ସୋର୍ ପଡୁଥିସି ସେ ଅଭୁଲା ପିରତି, ଏକେଲା ଥିଲେ ଖାଲି ରହି ନାଇଁ ହେସି….୨

odia sex stories, odia sex kahani, odia jouna gapa
ସୋର୍ ପଡୁଥିସି ସେ ଅଭୁଲା ପିରତି, ଏକେଲା ଥିଲେ ଖାଲି ରହି ନାଇଁ ହେସି….୧
ଏନ୍ତା ଏକେଲା ଏକେଲା ଘାଏ ଘାଏ ତାହାକୁ ସୋର୍ କରି କରି ଦିନେ ଦିନେ ରାଏତ୍ ସରତା ହୁରଗୁନି ହେସିଁ ଫେର୍ ଯାହା ହେଇଛେ ଭଲ୍ ହେଇଛେ, ଭଗବାନ ଯାହା କରସନ୍ ଆମର୍ ମଙ୍ଗଳ ଲାଗି ବଲି ତୁମ୍ ପଡି ରହେସିଁ । ଏନ୍ତା କରି ଦୁଇ ବଛର୍ କଟି ଯାଏସି । ମୁଇଁ +୨ ପଢି ସାରସିଁ । ଦିନୁ ଦିନକେ ମୋର୍ ଯଉବନର୍ ପାଖୁଡା ମାନେ ଫୁଟି ଫୁଟି ମୁଇଁ ଆର୍ ସୁନ୍ଦରୀ ହେଇ ଯାଏସିଁ । ସାଏକଲେ କଲେଜ୍ ଯାଇ ଯାଇ ମୋର୍ ଗିଜ୍ ପିଛା ମାନେ ଯେନ୍ତା ଫୁଲି ଉଠି ପିଚକି ପଡୁଥିସି, ଛାତିର୍ ସେ ଦୁଇଟା ଭି ଦିନୁ ଦିନକେ ଫୁକାଥି ପଁପ୍ ଭରଲା ବାଗିର୍ ଫତକି ପଡି ଡେରି ଡେରି ହେସି । କଲେଜ ଗଲାବେଲେ ପିଲାନୁ ବୁଢା ସଭେ ବାଟ ଘାଟ ଜାକିର୍ ମତେ ଉଲଟି ଉଲଟି ଦେଖୁ ଥିସନ୍ । ମତେ ଭି ଭଲ୍ ଲାଗସି । ଇ ଭିତରେ ଆମର୍ ଘରର୍ ଲୁକେ ଜାନସନ୍ ଯେ ମୋର୍ ଯେନ୍ ମଝିଆଁ ଦାଦା ଗୁରଦୁ ଦିନୁ ତାମିଲନାଡୁ ପଲେଇ ଥିଲା, ସେନ ସେ ଟୁକେଲ୍ ଗୁଟେ କେ ରଖିଛେ, ଆର୍ ସେ ଟୁକେଲ୍ ପରେ ପ୍ରେଗନାଂଟ ହେଇ ଯାଇଛେ । ଆମେ ଯାଇ କରି ସେ ଦୁହି ଲୁକ କେ ଆନମୁ । ମୋର୍ ପରୀକ୍ଷା ସରଲା କି ମୁଇଁ ଆର୍ ମୋର୍ ବଡ୍ ଦାଦା ନେଇଗଲୁଁ ସେମାନକୁ ତାମିଲନାଡୁ । ବଲାଙ୍ଗୀର ନ ମୋର୍ ନାନୀ ଟେ ଖଟୁଛେ । ତାକର୍ ଘରେ ରାତି ଶୁଇ କରି ସକାଲୁ ବାହାରଲୁଁ । ସେନ ଜାନଲିଁ ସେମାନେ ଭି ଇ ବଲାଙ୍ଗୀର ନ ରହୁଛନ୍ । ନାନୀ ଘରକେ ଘାଏ ଘାଏ ଆଏସନ୍ । ନାନୀ ଫୋନ୍ କରିଦେଲା, ସକାଲୁ ଘାଏ ଆମକୁ ଟ୍ରେନ୍ ଚଢେଇ ଦେବାର୍ କେ । ମୋର୍ ମନ୍ ଯେ କାଏଁ ହେଲା ଯେ ରାଏତ୍ ସାରା ଡହକ୍ ବିକଲ୍ । କେତେବେଲେ ଆଏବେ, ମୁଇଁ ଟିକେ ଦେଖମି । ସକାଲୁ ଆମର୍ ବାହାରୁନ୍ ବାହାରୁନ୍ ସେ ପୁହୁଂଚିଲେ । ତାହାକୁ ଦେଖଲିଁ କି ମନ୍ ଲାଗୁଥେ ନରଦି ଯାଇ ଉଙ୍ଘା କରି ଧରି ପକାତିଁ ଆର୍ ଆଁଖିର୍ ସବୁ ପାଏନ୍ କେ ତାକର୍ ଛାତିଥି ଢାଲି ଦେତିଁ । ହେଲେ ସେ ମତେ ଦେଖଲା ପରେ ବି ନାଇଁ ଚିହ୍ନଲା ନାଇଁ ଜାନଲା ବାଗିର୍ ରହେଲେ, ଯେନ୍ ଟା ମତେ ଆର୍ ଜହ ବାଧଲା । ନେଇ ଛାଡଲେ ଷ୍ଟେସନ୍ । ସେନ ଭି ମୋର୍ ପାଶକେ ଆର୍ ନାଇଁ ଆସଲେ । ମତେ କାନ୍ଦ୍ କାନ୍ଦ୍ ବାଗିର୍ ଲାଗି ଯଉଥେ । ଫେର୍ ଟ୍ରେନ୍ ଆସଲା କି ଆମକୁ ଚଢେଇକରି ମତେ ଟିକେ ଧରି ପକାଲେ ଆର୍ କହେଲେ, “ଫାଷ୍ଟ୍ ଟାଇମ୍ ବାହାର୍ କେ ଯାଉଛୁ, ହୁସିଆର ହେଇ ଥିବୁ, ଦାଦାର୍ ପାଖୁ କାହିଁ ନାଇଁ ଖସିର୍ବୁ । କାହାର୍ ଦେଲା ପାଏନ୍ ବି ନେଇଁ ପିଇବୁ । ଭଲ୍ ସେ ଯିବୁ ଭଲ୍ ସେ ଆଏବୁ । ମୁଇଁ ଫେର୍ ଆଏଲା ଦିନ ଷ୍ଟେସନ୍ କେ ନେଇ ଆସମି ।“ ମୋର୍ ଆଁଖିର୍ ପାଏନ୍ କାଏଁ ହେଲାଯେ ଆର୍ କଥା ନାଇଁ ମାନଲା । ଦାଦା ତ ନାଇଁ ଥେଇ, କାଣା ଘିନି ଯାଇ ଥାଆନ୍ ବୋଧେ । ତାକର୍ ଛାତିନୁ ମୁଡ୍ ଗାଜି କାନ୍ଦି ପକାଲିଁ । ସେ ମତେ ଛାତି ନ ଜାଁକି ଭୁରତେଇ କହେଲେ, “ଧେତ୍ ପାଗଲି, ସବୁ ଦିନର୍ ବାଗିର୍ ଛାଡି ଚାଲିଗଲା ବାଗିର୍ କାନ୍ଦସି ଯେ, ଫେର୍ ତ ଆଏବୁ ନା, ତୁଇ ଆଏଲା ବେଲେ ତତେ ଇନେ ବାଟ୍ ଦେଖୁଥିମି ହେଲା ।