ଗାଁ ସରକାରୀ ସ୍କୁଲ୍ ମାଷ୍ଟ୍ରେ – Gan Sarakari School Mastre

ସମସ୍ତ ଯୌନ କାହାଣୀ ପିପାସୁ ବେଧୁଆ ବେଧେଈଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ । ମୋ ନାଁ ସୀମା । ବୟସ ଅଠର । ଏଥର +୩ ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ । ଉଚ୍ଚତା ପାଞ୍ଚ ଫୁଟ୍ ରୁ ଟିକିଏ କମ୍ ହେଲେ ବି ସୁନ୍ଦର ସୁଢୋଲ ଶରୀର । ଫିଗର୍ ମୋର 34DD 26 36 ।
ଘର ଆମର ବରଗଡ ଜିଲ୍ଲାର ଉପାନ୍ତ ଅଞ୍ଚଳରେ ଥିବା ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ଗାଁ । ମୋର +୨ବେଳରୁ ଗୋଟିଏ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ବି ଅଛି । ତା ନାଁ ରାକେଶ । ଗାଁ ରୁ କଲେଜ ଅନେକ ବାଟ, ପୁଣି ଜଙ୍ଗଲ ରାସ୍ତା ହେଇଥିବାରୁ କଲେଜ ଗଲାବେଳେ ଆମର ଅନେକ ଥର ଭେଟ ବି ହେଇଛି, ମାନେ ଆପଣମାନେ ଜାଣୁଥିବେ । ତାର ସାଇଜ୍ ନର୍ମାଲ ମାନେ ପାଞ୍ଚ ରୁ ସାଢେ ପାଞ୍ଚ ଇଞ୍ଚ୍ । କିନ୍ତୁ ଲୁଚି ଛପି ହେଉଥିବାରୁ ବେଶି କିଛି ଏନଜଏ କରି ହୁଏନି ଯେତକି ଫୋନ୍ ରେ ରୋମାନ୍ସ ହୁଏ । ବେଳେ ବେଳେ ଫୋନ୍ ରେ ସେ ଏମିତି କଥା ମାନେ କହି ରୋମାନ୍ସ କରିବାକୁ କହେ ଯେ ମୋ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିର ଅନ୍ଧାରି ଗର୍ତ୍ତରୁ ଗରମ ଲାଭା ନିଗିଡି ପଡେ ଆଉ ମୁଁ ସହି ନ ପାରି ଆଙ୍ଗୁଳି ଗେଞ୍ଜି ବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୁଏଁ ।

ଆମ ଘର ବେକ୍ ସାଇଡ୍ କୁ ଲାଗି ସରକାରୀ ସ୍କୁଲ୍ ର ବେକ୍ ସାଇଡ୍ । ସ୍କୁଲ୍ ର ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନରେ ଆମ ଦୋକାନରୁ ପନିପରିବା ନିଅନ୍ତି ବୋଲି ବାପା ଘରକୁ ଲାଗିଥିବା ସ୍କୁଲ୍ ବାଉଣ୍ଡ୍ରିଟାକୁ ସାମାନ୍ୟ ଫଟେଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେମିତି ଜଣେ ସହଜରେ ଆମ ଘରୁ ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଯାଇ ଆସି ପାରିବ । ଏ ବର୍ଷ ଆମେ ଉପରେ ଏକ ବଖରା କରିଥାଉଁ, ମାନେ ଫାଷ୍ଟ୍ ଫ୍ଲୋର୍, ଯେଉଁଠି ପଢାପଢି ଆଦି କରିବି ବୋଲି ମୁଁ ଏକା ରହେଁ ମାନେ ପୁରା ପ୍ରାଇଭେସି ତେଣୁ ଫୁଲ୍ ମୁଡରେ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଇ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରେ । ଦିନେ ଏମିତି ପୁରା ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଇ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରୁ କରୁ ଝରକା ବାଟେ ନଜର୍ ପଡିଲା ସ୍କୁଲ୍ ର ବାଡିପଟେ । ଏ ଯୋଉ ନୁଆଁ ନୁଆଁ ସାର୍ ଆସିଛନ୍ତି ବୋଧହୁଏ ମୁତିବା ପାଇଁ ଆସିଥାନ୍ତି । କାରଣ ସ୍କୁଲରେ ଗୋଟିଏ ମାତ୍ର ୟୁରିନାଲ୍ ତାହା ପୁଣି ଝିଅ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଥିବାରୁ ସାର୍ ମାନେ ଏଇ ବାଡି ପଟକୁ ମୁତିବାକୁ ଆସନ୍ତି । ସେଇଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆଗରୁ ସେମିତି ସେ ପଟ ଝରକା ବି ବେଶୀ ଖୋଲୁ ନ ଥିଲି । ସେଦିନ କିନ୍ତୁ ଲାଇନ୍ ନ ଥିବାରୁ ଆଉ ମୁଁ ଏକଦମ୍ ହିଟ୍ ହେଇ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରୁଥିବାରୁ ଟିକେ ବେଶୀ ଗରମ ଲାଗିବାରୁ ଖୋଲି ଦେଇଥିଲି । ମୁଁ ଆଗରୁ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଛଡା ଅନ୍ୟ କୋଉ ମରଦର ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ନ ଥାଏଁ । ଭାବିଥିଲି ସମସ୍ତଙ୍କର ଏମିତିକା ଥିବ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ପରି । ଯେହେତୁ ସେଦିନ ଫୁଲ୍ ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ଥିଲି ତେଣୁ ସାର୍ କିପରି ମୁତିବେ ଟିକେ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ।

ଏ କଣ ସାର୍ ଚେନ୍ ଖୋଲିବା ବଦଳରେ ହଗିଲା ପରି ପେଣ୍ଟ୍ ର ହୁକ୍ ଖୋଳୁଛନ୍ତି ? ସାର୍ଟ୍ କୁ ଉପରକୁ ଟେକି ପେଣ୍ଟ୍ କୁ ପୁରା ଆଣ୍ଠୁ ଯାଏ ଗଳେଇ ଦେଲେ । ଆରେ ବାପ୍ ରେ ଏଇଟା ମଣିଷ ବାଣ୍ଡ ନା ହାତୀର ଶୁଣ୍ଢ ବା ! ପୁରା ଆଣ୍ଠୁ ଯାଏ ଲମ୍ବି ଝୁଲି ଯାଉଛି । ମୋ ଛାତିର ହୃଦ୍ ସ୍ପନ୍ଦନ ଟା ଯେମିତି ଦ୍ବିଗୁଣିତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ଚଡି ଫଡି କିଛି ନାହିଁ ଖାଲି ପେଣ୍ଟ୍ ଟା ଯାହା ଆଣ୍ଠୁ ଯାଏ ଖସି ପଡିଛି । ବାଣ୍ଡ ମୂଳରେ ଫ୍ରେଞ୍ଚ୍ କଟ୍ ଦାଢି ପରି ଖାଲି ଦୁଇ କେରା କୁଞ୍ଚୁକୁଞ୍ଚିଆ ଘନ କଳା ବାଲ ଆଉ କଳା ଘାସର ବୁଦା ମୂଳରୁ ବିରାଟ୍ ଅଜଗର ବାହାରିଲା ପରି ତାହା ଲମ୍ବି ଯାଇ ଆଣ୍ଠୁରେ ଯେମିତି ବାଡେଇ ହେଉଛି । ତା ଅଗ୍ର ଭାଗଟା ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡର ବାଣ୍ଡ ପରି ଚମଡାରେ ଢାଙ୍କି ନ ହେଇ ଚୋପା ଛଡେଇଲା ପରି ରହିଛି ଯେମିତି ଗୋଭା ଗୋଲାପଟେ ଝାଉଁଳି ପଡିଛି । ତାକୁ ଡାହାଣ ହାତରେ ଧଇଲେ, ତାଙ୍କ ହାତ ମୁଠାରୁ ବି ଯେମିତି ପିଛିଲି ପଡୁଛି; ଲମ୍ବା