁନି ଶୁନା ପାଏଲେ କାଣା ହେବା କିଏ ଜାନେ । ତଥାପି ସେ ତାକର୍ ହେନ୍ତା ଗିହେଲେ ଯେ ଗିହେଲେ ଯେ ମୋର୍ ପୁଈଦ୍ ପୁରା ସେଠ୍ ସେଠା କରି ପକାଲେ । ତେହେରୁ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି ମୁଡି ମାନକୁ ଭି ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଏନ୍ତା ବତରେ ଗିହେଲେ, ଏନ୍ତା ବତରେ ଗିହେଲେ ଯେ, ପାଁଚ୍ ସାତ୍ ମିନିଟ ପରେ ମୋର୍ ଦେହେମୁଡ୍ ସବୁ ଝୁନ୍ ଝୁନେଇ ଯେଇକରି, ଗୋଡ୍ ହାତ୍ ସବୁ ଟାନି ହେଲା । ଆର୍ ଛନେ କରୁନ୍ କରୁନ୍ ମୋର୍ ଗରମ୍ ଗରମ୍ ସବୁ ନିଥିରି ପଡଲା । ତଥାପି ସେ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ଫଁଅଁ ଫଁଅଁ ହେଇ ଗିହଉ ଥାଆନ୍ ଯେ ଗିହଉଥାଆନ ।
କେତେବେଲେ ବନେ ରିସୁ, ଫେର୍ କେତେବେଲେ କଲେ କଲେ । କେତେବେଲେ ପୁରା ଖାଚି ଖାଚି ତ ଫେର୍ କେତେବେଲେ ଉଲପୁସେ ଉଲପୁସେ । କେତେବେଲେ ଫେର୍ ଦୁହି ଗୋଡ୍ ମୋର୍ ଫାଡି ଫାଡି, ଫେର୍ କେତେବେଲେ ଗୋଡ୍ ମାନକୁ ଟେକି ଟେକି । କେତେବେଲେ ଫେର୍ କରଟ୍ ମାରି ଫେର୍ କେତେବେଲେ ମତେ ଉବୁଡ୍ କରି । କେତେବେଲେ ମତେ କୁଲେ ବସେଇ ତ ଫେର୍ ଘାଏ ମତେ ଉଚେଇ ଉଚେଇ । ଏନ୍ତା ସେଦିନ ମତେ ଗିହେଲେ ଯେ ଗିହେଲେ ଯେ ପୁରା କୁକୁରା ଡକା ତକ୍ । କେତେବେଲେ ମତେ ତାକର୍ ଏନ୍ତା ଗିହା ସଜା ହେଇ ଯଉ ଥେ ତ ଫେର୍ ଘାଏ ଘାଏ ଏନ୍ତା ମଜା ଯେ ଯେନ୍ତା ସରଗ୍ ସୁଖ୍ । ଏନ୍ତା ପୁରା ରାଏତ୍ ସାରା ଗିହେଇ ହେଲା ପରେ ନା ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକର୍ ହୋଶ୍ ରହେଲା ନା ମୋର୍ କଅଁଲି ସେଁଟିର୍ । ମତେ ଭି ଲାଗି ଯଉଥେ, କେନ୍ତା କରି ସେ ପଲାତେ ବଏଲେ ମୁଇଁ ଘେ ଶାନ୍ତିରେ ଶୁଇତିଁ ବଲି । ଆର୍ ହେନ୍ତା କୁକୁରା ଡାକଲା କି ସେ ଏକେସ୍ କଁଟି ଘାଏ ଦୁଧ୍ ଦଲି ଦଲି ଗିହେଇ ଦେଲେ ଯେ ଗିହେଇ ଦେଲେ ଯେ ମୋର୍ ସେଁଟି ଭଙ୍ଗା ହେଇ ଯିବାର୍ ବେଲ୍ ନାଇଁ । ତେହେରୁ ତାକର୍ ବାଁଡ୍ କେ ବାହାର୍ କରି ସେ ମୋର୍ ବାଲେ କାଣା ଗରମ୍ ଗରମ୍ ଘେଙ୍ଗଲ୍ ବାଗିର୍ ଟା ବାହାର୍ କରି ପକେଇ ଦେଲେ ଆରୁ ପେଁଟ୍ ସାର୍ଟ୍ ପିନ୍ଧି ପଲାଲେ । ଆର୍ ମୁଇଁ ଭି ହେନ୍ତା ନାନିର୍ ସେ ନାଇଟି କେ ଗୁର୍ହେଇ ହେଇକରି ଶୁଇଲିଁ ଯେ ଆଠ୍ ବଜେ ତକ୍ । ଆର ଦିନ ଯାତ୍ରା ଫାତ୍ରା ସବୁ ଦେଖାଦୁଖି ବନ୍ଦ୍ । ଆରୁ ତାର୍ ଆଳ ଦିନ ସବେ ଗାଆଁକେ ପଲେଇ ଆଏଲୁଁ ।