“ ଆମର୍ ଦୁହି ଝନକର୍ ଭିତରେ କାଣା ଥିଲା ଆମେ ନାଇଁ ଜାନି । ମତେ ବାହାର୍ କେ ପଠେଇ ସେ ଯେନ୍ତା ଦୁଃଖି ଲାଗୁଥିଲେ, ଏତିକି ଦିନ୍ ପରେ ତାହାକୁ ପାଇ ଫେର୍ ଛାଡି ଯିବାର୍ ଟା ମୋର୍ ଛାତିକେ ଚିରି କଲଜା ବାହାର୍ କରି ଦେଲା ବାଗିର୍ ଲାଗି ଯଉଥେ । ଇ ଭିତରେ ଦାଦା ଆସଲେ । ଟ୍ରେନ୍ ଛାଡଲା, ଆମେ ପଲାଲୁଁ । ଟ୍ରେନ୍ ର ଛୁକ୍ ଛୁକ୍ ଆୱ।ଜ୍ ସାଙ୍ଗେ ମୋର୍ ଛାତିର୍ ଧଡକନ୍ ବି ଯେନ୍ତା ଧଡଧଡେଇ କରି ବଢି ଯଉଥେ ।

ଠିକ୍ ଆଠ୍ ଦିନ୍ ପରେ ବେଲ୍ ବୁଡିଆ ଫିରଲା ବେଲେ ସତେ ସେ ବାଟ୍ ଦେଖୁଛନ୍ ମୋର୍ ନାନୀ ଭେନେଇ ସାଙ୍ଗେ । ମତେ ଭି ବହୁତ ଖୁସ୍ ଲାଗିଲା । ଉତିର୍ଲୁଁ କି ନାନୀ ଭେନେଇ ମୋର୍ ନୁଆଁ ଭାଉଜ ସାଙ୍ଗେ ଗୁରେହି ହେଲା ବେଲେ ସେସ ମୋର୍ ପାସକେ ନରଦି ଆସି ଭଲ୍ ମନ୍ଦ୍ ସବୁ ପଚରାଲେ । ସଭେ ଭେନେଇ ଘର୍ ଘରକେ ଆଏଲୁଁ । ରାତି ଖାଇ ପିଇକରି ଶୁଇଲୁଁ, ହେଲେ ସେ ତାକର୍ କ୍ବାର୍ଟର କେ ପଲାଲେ । ଆମେ ଆରଦିନ ଆମର୍ ଗାଁ ଯିବାର୍ କଥା କିନ୍ତୁ ବଡ୍ ଦାଦା କହେଲେ, “ଅଲଗା ଦେଶର୍ ଟୁକେଲ୍ ଟେ ଆନିଛୁଁ । ଜାତି ଆତ୍ମାର୍ ଲୋକ କେତେ କଥା କହେବେ । ଇମାନେ ଦିନାଦୁ ଇଠାନେ ରହୁନ୍ । ମୁଇଁ ଗାଁ କେ ଯାଇ ସବୁ କଥା ବନାଲା ପରେ ଯିବେ ।“ ଆମେ ସଭେ ନାନୀ ଭେନେଇ ଘର୍ ନ ରହେଲୁଁ । ଦୁଇ ଦିନ୍ କଟିଗଲା । ସେତେବେଲେ ବଲାଙ୍ଗିରେ ଶୀତଲ୍ ଷଷ୍ଠୀ ଯାତ୍ରା ହଉଥେ । ମୁଇଁ କହେଲିଁ ଆମେ ଘରେ ରହି ରହି ବୋର୍ ଲାଗି ଗଲା ନ, ଯାତ୍ରା ଦେଖି ଯିମୁଁ, ମାଇଣ୍ଡ ଟିକେ ଫ୍ରି ଲାଗବା । ଶେଷ୍ କେ ମଝିଆଁ ଦାଦା ମୁଇଁ ଆଉ ନୁଆଁ ଭାଉଜ ଗଲୁଁ ଯାତ୍ରା ଦେଖି । ଭାଗ୍ୟ ବଲବାର୍ ଟା ବି ଗୁଟେ ବିଚିତ୍ର ଜିନିଷ୍ ଆଏ । ଯାଉନ୍ ଯାଉନ୍ ବାଟେ ଭେଟି ପକାଲୁଁ ତାହାକୁ । ଦାଦା କହେଲେ, “ଆମେ ଏକେଲା ଏକେଲା ଆଇଛୁଁ ବୋ, ତୁଇ ତ ଇ ନ ଦୁଇ ବଛର୍ ହେଲା ନ ରହେଲୁ ନ ଚାଲ୍ ଆମର୍ ସାଙ୍ଗେ କେନ୍ କେନ୍ ଆଡକେ ଘାଏ ବୁଲେଇ ନେ, ଇ ମାନକୁ ପରେ ଘରେ ବୋର୍ ଲାଗୁଛେ, ଇ ବଲାଙ୍ଗିରର୍ ସବୁ ଗଲି କନ୍ଦି ଘାଏ କିନ୍ଦରେଇ ଆନ୍ ତ, ଭଲ୍ ଲାଗବା ।“ ତେହେରୁ ସେ ବି ଉସତ୍ ହେଇକରି ଆମକୁ ସବୁଆଡେ ବୁଲାଲେ । ଭାଇ ଭାଉଜ ହାତ୍ ଧରାଧରି ହେଇ ଥାଆନ୍ । ସେ ଆଉ ମୁଇଁ ହେନ୍ତା ପାଶେ ପାଶେ ଚାଲୁଥାଉଁ । ବାଟ ଯାକିର୍ ଯାତ୍ରା ଲାଗି ଲୋକ୍ ଭିଡ୍ । ଘାଏ ଘାଏ ମୁଇଁ ଭି ତାକର୍ ହାତ୍ କେ ଧରି ପକଉ ଥେଁ ଆର୍ ସେ ମୋର୍ ହାତ୍ କେ ଧରଲା ସୁରେ ଟିକେ ଚିପି ଦେଇ ତାକର୍ ପାଶକେ ଘିଚି ନଉଥାଆନ୍ । ମୋର୍ ଭି ଇଚ୍ଛା ଲାଗୁ ଥେ ଦାଦା ଭାଉଜ ବାଗିର୍ ମୁଇଁ ଭି ହେନ୍ତା ତାକର୍ ହାତ୍ ଧରି ଥିତିଁ ନ ବାଗିର୍, ଫେର୍ ଦାଦା ଭାଉଜ କାଣା ଭାବ୍’ବେ, କାଣା ନାଇଁ ବଲି ଭିଡ୍ ନେଇଁ ଥିଲା ବେଲେ ଛଡେଇ ହଏଁ, ଭିଡ୍ ଥିଲା ଠାନେ ଧରି ପକେଁ । ଯାତ୍ରା ତ ପୁରା ସବୁ ଛକେ ହଉଥିଲା କେଁ ହେଲେ, ତିନ୍ ଛକର୍ ଟା ବୁଲି ବୁଲି ଦେଖଲୁଁ କି ଅନ୍ଧାର୍ ହେଇ ବସଲା ଆର୍ ଅଥା ଭି ଲାଗି ବସଲା । ସେ ଛକେ ବଲବାର୍ କେ ଭିଡ୍ ଭି କେତନି କେତେ । ଭାଉଜ ତିନ୍ ମାସର୍ ପ୍ରେଗନାଂଟ ଥିଲେ ବଲି