ଯେତକି କେତେ ମୋଟା ବି ଲୋ ମାଆ ! ହାତରେ ଧରି ଟୋପାଟାକୁ ସାମାନ୍ୟ ଆଗକୁ କରି ଦର ଦର ମୁତିଲେ, ମୁତ ତ ନୁହେଁ ଯେମିତି 1HP ମୋଟର୍ ରୁ କ୍ଷୀପ୍ର ବେଗରେ ଧାର ଛୁଟି ଦର ଦର ଶବ୍ଦଟା ମୋ କାନରେ ପିଟି ହେଉଛି । ତାଙ୍କ ମୁତ ପଡୁଥିବା ସ୍ଥାନରେ ବେଲୁନ୍ ପରି ଫେଣର ଗଦା ଫୁଲି ଉଠିଲା । ମୁତି ସାରିବା ପରେ ବାଣ୍ଡକୁ ସେମିତି ମୁଠେଇକି ଚାରି ପାଞ୍ଚ ଥର ତଳ ଉପର କରି ହଲେଇ ଦେଲେ; ପ୍ରଥମ ଥର ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡଟା ଦେଖି ମୋ ବିଆରୁ ବି ଯେମିତି ଲାଳ ଆପେଆପେ ଗଦେଇ ହେଲା । ପରୋକ୍ଷରେ ସତେ ଯେମିତି ଇଙ୍ଗିତ କଲା ୟା କୁ ଥରେ ପୁରେଇ ଦେଲେ କେମିତି ଲାଗନ୍ତା ? ଇଏ ଶୋଇ ଥାଇ ଏମିତି, ଆଉ ଉଠିଗଲେ କେମିତି ? ସେ ଦିନ ସିଏ ସିନା ମୁତାମୁତି କରି ଚାଲିଗଲେ ହେଲେ ମୋ ଦେହ ମନରେ ଯେମିତି ଭିନ୍ନ ଏକ ସ୍ବାଦର ପିପାସା ଛାଡିଦେଲେ । ମୁଁ ହଠାତ୍ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ କଲ୍ କାଟି ମୁହଁ ମାଡି ଖଟ ଉପରେ ଶୋଇଗଲି । ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଦେଇଥିଲେ ବି ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ସେଇଟା ପ୍ରକାଣ୍ଡ ରୂପ ଧରି ମୋ ଆଡକୁ ମାଡି ଆସୁଛି । ବାପ୍ ରେ କି ବାଣ୍ଡଟା ମ ! ଖାଲି ତାର ଉଗ୍ର ରୂପଟାକୁ ଥରେ ଦେଖିବାକୁ ମନରେ ଯେମିତି ଆଗ୍ରହ ଜାତ ହେଉଥାଏ । ବାରମ୍ବାର ଶରୀରଟା ଝୁମି ଉଠି ମନଟାକୁ ନୂଆଁ ଏକ କଳ୍ପନାର ଦୁନିଆଁକୁ ଟାଣି ନେଉଥାଏ ସତେ ଯେମିତି ଇଏ ହିଁ ହେଉଛି ମୋ ଅତୃପ୍ତ ଯୌନ ପିପାସାର ସେଇ ଏକ କାରଣ ଯେଉଁଥିପାଇଁ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ ଯେତେ ଥର ଅଙ୍ଗ ସଙ୍ଗ ର ଆନନ୍ଦ ଉଠାଇବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି ମୋ କାମନାଟା ଅଧୁରା ରହି ଯାଉଥାଏ । ସେ ଦିନ ପ୍ରଥମ ଥର ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ କୁ ଛାଡି ସେଇ ସରକାରୀ ସ୍କୁଲ୍ ମାଷ୍ଟର୍ ଙ୍କ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ମନେ ପକାଇ ଖୁବ୍ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କଲି ଯେଉଁଥିରେ ଗୋଟିଏ ନୁହେଁ ପୁରା ଦି ଦି’ଟା ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇ ପଚ ପଚ କଲି ।