କିଛି ଦିନ୍ ଗଲା ପରେ ସେ ବି ଆଏଲେ, ଆର୍ ତାହାକୁ ଦେଖଲିଁ କି ସେ ରାତିର୍ କଥା ସବୁ ସୋର୍ କରି କରି ମୋର୍ ସେଁଟିର୍ ପାଏନ୍ ଫେର୍ ନିଥିରି ବସଲା । ତାକର୍ ଘରେ ସେ ଏକେଲା ଥିଲାବେଲେ ଗଲିଁ ଆର୍ ହେନ୍ତା ଠିଆ ଠିଆ ପାରେ ଗିହେଇ ହେଇ କରି ପଲେଇ ଆଏଲିଁ । ଏନ୍ତା ସେ ଯେତେ ଦିନ୍ ଗାଆଁ ନ ରହେଲେ, ସବୁଦିନେ କେନ୍ ବାଏର୍ ତରା କେ, କେନ୍ ଗୁଛା ତରାକେ, କାହାର୍ ତୁଲିଆ ଆଡେ ଡାକି କରି ମତେ ଗିହାଲେ ।
ଏନ୍ତା ଆସି ଯାଇ ଆସି ଯାଇ ପୁରା ଚାଏର୍ ବଛର୍ ତକ୍ ମତେ ଗିହାଲା ପରେ ସେ ଅଲଗା ଗାଆଁ ନୁ ବିହା ହେଇ ଦେଲେ । ମତେ ବି ବିହା ହେବାର୍ କେ କହେଲେ ହେଲେ ଆମର୍ ଘରର୍ ଲୁକେ ଗାଆଁର୍ ଟା ଗାଆଁ ଥି ନେଇଁ ଦଉଁ ବଏଲେ । ଇଥିର୍ ଭିତରେ ସେ ଗୁଟେ ଛୁଆର୍ ବୁଆ ହେଇ ସାଏଲେ ନ ଆର୍ ମୁଇଁ ସେ ବଲାଙ୍ଗିରେ ରହି ପ୍ରାଇଭେଟ୍ ଟିଚରଶିପ୍ କରୁଛେଁ ହେଲେ ରାତି ରାତି ତାକର୍ ସବୁ ସେ ହରକତ୍ ମାନକୁ ଆଏଜ୍ ଭି ହୁର୍ଗୁନି ହଉଛେଁ । ଆଏଜ୍ ଭି ଵଡ୍ ବଡ୍ ବେଲେ ସୋର୍ କରି କରି ସପନି ପକଉଛେଁ, ସେ ମତେ ଉଙ୍ଘାକରି ଧରୁଛନ୍, ଚୁମା ଦଉଛନ୍, ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପୁଛନ୍ ଆରୁ……
ଏନ୍ତା ସୋର୍ କରି କରି ଏକେଲା ରହି ନାଇଁ ହୁଏ, ମୋର୍ ମୋର୍ ହେନ୍ତା ଅନ୍ଧାର୍ ରାତି ନଙ୍ଗଲି ହେଇ ପକାସିଁ, ମୋର୍ ମୋର୍ ଦୁହି ହାତେ ଦୁହି ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିଟିକି ହେସିଁ । ଫେର୍ ପୁଦିର୍ ସେ ଜଙ୍ଗଲ ବାଗିର୍ ଘନଘେଇ ବହଲୁ ହେଇଥିବାର୍ ବାଲ୍ କେ ସୁଆଁଲି ସୁଆଁଲି ଆଙ୍ଗଠି ଖେଁଚି ଖେଁଚି ମନ୍ ବୁଝାବାର୍ କେ ଚେଷ୍ଟା କରସିଁ । ହେଲେ ଯେତେ ଯାହା କଲେ ବି ଅସଲି, ଅସଲି ଆର୍ ନକଲି, ନକଲି ଅଲଗା ହେବା ହିଁ ହେବା ନା ?
Leave a Reply