ଦାଦା ତାହାକୁ ଜତନେ ଜତନେ ଭିଡ୍ ଭିତରେ ନଉଥିଲେ, ଆର୍ ମତେ କହେଲେ, ଭିଡ୍ ଭିତରେ ତାକର୍ ହାତ୍ ନାଇଁ ଛାଡବୁ, କେନ୍ ନ ହଜିହୁଜା ଗଲେ କିଏ ନୁରବା ରାଏତ୍ ସରତା ? ମତେ ବି ଭଲ୍ ଲାଗଲା ତାକର୍ କଥା ଶୁନି ସେଥିର୍ ଲାଗି ସେମାନକର୍ ହାତକେ ଗୁରେହି କରି ଧଏଲା ବାଗିର୍ ଧଏଲିଁ । ମୋର୍ ଦୁହି ଦୁଧର୍ ମଝି ତାକର୍ ହାତ୍ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଯେନ୍ତା ପିଚକେଇ ଦେଲା କି ମତେ ବି ପୁରା କରେଣ୍ଟ୍ ମାରଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା । ସୋର୍ ପଡିଗଲା ସେ ଦୁଇ ବଛରର୍ ଆଘୋର୍ କଥା । କେନ୍ତା ଇଏ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପୁଥିଲେ ? ଆର୍ ଇଟା ଦୁଇ ବଛର୍ ଉପୁରେ ହେନ୍ତା ତାକର୍ ହାତ୍ ନେଇଁ ବାଜବାର୍ ବଲି ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଭି ତ ସୁଗବୁଗେଇ କରି ଦେହେ ମୁଡ୍ ପୁରା ଶୀତେଇ ଗଲା । ସେ ଭି ମତେ ଟିକେ ତାକର୍ ଆଡକେ ଘିଚି ନେଇ ଅଁଟାକେ ଟିକେ ମୋର୍ ଚିପି ଦେଲେ ଆଃ….. ମତେ ପୁରା କେନ୍ତା କେନ୍ତା ଗୁଟେ ଲାଗିଗଲା । ଭିଡ୍ ଭିତରେ ଚେପାଠେଲା ହେଇକରି ଗଲାବେଲେ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ପୁରା ତାକର୍ ପିଠି ଜାଁକି ହେଇ ପିଚକି ପଡେ, ମତେ ଭି ଟିକେ ହାଏ ଲାଗେ ଆର୍ ସେ ତ ମତେ ଲେହେଁଟି ଦେଖି ତାକର୍ ତାକର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ଏନ୍ତା ଚାବି ଦେହର୍ ବାଲ୍ ଟେଁକରେଇ ଦିଅନ୍ ଯେ ନାଇଁ କହ ନ । ସେଦିନ ଏନ୍ତା ଏନ୍ତା ହେଇ ଯାତ୍ରା ଦେଖଲା ପରେ ଅଥା ବି ହେଇଗଲୁଁ ଆର୍ ଦାଦା କହେଲେ, “ବେଶି ଭିଡ୍ ଭିତରେ ଯିବାର୍ ଟା ଭଲ୍ ନାଇଁ, ଆଏଜ୍ ଏତେ ଦେଖ ନ, ଚାଲ ପାର୍କ୍ ଆଡେ ଟିକେ ବୁଲି କରି ଘର୍କେ ପଲାମା, କାଏଲ୍ ଫେର୍ ପଛେ ଏନ୍ତା ବେଲ୍ ଥଉନ୍ ଥଉନ୍ ଆଏମା ନ ।“ ସଭେ ପାର୍କ୍ କେ ଗଲୁଁ । ଦାଦା ଭାଉଜ ଇହାଦେ ଆମକୁ ପୁରା ଯେନ୍ତା ଫ୍ରି ଛାଡି ଦେଇ ଥାଆନ୍ । ଫେର୍ ଭି ମତେ ଟିକେ ଟିକେ ଡର୍ ଲାଗୁ ଥେ । ପାର୍କ୍ ଭିତର୍ କେ ଢୁକଲୁଁ କି ସେ ଘାସର୍ ପଡିଆ ନ ଭାଉଜ ଲଥ୍ କରି ବସି ପକାଲେ ଆର୍ ଦରଫଟା ହିନ୍ଦୀ ଥି କହେଲେ, “ମତେ ପୁରା ଅଥା ଲାଗିଗଲା ନ ବୁଆ, ଆର୍ ଭୋକ୍ ଭି ଲାଗଲା ନ, ଯିଏ ଯେନ୍ କେ ଯିବାର୍ ଯ, ମୁଇଁ ଆର୍ ଯାଇ ନାଇଁ ପାରେ ନ ।“ ସେ ତେହେରୁ ଆମର୍ ସବକିରର୍ ଲାଗି ଖାଏବାର୍ ଟା ଆନଲେ, ସଭେ ମିଶି ଖାଏଲୁଁ । ଏତକର୍ ମୁଇଁ କହେଲିଁ, “କେନ୍ତା ସୁନ୍ଦର୍ ପାର୍କ୍ ହେଇଛେ, ଚାଲ ଟିକେ ଚାର୍ହିଆଡେ ବୁଲମା ।“ ଭାଉଜ ପୁରା ମନାକଲେ, ମୁଇଁ ଆର୍ ବୁଲି ନି ପାରେଁ ବୁଆ, ଯାହାର୍ ବୁଲବାର୍ ଅଛେ ବୁଲ, ମୁଇଁ ଇନେ ବସିଛେଁ । ଦାଦା-ଭାଉଜ ସେ ନ ବସି ରହେଲେ ଆମେ ଦୁହିଝନ ଚାର୍ହିଆଡେ ବୁଲ୍’ଲୁଁ । ସଭେ ତ ଯାତ୍ରା ଦେଖା ଥି ମାତିଛନ୍, ସେଥିର୍ ଲାଗି ପାର୍କ୍ ଟିକେ ଶୁଇନ୍ ଲାଗୁ ଥେ । କେନ୍ ନ କେନ୍ତା ଭଲୁ ଭଲା ଲୋକ୍ ବୁଲୁ ଥାଆନ୍ । ହାଲ୍କା ଲାଇଟ୍ ସାଙ୍ଗେ ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ ଗିତର୍ ଧୁନ୍ ଧୀରେ ଧୀରେ ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠୁଥେ । ଚାର୍ହିଆଡେ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଗଛ୍ ଲଟା, ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ୍ ମତେ ତ କେତନି କେତେ ମଜା ଲାଗୁ ଥେ । ମନ୍ ଲାଗୁ ଥେ ତାକର୍ ଦିହେଁ ଉଲେଇ ହେଇକରି ହିରୋ-ହିରୋଇନ୍ ବାଗିର୍ ସେ ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ ଗିତର୍ ସୁରେ ସୁରେ ନାଚି ପକା ବାଗିର୍ ହେଲେ ଫେର୍ କାଣା ହେବା କାଣା ନାଇଁ କିଏ ଜାନେ ବୁଆ । ମନ୍ କେ ଟିକେ କଣ୍ଟ୍ରୋଲ୍ କଲେ ଯେକ୍ । ଏନ୍ତା ଭାବି ଦୁହେଁ ହାତ୍ ଧରାଧୁରି ହେଇ ଯଉନ୍ ଯଉନ୍ କେତେବେଲେ ଯେ ସେ କନ୍ ଆଡର୍ ବଡ୍ ବଡ୍ ବୁଟା ଆଡକେ ପଲେଇ ଗଲୁଁ ଜନା ନାଇଁ, ଯେନ୍ ଠାନେ ଜୁଲି ଜୁଲି ହେଇକରି ବୁଟା ତରା ତରା ପିଲା ଟୁକେଲ୍ ମାନେ ବସି ଥିବାର୍ ତାକର୍ ଛଁଏଁରାମାନେ ଖାଲି ଜନା ପଡୁ ଥେ । ପହେଲା ପହେଲା ସେମାନକୁ ହେନ୍ତା ଜୁଲି ଜୁଲି ହେଇକରି ବସି କଥା ହେଉଥିବାର୍ ଦେଖି ମୋର୍ ମନ୍ ଭି ପୁରା ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ ହେଇଗଲା । ତାକର୍ ହାତକେ ଟିକେ କହିକରି ଭିଡି ନେଲିଁ । ଫେର୍ ଗୁଟେ ବୁଟା ଡେଗିଛୁଁ କି ଆର ବୁଟା ତରେ ଫେର୍ ସାରେ ପୁରା କୁଲେ ବସାବୁସି ହେଇକରି ସେ ସେତାକେ ଚୁଚୁମି ପକଉଛେ ସେ ସେତାକେ ଚୁଚୁମି ପକଉଛେ । ମୋର୍ ଦେହେ ଶୀତେଇ ଗଲା । ସେ ମୋର୍ ଅଁଟାକେ ଧରି ଚିପି ଦେଲେ । ତାର୍ ଦୁଇ ପାହା ଡେଗଲୁଁ କି ଆର୍ ଦୁଇ ଝନ୍ ପୁରା ତଲେ ଉନଲା ଉନଲି ହେଇ କାଣା କାଣା କରୁଥିଲେ ଯେ ବୁଆ କିଏ ଜାନେ, ଖାଲି ଚୁଁ ଚାଁ ଚୁଁ ଚାଁ ଆୱ।ଜ୍ ଯାଉ ଶୁଭୁ ଥେ । ଇ ସବୁ ଦେଖି କରି ତ ମୋର୍ ଦେହେ ପୁରା ଶୀତେଇ ଗଲା । କାଣା କରମି କାଣା ନାଇଁ ମୁଇଁ ଆର୍ ଭାବି ନେଇଁ ପାରୁଥେଇ । ସେ ଏତକର୍ ମତେ ହେନ୍ତା ଗୁଟେ ବଡ୍ ବୁଟାତରେ ଅନ୍ଧାରେ ବସେଇ ଦେଲେ । ମୋର୍ ପାଶେ ବସି ମତେ ତାକର୍ କୁଲେ ବସାଲେ । ମୋର୍ ଗୋଡ୍ ହାତ୍ ଲଝ୍ ଲଝ୍ ହଲି ଯଉଥେ, ଛାତି ପୁରା ଧଡଧଡେଇ ଗଲା । ମୋର୍ ଦୁଧ୍ କେ ଧରୁନ୍ ଧରୁନ୍ ମୁଇଁ ପୁରା ତଲେ ଉନଲି ପଡଲିଁ । ମୋର୍ ଉପର୍ କେ ଚଢି ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁଚୁମି ଦେଲେ ଏକେସ୍ କଁଟି । ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ତାକର୍ ଛାତିଥି ଜାଁକି ହଉ ଥେ । ତାକର୍ ଟୁଁଡେ କଥା ନାଇଁ କି ମୋର୍ ଟୁଁଡେ କଥା ନାଇଁ । ଖାଲି ଗରମ୍ ପବନ୍ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ବାହାରୁ ଥେ । କେନ୍ତା ଯେ ମତେ ଏକଦମ୍ ଡର୍ ଲାଗିଗଲା । ତାହାକୁ ପେଲି କରି ଉଠି ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି ପଲେଇ ଆଏଲିଁ । ସେ ଭି ମୋର୍ ପଛେ ପଛେ । ଦାଦା କହେଲେ, “ବୁଲି ସାଏଲ, ହେଲେ ଚାଲ ଘରକେ ଯିମା ନ, ଅନ୍ଧାର୍ ବନେ ହେଇ ବସଲା ନ । ମେଘ୍ ବି ଢାପି ଆନୁଛେ, ପାଏନ୍ ପୁନା ବର୍ଷି ଦେଲେ ଅସୁବିଧା ଆଏ ।