ତା ପରଦିନ ସ୍କୁଲ୍ ଟାଇମ୍ ନ ହେଉଣୁ ଝରକା ଖୋଲି ଅନାଉଁ ଥାଏଁ କେତେବେଳେ ସିଏ ମୁତିବାକୁ ଆସିବେ ଆଉ ମୁଁ ତାକୁ ଦେଖି ଦେଖି ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରିବି । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଏଗାର ରୁ ବାରଟା ହେଲା ଆଉ ରୋଷେଇରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ମାଆ ପଛେ ଡାକିଲା ହେଲେ ସେ ଆସିଲେନି । ପୁଣି ଖାଇ ପିଇ ଦି’ଟାରୁ ଚାରିଟା ହେଇ ଛୁଟି ଘଣ୍ଟା ପଛେ ବାଜିଲା ତଥାପି ଆସିଲେ ନି । କ୍ଲାସ୍ ରେ ତାଙ୍କ ପାଟିଟା ତ ଶୁଭୁଛି… ଆଜି କଣ ମୁତା ଲାଗି ନି କି ? ବୋଧହୁଏ ମୁଁ ତଳକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଥିଲା ବେଳେ ଆସିଥିବେ ! ଏମିତି ସନ୍ଦେହ ଆଉ ବିରସ ମନରେ ସେଦିନଟା କଟିଲା ।
ତା ପରଦିନ ଘରେ ମାଁ ନ ଥିବାରୁ ରନ୍ଧା ବଢା କାମ ସବୁ ମୋର, ତା ସତ୍ବେ ଅନେକ ଥର ଉପରକୁ ଚଢି ଝରକା ବାଟେ ଝାଙ୍କିଛି କିନ୍ତୁ ନାଇଁ । ତା ପରଦିନ ପୁଣି ଏମିତି ବିରଷ ମନରେ ଅନେଇଁ ରହୁ ରହୁ ମାଷ୍ଟର୍ ଙ୍କ ଉପରକୁ ରାଗ ଆସି ଯାଉଥାଏ । ଲାଗୁଥାଏ ଶଳା ମାଷ୍ଟର୍ ର ନାଁ ଧରି ଧମକେଇକି ଡାକି କୁହନ୍ତି, “କଣ ହୋ ମାଷ୍ଟ୍ରେ, ତମକୁ ଆଉ କଣ ମୁତାମୁତି ବି ଲାଗୁ ନି କି ?” ଏତିକି ବେଳେ ତାଙ୍କର ହେଡ୍ ମାଷ୍ଟ୍ରେ ଆସିଲେ, ଯାହାଙ୍କ ରିଟା୍ର୍ଡମେଣ୍ଟ୍ ବର୍ଷେ କି ଦେଢ ବର୍ଷ ଥିବ ମାନେ ବୁଢାଟାଏ । ହଉ ଦେଖିବା ବୁଢାଟାର କେତେ ବଡ଼ । ଆରେ ଇଏ କଣ ? ବୁଢାଟାର ତ ପେଣ୍ଟ୍ ଭିତରୁ ବି ବାହାରୁ ନି, ଖାଲି ତା ଧାରଟା ଗୋଡତଳେ ପଡୁଛି । ଏମିତି ଚାରିଦିନ ପରେ ପଞ୍ଚମ ଦିନ ପ୍ରାୟ ସାଢେ ତିନିଟା ବେଳେ ଯେମିତି ପ୍ରତୀକ୍ଷା ର ଅନ୍ତ ହେଇ ସିଏ ଆସିଲେ । ମନରେ ଯେମିତି ଅହେତୁକ ଆନନ୍ଦ ର ଲହରୀ ଖେଳିଗଲା, ସତେ ଯେମିତି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଟା ସାରା ଚାତକ ପରି ଅନେଇଁ ରହିଥିଲି, ଦୂର ଆକାଶର ଏଇ କଳା ମେଘଟାକୁ ଖାଲି ଆଖି ପୁରାଇ ଥରେ ଦେଖିବା ପାଇଁ । ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍…! ସାର୍ ତ ବୋଧହୁଏ ଆଜି ପୁରା ମୁଡ୍ ରେ ଅଛନ୍ତି । ପେଣ୍ଟ୍ ଟା ଯେମିତି ଟେକି ହେଉଛି । ପୂର୍ବ ପରି ପୁରା ପେଣ୍ଟ୍ ଟାକୁ ଆଣ୍ଠୁଏ ତଳକୁ ଖସାଉ ଖସାଉ ସେଇଟା ଯେମିତି ଅମାନିଆ ଛତରା ପରି ଆଗ ପଛ ହେଇ ଦୋହଲି ଗଲା । ୱ।ଓ…. ପୁରା ନବେ ଡିଗ୍ରୀ ରେ ଠିଆ ନ ହେଲେ ବି ଆଜି ତ ପୁରା ସତେଜ ଜଣା ପଡୁଛି ଆଉ ଆକାରଟା ବି ଟିକିଏ ବଢ଼ି ଗଲା ପରି ଲାଗୁଛି । ଆଜି ତାକୁ ମୁଠେଇକି ଧରିବାକୁ ପଡିଲା ନି । ମାତ୍ର ଦି’ଟା ଆଙ୍ଗୁଳି ରେ ସ୍କେଲ ପରି ସିଧା ହେଇ କେତେ ଦୂର ଯାଏ ମୁତକୁ ଫିଙ୍ଗୁଛିଲୋ ମାଆ ! ୱ।ଓ ହଟ୍ ହଟ୍ ନଟି ବୟ; ବାଣ୍ଡକୁ କେମିତି ଆଙ୍ଗୁଳି ରେ ତଳ ଉପର ନଚେଇ ମୁତକୁ ଏପଟେ ସେପଟେ ପିଚକାରି ମାରୁଛନ୍ତି । ଓଃ ମୋ ମନ ପ୍ରାଣଟା କାଇଁ କେମିତି କେମିତି ହେଇ ଯାଉଛି, ଯେମିତି ତା ପାଖକୁ ଦଉଡି ଯାଇ ତାକୁ ମୁଠେଇକି ଧରି ଶକ ଶକ ଚୁସି ପକାନ୍ତି ତା ଗୋଲାପି ଗୋଲାପି ଚିକ୍କଣ ଟୋପାଟାକୁ । ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ ଅଜାଣତରେ ଗୋଟିଏ ହାତ ଦୁଧକୁ ଦଳି ଚକଟିବାରେ ଲାଗିଥିଲା ବେଳେ ଅନ୍ୟ ହାତର ଆଙ୍ଗୁଳିଟା ଯାଇ ଚଡି ଭିତରର ଗର୍ତ୍ତ ଗୃହକୁ ସାଲୁବାଲୁ କରିବାରେ ଲାଗିଛି । ୱ।ଓ ସାର୍…. ତମର ସେଇ ମୁଶଳ ପ୍ରାୟ ଅଙ୍ଗକୁ ମୋ ଆଡେ ଟିକେ ଦେଖେଇ ହାତରେ ଟିକିଏ ସଲସଲ କର ନା…. ମତେ ଲାଗିବ ମୋ ସାଲୁବାଲୁ ଲାଳୁଆ ବିଆରେ ଆପଣ ପଶେଇ ଗେଞ୍ଜି ଦେଉଛନ୍ତି । ୟେ କଣ ସତରେ ସାର୍ କଣ ମୋ ମନ କଥା ଜାଣିଗଲେ କି ? ମୁତି ସାରିକି ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ତଳ ଉପର ନଚାଉଛନ୍ତି ଯେ । ମାଆଲୋ ମାଆ…. କେମିତି ସାପଟେ ପରି ଲପ ଲପ ଦୋହଲୁଛି ଲୋ ମାଆ । ୱ।ଓ….. ୟେ ପୁଣି କଣ….. ତା ଚମଡାକୁ ଭିଡି ଧରି ଆଗପଛ ବି କରିବା ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଲେଣି ! ୟେ କଣ ସାର୍…. ତମର ଯଦି ଗେହିଁବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି; ଏଇ ଉପରେ ପରା ମୁଁ ବି ତମ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡରୁ ଗିହା ଖାଇବାକୁ ଅନେଇଁ ରହିଛି । ଆସୁନ ଭସୋ ଭସୋ ଦି’ ପାର ଗେହିଁକି ମତେ ଚାଲିଯିବ । ଆରେ ବାବାରେ…….. ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେଇଟା ତ କେତେ ବଡ଼ ହେଇ ଫୁଲି ଉଠିଲା ରେ………. ବିରାଟ ଗୋଖର ନାଗଟା ଯେମିତି ଦଂଶନ କରିବାକୁ ଫଣା ଟେକୁଛି; ପୁରା ତାଙ୍କର ଛାତିଏ ଉଚ୍ଚ ! ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍ ! ଏଇଟା କି ତାର ଅସଲ ଉଗ୍ର ରୂପ ? ମୁଁ ତ ମରିଯିବି ଲୋ ମାଆ…. ଏତେ ବଡ଼ ଯଦି ପଶିଯିବ….. ତଳକୁ ଆଣ୍ଠୁଏ ଲମ୍ବି ଝୁଲି ଯାଉଥିବା ବାଣ୍ଡଟା ଏବେ ପୁରା ଫୁଲି ଉଠି ତାଙ୍କ ଛାତି ଉପରେ ଏପଟ ସେପଟ ଫଣା ତୋଳୁଛି । ଝାଉଁଳି ଥିବା ଫୁଲ ପରି ଦେଖାଯାଉଥିବା ଗୋଲାପି ଟୋପାଟା ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ରକ୍ତ ଗୋଲାପ ପରି ଲାଲ୍ ଦିଶୁଛି । ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ଏପରି ଭୟଙ୍କର ଉଗ୍ର ରୂପ ଦେଖି ମୋ କାନମୁଣ୍ଡ ଯେମିତି ଝାଇଁ ଝାଇଁ କଲା । ମୋ ପରି ବାରମ୍ବାର ଗରମ ଗରମ ଲାଭା ଛାଡୁଥିବାର ଅତୃପ୍ତ ବିଆ ପାଇଁ ଏପରି ଏକ ବାଣ୍ଡର ଦରଦ ଭରା ଘର୍ଷଣରେ ଯେ କେମିତି ସୁଖ ମିଳିପାରେ ତାହା ଭାବି ଭାବି ଆଜି ଚଡିଟା ପୁରା ଓଦା ହେଇ ସାରିଲାଣି ଏଇ ଅଳ୍ପ ସମୟ ଭିତରେ, ଯେମିତି ବିଆଟା ତାକୁ ହିଁ ଝୁରି ଝୁରି ପାଟିରୁ ଲାଳ ଗଡଉଛି । ହେଲେ ୟେ କଣ…? ସିଏ ବି ବୋଧହୁଏ କାହା ସହ ଫୋନରେ କଥା ହେଉଛନ୍ତି, କାନ୍ଧରେ ଫୋନଟାକୁ ଜାକି । ବୋଧହୁଏ ତାଙ୍କ ଗର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ । ଇଲୋ ବୋଉଲୋ……. ଇଏ ବି ବୋଧହୁଏ ବଡ଼ ବେଧୁଆ ଟା…. ଦେଖୁ ନ….. ସେଇଟାକୁ ଟେକି କି କେମିତି ସେଲ୍ଫି ନେଉଛନ୍ତି । ୱ।ଓ…… ବୋଧହୁଏ ଭିଡିଓ କଲ୍ ।

ଗୋଟିଏ ହାତରେ ମୋବାଇଲ୍ ଧରି ଅନ୍ୟ ହାତରେ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଖୁବ୍ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ଆଗପଛ ଆଗପଛ କରିବାରେ ଲାଗିଲେ । ମୁଁ ବି ସହି ପାରିଲି ନାହିଁ । ୟାଙ୍କର ସବୁଦିନ ଦର୍ଶନ ନାହିଁ ଏଇ ମୂହୁର୍ତ୍ତର ଭିଡିଓ ରେକଡ଼ିଂ ଟେ ରଖିଥିଲେ ପରେ କାମରେ ଆସିବ । ମୁଁ ବି ଧୀରେ ଝରକା କୋଣରେ ଲୁଚି ଛିଡା ହେଇ ମୋବାଇଲ୍ ରେ ଭିଡିଓ କଲି । ଆରେ ବାପ୍ ରେ ! ତାକୁ ଯେତକି ଯେତକି ପିଶୁଛନ୍ତି ତାହା ସେତିକି ସେତିକି ଫୁଲି ଉଠୁଛି । ପବନ ଭରା ବେଲୁନ୍ ପରି । ଆଖି ଆଗରେ ମସ୍ତ ଯବାନ୍ ଟୋକାର ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡର ଲାଇଭ୍ ଶୋ ଦେଖି ମୋ ପରି ହଟ୍ ଟୋକିଟା କେମିତି ବା କଣ୍ଟ୍ରୋଲ୍ କରନ୍ତି ଯେ ! ମୁଁ ବି କେତେବେଳେ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ଦୁଧକୁ ଦଳି ଚକଟି ଦେଉଥାଏଁ ତ ପୁଣି କେତେବେଳେ ବିଆକୁ । କି ବିଚିତ୍ର ସଂଯୋଗ…… କେଇ ଫୁଟ୍ ତଳେ ଯବାନ୍ ଟୋକାଟିଏ ଗେହିବା ପାଇଁ ତା ବିଶାଳକାୟ ବାଣ୍ଡକୁ ରଗଡି ରଗଡି ଫଡ ଫଡ ହେଉଥିବା ବେଳେ ତା’ଠୁ ମାତ୍ର କେଇ ଫୁଟ୍ ଉପରେ ଯବାନ୍ ଟୋକିଟିଏ ସେହିଭଳି ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ତା ଯୋନି କୁଣ୍ଡରେ ପଶେଇବା ପାଇଁ ଛଟପଟ ହେଉଛି । ହେଲେ ଦୁହିଙ୍କର ଏଯାଏଁ ପରିଚୟ ବି ହେଇ ନି । ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍…. ଇଏ କଣ…? ସେମିତି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ପିଶୁ ପିଶୁ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ନିଜର ନିଜେ ପାଟିରେ ପୁରେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି ! ୱ।ଓ…….. ଆରେ ଏତେ ବଡ଼ ଟୋପାଟା ତ ପାଟିକୁ ପଶୁ ନି ଯେ….. ଆରେ ସାର୍ ଏତେ କଷ୍ଟ କାଇଁ କରୁଛ ଯେ………. ଏଇଠି ମୁଁ ପରା ଅଛି; ତମର ଚାଟିବି, ଚୁସିବି, ସବୁ କରିବି । ଥରେ ଖାଲି ମୋ ଲାଳୁଆ ବିଆରେ ତମର ସେଇଟାକୁ ଘଷ….. ଆରେ ବାପ୍ ରେ ଟୋପାଟା ତ ପୁରେଇ ଦେଲେ ଆଉ…… ଏଇଟା ସତ ନା ସ୍ବପ୍ନ ମୁଁ ଭାବି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ ମୁଣ୍ଡକୁ ତଳ ଉପର କରି ତାକୁ ଗବ ଗବ ଚୁସିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଆରେ ବାପ୍ ରେ ସେମିତି ସେ ତାକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ସେଲ୍ଫି ନେଉଥାନ୍ତି । ଗାଲଟା ଦୁଇ ପଟକୁ ପିଚିକି ପଡି ମୁହଁ ଟା ପୁରା ଫାଡି ହେଲା ପରି ଜଣା ପଡୁଥାଏ ତଥାପି ଟୋପାଟାକୁ ଗବ ଗବ ଖାଉଥାନ୍ତି । ଏସବୁ ଆଖି ଆଗରେ ଦେଖି ମୋ ଦେହ ମୁଣ୍ଡ ସବୁ ଥରି ଉଠୁଥାଏ କାରଣ ମୁଁ ବି ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡର ବାଣ୍ଡ ଅନେକ ଥର ଚୁସିଛି ହେଲେ ଏତିକି ଟାଇଟ୍ ନୁହେଁ ମ…. ଇଏ ତ ଖାଲି ଟୋପାଟାକୁ ପୁରେଇ ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ଆଖିରୁ ପାଣି ବାହାରି ପଡୁଛି । ଏମିତି କିଛି ସମୟ ଚୁସିବା ପରେ ମୁହଁ କାଢ଼ି ହାତରେ ମୁଠେଇ ପୁଣି ଜୋର ଜୋରରେ ପିଶିଲେ । ୱ।ଓ ଏବେ ସାର୍ ବି ତ ପୁରା ଫୁଲ୍ ମୁଡରେ ! ଦି’ ହାତରେ ପାଳି କରି ଭସାଭସ୍ ଭସାଭସ୍ ପିଶୁ ଥାଆନ୍ତି କେତେବେଳେ ଛାତି ଉପରକୁ ଟେକି ଟେକି ତ ପୁଣି କେତେବେଳେ ନବେ ଡିଗ୍ରୀ ରେ ସିଧା ରଖି । ଏପଟେ ମୁଁ ବି ଚଡି ସହ ଲେଗିନ୍ସ୍ ଟାକୁ ପୁରା ଖୋଲି ଦେଇ ଦି’ଟା ଯାକ ଆଙ୍ଗୁଳିକୁ ପୁରେଇ ଭକାଭକ୍ ଭକାଭକ୍ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରୁଥାଏଁ ତାଙ୍କ ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ଦେଖି । ଏମିତି ଦୁହେଁ ନିଜ ନିଜ ସ୍ଥାନରେ ରହି ଅଜ୍ଞାତ ସାରରେ ନିଜକୁ ନିଜେ ଶାନ୍ତ କରିବାରେ ଲାଗିଛୁ । କିଛି ସମୟ ପରେ ମୋର ଦ୍ବିତୀୟ ଥର ଝଡିଲା । ତଥାପି ପିଲାଟା ସେମିତି ଘଷୁଛି ଯେ ଘଷୁଛି । ତାର ସେ ଟୋପାଟା ପୁରା ରକ୍ତ ବାହାରିଲା ପରି ଲାଲ୍ ଦିଶିଲାଣି ତଥାପି ରଗଡି ଚାଲିଛି ଆଃ….. ଉଃ…. ହେଇ ।