“ ଦାଦା ସେମାନକୁ ବି ସାଙ୍ଗେ ଯିବାର୍ କେ କହେଲେ, ହେଲେ ମୁଇଁ ତାହାକୁ ପେଲି କରି ପଲେଇ ଆଏଲିଁ ବଲି ସେ ରିଶ୍ମି ହଉ ଥାଆନ୍ କି କେନ୍ତା ଯେ, ନାଇଁ ଯାଏଁ ନ, ତମେ ଯ’ କହେଲେ । ଗଲା ଗଲା ବେଲେ ଦାଦା ଫେର୍ ତାହାକୁ ଡାକି କହେଲେ, “ବନେ ଦିନୁ ଓଡ଼ିଆ ଫିଲିମ୍ ନାଇଁ ଦେଖବାର୍ ବୋ, କାଲକେ ଟିକେଟ୍ କାଟି ଥିବୁ ତ, ଘାଏ ଦେଖମା ।“ ସେ ହଁ କହି ପଲାଲେ ଆଉ ଆମେ ନାନୀ ଘରକେ । ସେଦିନ ବି ମତେ ଆରୁ ଭୋକ୍ ଶୋଷ୍ କିଛି ନାଇଁ ଲାଗଲା । ନାନୀ ର୍ ଛୁଆ ମାନକର୍ ସାଙ୍ଗେ ତଲେ ଉନଲି ଉନଲି ଡୁଗ୍ ଡୁଗ୍ ଖାଲି ଅନ୍ଧାରେ ରାଏତ୍ ସାରା ଆଘୋନୁ ଆଏଜ୍ ତକ୍ ଖାଲି ଭାବୁଥେଁ, ଆଁଖି ଝୁମୁରା ନାଇଁ । ତାକର୍ ସେ ସବୁ ହରକତ୍ ଭାବି ଭାବି ଘାଏ ଘାଏ ଭଲ୍ ଲାଗେ । ଦେହେ ମୁଡ୍ ଶୀତେଇ ଯେ । ଅନ୍ଧାରେ ତକିଆକେ ଛାତି ନ ଯାଁକି ଉଲଟୁ ଥେଁ ପୁଲଟୁ ଥେଁ । କେତେବେଲେ ଛେତକା ହେଇକରି ତ ଫେର୍ କେତେବେଲେ ଉବୁଡ୍ ହେଇକରି । ପାର୍କ୍ ର ସେ ପିଲା ଟୁକେଲକର୍ ସେ ସେ ଟା ବି ଆଁଖି ନାଚି ଉଠୁ ଥେ । ଖାଲି ସେ ନାଇଁ ସେ କି ମୁଇଁ ନାଇଁ ସେ ତ, ଆର୍ ବି କେତେ କେତେ ପିଲା-ଟୁକେଲ୍ ଡେଲି ଡେଲି ଏନ୍ତା କରୁଥିବେ । ହେ ପାର୍କ୍ ଭିତରେ ତ ହେତକି, ଆର୍ ଏକେଲା ଦୁକୁଲା କେନ୍ ଛିନା ଘର୍ ପାଏଲେ ??? ମୁଇଁ ଆର୍ ଭାବି ନାଇଁ ପାରଲିଁ । ବହକି ଗଲିଁ ଯୌବନର୍ ଧାରେ । ଯେନ୍ତା ହେଲେ ହେବା, କେଲ୍ ଠାନୁ ସେ ଯାହା କଲେ ବି ଆର୍ ମନା ନାଇଁ କରେଁ । ମତେ ବି ତ ଭଲ୍ ଲାଗୁଛେ ତାକର୍ ସେ ଧରା ଛୁଆଁ, ଚୁମାଚଟା, ଫେର୍ ମନା କରମି କାଁ କରି ? ଏନ୍ତା କେତନି ଆଡୁ କେତନି କଥା ଭାବି ଭାବି ଶୁଇ ପଡଲିଁ ଜନା ନାଇଁ । ସପନ୍ ଟେ ଦେଖଲିଁ ଯେ ସେ ପୁରା ରାଜକୁମାର ବାଗିର୍ ଘୁଡାଥି ବସିକରି ମତେ ଆକାଶେ ଉଡେଇ ନଉଛନ୍ ପୁରା ବାଦଲ୍ ଉପରକେ । ମତେ ବି କିଏ କିଏ ଯେ ପରୀ ମାନକର୍ ବାଗିର୍ ସଜେଇ ଦେଇଛନ୍ । ପୁରା ମେଘ୍ ଉପର୍ କେ ଘୁଡା ପୁହୁଁଚିଲା କି ସେ ମତେ ଉତୁରାଲେ । ୱ।ଓ… ମେଘ୍ ଉପୁରେ ଉତିର୍ଲୁଁ କି ମେଘ୍ ମାନେ ରୁଆ ବାଗିର୍ ଲଦ୍ ଲଦେଇ ଉଠଲେ । ମୁଇଁ ଉସତ୍ ହେଇ ହେଇ ଡେଗଲା ବେଲେ, ମୋର୍ ବଡ୍ ବଡ୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ପୁରା ଉତକି ପଡୁ ଥାଆନ୍ ସେ ପତଲା କପଡା ଭିତରୁ ଯେନ୍ ଟାକେ ସେ ଏକେସ୍ କଁଟି ଦେଖୁ ଥାଆନ୍, ଫେର୍ ମୁଇଁ ତାହାକୁ ମତେ ଏନ୍ତା ଦେଖୁ ଥିବାର୍ ଦେଖି ତାକର୍ ପାଶକେ ନରଦି ଗଲିଁ । ବେଁକେ ଉଲେଇ ହେଇ ତାକର୍ ଦିହ ଯାକିର୍ ଚୁମି ଦେଲିଁ । ସେ ବି ମତେ ଉଚେଇ ନେଇ କିନ୍ଦିରେଇ କିନ୍ଦିରେଇ ମୋର୍ ସବୁଆଡେ ଚୁମିଗଲେ । ଯେନ୍ ମେଘ୍ ଉପୁରେ ଆମେ ଠିଆ ହେଇଥିଲୁଁ, ସେଟା ଖାଲି ଦୁହୁଲୁ ଥେ ଦୁଲି ଝୁଲ୍’ଲା ବାଗିର୍ । ଛନେ ହେନ୍ତା ମତେ କିନ୍ଦିରେଇ କିନ୍ଦିରେଇ ମୋର୍ ଦେହେସାରା ଚୁମିଚାଟି ପକାଲା ପରେ ମୋର୍ ମୁହୁଁନୁ ତଲକେ ହାତ୍ ସୁଆଁରି ଆନଲେ କି ମୋର୍ ସବୁ କପଡାଲତା ଧୁକା ଥି ଉଡିଗଲା ଆର୍ ମୁଇଁ ପୁରା ନଙ୍ଗଳା ହେଇଗଲିଁ । ଲାଜେ ଦୁହି ହାତେ ଛାତିର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଛାପକିଲେ, ଜଙ୍ଘ୍ ତରାର୍ ମୋର୍ କେରା କେରା କୁଁଚକୁଁଚିଆ ବାଲ୍ ଦିଶି ଯଉଛେ, ସେଟାକେ ଛାପକିଲା ବେଲେ ଛାତିର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଥଲ୍ ଥଲେଇ କରି ଟେକି ଟେକି ହଉଛେ । ମୁଇଁ କାଣା କେ ଲୁକାମି ଆର୍ କାଣା କେ ଦେଖାମି ଭାବି ନେଇଁ ପାରି ତାକର୍ ପାଶକେ ନରଦି କରି ତାକର୍ ଦିହେଁ ଉଲେଇ ହେଲିଁ କି ମୋର୍ ଝୁମୁରା ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ସେତେବେଲେ ସକାଲ୍ ପାଇ ଯାଇଥିଲା ନ ।

ସଭେ ଉଠିକରି ଗାଧି ସାରିଥିଲେ ନ । ମୁଇଁ ବି ଉଠି ସିଧା ବାଥରୁମ୍ ନରଦିଲିଁ । କାଠି ପତର୍ କରୁନ୍ କରୁନ୍ ବାଥରୁମ୍ ଭିତରେ ଟାଏଟ୍ ଦେଇକରି ସପନେ ନିଜେ ନିଜର୍ ନଙ୍ଗଳା ଦେହେ ଦେଖବାର୍ ଟା ସୋର୍ କଲିଁ । ଦେହେ ଟିକେ ଗୁଁର୍ରେଇ ଉଠଲା । ଭିତରୁ ତ ଟାଏଟ୍ ଦେଇଛେଁ । କିଏ ଦେଖୁଛେ ଯେ ? ପଏର୍ଛା ନଙ୍ଗଳା ହେଇକରି ଆଏଜ୍ ଗାଧସିଁ ତ, କେନ୍ତା ଲାଗବା ଯେ ? ଗୁଟ୍ ଗୁଟ୍ କରି ସବୁ କପଡାଲତା ଖୁଲ୍’ଲିଁ । ଆଘୋନୁ କେଭେ ନଙ୍ଗଲି ନେଇ ହେଇଥେଇ । ସେଥିର୍ ଲାଗି ମତେ ବି ଗୁଟେ ଅଜବ୍ ଅଜବ୍ ଲାଗୁଥେ । ପିନ୍ଧି ଥିବାର୍ ସାଲୁଆର୍ ସୁଟ୍ ଖୁଲି ଖାଲି ଚଡି, ଆର୍ ବ୍ରା ଆରୁ ସେମିଜ୍ ଥି ଘେ ନିଜକେ ନିଜ୍ ଦରପନେ ଦେଖଲିଁ । ୱ।ଓ…! ପୁରା ହିନ୍ଦୀ ଫିଲିମ୍ ର ଆଇଟମ୍ ଗାର୍ଲ୍ ବାଗିର୍ ଦିଶୁଥେଁ । ବ୍ରା ସେମିଜ୍ ଦୁହିଟା ଥାଇକରି ଭି ଛାତି ଉପରକେ ଦୁଧ୍ ମାନେ ପିଚକି ପିଚକି ବାହାରି ପଡଲା ବାଗିର୍ ଲାଗୁ ଥାଆନ୍ । ସେମିଜ୍ କେ ଫେର୍ ଖୁଲି ଦେଲିଁ । ଇସ୍…… ଖାଲି ବ୍ରା ଥି ମୋର୍ ଦେହେ ଏନ୍ତା ଦିଶସି ! ବାପ୍ ରେ ବ୍ରା ତ ଏତେ ଟାଇଟ୍ ନାଇଁ ହଉଥେଇ । ଫେର୍ ମୋର୍ ସାଇଜ୍ ବଢିଗଲା ଭେଲ୍ ? ପିଠି ଆଡେ ଇଁଚେ ଲେଖା ଦବି ଯଉଛେ, ଆଗ୍ ଆଡେ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଭି ତ ପିଚକେଇ ପକଉଛେ । ୱ।ଓ…. ଗୁରା ଚର୍ ଚର୍ ପଁର୍’ରା ଦିହେ ଲାଲ୍ ଟାଇଟ୍ ବ୍ରା ସାଙ୍ଗେ ଲାଲ୍ ହାଫ୍ ଚଡି, ସତେ କିଏ ଦେଖି ସହେବା ରେ ? ହାଫ୍ ଚଡିର୍ ଦୁହି ଧଲା ଧଲା ଜଙ୍ଘ୍ ତରାନୁ ଦୁଇ କେରା କଲା କଲା ବାଲ୍ ବାହାରି ପଡି ଆର୍ କେନ୍ତା ଗୁଟେ ଦିଶୁଛେ । ଆଗ୍ ଆଡୁ ପଛ୍ ଆଡୁ ଘେ ଏନ୍ତା ଦେଖି କଲେ କଲେ ପଛ୍ ଆଡକେ ହାତ୍ ନେଇ ବ୍ରା ହୁକ୍ କେ ଖୁଲି ଦେଲିଁ । ସତେ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଏତେ ଟାଇଟ୍ ରେ ଚିପି ହେଇଥିଲେ ଯେ ବ୍ରା କେ ପୁରା ସ୍ପ୍ରିଂ ଲାଗଲା ବାଗିର୍ ଆଗ୍ କେ ଫିକି ଦେଲେ । ବ୍ରା କେ ପୁରା ଅଲଗେଇକରି ଖାଲି ନଙ୍ଗଳା ନଙ୍ଗଳା ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଦରପନେ ଦେଖି ମୁଇଁ ବି ବିଶ୍ବାସ୍ କରି ନେଇଁ ପାରୁଥେଇ ମୋର୍ ଟା କେଭୁ କେଭୁ ଏତେ ବଡ୍ ବଡ୍ ହେଇଗଲା ନ । ଏକଦମ୍ ଦୁଇଟା ଧଲା ଧଲା ଫୁକା ବାଗିର୍ ଛାତି ନ ଦୁହୁଲି ଉଠୁଛନ୍ । ଦୁହି ଥିର୍ ଅଗି ଅଗି ଥି ଏକଟଁକି ଆକାରୁ ଦୁଇଟା ଚିକନ୍ ଚିକନ୍ ଖଏରିଆ ମୁଡିମାନେ ଆର୍ ମସ୍ତ୍ ଲାଗୁ ଥାଆନ୍ । ଆପେ ଆପେ ମୋର୍ ଦୁହି ହାତେ ଦୁହିଟାକେ ଧରି ଘାଏ ତଲ୍ ଉପର୍ କରି ହଲେଇ ଦେଲିଁ । ରବର୍ ଥି କସି କସି ଦୁଇଟା ବେଲୁନ୍ ବନ୍ଧା ହେଲା ବାଗିର୍ ଥଲ୍ ଥଲେଇ ଉଠଲେ । ଓଃ… ହୋ…. ଭିତରେ କିଛି ନାଇଁ ପିନ୍ଧଲେ ଏନ୍ତା ଥଲ୍ ଥଲଉ ଥିସନ୍ ବୋ ! ଦୁହିଟାକେ ଦୁହି ହାତେ ଧରି ମୋର୍ ମୋର୍ ଫେର୍ ଚିପି ହେଲିଁ । ମୋର୍ ମୋର୍ ତ ହେନ୍ତା ନାଇଁ ଲାଗବାର୍ ଯେନ୍ତା ସିଏ ଚିପଲେ ଲାଗସି ଯେ ! ତାକର୍ ହାତେ କାଣା ଅଲଗା ଯାଦୁ ଅଛେ କେଁ ? ଇଟାକେ ଚିପୁନ୍ ଚିପୁନ୍ ଦେହେ ମୁଡ୍ ନୁ ପୁରା ଝନ୍ ଝନେଇ ଯାଏସି ଯେ ! ମୁଇଁ ଭାବି ନେଇଁ ପାରଲିଁ । ମୋର୍ ମୋର୍ ଯେତେ ଚିପି ହେଲେ ବି ଭିତରର୍ ସେ ସୁଗବୁଗେଇ ହେଲାଟା ବଢି ବଢି ଗଲା ପଛେ ହେଲେ ସେ ଚିପଲେ ଯେନ୍ତା ହାଏ ଲାଗସି ହେନ୍ତା ନାଇଁ ଲାଗଲା । ଏନ୍ତା ନିଜେ ନିଜେ ଦୁଧ୍ ଚିପି ହଉନ୍ ହଉନ୍ ଦେହେ ମୁଡ୍ ମୋର୍ ଗୁଁର୍ରେଇ ଉଠୁ ଥେ । ଫେର୍ ଚଡିକେ ଭି ଖୁଲିକରି ପକେଇ ଦେଲିଁ । ମୋର୍ ଜଙ୍ଘ୍ ତରା ନ ଏତେ କଲା ଝାଏଁ ଝାଏଁ ବାଲ୍ ଏନ୍ତା ଗୁର୍ମୁଟେଇ ଗୁର୍ମୁଟେଇ ହେଇ ଅଛେ ମୁଇଁ ନାଇଁ ଜାନିଥେଇ । ଗାଧଲା ବେଲେ କି ଝାଡାଗଲା ବେଲେ ବାଲ୍ ଦିରା ଅଛେ ବଲି ଖାଲି ଜାନିଥିଲିଁ ହେଲେ ଏତକିଟେ ! ଛାଟ୍ କରି ଘିଚି ଦେଖଲିଁ, ପୁରା କାଁଡେ କାଁଡେ ଲମ୍ ଉପୁରେ ହେବା । ଗୁରା ତକ୍ ତକ୍ ଶଁଖ୍ ଧୋପ୍ ଜଙ୍ଘ୍ ତରେ ଘନ୍ ଘେଇ କଲିଆ ବାଲ୍; ଗୁରା ଫର୍ ଫର୍ ଚିକନ୍ ଦିହେ, ଧୋପ୍ ଚର୍ ଚର୍ ଫୁକା ଫୁକା ବାଗିର୍ ଦୁଇଟା ଦୁଧ୍, ତାର୍ ଉପୁରେ ଖଇରିଆ ରଙ୍ଗର୍ ଦୁଇ ଚିକନ୍ ଚିକନ୍ ମୁଡି ! ଆଃ…… ସତେ ଇଟାକେ ତ ଧାଙ୍ଗିରୀ ଟୁକେଲର୍ ଉଛୁଲା ଯୌବନ୍ କହେସନ୍ କେଁ ହେଲେ ! ଦେଖ୍ ତ କେଡେ ସୁନ୍ଦର୍ ଦିହେ ମୋର୍ କେନ୍ତା ମସ୍ତ୍ ଯବାନୀ ! ହେତକି ଢାପିଚୁଟି କରି ତ ଲୋକ୍ ଉଲଟି ପୁଲଟି ଦେଖୁ ଥିସନ୍; ଆର୍ ପୁରା ଏନ୍ତା ନଙ୍ଗଲି ହେଇକରି ଗଲେ ? କେନ୍ ଭକୁଆର୍ ବୁନ୍ଦ୍ ଇ କପଡାଲତା ଢାପିଚୁଟି ହ ବଲି କହେଲା ଯେ ? ନେ ହେଲେ ଦେଖ୍ ତ ବୁଆ, ସଭେ ଏନ୍ତା ନଙ୍ଗଳା ନଙ୍ଗଲି ହେଇ ଚାଲୁଥିଲେ ମୋର୍ ପଛେ ସବୁ ପିଲାଠାନୁ ବୁଢା ଲାଇନ୍ ଲାଗତେ କେଁ ହେଲେ ….? ଏତକି ବେଲକେ ନାନୀ ବାହାରୁ ଡାକଲା, “ବାସନ୍ତୀ, ଭିତରେ କାଁ କରୁଛୁ ରେ…. ଗାଧି ଗୁଧା କରି ଜଲଦି ବାହାର୍ ।“ ମୁଇଁ ଚମକି କରି ଜଲ୍ଦି ଜଲ୍ଦି ଗାଧି ବାହାରି ଆଏଲିଁ । ଖାଲି ଟାଇମ୍ ଦେଖୁଁ ଥେଁ, କେତେବେଲେ ଦାଦା କହେବେ, “ଚଲ, ଫିଲିମ୍ ଦେଖି ଯିମା” -ବଲି ।
ସମିଆଁ ହେଲା କି ସେ ଦାଦା ନିକେ ଫୋନ୍ କଲେ ଆର୍ କାଲ୍ହିରର୍ ବାଗିର୍ ଆମେ ତିନିଜଣ ଗଲୁଁ ଫିଲିମ୍ ଦେଖି । ଭେନେଇ ତ ଯାଏସନ୍ କାମ୍ କରି, ନାନୀ ତାର୍ ଛୁଆପୁତାଥି ଘାଁଟି ସାନି, କାଣା ଯାତ୍ରା ଦେଖି ଯିବା କି ଫିଲିମ୍ ହେଲେ ଦେଖି ଯିବା । ଦାଦା-ଭାଉଜ, ମୁଇଁ ତାପରେ ସେମାନେ ଏନ୍ତା ଚାର୍ହି ଝନ ବସଲୁଁ ଗୁଟେ କନେ । ହଲ୍ ଭିତର୍ କୁହି କୁହି ଅନ୍ଧାର୍ ହେଇ ଚାଲ୍’ଲ ଓଡ଼ିଆ ଫିଲିମ୍ ସଞ୍ଜୁ ଆଉ ସଞ୍ଜନା । ମୋର୍ ମନ୍ କହୁଥେ ସେ ମୋର୍ ହାତକେ ଟିକେ ଧରତେ କେଁ, ପାଖୁ ଲାଗିକରି ବସତେ କେଁ ଗା ବଲି ହେଲେ କାଲ୍ହିର୍ ଯେନ୍ ତାହାକୁ ଠେଲିପେଲି ପଲେଇ ଆଏଲିଁ ବଲି ମୁହୁଁ ଫୁଲେଇ ଥାଆନ୍ କେଁ ହେଲେ । ବନେ ଅଧା ଘଣ୍ଟା ତକ୍ ହେନ୍ତା ତାକର୍ ଆଡୁ ମତେ ଛିଇଲେ ନାଇଁ କି କିଛି ନାଇଁ ବଏଲେ ମତେ ଗୁଟେ କେନ୍ତା କେନ୍ତା