ଟୋକାଟାର କଣ ଷ୍ଟେମିନା ଅଛି ମ…. ସାଢେ ତିନିରୁ ପୁରା ଚାରିଟା ହବ ଥରେ ବି ନୁହେଁ ?? ମୁହଁ ଟା ପୁରା ହିଂସ୍ର ହେଇ ଭୋକିଲା ବାଘ ପରି ଦେଖା ଯାଉଛି । ବାଣ୍ଡଟା ପୁରା ବାରମ୍ବାର ଉପରକୁ ଉଠି ଖାଲି ଖୁଣ୍ଟ ଟେ ପରି ଟେକି ହେଉଛି । ଆଜି ତାଙ୍କର ସେଇ ବୁଢା ମାଷ୍ଟ୍ରେ ନାହିଁ ବୋଧେ । ଇଏ ଏକା ତେଣୁ ବାଡିପଟେ ତାଙ୍କର ଚାଲିଛି ଆଉ । କାସ୍ ୟାଙ୍କୁ ଯଦି କେମିତି ପଟେଇ ହୁଅନ୍ତା ଏମିତି ସେ ବୁଢା ନ ଥିଲା ଦିନ ତାକୁ ଏଇ ଉପରକୁ ନେଇ ଆସି ……. ଆଗକୁ ଆଉ ଭାବି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ, ପିଚ୍ ପିଚ୍ ହେଇ ବିଆ ଭିତରୁ ଗରମ୍ ଲାଭା ନିଗିଡି ପଡୁଥାଏ । ଏମିତି କେତେବେଳୁ ଯେ ଚାରିଟା ଡେଇଁଲାଣି, ଛୁଆମାନେ ସେପଟେ ପାଟିତୁଣ୍ଡ କରୁଛନ୍ତି ଆଉ ମାଷ୍ଟ୍ରେ ତାଙ୍କର ଡ୍ୟୁଟି କରୁଛନ୍ତି । ବୋଧହୁଏ ଅନେକ ବେଳୁ ଫୋନ୍ ଟା ବି ବନ୍ଦ କରିସାରିଛନ୍ତି ଆଉ ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଠେଇ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ହଲେଇ ଚାଲିଛନ୍ତି, ଖାଲି ଏହାକୁ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ତଥାପି ହଉନି ବୋଧହୁଏ । ବିରହି ଜାଣେ ବିରହ ବେଦନା । ବେଳେ ବେଳେ ମୁଁ ବି ଏମିତି ରଗଡି ରଗଡି କାନ୍ଦି ପକାଏଁ ତଥାପି କିଛି ହୁଏନି, ବରଂ ଦେହ ମୁଣ୍ଡ ଟା ଏମିତି ଛଟପଟ ହୁଏ ଯେ ଯାହାକୁ ପାଇଲେ ତା ସହ ଗେହି ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଆଉ ବୋଧହୁଏ ଆଜି ଏଇ ବିଚରା ମାଷ୍ଟର୍ ଙ୍କ ହେଉଛି । ଉଠଉ ଉଠଉ ଉଠେଇ ଦେଇଛନ୍ତି ହେଲେ ତାହା ଯେ ଆଉ ଜମାରୁ ତଳକୁ ଯାଉ ନି । ଦି’ ହାତପୁରା ତଳକୁ ଜାକିଦେଲେ ବି ସ୍ପ୍ରିଂ ପରି ଉପରକୁ ଟେକି ହେଉଛି, ପେଣ୍ଟ୍ ଭିତରକୁ ଜମା ପଶୁନି । ଏଇ ଯେ ସେପଟେ ଛୁଆମାନେ ସାର୍ ଙ୍କୁ ଖୋଜିଲେଣି କଣ କରିବେ ଏବେ ? ଫଟାଫଟ୍ ସେମିତି ଟେକି ହେଲା ବାଣ୍ଡ ଉପରେ, ଉପରେ ପିନ୍ଧି ଥିବା ଗଞ୍ଜିଟାକୁ ଚପେଇ ସାର୍ଟ୍ ଗଳେଇ ଦେଲେ । ଫଟାଫଟ୍ ପେଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧି ରୁମାଲରେ ମୁହଁ ପୋଛି ପୋଛି ଚାଲିଗଲେ ବି ଛାତି ଉପରେ କଣ ଲୁଚେଇଲା ପରି ତାହା ଟେକି ହେଉଥାଏ । ସିଏ ଚାଲିଯିବା ପରେ ମୁଁ ବି ମୁହଁ ମାଡି ଖଟ ଉପରେ ପଡି ରହିଲି ସିନା ହେଲେ ତାଙ୍କର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ମୋ ତନୁ ମନକୁ ବି ଯେମିତି ଦୋହଲାଇ ଦେଲା ।
ଆଜି ପାଇଁ ଏତିକି ବାକି ଆର ଥରକୁ…..

Writer: ସୀମା