ଲାଗିଗଲା । ଏକଦମ୍ ଏକେଲା ଏକଲା ବାଗିର୍ । ତେହେରୁ ମୋର୍ ମୋର୍ ମୁଇଁ କଲେ କଲେ ହାତ୍ ବଢେଇ ତାକର୍ ହାତ୍ ଉପୁରେ ରଖଲିଁ । ସେ କିଛି ନାଇଁ କଲେ କି ହାତ୍ ବି ନେଇଁ ଖସରାଲେ । ଏତକର୍ ମୁଇଁ ତାକର୍ ହାତକେ ଟିକେ ଚିପି ଦେଲିଁ । ତେହେରୁ ସେ ଭି ଏତକର୍ ମୋର୍ ହାତକେ ଧରି ସୁଆଁଲି ସୁଆଁଲି ଆଙ୍ଗଠି ମାନକୁ ଖେଲ୍ ଲେ । ମତେ ଭି ଭଲ୍ ଲାଗଲା । ତେହେରୁ ତାକର୍ ଗୋଡ୍ କେ ମୋର୍ ଗୁଡେ ଧୀରେ ଧୀରେ ରଙ୍ଗାଲେ । ମତେ କୁତୁକୁତୁ ଲାଗି ବାଲ୍ ମାନେ ମୋର୍ ଟେଁକରେଇ ହେଲା । କେତେବେଲେ କେନ୍ତା ଭାଉଜ ମୋର୍ ଆଡେ ପଛକରି ଦେଲେ ସେ କଲେ କଲେ ତାକର୍ ହାତକେ ନେଇ ମୋର୍ ଜଙ୍ଘ୍ କେ ଭି ଚିପି ଦେଲେ । ମୋର୍ ଦିହେଁ ତ ପୁରା କରେଣ୍ଟ୍ ଚଢିଗଲା ଆର୍ ତାକର୍ ଏନ୍ତା ଠଟାବଜା ଛିଆ ଟମଡା ହିଁ ମତେ କେନ୍ତା ଯେ ଏତେ ଭଲ୍ ଲାଗୁଥେ ଯେ ସେ ଏନ୍ତା ନାଇଁ କରି ଗୁମଶୁମ୍ ରହିଗଲେ ମତେ ପୁରା ଏକଲା ଏକଲା ଲାଗି ଯେ । ସେଥିର୍ ଲାଗି ଦାଦା ଭାଉଜ ନେଇଁ ଦେଖବେ ବଲି ମୁଇଁ ମୋର୍ ଉଢନୀ କେ ଛେକି ହେଲିଁ ଆର୍ ସେ ମୋର୍ ଜଙ୍ଘେ ତାକର୍ ହାତ୍ ଟେ ରଖି ସବୁଆଡେ ଟାମିଡିତେଲ୍ ଗଲେ । ତାକର୍ ହାତର୍ ପରଶ୍ ଥି ମୋର୍ ଦେହର୍ ବାଲ୍ ମାନେ ପୁରା ଟେଁକରେଇ ଉଠୁ ଥେ । ସେ ଭି ହେନ୍ତା ଜଙ୍ଘ୍ କେ ଟାମୁଡୁନ୍ ଟାମୁଡୁନ୍ ସିଧା ମୋର୍ ଚଡିର୍ ଇଲାଷ୍ଟିକ୍ କେ ଭି ଏତକର୍ ଘିଚି ବସଲେ । ମୁଇଁ ତ ପଟିଆଲା ଡ୍ରେସ୍ ପିନ୍ଧି ଥେଁ । ଝଲଙ୍ଗୋ ଝାଲଙ୍ଗୋ ପେଁଟ୍ । ଜଙ୍ଘ୍ ତରାନୁ ଚଡିର୍ ଇଲାଷ୍ଟିକ୍ ଭିତର୍ କେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ସେ ବାଲକେ ଯେନ୍ତା ଘିଚି ବସଲେ ମତେ ଆର୍ ବାଏରି ଜଖେଇ ବାଗିର୍ ଲାଗି ଯଉଥେ । ପୁରା ତାକର୍ ଦିହେଁ ଉଲେଇ ହ, ବାଗିର୍ । ଦୁଧ୍ ମାନେ ସୁଗବୁଗେଇ କରି ମୋର୍ ସେ ଭିତରୁ ଭି ପାଏନ୍ ବାହାରି ଗଲା ବାଗିର୍ ଲାଗି ଯଉ ଥେ । ଘାଏ ଘାଏ ଏକଦମ୍ ସହି ନାଇଁ ହୁଏ ଯେ ତାକର୍ ହାତକେ ମୁଇଁ ହେନ୍ତା ମୋର୍ ଚଡି ଭିତରେ ଚେପେଇ କରି ରଖି ପକେଁ । ଏନ୍ତା କରି ସେଦିନର୍ ସିନେମା ଦେଖା ପୁରା ଦେହେକେ ଗରମ୍ କରି କରି ସରିଗଲା । ଫିଲିମ୍ ସରୁନ୍ ସରୁନ୍ ଦାଦା କହେଲେ, “ମତେ ଆଏଜ୍ ଟିକେ ଭଲ୍ ନେଇଁ ଲାଗବାର୍ ପିଲେ, ଘରକେ ଯିମା ନ ଯଉଁ, ଆର୍ ଯାତ୍ରା ଫାତ୍ରା ନେଇ କର ନ, କେଲକେ ଫେର୍ ପଛେ ଆଏବ ନ ।“ ଆଏଜ୍ ତ ମୁଇଁ ପୁରା ରେଡି ଥିଲିଁ, ସେ ଯାହା କରିଥିଲେ କିଛି ନାଇଁ କହିଥିତିଁ କି ପଲେଇ ବି ନେଇଁ ଆଇଥିତିଁ ବଲି, ହେଲେ କାଁ କରମା । ସେ ପଲାଲେ ତାକର୍ ସେଆଡେ ଆମେ ଆଏଲୁଁ ଆମର୍ ଇଆଡେ । ଆଏଜ୍ ରାତି ବି ମତେ ଭୋକ୍ ଶୋଷ୍ ଆର୍ ନେଇଁ ଲାଗଲା ନ । ହେନ୍ତା ପଡିଦେଲିଁ ତକିଆକେ ଚେପେଇ କରି । ରାଏତ୍ ସରତା ପୁରା ଅଜବ୍ ଅଜବ୍ ସପନ୍ ମାନେ ସପନି ସପନି ମୋର୍ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ଚିପି ଚିପି ପୁରା ବାଏରି ଜଖେଇ ବାଗିର୍ ହେଇ ଯଉଥେଁ । ତଥାପି ଦୁଧ୍ ମାନକର୍ ସେ ସୁଗବୁଗେଇ ହେବାର୍ ଟା ନେଇ ଯଉଥେଇ କି ଜଙ୍ଘ୍ ତରାର୍ ବାଲ୍ ଭିତରୁ ପାଏନ୍ ବୁହିବାର୍ ବନ୍ଦ୍ ନେଇଁ ହଉଥେଇ, ସକାଲ୍ ପୁଆ ତକ୍ ଚଡି ପୁରା ଲଟପଟେଇ ଯାଇଥେ ।